245_Rozporz_dzenie Ministra Sprawiedliwo_ci w sprawie sposob_w ochrony jednostek organizacyjnych S_u-by Wi_ziennej.pdf

(298 KB) Pobierz
Microsoft Word - 245.rtf
brzmienie od 2007-06-01
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie sposobów
ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej
z dnia 31 października 2003 r. (Dz.U. Nr 194, poz. 1902)
Na podstawie art. 249 § 3 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. Nr
90, poz. 557, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposoby ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, w tym:
1) formy organizacyjne ochrony tych jednostek;
2) obowiązki funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej oraz przywięziennych zakładów
pracy, realizowane przez nich przedsięwzięcia, działania ochronne i czynności profilaktyczne;
3) postępowanie z osobami osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych;
4) warunki wstępu na teren jednostek organizacyjnych Służby Więziennej osób niebędących
funkcjonariuszami lub pracownikami Służby Więziennej albo pracownikami przywięziennych
zakładów pracy;
5) ochronę osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w czasie ich
konwojowania przez funkcjonariuszy Służby Więziennej.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) Centralny Ośrodek – Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej;
2) Centralny Zarząd – Centralny Zarząd Służby Więziennej;
3) dowódca zmiany – funkcjonariusza kierującego zmianą, jego zastępcę albo funkcjonariusza
kierującego zmianą w wyodrębnionym oddziale;
4) dozorowanie – ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu na terenie
jednostki organizacyjnej;
5) Dyrektor Generalny – Dyrektora Generalnego Służby Więziennej albo jego zastępcę;
6) dyrektor – dyrektora zakładu karnego lub aresztu śledczego albo jego zastępcę;
7) dyrektor okręgowy – dyrektora okręgowego Służby Więziennej albo jego zastępcę;
8) funkcjonariusz – funkcjonariusza Służby Więziennej;
9) jednostka organizacyjna – jednostkę organizacyjną Służby Więziennej, o której mowa w art. 3
ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761
oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380);
10) kierownik jednostki organizacyjnej – odpowiednio Dyrektora Generalnego, dyrektora
okręgowego, Komendanta Centralnego Ośrodka, komendanta ośrodka albo dyrektora;
11) klucze – klucze i nośniki informacji w postaci kart elektronicznych służących do otwierania
bram, drzwi lub krat;
12) kodeks – ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy;
13) Komendant Centralnego Ośrodka – Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby
Więziennej albo jego zastępcę;
14) komendant ośrodka – komendanta ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia kadr Służby
Więziennej albo jego zastępcę;
15) kontrola pobieżna – powierzchowne sprawdzenie odzieży, obuwia i przedmiotów posiadanych
przez osadzonego;
16) konwojent – funkcjonariusza i pracownika wchodzącego w skład konwoju;
17) konwojowanie – ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu poza
terenem zakładu;
18) konwój – funkcjonariuszy i pracowników ochraniających osadzonych poza terenem zakładu;
19) oddział mieszkalny – wyodrębniony organizacyjnie zespół cel mieszkalnych dla osadzonych i
pomieszczeń niezbędnych do jego funkcjonowania;
20) okręgowy inspektorat – okręgowy inspektorat Służby Więziennej;
21) osadzony – skazanego, tymczasowo aresztowanego, ukaranego i osobę, wobec której
zastosowany został środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności;
22) ośrodek szkolenia – ośrodek szkolenia Służby Więziennej;
23) ośrodek doskonalenia – ośrodek doskonalenia kadr Służby Więziennej;
24) pojazd konwojowy – pojazd samochodowy wykorzystany do konwojowania, w szczególności:
samochód więźniarkę, samochód sanitarny, autobus, mikrobus, samochód osobowy, samochód
ciężarowy przystosowany konstrukcyjnie do przewozu osób;
25) pora dzienna – okres od rozpoczęcia apelu porannego do zakończenia apelu wieczornego;
26) pora nocna – okres od zakończenia apelu wieczornego do rozpoczęcia apelu porannego;
27) posterunek – miejsce, odcinek lub rejon powierzony funkcjonariuszowi do realizacji zadań
związanych z ochroną;
28) posterunek uzbrojony – posterunek, na którym pełnią służbę funkcjonariusze wyposażeni w
broń palną;
29) pracownik – pracownika Służby Więziennej lub przywięziennego zakładu pracy;
30) przedmioty niebezpieczne – przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa
i porządku w jednostce organizacyjnej, w szczególności: broń palną i białą, amunicję, narzędzia
do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, środki odurzające i substancje
psychotropowe;
31) przedmioty niedozwolone – przedmioty, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania
karnego, w szczególności: sprzęt łączności i urządzenia techniczne służące do rejestrowania oraz
odtwarzania informacji;
32) siły wsparcia – funkcjonariuszy z innych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej
udzielających pomocy w razie zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa danej jednostki;
33) stanowisko – stałą lub okresową funkcję pełnioną w związku z ochroną jednostki
organizacyjnej, niezwiązaną z posterunkiem;
34) stanowisko uzbrojone – stanowisko, na którym pełni służbę funkcjonariusz wyposażony w
broń palną;
35) teren zakładu –teren, który ogranicza zewnętrzna linia ogrodzenia ochronnego;
36) ustawa o Służbie Więziennej – ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej;
37) wypadek nadzwyczajny – zdarzenie, które spowodowało zagrożenie lub naruszenie
bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej albo konwoju, zagrożenie dla zdrowia lub życia
osadzonego, funkcjonariusza albo pracownika, a także naruszenie prawa przez wymienionych,
ścigane z urzędu;
38) zabezpieczenia techniczno-ochronne – zabezpieczenia mechaniczne, elektryczne i
elektroniczne oraz budowlane, stosowane w ochronie jednostki organizacyjnej;
39) zakład – zakład karny lub areszt śledczy wraz z podległymi im wyodrębnionymi oddziałami i
oddziałami tymczasowego zakwaterowania skazanych;
40) zmiana – grupę funkcjonariuszy kierowaną przez dowódcę zmiany.
