Logistyka strukturalnym elementem bezpieczenstwa panstwa(1).pdf

elementem bezpieczeństwa

państwa

W XXI wieku logistyka zyskała na znaczeniu. Dotychczasowy obszar kwatermistrzowski, techniczny, trans-

portowy ustąpił jej miejsca. Logistyce zaczęto nadawać strukturę i formę. Wzrasta udział branży logisty-

cznej w produkcie światowym brutto (PŚB), w tym także w wojsku.

Gospodarka państwa jest ściśle skorelowana z jego bezpieczeństwem. Tworzenie i funkcjonowanie

ekonomicznych podstaw obronności i bezpieczeństwa wymaga postrzegania ich w relacjach narodowych

oraz sojuszniczych. Jednakże w obu wypadkach jest ważny narodowy potencjał gospodarczy i obronny.

gen. bryg. w st. spocz. dr

WŁODZIMIERZ ZIELIŃSKI

absolwent Wyższej Szkoły

Oficerskiej Wojsk

Zmechanizowanych

we Wrocławiu. Przeszedł

wszystkie stanowiska służbo-

we od dowódcy plutonu

do dywizji. W latach 1987–

–1990 był dowódcą pułku

zmechanizowanego, w latach

1994–1996 dowódcą

Samodzielnej Brygady

Pancernej, następnie,

w latach 1997–2002

dowódcą dywizji. Służbę

wojskową pełnił w jedenastu

garnizonach; ukończył ją na

stanowisku szefa wojewódz-

kiego sztabu wojskowego.

In the 21 st century, logistics became important and took place of quartermaster, technical and

transport support. The logistics’ share in the GWP and in the military is increasing.

The state’s economy is closely correlated with its security. The establishment of economic defense

and security basis needs to be perceived from the point of view of a state and alliances. In both

cases, however, a domestic economic and defense potential is essential.

łem materiały pod kątem przydat-

ności do opracowania tematu, spoj-

rzałem także do Leksykonu wiedzy wojsko-

wej , opublikowanego przez Wydawnictwo

MON w 1979 roku. Oczywiście, w tamtych

czasach nikt nie mógł przewidzieć, że trzy-

dzieści lat później pojęcia definiujące oraz

organizacja i działanie służb zabezpieczają-

cych wojsko całkowicie się zmienią. Wówczas

w naszej armii funkcjonowały służby kwa-

termistrzowskie i techniczne. W czasie po-

koju na ich czele stali kwatermistrz i szef

służb technicznych – od szczebla samodziel-

nego batalionu – pułku w randze zastępców

dowódcy. Na czas „W” kierowanie tyłami

przejmował kwatermistrz, on też dowodził

na tyłowym stanowisku dowodzenia (TSD)

(KSD ). Według Leksykonu …, logistyka nie

ma właściwego odpowiednika w polskiej ter-

minologii wojskowej; ze względu na istotę

i treść najbliższe temu terminowi są: ekono-

mika wojskowa i gospodarka wojskowa .

Logistyka w armii i państwie

Po zmianach ustrojowych w państwie

w 1989 roku zaczęła się transformacja

gospodarki, która trwa do dzisiaj. Należało

także przebudować organizację wojsk, aby

stała się ona kompatybilna ze strukturami

NATO oraz Unii Europejskiej. Pociągnęło

to za sobą likwidację pionu kwatermistrzow-

sko-technicznego, rozpoczęto organizację

struktur logistycznych.

Przed zasadniczą przebudową piony kwa-

termistrzowski i techniczny, transportowy,

infrastruktury oraz medyczny dysponowały

w skali wojska ogromnym potencjałem,

który stanowił w 1989 roku na szczeblu ope-

racyjnym 28 procent ówczesnego stanu sił

zbrojnych. Na pion stacjonarny składało się

1090 jednostek, w których było 145 tysięcy

stanowisk. Do końca lat dziewięćdziesiątych

rozformowano 980 z nich, zlikwidowano

115 tysięcy etatów. Udział logistyki w sta-

nie sił zbrojnych zmniejszył się do 12 pro-

cent, a liczbę instytucji zajmujących się tą

problematyką w Ministerstwie Obrony

Narodowej zredukowano o około 60 procent,

mimo podziału wcześniejszych struktur za-

rządzania na część cywilną i wojskową 1 .

Logistyce zaczęto nadawać taką strukturę

i formę, aby mogła sprostać zadaniom wy-

nikającym z jej definicji. Pojęcie logistyka

wraz ze zmianami w armii, ale przede

wszystkim w związku ze stopniową i postę-

1 J. Bielecki: Nowy model dla logistyki . „Polska Zbrojna” 1999 nr 15, s. 16–17.

Kwartalnik Bellona 1/2010

Logistyka strukturalnym

G dy przygotowywałem i segregowa-

Bezpieczeństwo RP

pującą prywatyzacją gospodarki, pojawie-

niem się coraz większego i prężniejszego

sektora prywatnego, zaczęło się stopniowo

rozwijać i znajdować należne miejsce

w gospodarce narodowej, a tym samym

w państwie.

Ze względu na ewolucyjny i interdyscy-

plinarny charakter koncepcji logistycznego

zarządzania w literaturze przedmiotu funk-

cjonuje wiele definicji logistyki, które pod-

kreślają różne jej aspekty i możliwości.

Przytoczę kilka z nich, w moim odczuciu

bardzo charakterystycznych. Na przykład

Danuta Kisperska-Moroń w Elementach

logistyki , wydanych w 1992 roku przez

katowicką Akademię Ekonomiczną, traktu-

je logistykę jako kompleksową wiedzę o pro-

cesach logistycznych, czyli procesach

przepływu produktów związanych z każdą

działalnością gospodarczą, oraz o sposobach

skutecznego zarządzania nimi. Natomiast

Martin Christopher w Logistyce i zarzą-

dzaniu łańcuchem dostaw (wydawnictwo

Polskiego Centrum Doradztwa Logistycz-

nego z 2000 roku) przedstawia logistykę

jako strategiczne zarządzanie zaopatrze-

niem, przechowywaniem i transportem ma-

teriałów, częściami oraz gotowymi produk-

tami (wraz z odpowiednią dokumentacją)

w ramach organizacji oraz przez jej kanały

marketingowe, zapewniające maksymaliza-

cję obecnych i przyszłych zysków oraz naj-

bardziej efektywną realizację zamówień.

techniczne, medyczne, transportowe i gospo-

darczo-bytowe . Na podstawie tej definicji

można wyodrębnić logistykę obronną jako

część gospodarki obronnej zajmującą się

przygotowaniem i użyciem środków i usług

będących w dyspozycji państwa i przezna-

czonych do zaspokojenia jego potrzeb obron-

nych, a także logistykę wojskową, związaną

najściślej z armią.

Wydaje się jednak, że logistykę należy

traktować jako całość. Nie da się wyodręb-

nić całkowicie oddzielnych pionów, na przy-

kład armii, policji, przemysłu. Jest to jeden

z tych elementów gospodarki, gdzie wszyst-

kie te uwarunkowania i wiele innych nawza-

jem się przenikają, uzupełniają i oddziałują

na siebie.

Zadania logistyczne można wykonywać

zarówno w skali mikroekonomicznej, na

poziomie nawet jednego przedsiębiorstwa,

jak makroekonomicznej – w gospodarce

danego kraju. Na przełomie XX i XXI wie-

ku nastąpił gwałtowny rozwój logistyki.

W połączeniu z rewolucją naukowo-tech-

niczną, zwłaszcza informatyczną, spowodo-

wało to, że rozwijane niegdyś śmiałe wizje

racjonalizowania przepływu produktów

i usług pomiędzy państwami i kontynenta-

mi stały się możliwe dzięki logistyce.

W dobie powszechnej globalizacji logisty-

ka zaczyna odgrywać coraz istotniejszą

rolę w funkcjonowaniu nie tylko pojedyn-

czych przedsiębiorstw, ale także w całym

systemie gospodarczym danego kraju, a na-

wet świata. Coraz częściej mówi się o wy-

odrębniającym się i nabierającym znaczenia

sektorze logistycznym jako o jednym z sek-

torów mających swój udział w generowaniu

dochodu narodowego. Na podstawie anali-

zy przeprowadzonej przez Wydział Statystyki

ONZ, sektor logistyczny został jednoznacz-

nie wyodrębniony jako sektor gospodarczy

i jako przedmiot statystyki gospodarczej

w USA i Singapurze. Oddziałuje on tak jak

wszystkie inne sektory gospodarcze na

ekonomię, społeczeństwo, przestrzeń i przy-

rodę. Te czynniki wpływają także, w ramach

sprzężenia zwrotnego, na logistykę. Według

szacunkowych danych na temat wydatków

na logistykę w poszczególnych krajach i na

świecie ( Estimation of Global and National

Logistics Expenditures 2002 r.) stwierdzo-

no, że :

— udział branży logistycznej w produk-

cie światowym brutto wynosił 13,8 procent

(w pierwszej dekadzie XXI wieku – 5,4 bi-

liona euro),

— roczne wydatki na logistykę w Europie

i Ameryce Północnej kształtowały się na

Logistyce zaczęto nadawać taką strukturę

i formę, aby mogła sprostać zadaniom

wynikającym z jej definicji.

