SZUKAM PRZYJACIELA.doc

SZUKAM PRZYJACIELA
Okolicznościowy program na Wielkanoc na podstawie „Małego Księcia"
 

Osoby: Narrator, Mały Książe,  Biznesmen, Uczennica, Uczeń, Narkoman, Miss

Na tle melodii refleksyjnej wiersz W. Szymborskiej „Schyłek wieku"
 

Miał być lepszy od zeszłych nasz XX wiek.
Już tego dowieść nie zdąży,
lata ma policzone, krok chwiejny, oddech krótki.
 

Już zbyt wiele się stało, co się stać nie miało,
a to, co nadejść, nie nadeszło.
Miało się mieć ku wiośnie
l szczęściu, między innymi.

Strach miał opuścić góry i doliny.
Prawda szybciej od kłamstwa miała dobiegać do celu.

Miało się kilka nieszczęść nie przydarzyć się już,
na przykład wojna i głód, i tak dalej.

W poważaniu być miała bezbronność bezbronnych,
Ufność i tym podobne.
Kto chciał cieszyć się światem,
ten staje przed zadaniem nie do wykonania.

Głupota nie jest śmieszna.
Mądrość nie Jest wesoła.
Nadzieja to już nic jest ta młoda dziewczyna
et cetera, niestety.

Bóg miał nareszcie uwierzyć w człowieka
dobrego i silnego,
ale dobry silny to ciągle jeszcze dwóch ludzi.
Jak żyć - spytał mnie w liście ktoś,
kogo ja zamierzałem spytać o to samo.

Znowu i tak jak zawsze,
Co widać powyżej,
Nie ma pytań pilniejszych od pytań naiwnych.
 

Tłum ludzi, pośpiech, zgiełk, głośna muzyka młodzieżowa. Rozbrzmiewają strofy wiersza.

Jesteśmy wrażliwi na piękno, przyrodę
Na zwyczajną ludzką krzywdę.
Bywamy wulgarni i chamscy, nietolerancyjni, bezduszni, podli.
Może dlatego,
Ze tak bardzo jesteśmy ciekawi świata;
Wciąż eksperymentujemy wykonując wiele rzeczy
Za szybko, bez właściwego przygotowania,
Bez namysłu, bez niczego.
Mamy wieczne pretensje do dorosłych - wczorajszych młodych,
Żal do polityków i demagogów,
Nienawiść do samych siebie.
Tak bardzo ciekawi świata wciąż szukamy.
Szukamy prawdziwej miłości.
Jesteśmy najgorszą stroną tego świata – przeklinamy i obrażamy,
Jesteśmy najlepszą stroną tego świata – tworzymy i będziemy tworzyć.
Jesteśmy tak różni, że aż podobni do siebie.
Jesteśmy naprawdę.
 

Narrator: W tłumie zawsze łatwiej i wygodniej. Inni jedzą kołacz bez pracy – ty też. Inni bezczelnie unikają trudu i ciężaru pracy - ty też. Razem z innymi szukasz łatwej przyjaźni, łatwej miłości, łatwej nauki, tylko łatwej pracy, łatwej wiary. Ale przypatrz się tym innym?
Czy są szczęśliwi, wielcy, nieprzeciętni?

Mały Książę: (wchodzi w tłum, mówi sam do siebie)
Czyżby żmija miała rację, mówiąc, że wśród ludzi jest się także samotnym?

Podchodzi do biznesmena rozmawiającego przez telefon komórkowy

Biznesmen: Jak nic będzie chciał kupić, to go trochę przyciśnij, a...

Mały Książę: Witaj! Czy zostaniesz moim przyjacielem?

Biznesmen: Coś ty za jeden, chłopcze?

Mały Książę: Czy zostaniesz moim przyjacielem?

Biznesmen: Nic mam czasu na takie dyrdymały. W mojej pracy nie ma tego słowa. Możesz zostać, np. moim wspólnikiem.

Mały Książę: A co to jest wspólnik?

Biznesmen: To jest taki człowiek, który ze mną pracuje i dzieli się zyskami.

Mały Książę: A co to są zyski?

Biznesmen: To są pieniądze, jakie zarabiam, dzięki mojej pracy. To jest celem mojej pracy               i mojego wysiłku.

Mały Książę: Pieniądze? A co to jest?

Biznesmen: To najważniejsza rzecz na świecie!

Mały Książę: Ważniejsza od przyjaźni? To chyba niemożliwe!

Biznesmen: Oczywiście! Najważniejsza! A teraz idź już sobie, bo nie mam czasu na rozmowy         z tobą.
                                                 Piosenka: „Jezus jest mym przyjacielem..."
 

Mały Książę podchodzi do uczniów. Uczennica - ludnie ubrana, okulary, plecak, w ręku książka.
Uczeń - wyciągnięta koszula, rozwiązane buty, w uszach słuchawki

Mały Książę: Cześć!

Uczennica: Dzień dobry. Jak się masz?

Mały Książę: Dziękuję, dobrze. Szukam przyjaciela - zostaniesz nim?

Uczennica: Ja? Muszę się uczyć. Jutro mam pięć lekcji. Muszę się do wszystkich dobrze przygotować.
 

Mały Książę: Jak to? Nie masz czasu na przyjaźń. To ważniejsze.
 

Uczennica: Nauka jest najważniejsza na świecie! Muszę dobrze się uczyć, a potem zostanę prawnikiem, założę własne biuro adwokackie i wtedy będę zarabiać mnóstwo pieniędzy, i będę kimś ważnym. Może wtedy poszukam przyjaciół.

Mały Książę: (odwraca się do drugiego ucznia) Cześć!

Uczeń: Graba!

Mały Książę: Ty też się musisz uczyć?

Uczeń: Co, jutro jest jakaś klasówka?

Mały Książę: A co to jest klasówka?

Uczeń: Chłopie, to najstraszniejsza rzecz na świecie, to nikomu niepotrzebny sprawdzian, tzw. twoich kompetencji.

Mały Książę: Zostaniemy przyjaciółmi?

Uczeń: Tak, jeśli będziemy urywać się z lekcji, grać w pokera i...

Mały Książę: A czy to jest rytuał potrzebny do oswojenia?

Uczeń: Nie, ale wszyscy wtedy wrzeszczą, stawiają naganę; ja to lubię, bo to ich drażni.

Mały Książę: Nie chcę nikogo ranić!

Uczeń: No to spadaj!

Narrator: Jesteś przeciw. Jesteś zbuntowany. Jesteś wielbicielem. Jesteś przeciwnikiem. Dlaczego? Bo tak samo jak inni, tak? Gdy nienawidzą ty też nienawidzisz. Gdy potępiają - ty też potępiasz. Gdy skazują kogoś - i ty skazujesz. Pytaj: dlaczego? Bodaj sto razy pytaj siebie: dlaczego? Zanim    z tłumem potępisz, wydrwisz, skażesz kogoś na śmierć.

Piosenka: „Magdalena..."
 

d A7 d D7
1. Panie, popatrz codziennie widzę drugich
g A7
trzymam w ręku mój kamień, by nim rzucić;
d A7 d A7
i nie rzucam, bo grzech mój przypomniałeś
g A7
i uciekam, choć lepiej było wrócić.
d D7 g
Ref. Podaruj, podaruj mi, Panie
C7 F A7
słowa, które darowałeś Magdalenie,
a D g
podaruj, podaruj mi, Panie
A7 d
tylko jedno, tylko Twoje przebaczenie.
 

2. Ona jedna, wzgardzona Magdalena
w swojej prawdzie przed Tobą, Panie stała
Ona jedna, przez wszystkich potępiona
dar największy od Ciebie otrzymała.
3. Panie widzisz, dziś zginam swe kolana,
dziś przed Tobą w prawdzie chcę stanąć cały
i wyciągam ku Tobie moje dłonie,
Panie nic daj, by puste pozostały.
 

Mały Książę podchodzi do narkomana. Narkoman siedzi zapatrzony w przestrzeń, bez ruchu.
Obok leży strzykawka i kartka lekturowa
 

Mały Książę: Dzień dobry.

Narkoman: Cześć!

Mały Książę: Kim jesteś?

Narkoman: Czy to ważne?

Mały Książę: Kim jesteś'?

Narkoman: Jestem człowiekiem wolnym. Robię, to co chcę.

Mały Książę: Co to znaczy?

Narkoman: To znaczy, że biorę.

Mały Książę: Co bierzesz?

Narkoman: Biorę, co chcę: prochy, kompot, maryśkę.

Mały Książę: Maryśkę. Co to jest maryśka? Czy to jest imię dziewczynki?

Narkoman: Idź już stąd!

Mały Książę: Ale co to jest maryśka? Chciałbym wiedzieć.

Narkoman: To ucieczka.

Mały Książę: Ucieczka? Przed czym uciekasz?

Narkoman: Przed życiem.

Mały Książę: Ja kocham życie.

Narkoman: Bo jesteś jeszcze mały.

Mały Książę: (podchodzi do miss szkoły, która przegląda się w lusterku)
                       Dzień dobry. Jaka jesteś piękna.

Miss: Prawda? Zawsze tak myślałam. Nieustannie składają mi hołdy, dziennikarze robią mi zdjęcia, wszyscy mnie podziwiają, a koleżanki zazdroszczą.