Rozdział 1. Systemy ochrony i formy organizacyjne ochrony jednostek
organizacyjnych
§ 3. 1. W celu zapewnienia ochrony społeczeństwa przed przestępczością w jednostkach
organizacyjnych tworzy się system ochrony, który różnicuje się w zależności od typu zakładu.
Zróżnicowanie uzyskuje się w szczególności przez zakres stosowanych przedsięwzięć oraz rodzaje, ilość
i zakres zabezpieczeń techniczno-ochronnych, a także środków sygnalizacji i łączności oraz rodzaje i
liczbę:
1) posterunków;
2) stanowisk.
2. W zależności od typu zakładu stosuje się pełny, ograniczony lub uproszczony system ochrony.
3. Ochronę jednostki organizacyjnej realizują funkcjonariusze stosownie do zakresów obowiązków
służbowych, a pracownicy w sposób określony w zakresach czynności.
§ 4. 1. Pełny system ochrony stosuje się w zakładach karnych typu zamkniętego i w aresztach
śledczych. System ten określają w szczególności następujące elementy:
1) w ochronie zewnętrznej, o której mowa w § 11 ust. 3, mogą być wyznaczane posterunki
uzbrojone;
2) ogrodzenie ochronne składające się z linii zewnętrznej wykonanej z materiału pełnego oraz linii
wewnętrznej, a także usytuowanego pomiędzy nimi pasa ochronnego;
3) okna budynków i budowli, w których stale lub czasowo przebywają osadzeni, wyposażone w
kraty lub spełniające ich funkcje inne zabezpieczenia techniczno-ochronne;
4) drzwi i kraty wejściowe do budynków i oddziałów mieszkalnych oraz wejścia do budowli lub
przejścia na terenie jednostki organizacyjnej otwierane tylko na czas niezbędny.
2. W przypadku gdy warunki architektoniczne uniemożliwiają stosowanie wymogów określonych w ust. 1
pkt 2, odnośnie do usytuowania linii wewnętrznej i pasa ochronnego, dyrektor może ustalić odstępstwa w
tym zakresie.
3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, dyrektor określa w instrukcji ochronnej.
§ 5. 1. Ograniczony system ochrony stosuje się w zakładach karnych typu półotwartego. System ten
określają w szczególności następujące elementy:
1) w ochronie zewnętrznej mogą być wyznaczane posterunki uzbrojone wyposażone w broń
palną, z której miotane są pociski niepenetracyjne;
2) ogrodzenie ochronne stanowi co najmniej linia zewnętrzna;
3) okna budynków mogą być wyposażone w zabezpieczenia techniczno-ochronne;
4) drzwi i kraty wejściowe do budynków i oddziałów mieszkalnych oraz wejścia do budowli lub
przejścia na terenie zakładu, z zastrzeżeniem ust. 2, otwierane są tylko na czas niezbędny.
2. Dyrektor może podjąć decyzję o otwarciu w okresie od zakończenia apelu porannego do rozpoczęcia
apelu wieczornego drzwi, krat, wejść i przejść, o których mowa w ust. 1 pkt 4, określając czas ich
otwarcia.