Zarówno z przytoczonymi, jak i wieloma

innymi definicjami można by się zgodzić lub

też polemizować czy obejmują one wszelkie

aspekty zagadnienia. Każdy przedstawia

i formułuje definicje według przyświecają-

cej mu wizji. Za najpełniejsze zobrazowanie

logistyki z punktu widzenia opisywanego

tematu, a więc umiejscowienia jej jako

elementu strukturalnego gospodarczych

podstaw bezpieczeństwa państwa, przyjąłem

jej definicję znajdującą się w Słowniku z za-

kresu bezpieczeństwa narodowego (wydaw-

nictwo Akademii Obrony Narodowej).

Zgodnie z nią, logistyka to zarządzanie łań-

cuchem dostaw, przepływu materiałów

i towarów od jego oryginalnego źródła do

postaci, w której jest konsumowany przez

ostatecznego klienta, przy czym zakres

zasilania obejmuje zasilanie: materiałowe,

Kwartalnik Bellona 1/2010

Bezpieczeństwo RP

poziomie około biliona euro w każdym

z tych regionów,

— w Unii Europejskiej logistyka stanowi

13 procent PŚB (przy uwzględnieniu

całokształtu czynności logistycznych).

Wszystko to wskazuje na wzrastającą

rolę logistyki i jej stopniowe coraz szybsze

i głębsze oddziaływanie i współdziałanie

z innymi sektorami gospodarki narodowej.

Wzrasta zainteresowanie makroekonomicz-

nymi aspektami logistyki i badaniem zależ-

ności na styku działalności produkcyjnej,

handlowej, transportowej. Stają się one za-

czynem do wykreowania nowego rodzaju

polityki gospodarczej państwa, nazwanej

polityką logistyczną . W krajowej literaturze

przedmiotu za twórcę tego pojęcia uznaje

się profesora Jarosława Witkowskiego

z Uniwersytetu Ekonomicznego we

Wrocławiu. Według niego, w systemie inter-

wencyjnym działań rządu polityka logistycz-

na powinna być usytuowana w miejscu

centralnym. Takie umiejscowienie nie zmie-

nia wzajemnych zależności i wzajemnego

przenikania się z pozostałymi politykami.

Polityka logistyczna nie może być nigdy

niezależna i oderwana od innego rodzaju po-

lityki. Odgrywa jednak ona w jakimś sensie

rolę wiodącą, przenikającą i wiążącą inne.

Podstawy bezpieczeństwa

ekonomicznego

Wszelkie elementy ukazane wcześniej są

związane z całą gospodarką państwa

i w mniejszym lub też większym stopniu

wpływają na podstawy jego bezpieczeństwa.

System gospodarczo-obronny, którego

formuła jest pochodną polityki gospodarczo-

-obronnej państwa, ma zapewnić materialne

podstawy wykonania zadań obronnych oraz

tworzyć warunki do przetrwania ludności

w sytuacjach kryzysu i wojny. Podstawowe

powinności ogniw gospodarczych, zarówno

państwowych, jak i prywatnych, w dziedzi-

nie obronności, to tworzenie i utrzymywa-

nie rezerw państwowych na potrzeby obron-

ne, zapewnianie, że wymagania obronne

będą uwzględniane w realizacji polityki

przestrzennego zagospodarowania kraju,

utrzymywanie infrastruktury obronnej,

a także prowadzenie prac badawczo-rozwo-

jowych na rzecz obrony państwa.

Jedną ze szczególnie ważnych ich funkcji

jest uczestnictwo w wykonywaniu zadań na

rzecz wsparcia sił sojuszniczych, przybywa-

jących, rozwijanych i prowadzących opera-

cje na terytorium Polski, a także realizacji

sojuszniczych inwestycji obronnych, za-

równo w Polsce, jak i innych państwach

członkowskich NATO. Wśród ogniw gospo-

darczo-obronnych istotne miejsce zajmuje

przemysł obronny. Aby utrzymać jego po-

tencjał na poziomie niezbędnym z punktu

widzenia potrzeb obronnych, konieczna jest

jego restrukturyzacja i unowocześnianie oraz

rozwijanie współpracy z przemysłem obron-

nym państw NATO i Unii Europejskiej.