Mały Książę: Czy to jest przyjemne? Czy to ma jakąś wartość?

Miss: To jest bardzo przyjemne. Wtedy wiem, że ludzie mnie cenią, kochają moją piękność.
 

Mały Książę: Zostaniesz moim przyjacielem?

Miss: Możesz zostać moim wielbicielem. Chcesz, mogę ci dać mój autograf.

Mały Książę: Czy zostaniesz moim przyjacielem? Szukam przyjaciela.

Miss: To chyba źle szukasz. Mam ważniejsze sprawy na głowie niż szukanie przyjaciół. Muszę myśleć o mojej karierze, o mojej sławie. To jest najważniejsze. Nie mam teraz czasu, mam za chwilę sesję zdjęciową. No, zmykaj.
 

Narrator: Tak jak inni - mówisz o matce: „stara". Tak jak inni nie pytasz jej o zdanie, wstydzisz się jej. Dlaczego? Bo taka moda? Bo matka nic mieści się w gromadzie idoli? Bo tak wszyscy? Ale gdy wszyscy dadzą ci po łbie, zdradzą cię, opuszczą - to do kogo wracasz? Kto jest ci tak wierny? Kto kocha cicho i prawdziwie. Gdy tłum odrywa cię od domu, chce zakrzyczeć to, kim jesteś - wracaj do domu, do matki, by odnaleźć siebie. Wracaj do matki, by nie zapomnieć, co jest prawdziwym pięknem dziewczyny, kobiety, matki.

Mały Książę: (bierze do ręki różę i krzyż) Jesteś piękna, moja różo. Oswoiłem cię. Jestem na zawsze za ciebie odpowiedzialny. Mój Boże, spotkałem dziś ludzi byli samotni. Samotni i smutni.
Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe.                 A ponieważ nic ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Bo w ich życiu nic ma niczego, co nadawałoby im blasku. Tylko miłość jest twórcza - to fundament świata, ręce, co podtrzymują słabych, chwiejnych w wierze. To siła, co bezradnych ramieniem oplata, umacnia nieustannie ich z Bogiem przymierze. Bo miłość rozpromienia jak słoneczna kula, zwalcza rozpacz, co serca beznadziejnie dławi. Wzgardzonych, chorych, słabych promieniem otula, prowadzi do stóp krzyża, który nas wybawi.

Piosenka: „ Tak wyschłoś. Panie... "

Mały Książę: Ludzie są smutni, bo szukają szczęścia w pieniądzach, w słowie, ucieczce od codzienności. Szukają zaspokojenia i stale są próżni, puści jak cysterna, z której wyciekła woda.

Wszyscy: „Niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu".
 

Mały Książę: Bo ważna jest nic wielkość dzieła, ale miłość, jaką się wkłada w jego realizację.

Narrator: Każdy Wielki Post jest okazją do refleksji. Każde Święta Wielkanocne przypominają nam, że prawdziwa przyjaźń nie umiera. Nic bój się beznadziei, choćby wszyscy wokół zwątpili. Nic załamuj się, choćby zdawało ci się, że umiera wszystko, dla czego warto żyć. Trzymaj się zawsze Chrystusa Przyjaciela, jak jedynej Gwiazdy Przewodniej. Gwiazdy są nieraz po to, by w ciemności nocy przypominały o słońcu, które zawsze jest. Dostrzeż pod zaśnieżoną ziemią ziarno, które już kiełkuje. Ono ci mówi, że często coś musi umrzeć, żeby żyć naprawdę.

Gdyby Chrystus nic Zmartwychwstał, próżna by była nasza wiara.

Piosenka: „Dzwony..."

Mały Książę: Razem z Chrystusem zmartwychwstałym szukaj swoich marzeń, które warte są trudu. I zapamiętaj, że szukać należy sercem, bo najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

Moja cicha modlitwa Panie Jezu, drogi,
To rana w twym boku. To przebite nogi.
Moja cicha modlitwa, pieśń w sercu nucona,
to ręce przybite do krzyża i cierniowa korona.
Moja cicha modlitwa jak świtu zaranie.
To twa śmierć na krzyżu, to twe zmartwychwstanie.

Narrator: Na nadchodzące Triduum Paschalne i Święta Wielkanocne życzymy wszystkim, aby uwierzyli, że przyjaźń, która ma swe źródła w Chrystusie zmartwychwstałym, nigdy nic umiera. Niech radość świętowania najbliższych dni promieniuje z nas jak wiosenne słońce na każdego spotkanego człowieka.

Dzwony i piosenka: „ To dzień zmartwychwstania..."

6