§ 6. 1. Uproszczony system ochrony stosuje się w zakładach karnych typu otwartego. System ten
określają w szczególności następujące elementy:
1) w ochronie zewnętrznej nie wyznacza się posterunków uzbrojonych;
2) teren zakładu może być ograniczony linią zewnętrzną lub oznaczony w inny sposób;
3) okna budynków mogą być wyposażone w zabezpieczenia techniczno-ochronne;
4) budynek i oddziały mieszkalne pozostają zamknięte w okresie od rozpoczęcia apelu
wieczornego do zakończenia apelu porannego, a otwarte w okresie od zakończenia apelu
porannego do rozpoczęcia apelu wieczornego.
2. Dyrektor może podjąć decyzję o otwarciu oddziału w okresie od zakończenia apelu wieczornego do
rozpoczęcia apelu porannego.
§ 7. W pełnym i ograniczonym systemie ochrony w budynkach lub budowlach, w których ze względów
technologicznych może wystąpić zagrożenie zdrowia lub życia osadzonych, dyrektor może odstąpić od
wymogów, o których mowa odpowiednio w § 4 ust. 1 pkt 4 lub w § 5 ust. 1 pkt 4. Dyrektor w instrukcji
ochronnej ustala inny sposób zabezpieczenia ochronnego osadzonych przebywających w tych budynkach
lub budowlach.
§ 8. Sposób ochrony Centralnego Zarządu, okręgowych inspektoratów, Centralnego Ośrodka,
ośrodków szkolenia i ośrodków doskonalenia realizuje się, uwzględniając potrzeby tych jednostek
organizacyjnych na podstawie wybranych elementów systemów ochrony określonych odpowiednio w §
4–6.
§ 9. W przypadkach, o których mowa w art. 20 pkt 1 i 4 ustawy o Służbie Więziennej, dyrektor zakładu
typu półotwartego lub otwartego może na czas niezbędny wprowadzić do ochrony zewnętrznej posterunki
uzbrojone.
§ 10. 1. Jeżeli w zakładzie zorganizowano w wydzielonym rejonie oddział zakładu karnego określonego
typu lub oddział aresztu śledczego, w oddziale tym i w ochronie zewnętrznej wydzielonego rejonu stosuje
się odpowiedni system ochrony określony odpowiednio w § 4–6.
2. W zakładzie, w którym nie można wydzielić rejonu, o którym mowa w ust. 1, ochronę zewnętrzną i
ogrodzenie ochronne zakładu dostosowuje się do osadzonych, wobec których stosuje się największy
stopień zabezpieczenia i izolacji.
§ 11. 1. Ochrona jednostki organizacyjnej realizowana jest poprzez ochronę wewnętrzną i ochronę
zewnętrzną.
2. Ochrona wewnętrzna wykonywana jest na terenie jednostki organizacyjnej, w celu zapewnienia
bezpieczeństwa funkcjonariuszom, pracownikom i innym osobom, a na terenie zakładu dodatkowo w celu
realizacji ustalonego porządku wewnętrznego oraz zapewnienia bezpieczeństwa osadzonym.
3. Ochrona zewnętrzna wykonywana jest wzdłuż linii ogrodzenia ochronnego lub innego oznaczenia
granic terenu jednostki organizacyjnej, a także podczas konwojowania; ma na celu niedopuszczenie do
powstania wypadku nadzwyczajnego, a w szczególności ucieczki osadzonego lub napadu na jednostkę
organizacyjną.
§ 12. W razie zagrożenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej jej kierownik może doraźnie
zwiększyć ilość posterunków oraz stanowisk, a także liczbę funkcjonariuszy pełniących na nich służbę.
§ 13. 1. Na podstawie protokołu rozpoznania podległej jednostki organizacyjnej:
1) odpowiednio Dyrektor Generalny, dyrektor okręgowy, Komendant Centralnego Ośrodka lub
komendant ośrodka, zgodnie z § 8, tworzy sposób ochrony podległych jednostek;
2) dyrektor, zgodnie z § 3 ust. 2, ustala i organizuje system ochrony zakładu.
2. Właściwi do zarządzenia przeprowadzenia rozpoznania jednostki organizacyjnej oraz innych miejsc
przebywania osadzonych, powołania komisji, która dokona rozpoznania, a także określenia ilości
egzemplarzy i zatwierdzenia sporządzonego na jego podstawie protokołu, są:
1) Dyrektor Generalny w przypadku rozpoznania: a) Centralnego Zarządu,
b) Centralnego Ośrodka,
c) Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie,
d) tworzenia nowej albo wznowienia działalności jednostki organizacyjnej,
e) utworzenia oddziału dla osób osadzonych zakwalifikowanych jako wymagające
osadzenia w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego lub zakładu karnego typu
zamkniętego, w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i
bezpieczeństwo aresztu lub zakładu;
2) dyrektor okręgowy w przypadku: a) rozpoznania właściwego okręgowego
inspektoratu,
b) rozpoznania właściwego ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia,
c) przejmowania do użytku nowych lub wyremontowanych budynków i budowli albo
zmiany sposobu wykorzystania dotychczas użytkowanych, w szczególności biorąc pod
uwagę stopień zabezpieczenia techniczno-ochronnego,
d) zamierzonej zmiany przeznaczenia podległego zakładu w zakresie jego typu, rodzaju
oraz możliwości umieszczania osób osadzonych zakwalifikowanych jako wymagające
osadzenia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach
zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu oraz
osadzonych, o których mowa w pkt 1 lit. e;
3) dyrektor: a) w przypadku organizowania miejsc zatrudnienia osadzonych poza
terenem zakładu,
b) w przypadku konieczności konwojowania osadzonych do stałych miejsc,
c) w innych przypadkach niewymienionych w pkt 1 i 2.