Kategorią związaną z kwestiami gospo-

darczych podstaw obronności i bezpieczeń-

stwa są zadania gospodarczo-obronne. Jest

to całokształt przedsięwzięć realizowanych

przez przedsiębiorców na rzecz obronności

i bezpieczeństwa państwa na podstawie prze-

pisów ustawy o powszechnym obowiązku

obrony RP oraz aktów wykonawczych do

ustawy.

Wśród ogniw gospodarczo-obronnych istotne miejsce zajmuje przemysł obronny.

Aby utrzymać jego potencjał na poziomie niezbędnym z punktu widzenia potrzeb

obronnych, konieczna jest jego restrukturyzacja i unowocześnianie oraz rozwijanie

współpracy z przemysłem obronnym państw NATO i Unii Europejskiej.

W skali państwa sfery bezpieczeństwa nie

da się oddzielić od bezpieczeństwa ekono-

micznego. Jako społeczeństwo nie zawsze

mieliśmy tego świadomość. Powszechnie

uważano, że domeną bezpieczeństwa

i obronności zajmuje się głównie armia.

Zmiana świadomości społecznej następuje

stopniowo. Obecnie sprawy szeroko pojęte-

go bezpieczeństwa stały się dziedziną badań

naukowych i wyszły daleko poza mury uczel-

ni wojskowych. Poziom myślenia o bezpie-

czeństwie jest oczywiście różny w poszcze-

gólnych grupach społecznych, rozmaicie też

pojmuje się jego istotę. Życie dostarcza wie-

lu przykładów, które wskazują, że świado-

mość ekonomiczna społeczeństwa i rozumie-

nie terminów ekonomicznych, a także bez-

pieczeństwa ekonomicznego w pojęciu

minimalnym – od własnej rodziny – po

maksymalne – w sferze rozumienia intere-

sów państwa, Europy i świata – powoli, ale

systematycznie wzrasta.

W kulturze społecznej synonimem poję-

cia bezpieczeństwo jes t dom . Marian

Cieślarczyk w artykule Kulturowe uwa-

runkowania budowy bezpieczeństwa eko-

nomicznego (Wyższa Szkoła Finansów

i Zarządzania, Siedlce 2008) schematycz-

nie przedstawia bezpieczeństwo jako dom

oraz ukazuje piramidę bezpieczeństwa

z podwalinami, u której podstawy leży tak-

że bezpieczeństwo ekonomiczne państwa.

Gdy rozpatrujemy pojęcie gospodarczych

podstaw bezpieczeństwa państwa (GPB)

(nazywanych także gospodarczymi podsta-

Kwartalnik Bellona 1/2010

Bezpieczeństwo RP

wami obronności ) (GPO), należy wskazać,

iż gospodarka narodowa każdego państwa

wykonuje także zadania obronne. Oznacza

to, że można w niej wyróżnić dziedziny,

które w różnym stopniu zaspokajają potrze-

by obronne państwa. Zmieniają się one

w zależności od poziomu bezpieczeństwa

państwa oraz od intensywności zagrożenia

konfliktem i charakteru zagrożeń. Wyodręb-

nia się je na podstawie kryteriów ekono-

micznych oraz obronnych. Pierwsze z nich

formułuje ekonomia, rozpatrująca gospodar-

kę przez pryzmat możliwości zaspokojenia

różnorodnych i konkurujących ze sobą po-

trzeb społecznych i dająca odpowiedź na

pytania: które z posiadanych zasobów

i w jakiej części można przeznaczyć na po-

trzeby obronności (bezpieczeństwa) pań-

stwa? Kryteria obronne z kolei formułuje

ekonomika obrony (czy też szerzej ekono-

mika bezpieczeństwa), rozpatrująca tę samą

gospodarkę z punktu widzenia jej zdolności

do zaspokajania potrzeb obronnych państwa.

Dąży ona do określenia przydatności zaso-

bów do zaspokojenia potrzeb obronnych

i bezpieczeństwa

Jeśli spojrzymy na gospodarcze podstawy

bezpieczeństwa państwa według kryterium

definicyjnego, trzeba wskazać, że tworzy

je ta część gospodarki narodowej państwa,

która w ograniczonym lub pełnym zakresie

realizuje zadania na rzecz jego obronności

i bezpieczeństwa. Jest nią ten obszar gospo-

darki narodowej, który służy wyłącznie

zapewnieniu bezpieczeństwa państwa oraz

obszar podwójnego zastosowania – to jest

obszar gospodarki, który w warunkach za-

grożenia bezpieczeństwa w krótkim czasie

może dokonać transformacji (rekonwersji)

z gospodarki służącej zaspokojeniu potrzeb

konsumpcyjnych i rozwojowych na rzecz

gospodarki służącej zaspokojeniu potrzeb

obronności i bezpieczeństwa kraju. Obszar

służący wyłącznie zapewnieniu obronności

(a w szerszym ujęciu także bezpieczeństwa)

państwa odpowiada w istocie gospodarce

obronnej państwa. Natomiast obszar pod-

wójnego zastosowania to swoista rezerwa

gospodarki obronnej, która stosownie do

potrzeb i okoliczności może być przystoso-

wana do celów związanych z realizacją

potrzeb obronnych 2 . Materialną bazę dla

wszystkich tych segmentów stanowi gospo-

darka narodowa.

Gospodarcze podstawy bezpieczeństwa

z punktu widzenia kryterium podejścia iden-

tyfikacyjnego wskazują z kolei na potrzebę

wyróżnienia dwóch radykalnie odmiennych

spojrzeń na nie, to znaczy narodowego

i sojuszniczo-integracyjnego.

Podstawy bezpieczeństwa –

ujęcie narodowe

Identyfikacja gospodarczych podstaw bez-

pieczeństwa według podejścia narodowego

wskazuje, że są one tworzone na podstawie

krajowego potencjału gospodarczo-obron-

nego, który jest tożsamy z obszarem gospo-

darki obronnej państwa.

Analiza struktury gospodarki narodowej

z punktu widzenia jej celowego funkcjono-

wania wskazuje na zróżnicowaną zdolność

poszczególnych segmentów zasobów gospo-

darczych (potencjału gospodarczego) do

zaspokajania potrzeb związanych z obron-

nością (bezpieczeństwem) państwa. W kon-

sekwencji możliwe się staje wydzielenie jej

trzech specyficznych obszarów funkcjonal-

Tabela. Wydzielone obszary gospodarki z punktu

widzenia ich przydatności do zaspokajania

zróżnicowanych potrzeb

Obszar Ekonomia

Ekonomika bezpieczeństwa

Obszar służący zaspokojeniu

potrzeb podstawowych

Obszar niedostępny lub nieprzydatny

do zaspokajania potrzeb związanych

z bezpieczeństwem

Obszar zaspokojenia potrzeb

konsumpcyjnych wyższego rzędu

i rozwojowych.

Obszar racjonalnej transformacji

Obszar „podwójnego zastosowania”

Koszt alternatywny

bezpieczeństwa w stosunku

do innych potrzeb

Obszar służący wyłącznie

bezpieczeństwu

A + B

Ekonomiczne podstawy

konsumpcji i rozwoju

B + C

Ekonomiczne podstawy

bezpieczeństwa

Wyjaśnienia:

Poszczególne obszary tworzą na przykład:

A – zasoby niezbędne do przetrwania ludności i funkcjonowania państwa (np. utrzymanie dzieci i chorych,

minimum administracji);

B – zasoby służące w normalnych warunkach celom konsumpcyjnym i rozwojowym, które w warunkach

zagrożeń mogą być wykorzystane w przeciwdziałaniach (np. transport i łączność, zakłady produkcyjne po

konwersji). Jest to także obszar racjonalnej transformacji przeznaczenia zasobów;

C – zasoby przeznaczone wyłącznie do zaspokajania potrzeb związanych z obronnością i bezpieczeństwem

państwa (np. przemysł zbrojeniowy, rezerwy i zapasy ponad normy techniczno-produkcyjne, utrzymywanie

alternatywnych źródeł zaopatrzenia);

B + C – gospodarcze podstawy bezpieczeństwa (obronności) państwa;

A + B – gospodarcze podstawy konsumpcji i rozwoju.

Źródło: Podstawy, mechanizmy i procedury kształtowania bezpieczeństwa ekonomicznego Polski z punk-

tu widzenia narodowej i sojuszniczej strategii obronnej. Cześć I – Metodologia i model badań

bezpieczeństwa ekonomicznego kraju . Red. Z. Stachowiak. AON, Warszawa 2001, s. 196.

2 Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego . Warszawa 2002, s. 39–40.

Kwartalnik Bellona 1/2010

Bezpieczeństwo RP

Ekonomia (ekonomika konsumpcji i rozwoju)

EKONOMICZNE PODSTAWY

KONSUMPCJI I ROZWOJU

A B C

EKONOMICZNE PODSTAWY

BEZPIECZEŃSTWA

Ekonomika bezpieczeństwa (ekonomika obrony)

Źródło: Podstawy, mechanizmy i procedury kształtowania bezpieczeństwa ekonomicznego Polski z punktu widzenia narodowej

i sojuszniczej strategii obronnej . Cześć I – Metodologia i model badań bezpieczeństwa ekonomicznego kraju . Red. Z.

Stachowiak. AON, Warszawa 2001, s. 196.

Rys. 1. Gospodarcze podstawy bezpieczeństwa państwa

w ujęciu narodowym

nych A, B i C, w których mieści się całość

zasobów gospodarczych (potencjału gospo-

darczego) państwa ( rys. 1 i tab .).

Obszar „A” gospodarki narodowej został

wydzielony, aby uwzględnić konieczne mi-

nimum zasobów, które nie będą mogły być

przeznaczone na potrzeby obronności (bez-

pieczeństwa) nawet w warunkach totalnego

konfliktu zbrojnego. Są one niezbędne do

przeżycia społeczeństwa na tak zwanym

zapleczu, a także do funkcjonowania orga-

nizacji państwa (administracji), która dostar-

cza środki dla walczącego wojska.

Jeśli uwzględnimy naturalne zadania go-

spodarki, czyli zaspokajanie potrzeb kon-

sumpcyjnych i rozwojowych, bez potrzeb

związanych z obronnością i bezpieczeń-

stwem, zasoby gospodarcze umiejscowione

w obszarze „C” stanowią „obciążenie”

i obrazują skalę obciążenia gospodarki

świadczeniami na rzecz obronności i bezpie-

czeństwa. Zasoby te są jednocześnie kosz-

tem alternatywnym bezpieczeństwa w sto-

sunku do innych potrzeb. Rozpatrywanie

gospodarki z punktu widzenia jej zdolności

do zaspokajania potrzeb związanych z obron-

nością i bezpieczeństwem wskazuje na

granice wykorzystania zasobów gospodar-

czych. Ich przekroczenie, nawet w warun-

kach wojny, może doprowadzić państwo do

załamania, pomimo sukcesów na froncie.

Natomiast w warunkach pokoju nadmierne

wykorzystanie zasobów na potrzeby zwią-

zane z obronnością i bezpieczeństwem –

kosztem potrzeb rozwojowych i konsump-

cyjnych – doprowadza do ograniczenia

materialnej bazy bezpieczeństwa, a w rezul-

tacie do redukcji poziomu obronności i bez-

pieczeństwa.

Granice między poszczególnymi obszara-

mi mogą ulegać przesunięciom. Sytuacja ta

może mieć miejsce pomiędzy obszarem „B”

i „C” gospodarki narodowej w zależności

od aktualnych priorytetów. W warunkach

zmian systemowych i związanych z tym

procesem potrzeb modernizacyjnych i roz-

wojowych, gdy nie ma zagrożeń militarnych

o wielkiej skali, należy przesuwać zasoby ze

sfery bezpieczeństwa do obszaru „B”.

Sztywną granicę dla takich działań musi sta-

nowić zachowanie zdolności zasobów

i struktur umiejscowionych w obszarze „C”

do wykonania przewidzianych dla nich

zadań. Ważną zaś cechą zasobów umiejsco-

wionych w obszarze „B” powinna być ich

zdolność do przestawienia zastosowania

z celów rozwojowych na potrzeby związane

z bezpieczeństwem. W tym kontekście

należy także widzieć przygotowanie i przy-

stosowanie infrastruktury techniczno-eko-

nomicznej kraju do przyjęcia sojuszniczej

pomocy ekonomicznej i militarnej. Rozmiary

zasobów umiejscowionych w poszczegól-

nych segmentach mogą podlegać zmianom

nie tylko wskutek przesuwania granic

pomiędzy nimi, ale także w wyniku proce-

sów rozwojowych lub dostępu do zasobów

zagranicznych.

Drugie podejście – sojuszniczo-integra-

cyjne – jest pochodną członkostwa Polski

Kwartalnik Bellona 1/2010

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: