Kiełki3.docx

Kiełki - wartości odżywcze


Witaminy w kiełkach

Rośliny w swoich ziarenkach magazynują witaminy, minerały i białka. Jednak spożywanie nasion to nie to samo co kiełków. W ziarenkach w trakcie kiełkowania uaktywniają się enzymy, które przetwarzają substancje odżywcze, tak by nasz organizm umiał je przyswoić. W ten sposób zwiększa się ilość witamin, aminokwasów powstających z białek oraz łatwo przyswajalnych cukrów prostych.

Kiełki zbóż są skarbnicą witamin z grupy B, C, D, E, A oraz K. Ponadto zawierają duże ilości magnezu, wapnia, fosforu, żelaza, cynku, jodu, potasu, miedzi, litu, selenu i manganu. Mają mnóstwo beta-karotenu, kwasów tłuszczowych omega-6 i błonnika. Poza tym są niskokaloryczne i łatwostrawne.

Drogocenny wpływ kiełków na nasze zdrowie to ochrona przed wolnymi rodnikami. Obniżają one cholesterol, zapobiegają miażdżycy i nowotworom, pomagają w trawieniu. Należy je jeść przy problemach z włosami, paznokciami i cerą, gdyż zawarte w nich składniki odżywcze doskonale wpływają na ich stan. Ponadto wzmacniają układ odpornościowy, a co najważniejsze, kiełki poprawiają nasze samopoczucie!

Kiełki najlepiej jeść codziennie i na surowo, szczególnie gdy chorujesz albo jesteś zmęczona, ponieważ dodają energii. Są niedocenionym składnikiem sałatek, omletu, jajecznicy, pasty, jogurtu. Można je również dodawać do kanapek. Z powodzeniem możesz je stosować jako substytut ziół: koperku, pietruszki czy szczypiorku. Ostre kiełki rzeżuchy czy rzodkiewki możesz spożywać z wędlinami, twarogiem, sosami. Delikatne kiełki pszenicy czy słonecznika świetnie nadają się do leguminy albo koktajlów 
mlecznych. Kiełki soi albo fasoli są wyśmienitym dodatkiem do potraw mięsnych i rybnych. Przed spożyciem warto je sparzyć, aby pozbyć się ich goryczki. Jako że jest to zdrowa żywność, możesz ją jeść niemal bez ograniczeń.

Kiełki soi zbieramy, gdy mają 1 cm, lucerny od 3 do 5 cm, owsa, gdy urosną na długość ziarna, rzeżuchy po 2 dniach, a rzodkiewki, gdy mają 3 cm.

Kiełki słonecznika najlepiej samemu wyhodować. Jednak jeśli nie masz na to czasu, możesz je kupić. Pamiętaj, że po 5 dniach tracą one wartość, więc trzeba zwrócić uwagę na to, jakie kupujesz. Kupuj w sklepach, w których przebywają w chłodni. Zwróć uwagę, czy nie są spleśniałe. Sprawdź termin przydatności do spożycia. Kupione trzymaj w lodówce w naczyniu, które przepuszcza powietrze.

Kiełki zawierają witaminy i mikroelementy, zapewniają dobre samopoczucie i smukłą sylwetkę, przeciwdziałają wielu chorobom cywilizacyjnym. Jedzenie kiełków jest traktowane jako wartościowe uzupełnienie diety i ochrona przez zawałem i chorobami nowotworowymi.


Nasiona na kiełki

W czasie zimy kiełki, będące skarbnicą cennych składników odżywczych, pomagają doskonale uzupełnić dietę. Są świetnym dodatkiem do wielu potraw i sałatek.

Do spożycia przeznacza się kiełki roślin, które są zasobne w bardzo wartościowe substancje odżywcze, minerały i witaminy, oraz aminokwasy.

Kiełki kapusty białej są bogatym źródłem witaminy C. Zawierają również spore ilości błonnika, białka i witamin z grupy B. W smaku są bardzo wyraziste, doskonałe do sałatek, kanapek i innych dań. 

Pod koniec zimy wielu amatorów ogrodnictwa i uprawy roślin wybiera się do sklepów ogrodniczych. Kupujemy rozmaite nasiona do przygotowywania rozsad i do wysiewu bezpośrednio do gruntu. Warto przy okazji zaopatrzyć się w specjalne nasiona na kiełki. 

Dlaczego? Otóż w tym okresie mamy ograniczony dostęp do świeżych warzyw i owoców. Co za tym idzie, wiele osób może odczuwać skutki niedoboru witamin i mikroelementów. Tymczasem kiełki stanowią skarbnicę cennych składników odżywczych i pomogą doskonale uzupełnić dietę.

Dlaczego kiełki są zdrowe?

Właściwości odżywcze i zdrowotne kiełków są znane od lat. Szczególnie kiełków świeżych. Te "zapuszkowane" mają wyłącznie wartości smakowe. Z tego właśnie powodu zachęcam Cię do samodzielnego podkiełkowywania nasion. 

Można spożywać kiełki pszenicy, soi, soczewicy, słonecznika, kukurydzy, kapusty białej i czerwonej, fasoli Mung, rzeżuchy, rzodkiewki, rzodkwi i brokułów. Kiełki tych roślin są zasobne w bardzo wartościowe substancje odżywcze, minerały i witaminy, oraz aminokwasy. Wykazują działanie przeciwmiażdżycowe, odmładzające, regenerujące i pomagają regulować procesy trawienne. 


Kiełki rzodkiewki i rzodkwi mają właściwości moczopędne i przeciwzapalne. Warto je spożywać przy schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Pomogą też uzupełnić niedobory witaminy C, a zatem skutecznie zapobiegną przeziębieniom.

Bardzo luibiane są też kiełki soi. To doskonałe źródło białka, witamin: A, B1, B2, C i K oraz fosforu, miedzi, potasu, żelaza, manganu i magnezu. Odmładzają skórę i wygładzają cerę, koją nerwy, dodają energii i zwiększają apetyt.

Zakażeniom wirusowym pomagają przeciwdziałać kiełki soczewicy. Dla cukrzyków poleca się natomiast kiełki rzeżuchy (pomagają obniżać poziom cukru). Kiełkom brokułów przypisuje się właściwości przeciwnowotworowe.

Kiełki kapusty białej są bogatym źródłem witaminy C. Zawierają również spore ilości błonnika, białka i witamin z grupy B. W smaku są bardzo wyraziste, doskonałe do sałatek, kanapek i innych dań. Z kolei kiełki kapusty czerwonej są bogate w witaminy A, B, C, E, H, K, PP i liczne aminokwasy. Zawierają spore ilości żelaza, magnezu, wapnia, potasu i siarki.

Poza poprawą samopoczucia a nawet zdrowia, regularne spożywanie kiełków pozwala poprawić cerę, wygląd skóry, włosów i paznokci. Kiełki sprawdzą się znakomicie, jeżeli chcemy zrzucić kilka zbędnych kilogramów. Przy ogromnej zawartości witamin oraz mikro i makroelementów, są jednocześnie niskokaloryczne.

Jak to się dzieje, że właśnie w kiełkach występuje takie bogactwo cennych dla nas substancji? Otóż te wszystkie substancje zawarte są tak naprawdę w nasionach. Jednak dopiero w czasie procesu kiełkowania zachodzą przemiany, które sprawiają że cenne substancje odżywcze stają się dla nas przyswajalne. Uaktywniają się wówczas enzymy rozkładające cząstki białek i węglowodanów na substancje proste, rozpuszczalne w wodzie. W ten sposób nasiono przygotowuje się do transportowania tych substancji 
odżywczych do przyszłych pędów i liści rośliny. Jest to najlepszy moment abyśmy i my skorzystali z tego dobrodziejstwa natury. 

Uwaga! Pamiętaj jednak, że nie wszystkie kiełki nadają się do spożywania. Min. kiełki roślin psiankowatych (np. pomidory, papryka) są dla człowieka trujące! Kupuj zatem wyłącznie specjalne nasiona przeznaczone na kiełki. Powinny one pochodzić z upraw ekologicznych i posiadać właściwe oznaczenie na opakowaniu. Nie mogą to być nasiona zaprawiane fungicydami i innymi chemicznymi środkami roślin. 

Ponieważ kiełki różnych roślin mają nieco inne właściwości, warto kupić po prostu mieszankę różnych nasion na kiełki, odpowiednio dobranych.

Kiełki można spożywać oddzielnie lub jako dodatek do sałatek, surówek, past twarogowych, sosów i kanapek. Możesz też po prostu z wierzchu posypać kiełkami swoje danie obiadowe. Najważniejsze, by na dobre zagościły na Twoim stole. W lodówce można przechowywać kiełki do dwóch dni.

Kiełki kapusty czerwonej 

Kiełki kapusty są wyśmienitym źrodłem witaminy C. Dzięki wysokiej zawartości antyoksydantów wzmacniają układ odpornościowy i nerwowy. Podobnie jak kiełki brokuła zawierają substancje chroniące nasz organizm przed nowotworami.
Kiełki kapusty rosną dość niewielkie w porównaniu do innych kiełków zielonych i są gotowe do zjedzenia w momencie gdy osiągną długość ok. 2-3 cm. W smaku przypominają świeżą główkę kapusty.
Hodować możemy zarówno kiełki kapusty czerwonej jak i białej. Kapusta czerwona zawiera większe ilości selenu i witaminy C, natomiast biała ma więcej karotenu.
Kiełki kapusty najlepiej spożywać na surowo.

Kiełki kapusty zawierają:

Witaminy: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E, K
Składniki mineralne: Wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, cynk, selen
Inne: Błonnik, chlorofil, karoten, białko

Kiełki lucerny

Kiełki lucerny to cenne źródło fitoestrogenów, hormonów roślinnych, które w naturalny sposób pomagają zwalczać oznaki menopauzy. Szczególnie polecane są kobietom w okresie ciąży i karmienia piersią. Zapobiegają osteoporozie, nowotworom jak również chorobom serca.
Dawniej mlode, świeże kielki lucerny stosowane były przy dolegliwościach układu trawiennego i nerek. Zawierają kanwaninę, substancję pomagającą zapobiegać szczególnym odmianom nowotworów, takich jak rak trzustki i okrężnicy. Wzmacniają kości, zęby i mięśnie. Wspomagają układ odpornościowy a dzięki zawartości lecytyny wpływają na poprawę pamięci.
Ze względu na wysoką zawartość witamin A, E, B-complex, żelaza, wapnia, fosforu i magnezu kiełki lucerny zalecane są osobom, które nie tolerują preparatów żelaza oraz wegetarianom. Wpływają korzystnie na obniżenie poziomu "złego" cholesterolu LDL i poprawiają apetyt. Są wyjątkowo cenne ze względu na zdolność odtruwania organizmu.
Kiełki lucerny zawierają wszystkie witaminy, jakich człowiek potrzebuje, a wśród nich szczególnie duży udział ma witamina C. Pół szklanki kiełków lucerny zawiera tyle witaminy C co sześć szkalnek soku pomarańczowego.

Kiełki lucerny zawierają: 

Witaminy: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E
Składniki mineralne: Wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, krzem, cynk, sód, miedź, mangan, siarka, selen
Inne: Fitoestrogeny, lecytyna, chlorofil, beta-karoten, saponiny, błonnik, białko

Kiełki gorczycy 

Gorczyca to znana od wieków roślina przyprawowa. Ziarna gorczycy stosuje się między innymi do marynowania ogórków i buraczków, a zmielone stanowią podstawę wielu gatunków musztardy.
Ziarna gorczycy zawierają około 30 procent tluszczu, wiele witamin i związków mineralnych. Poza tym są domowym środkiem leczniczym: plaster gorczycowy działa silnie rozgrzewająco a spożywanie nasion leczy dolegliwości żołądkowo-jelitowe i pobudza ogólnoustrojową przemianę materii.
Gorczyca należy do roślin szybko rosnących, w związku z czym doskonale nadaje się do kiełkowania.

Kiełki gorczycy białej zawierają;

Witaminy: A, B1, B2, C
Składniki mineralne: Fosfor, potas, siarka, żelazo
Inne: białko

Kiełki grochu

Nasiona grochu składają się mniej więcej w 25 % z cennych związków białka, wielu witamin, związków mineralnych i pierwiastków śladowych. Kiełki grochu to obfite, lekkostrawne źródło tychże skarbów, które są szczególnie istotne w okresie jesienno-zimowym. Kiełki grochu mają lekko słodkawy smak, przypominając nieco zielony groszek. Po uduszeniu można je jeść jak jarzynkę, bądź uzupełniać ich smakiem zupy i nadzienia.

Kiełki grochu zawierają:

Witaminy: A, B1, B2, B6, C
Składniki mineralne: wapń, fosfor, cynk, magnez, miedź, mangan

Kiełki fasoli adzuki 

Kiełki fasoli adzuki są powszechnie stosowane w kuchni azjatyckiej. Są doskonałym źródłem białka i wszystkich aminokwasów, poza tryptofanem. Zawierają żelazo, wapń, kwas foliowy oraz witaminę B3. Działają korzystnie na układ moczowy oraz trzustkę.
Najlepsze na surowo, do kanapek, twarogów i sałatek.

Kiełki kukurydzy

Kielki kukurydzy mają delikanty, lekko słodki, mączysto-skrobiowy smak. Stanowią doskonały dodatek do: kanapek, sałatek, surówkek oraz twarogu. Ponadto doskonale komponują się z innymi rodzajami kiełków. Nadają się także do posypywania gotowanych ziemniaków i zup.
Regularne spożywanie kiełków wzmacnia organizm i wspomaga pracę układu pokarmowego ( przyspiesza przemianę materii).


WARTOŚCI ODŻYWCZE KIEŁKÓW ROŚLIN

Kiełki można kupić w sklepach ze zdrową żywnością, warzywniakach lub wyhodować samemu. Specjaliści uważają, że zawarte w nich składniki są lepsze dla organizmu niż te w dojrzałych warzywach W nasionach roślin, tak jak w przechowalni, gromadzi się bardzo dużo wartościowych składników. Rosnący kiełek, który za chwilę przemieni się w dorodną roślinę i wyda owoce, wyciąga z ziarna wszelkiego rodzaju witaminy, nienasycone kwasy tłuszczowe, makro- i mikroelementy, enzymy, białka oraz łatwo 
przyswajalne węglowodany.


Jędrne mięśnie

Kiedy kończy się zima, organizm człowieka jest osłabiony, zaczyna mu brakować wszystkich życiodajnych składników. Mimo, że każdy stara się uzupełniać swoją dietę, jedząc jabłka czy cytrusy, to jednak może nie wystarczyć. Na rynku nie ma jeszcze świeżych owoców i warzyw, a witaminowe niedobory trzeba w jakiś sposób zlikwidować. Kiełki znakomicie nadają się do tej roli. 

Zawarte są w nich białka, cukry, tłuszcze, naturalny błonnik i witaminy. Większość z nich dostarcza organizmowi witamin z grupy B, a także witamin A, C, E i H. W ich skład wchodzą również pierwiastki potrzebne do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania organizmu - wapń, żelazo, siarka, cynk, magnez, selen, potas i lit. Białko roślinne pomaga odbudowywać komórki i tkanki. Potas ujędrnia mięśnie, nie dopuszcza do ich wiotczenia. Witamina C zwiększa odporność, zapobiega przeziębieniom. Witamina E 
ma właściwości odmładzające. Zawarte w kiełkach składniki mineralne chronią przed anemią, usuwają dolegliwości przewodu pokarmowego, wpływają korzystnie na cebulki włosów. Osoby, które jedzą kiełki, mają zdrowsze serce, skórę, nerwy i mózg, obniża się im również poziom cholesterolu we krwi.

Wzmacniają i odchudzają

Z racji tego, że nasiona zawierają wszystko to, co najlepsze dla kiełkującej rośliny (czyli witaminy, mikroelementy oraz białka), łatwo sobie wyobrazić jak wiele jest ich w młodych roślinach, u których dodatkowo, w trakcie kiełkowania, uaktywnione zostają cząstki rozkładające białka i węglowodany na substancje proste, rozpuszczalne w wodzie i łatwo przyswajalne przez nasz organizm. Pierwszym i najważniejszym powodem, dla którego warto sięgnąć po kiełki jest to, że zawierają spore ilości cynku, 
żelaza, jodu, litu, manganu, selenu, a także witaminę A, C, E, PP oraz witaminy z grupy B. Drugim ważnym powodem jest to, iż pomagają walczyć z nadwagą oraz utrzymać właściwą sylwetkę ciała. Ponadto pomagają zapobiegać wielu chorobom cywilizacyjnym. Kiełki brokuła wspomagają zapobieganie nowotworom. Kiełkująca lucerny i soczewicy polecana jest kobietom w ciąży i podczas karmienia, a także osobom nie jedzącym mięsa, obniżają poziom złego cholesterolu i odtruwają organizm. Zaś kiełki słonecznika 
wzmacniają zęby i kości. Wszystkie poprawiają pracę serca, wygląd włosów i cery, także niebagatelnie wpływają na układ odpornościowy.

Rzeżucha, pszenica, słonecznik, burak...

Kiełki, które można wykorzystać do poszczególnych dań, to nie tylko popularna rzeżucha, ale także słonecznik, soja, pszenica, fasola Mung, soczewica, ciecierzyca, siemię lniane, lucerna, owies, kukurydza, groch, a nawet buraki i brokuły. Oczywiście, każde z tych ziaren daje kiełki o innym odcieniu smakowym. I tak, dla przykładu, kiełki rzeżuchy, rzodkiewki, brokuła i buraków mają bardziej ostry, wyrazisty smak i aromat, natomiast kiełki pszenicy, soczewicy i lucerny są w smaku słodkawe, 
delikatne i nieco mączyste. Jeśli zaś poszukujemy nico orzechowej nutki smakowej, to najlepsze są kiełki słonecznika, zaś młode roślinki fasoli Mung dodadzą naszej kuchni nutki kwaskowatości.

Domowa hodowla

Kiełki dostępne są w sklepach ze zdrową żywnością, warzywniakach albo w supermarketach. Oprócz zapakowanych w plastikowe pudełka, gotowych do zjedzenia, w sklepach można też kupić nasiona do wyhodowania kiełków w domu. Trzeba jednak pamiętać, że nie ze wszystkich nasion wykiełkują jadalne zielone korzonki. Ziarna prosa, 
ryżu i zielonego orkiszu nie nadają się do kiełkowania. Kiełków żółtej soi, ciecierzycy (zwanej również włoskim grochem) i fasoli adzikuki nie wolno jeść na surowo. 

Bez trudu można natomiast wyhodować kiełki pszenicy, jęczmienia, żyta i owsa, wszystkich roślin strączkowych, lucerny, rzodkwi, rzeżuchy, słonecznika i dyni, lucerny, prosa, fasolki mung czy migdałów. Podczas siania ziaren trzeba pamiętać, aby nie były 
zbyt wilgotne lub suche, bo takie mogą za szybko wykiełkować lub spleśnieć. Nasion przeznaczonych do kiełkowania lepiej nie szukać w sklepach ogrodniczych, ponieważ sprzedawane tam nie są do tego przeznaczone. 

Aby kiełki wyrosły, potrzeba od trzech do pięciu dni. Nasionka poszczególnych gatunków wkłada się do oddzielnych słoików do około jednej piątej wysokości, zakrywa gazą i nakłada gumkę. Później wlewa się tam letnią wodę i odcedza po upływie 6-8 godzin. Słoik najlepiej postawić w jasnym, ciepłym miejscu. Przez kolejne dni napełnia się góry dnem. Takiego płukania nie potrzebują jedynie nasiona pszenicy. Kiedy kiełki już wyrosną, przelewamy je zimną wodą, a aby były lepiej przyswajalne, tuż przed 
podaniem zanurzamy na minutę we wrzątku.

W wielu sklepach ze zdrową żywnością sprzedawane są specjalne kiełkownice składające się z trzech plastikowych szalek, specjalnego zbiornika na wodę i pokrywki. W takim naczyniu można jednocześnie hodować trzy rodzaje kiełków. 

Pszenica, owies, żyto i gorczyca tworzą w czasie wzrostu korzonki pokryte delikatnym puszkiem, który wyglądem przypomina pleśń. Ale kiedy kiełki naprawdę spleśnieją, można to poznać po nieprzyjemnym zapachu stęchlizny; pod żadnym pozorem nie wolno ich wtedy jeść. 

Kiełki lucerny zawierają żelazo, wapń, fosfor; odtruwają organizm i polecane są zwłaszcza kobietom w okresie ciąży i karmienia. 

Kiełki pszenicy są bogate w cynk, witaminy C i E, karoten i witaminy z grupy B; chronią przed przeziębieniem. 

Kiełki soi z dużą zawartością białka, witamin A, B, C i H działają odmładzająco i wzmacniająco na organizm. 

Kiełki słonecznikowe, będące źródłem witamin z grupy B i D, białka, żelaza, potasu i kwasów tłuszczowych, doskonale wpływają na cerę.

Z czym można jeść?

W zasadzie kiełki dają nieograniczone możliwości kulinarnych zastosowań, można spożywać je na surowo lub dodawać podczas gotowania, czy smażenia. Idealnie pasują do sałatek, omletów, naleśników, kanapek, zup, sosów, kremów, a nawet mięsa. Dobierając poszczególne rodzaje kiełków powinniśmy kierować się przede wszystkim ich smakiem i aromatem. Do łagodnych sałatek i kanapek najlepiej stosować łagodne kiełki pszenicy, lucerny, albo soczewicy. Do pikantnych potraw z mięsa i ryb najlepsze są kiełki 
rzeżuchy, rzodkiewki, buraka lub brokułów. W ostatniej fazie gotowania i smażenia można podawać do mięs, ryb i sosów smaczne kiełki grochu i fasoli Mung. Wszystkimi można posypywać potrawy tuż przed podaniem lub dodawać do naturalnych serków homogenizowanych, które jak wiadomo, wspaniale komponują się z świeżym pieczywem.

Oto kilka przykładów wykorzystania 
w kuchni poszczególnych kiełków:

KIEŁKI - OPIS WYKORZYSTANIA:

Rzeżuchy 
Idealne do kanapek, pikantnych sałatek i mięs. 

Brokuła 
Pasują do kanapek i pikantnych sałatek (zwłaszcza z kapusty pekińskiej i sałaty). 

Lucerny 
Wspaniałe do kanapek, sałatek z dressingiem, sosów, zup, mięs i wszelkich dań zarówno na ciepło, jak i na zimno. Należy tylko pamiętać, że najlepiej dodawać je na sam koniec przyrządzania gorącego dania, ponieważ wysoka temperatura może pozbawić je wielu witamin. 

Soczewicy 
To wspaniały element past, twarożków, kremów kanapkowych, pierogów, naleśników i omletów. 

Fasoli Mung 
Najlepsze do dań kuchni chińskiej i koreańskiej. Doskonałe do smażenia i podgotowywania, ponieważ są odporne na wysokie temperatury. Można dodawać je także do sałatek, ale lepiej uprzednio je sparzyć. 

Słonecznika 
Łagodne, o lekko orzechowym posmaku idealnie pasują do sałatek, kanapek, ryb i mięs, także jako przybranie. 

Rzodkiewki 
Posiekane i zastosowane jako dodatek do sałatek, dressingów, kanapek, sosów i zup idealnie komponują się z aromatem dania. Można nimi także posypywać potrawę na krótko przed podaniem (zamiast natki pietruszki).

SMACZNE DANIA

Sałatka z kiełkami soi

Składniki: szklanka kiełków (mogą być z puszki, choć mają głównie walory smakowe, a nie odżywcze), puszka ananasa w plastrach, 10 dag sera żółtego w kawałku, duży ząbek czosnku, 3-4 gałązki pietruszki, 3 łyżki oleju, pieprz. Ananasa pokroić w wąziutkie słupki. Mieszamy kiełki, ser i ananasa. Do 3 łyżek oleju wyciskamy ząbek czosnku i dokładnie mieszamy. Zalewamy sosem sałatkę. Doprawiamy do smaku pieprzem. Siekamy drobno listki pietruszki. Posypujemy nimi sałatkę i jeszcze raz wszystko 
mieszamy.

Pasta z rzeżuchą

Składniki: kostka masła, 3-4 łyżki kiełków rzeżuchy, sól. Miękkie masło wkładamy do miseczki, wsypujemy kiełki rzeżuchy i dobrze ucieramy na jednolitą masę. Solimy do smaku. Znakomitą pastą możemy smarować chleb.

Spaghetti z kiełkami soi

Składniki: makaron spaghetti, szklanka kiełków, kilka listków świeżej bazylii, sos boloński 

Sos: puszka pulpy pomidorowej, średnia cebula, średnia marchew, 2 plastry selera, 1-2 łyżki oleju, sól, pieprz do smaku 

Na oleju podsmażamy pokrojoną drobno cebulkę i starte na grubej tarce marchewkę i seler. Gdy warzywa będą miękkie, dodajemy pulpę pomidorową, doprawiamy i dusimy jeszcze przez ok. 10 minut, cały czas mieszając. Pod koniec wrzucamy kiełki, by lekko zmiękły. Sosem polewamy ugotowany makaron. Danie posypujemy drobno posiekanymi listkami bazylii.