§ 14. 1. Podczas rozpoznania analizuje się w szczególności:
1) wpływ położenia jednostki organizacyjnej oraz ukształtowania i pokrycia terenu, a także
budynków i budowli usytuowanych w bezpośrednim sąsiedztwie na stan jej bezpieczeństwa;
2) linie ogrodzenia ochronnego;
3) rodzaje budynków i budowli jednostki organizacyjnej, a także ich wyposażenie w
zabezpieczenia techniczno-ochronne;
4) rodzaje pomieszczeń, których ściany stanowią linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego
jednostki organizacyjnej;
5) miejsca w budynkach i na terenie jednostki organizacyjnej usytuowane w pobliżu ogrodzenia
ochronnego, w których utrudnione jest dozorowanie osadzonych;
6) liczbę i kategorię osadzonych oraz ich rozmieszczenie.
2. Na podstawie rozpoznania ustala się:
1) potrzeby w zakresie wyposażenia jednostki organizacyjnej w zabezpieczenia
techniczno-ochronne;
2) ilość oraz rodzaj posterunków i stanowisk;
3) rozmieszczenie posterunków oraz pomieszczeń ochronnych, zapewniające bezpieczne
funkcjonowanie jednostki organizacyjnej;
4) uzbrojenie i wyposażenie funkcjonariuszy;
5) środki łączności, sygnalizacji i alarmowania oraz ich rozmieszczenie;
6) ilość etatów w dziale ochrony.
3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, określa się w protokole rozpoznania.
§ 15. 1. Odpowiednio, na podstawie ustalonego systemu lub sposobu ochrony, dyrektor, a w
Centralnym Zarządzie, okręgowym inspektoracie, Centralnym Ośrodku, ośrodku szkolenia i ośrodku
doskonalenia wyznaczony funkcjonariusz, opracowuje plan ochrony jednostki organizacyjnej.
2. Plan ochrony składa się z dokumentów określających przedsięwzięcia i działania ochronne oraz
czynności profilaktyczne stosowane w jednostce organizacyjnej.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, zatwierdza:
1) Dyrektor Generalny lub osoba przez niego upoważniona dla Centralnego Zarządu, Centralnego
Ośrodka i Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie;
2) dyrektor okręgowy dla okręgowego inspektoratu i podległych jednostek organizacyjnych.
§ 16. 1. Plan ochrony zakładu składa się z następujących dokumentów:
1) instrukcji ochronnej;
2) instrukcji w sprawie podejmowania działań ochronnych wraz z planem sytuacyjnym;
3) instrukcji określającej zasady i sposób doprowadzania osadzonych na zabiegi medyczne i do
lekarzy oraz przekazywania osadzonego przebywającego poza oddziałem mieszkalnym;
4) instrukcji określającej odstępstwa, w szczególności: a) w postępowaniu z
osadzonymi kobietami, o ile zakład jest dla nich przeznaczony,
b) w ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony, o ile taki system jest stosowany;
5) instrukcji w sprawie sposobu realizacji czynności profilaktycznych;
6) instrukcji w sprawie wykorzystania środków ochrony osobistej i wzajemnego ubezpieczania się
funkcjonariuszy i pracowników w trakcie wykonywania zadań służbowych;
7) instrukcji w sprawie przekazywania, gromadzenia i przetwarzania informacji uzyskanych w
wyniku realizacji czynności profilaktycznych;
8) instrukcji alarmowej;
9) aneksów do dokumentów wymienionych w pkt 1–8.
2. Załącznikami do instrukcji ochronnej są następujące dokumenty:
1) rozliczenie stanu etatowego działu ochrony;
2) zestawienie ilości stanowisk i posterunków ochronnych;
3) instrukcje szczegółowe dla poszczególnych stanowisk i posterunków;
4) plan sytuacyjny jednostki organizacyjnej;
5) opis wykorzystania psów wyszkolonych na specjalistycznych kursach;

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin