Detektyw 04.2009.pdf

MIESIĘCZNIK

UKAZUJE SIĘ OD 1987 ROKU

KWIECIEŃ 2009

TYLKO DLA DOROSŁYCH

WIELKI

SZWINDEL

ISSN 0860-4436

www.e-detektyw.pl

cena 2 zł 60 gr (w^™ 7%\AT)

770860 443903

SPIS TREŚCI.

OD REDAKCJI

Ewa Kozietkiewia-Widertnańska

Lekcja u złodzieja - Od redakcji

miasta. Na jedną z pose-.

sji, przez niezamkniętą furt

kę, wchodzi dwóch mężczyzn.

Rozglądając się uważnie, obcho

dzą dom dookoła. Znajdują boczne

drzwi z lekko odstającą futryną.

Wystarczy podważenie jej w kiiku

miejscach, później jedno mocniej

sze pchnięcie i niezauważeni przez

nikogo mężczyźni są już w środku.

Po splądrowaniu domu wychodzą z

pieniędzmi, dokumentami, biżuterią,

sprzętem rtv. Wszystko odbyło się w

ciągu kilku minut i to w biały dzień.

Na szczęście tym razem włama

nie nie było prawdziwe, a dokładniej:

miało miejsce, aie wszystkie skra

dzione rzeczy zostały przez złodziei

zwrócone właścicielom. Wszystko

to - i wejście do domu, i później

sze oddanie łupów - odbyło się

na oczach wielomilionowej widow

ni. Jedna z komercyjnych stacji

telewizyjnych zrealizowała bowiem

cykliczny program, będący dokład

ną instrukcją jak skutecznie kogoś

okraść. W założeniach - o czym

przekonują w mediach producenci

- dokument ów ma służyć edukacji

społeczeństwa: oto, drodzy widzo

wie, na własne oczy zobaczycie, że

można włamać się i okraść każdy

dom, bo jesteście niefrasobliwi, nie

stosujecie zabezpieczeń, a cenne

przedmioty trzymacie w prymityw

nych i banalnych schovykachl

I, być może - w dobie przewi

jających się przez nasze ekrany

coraz dziwniejszych reality-show

oraz rozmaitych realizacji parado-

kumentalnych - nie byłoby w tym

niczego szczególnego, gdyby nie

to, że włamań dokonują i udziela

ją dokładnych na temat instrukcji...

prawdziwi złodzieje. Dwaj dżentel

meni mają za sobą po kilkanaście

lat odsiadki, dziś wiodą stateczne

i uczciwe życie, zaś wprowadza

jąc miliony ludzi w arkana złodziej

skiego rzemiosła, pragną swoim

doświadczeniem służyć poprawie

bezpieczeństwa.

Leszek Malec

Zlecenie - Zbrodnia w centrum miasta

Katarzyna Strzelecka

Gdzie jest ciało? - Serce matki

Antoni Szmytkowski

Wielki szwindel - Afera z pamiętnikami

Karol Rebs

Czereśnie i rtęć - Koszmarno niespodzianka

Stanisław Milewski

Tajemnice złodziejskiego świata cz. V/VII - Domowi rabusie

Z kraju i ze świata - Rozrywka z Temidą

Dariusz Gizak

Życiowa transakcja - Chytry dwa razy troci

Jeremi Kostecki

Księżniczka - Tajemnico zamku

Tadeusz Wójciak

Syn Sama cz. II/III - Potwór z Nowego Jorku

Krzyżówka z porografem

Kto strzelał? - Zagadko kryminalna

^Wydawnicze

-J RiscipospaUta SA

Al. Jerozolimskie 107

02-011 Warszawa

Te).: [22) 429 24 00 Fax: (22) 429 25 90

www.pwrsa.pl e-mail: sekre! ariat@pwfsa.pf

Kanada: „POLPRESS" 90 Cordova Ave. Unii 908 Toronto

EttAiicoke, ON, M9A 2HB Tei,: (416) 239 06 48

I^^Niumerata: Oddziały „Ruch" SA (irriotinia O 804 200 600).

Pmrajmeralę ze zleceniem wysyHu za granicę pzyjmuje ,Ructi"

SA Oddział Krajowej DysUybucji Prasy, 01-248 Warszawa,

ul. Jana Kazimierza 31/33, teletony: 022 53^731, 022 532B-816,

022 5328-820, www.tudi. pol.p l

Prenumeratą można zamówić również na poczde lub u

listonosza:

- do 30 listopada na I kwartał

- do kortca lutego na II kwartał'

- do 31 maja na III kwarta

- do 31 sierpnia na iV kwartał.

Zamówienia na prenumeratę możrta również realizować

za pośrednictwem witryny internetowej Poczty Polskiej pod

adresem: www. poczta-polska.pl/prenumerata

flEKLAUA

Tei.: (22) 429 24 41

e-mail: retóama@pwrsa.[rf

imuK

Prasowe Zakłady Graficzne Sp. z o. o. we Wrocławiu

Nakład: 289 963 egz.

Oddano dc dmku: 12.03.2009 r.

Wydawca miesięcznika „Detdctyw" ostizega, że bezumowna

sprzedaż aktualnych I aichiwalnycti numcTÓw ntle^ęcutłka

po innej cenie niż wydnikowana na okładce jest dzialanleni

nielegalnym i skuHtuje odpowiedzialnością kamą.

Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionycts, zastrze

ga sobie prawo redagowania i zmiany f^<stów. Kopiowanie

i nD^jowszeciinianie publikowanych materiałów wymaga

pisemnej zgody Wydawcy. Wydawca nie ponosi odpowie

dzialności za treść reklam i ogłoszeń.

ADRES REDAKCJI

Al. Jerozolimskie 107

02-011 Warszawa

Tel.: (22) 429 24 50 Fax: (22) 429 25 92

www.e-tielektyw.pl e -maii: detektyw@pwrsa.pl

REDAKTOR NACZELNY

Adam Kośdelniak: adam.koscielni^@pwsa.pj

SEKRETARZ REDAKCJI

Krzysztof Kliijanek: krzysztof.kiiijanek@pwisa.pl

KIEROWNIK DZ. SPOŁECZNO-PRAWNEGO

Ewa Kozierkiewicz-Widermali^a

ewa. kozierkiewicz@pwrsa.pl

SEKRETARJAT

Ewa 2ertek: ewa.zient^(@pwrsa.pl

PROJEKT GRARCZNY ł ILUSTRACJE

Jacek Rupińskj

REPRO I LAYOUT

AKAPIT, Jakub Nikodem: jakutj.nikodem@pwsa-|^

KOLPORTAŻ

Tel.: (22) 429 24 19

Fax: (22) 429 25 81

e-mail: ł tolporlaz@pwrsa.pl

KOLPORTAŻ ZAGRMIICZNY:

USA: .EXLlBRIS' - 5708 W. Belmont Ave. Chicago, iL. 60634

Tel.: 773/725-2005 Fax: 773/725-7392 Biuro w Warszawie,

ul. Dęblińska 13

• ••

S prawa jest kontrowersyjna

.Detektyw*

!»^ia*&»Łj.

C iche osiedle na obrzeżach

WYDAWCA

R Qi Pnednięblorslwa

i trudno się dziwić, że na

łamach mediów rozgorzała

dyskusja. Przede wszystkim zabrali

głos przedstawiciele policji twier-

OD REDAKCJI

LEKCJA U ZŁODZIEJA

dząc, że program może przynieść więcej szkody

niż prewencyjnego pożytku. Po pierwsze: pokazując

ludziom, jakie popełniają błędy oraz w jaki sposób

można je wykorzystać, jednocześnie edukują przy

szłe złodziejskie kadry - na przykład, jak pokonywać

zabezpieczenia i gdzie szukać cennych przedmiotów.

Po drugie: policja nie bez powodu bardzo ostrożnie

i niechętnie ujawnia szczegóły wielu przestępstw,

ponieważ zawsze może się znaleźć ktoś, kto zechce

w praktyce wypróbować podane sposoby.

Policjantów poparli między innymi socjolodzy.

Zwrócili uwagę, że kreowanie na telewizyjne gwiazdy

przestępców - nawet jeżeli ci postanowili wejść na

uczciwą drogę życia i szczerze wierzą, że poprzez

własną autentyczność staną się dla widzów bardziej

wiarygodni - jest przełamaniem kolejnego tabu, prze

kroczeniem pewnej etycznej granicy, i z pewnością

nie stanowi pozytywnego społecznie wzorca. Ich

zdaniem również, zdradzanie tajemnic złodziejskie

go procederu może wywołać w środowisku prze

stępczym swoistą chęć odwetu oraz pokoleniowej

rywalizacji. Szczególnie że - jak wynika z badań

- młodzi, niezwykle brutalni przestępcy, funkcjonujący

dziś zazwyczaj w zorganizowanych grupach, niewiele

mają wspólnego z tymi „starymi", działającymi wedle

ustalonych przez siebie zasad, swoistego „kodeksu".

Obecnie, co również próbują uświadomić doświad

czeni policjanci, jedynym obowiązującym kanonem

i panującym w świecie przestępczym wzorcem, jest

zdobycie pieniędzy za wszelką cenę, nawet kosztem

życia ludzkiego.

Tymczasem, realizatorzy i twórcy programu wyjaś

niają, źe przyświeca im jedynie słuszny cel - uświa

domienie zagrożeń, a tym samym poprawa stanu bez

pieczeństwa. Wtórują im, stając twardo w ich obronie,

entuzjaści podobnych eksperymentów medialnych.

Twierdzą, że chodzi nie tylko o komercyjny efekt I

zwiększenie oglądalności, ale o społeczny cel, który

w tym przypadku ma uświęcać środki. A dokładniej:

nie jest ważne kto i w jaki sposób przekazuje oraz

naucza, a jedynie to, co widz wyniesie z tych poglą

dowych lekcji.

Przeciwnikom podobnych pomysłów trudno jest

wprawdzie podobne deklaracje zakwestionować, ale

otwarcie mówią, że dzisiaj nikt, a szczególnie prywat

ne stacje telewizyjne, dla których tzw. oglądalność w

oczywisty sposób przekłada się na finansowy zysk,

nie działa wyłącznie dla Idei lub interesu społecznego

w czystej postaci. Jeśli natomiast ktoś po obejrzeniu

programu sprawdzi nawet, czy wszystkie okna i drzwi

są w domu dostatecznie zabezpieczone, albo wyjmie

z szafy spod swetrów oszczędności i zaniesie je do

banku, to będzie jedynie statystycznym wyjątkiem.

Ten sam widz zareagowałby bowiem identycznie

po obejrzeniu innego programu mówiącego o tym

samym, ale zrealizowanego innymi, mnie] kontrower

syjnymi sposobami. A już na pewno wpływ na poziom

bezpieczeństwa po takim programie będzie znikomy.

program telewizyjny nie spełni owych edukacyj

nych oczekiwań. Prawdopodobnie będzie miał,

szczególnie na początku, rzeczywiście dużą oglądal

ność, choćby z powodu obecności w nim prawdzi

wych, choć byłych, złodziei. Czy jednak spełni swoje

edukacyjne zadanie wobec tzw. przeciętnego widza,

który zapewne potraktuje ów program na równi z kolej

nym paradokumentem lub brazylijskim seńalem? •

Ewa Kozierkiewicz-Widermańska

..^

• ••

A jak to jest w istocie z tym naszym poczuciem

bezpieczeństwa? Otóż, jak wynika ze zleconych

przez Komendę Główną Policji na początku

tego roku badań, jest ono zdecydowanie wyższe, niż

dwa lata temu. I to bynajmniej nie za sprawą telewizji.

Dużo bezpieczniej czujemy się w miejscu zamieszka

nia (ponad dwie trzecie ankietowanych uznało,^e bez

lęku spaceruje po zmroku w pobliżu swojego domu),

co dla ponad połowy respondentów jest wynikiem

wyraźnie skuteczniejszej pracy policji. Najbardziej

obawiamy się (36 proc. badanych) nieodpowiedzial

nych, brawurowo jeżdżących i pijanych kierowców.

Co piąty Polak boi także niszczących mienie wandali,

agresji ze strony pijanych chuliganów i narkomanów, a

także napadów i włamań do mieszkań oraz kradzieży

i włamań do samochodów. Jednocześnie wzrasta licz

ba ludzi, którzy nie boją się niczego - w porównaniu z

ubiegłym rokiem ich liczba wzrosła o 2 punkty procen

towe i yvynosi obecnie aż 18 procent!

Zmieniła się struktura przestępczości. Prawie 20

lat temu przestępstwa przeciwko mieniu stanowiły

84,7 proc. wszystkich czynów karalnych, dziś jest to

zaledwie połowa. Spadła wyraźnie liczba włamań,

kradzieży kieszonkowych i samochodowych, ale za

to coraz częściej dochodzi do oszustw w sklepach

internetowych, okradania internetowych kont banko

wych, a także kradzieży programów komputerowych

oraz przestępstw księgowych i skarbowych.

Oczywiście daleko nam do doskonałości i nie

należy wpadać w nadmierny optymizm. Na interne

towych forach niektórzy formułują przewrotną tezę,

że ów widoczny, choć jednak głównie statystyczny,

wzrost poczucia bezpieczeństwa jest wynikiem...

wyjazdu naszych rodzimych przestępców na Zachód

w poszukiwaniu „lepszego chleba". Pojawiają się też

opinie, że większość bandytów już siedzi, a pozo

stali, żeby nie siedzieć, pochowali się „na przecze

kanie". Oczywiście, niezależnie od żartów, poczu

cie bezpieczeństwa jest zjawiskiem subiektywnym i

stanowi kumulację własnych oraz środowiskowych

doświadczeń, często zupełnie nieprzystających do

jakichkolwiek statystyk.

• ••

B yć może właśnie z tego powodu omawiany

Leszek MALEC

Zabójstwo Andrzeja Gumowskiego nastu lat. Po raz pierwszy w centrum

w listopadzie 2003 roku było jedną miasta doszło do zabójstwa. Już od

z najgłośniejszych spraw kryminalnych początku wszystkie okoliczności wska-

w Opolu na przestrzeni ostatnich kilku- zywały na przestępcze porachunki.

ZBRODNIA W CENTRUM MIASTA

stej, 7 listopada 2003 roku, kiedy oficer dyżur

ny policji w Opolu został powiadomiony o strze

laninie w centrum miasta, przy ulicy Kośnego,

nieopodal sklepu spożywczego „Honoratka".

Po przybyciu na miejsce zdarzenia, policjanci

zastali grupę osób otaczającą leżącego na ziemi męż

czyznę. Denat leżał na prawym boku, z podkurczonymi

nogami, plecami dotykając betonowego murku.

Rozmowy z obecnymi na miejscu tragedii przy

padkowymi przechodniami nie wniosły do sprawy nic

nowego.

- Usłyszałem strzały, które padły jeden po drugim,

w kilkusekundowym odstępie, myślałem, że to dzieciaki

odpalają petardy, więc nie zwracałem na to większej

uwagi - zeznał czekający na autobus na pobliskim

przystanku Mariusz Kanowniczak. - Potem zobaczy

łem, jak nieznany mężczyzna, w skórzanej kurtce,

biegł do Poloneza koloru zgniła zieleń, zaparkowanego

na ulicy Kośnego, następnie wsiadł do niego i odjecłiał

w kierunku placu Kopernika.

Podobne zeznania złożyło kilku innycłi, przypadko

wych świadków strzelaniny. Niemal większości z nich

strzały w centrum miasta skojarzyły się z odpalaniem

petard, nikomu nie przyszło do głowy, że to zabój

stwo. Jednak momentu egzekucji nikt nie widział.

Wprawdzie dwóch świadków spostrzegło mężczyznę,

który szybkim krokiem oddalał się z miejsca zabójstwa,

ale wtedy jeszcze nikt nie wiedział o popełnionej zbrod

ni. Nie wiadomo, ilu było sprawców oraz czym uciekli

z miejsca przestępstwa. Kilkanaście minut po strzela

ninie w centrum miasta pojawiły się policyjne patrole,

które legitymowały podejrzanie zachowujących się

mężczyzn, ale za każdym razem kończyło się jedynie

na spisaniu ich tożsamości.

' Jeszcze tego samego wieczoru policjanci usta

lili, że denat mieszkał w pobliskim bloku przy ulicy

Katowickiej. Jak wykazało późniejsze śledztwo, jego

właścicielem był jeden z opolskich lekarzy, a głównym

lokatorem jego córka, od dwóch lat studiująca poza

Opolem. Nie chcąc, by stało ono puste, właściciele

zdecydowali się na jego wynajem. Przed kilkoma mie

siącami wynajęli je niejakiej Agnieszce Karwowskiej,

która od pewnego czasu mieszkała tam z zastrzelo

nym mężczyzną. Najbliżsi sąsiedzi zamordowane

go nie udzielili policji zbyt szczegółowych informacji.

Wszyscy podkreślali jego elegancki wygląd: widywano

go zawsze w garniturze, elegancko dobranym krawacie

i z nieodłączną czarną, skórzaną teczką. Dwóch świad

ków podkreśliło, że zawsze wychodząc z domu był

inaczej ubrany {trzeba przyznać, że rzadko który męż

czyzna przebiera się kilka razy dziennie). Jedynie kiedy

szedł do pobliskiego solarium, którego był stałym klien

tem, zakładał markowy dres. Z sąsiadami utrzymywał

jedynie powierzchowne kontakty ograniczające się do

krótkich rozmów „o wszystkim i o niczym". Przedstawiał

się jako handlowiec, który przyjechał tutaj w interesach

z dalekiego Trójmiasta. Jego. imienia i nazwiska nikt

jednak nie znał.

Jak wykazała przeprowadzona sekcja zwłok, przy

czyną śmierci denata była rana postrzałowa szyi

z uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego, rozerwaniem

rdzenia kręgowego i złamaniem żuchwy. Do tego

doszła rana postrzałowa klatki piersiowej z raną serca,

która doprowadziła do krwotoku w jamie osierdzia oraz

rozerwania aorty. Odniesione rany, jak również sam

sposób dokonania zabójstwa niedwuznacznie wska

zywały na przestępcze porachunki. Sportowe ubranie,

które miał na sobie w momencie zabójstwa, mogło

świadczyć o \ym, ze mężczyzna znał zabójcę i został

przez niego wywabiony na dwór w stroju domowym.

Zresztą jego mieszkanie wyglądało tak, jakby miał

zamiar za chwilę do niego wrócić.

dził biegły z zakresu medycyny sądowej

i balistyki, który na jednej z rozpraw stwierdził:

Od początku lat 90. spotyka się dużo przypadków

zabójstw, które należy zakwalifikować jako wykonywa

nie egzekucji, czyli tzw. odstrzelenie. Na ciele ofiary

brak jest śladów obrony czy walki, natomiast działanie

zabójcy cfiarakteryzuje chęć zbliżenia się jak najbliżej

ofiary, tak by była zaskoczona, i trafić w miejsce, które

gwarantuje natycfimiastową śmierć, dlatego najczęś

ciej jest to strzał w głowę. W przypadku zabójstwa przy

ul. Kośnego pierwszy strzał również miał być oddany

w głowę, ale z uwagi na to, że ofiara poruszyła się,

strzelający trafił w kark. Drugi strzał, zwany „kończą

cym", został oddany z bliska, a był mierzony w serce.

Dla opolskiej policji zapowiadało się bardzo trud

ne śledztwo. Śledczy początkowo nie mieli żadnego

punktu zaczepienia, nie znali nawet tożsamości ofiary,

a w wynajmowanym przez niego mieszkaniu znalezio

no kilkanaście dokumentów na różne nazwiska.

-Zabójstwo było niezwykle zuchwałe - przyznał

kilka tygodni później zastępca komendanta wojewódz

kiego policji. - przynajmniej jak na warunki naszego

regionu, w którym zbrodnie z użyciem broni palnej to

rzadkość, a zabójstwa na zlecenie się nie zdarzają.

Tatuś zaczął nowe życie

ie wiadomo, czy kiedykolwiek zatrzymano by

zabójcę i zleceniodawcę tej zbrodni, gdyby

sprawca nie zapomniał zabrać telefonów komór

kowych, które pozostały przy ciele denata. Dopiero po

przeanalizowaniu numerów zapisanych na karcie SM

i przesłuchaniu kilkudziesięciu osób w różnych regio

nach Polski, udało się ustalić prawdziwą tożsamość

zamordowanego mężczyzny. Okazał się nim 46-letni

Andrzej Gumowski, poszukiwany listami gończymi za

oszustwa, których dokonał na terenie całego kraju.

Analiza kronik kryminalnych, zapoznanie się z akta

mi kilku zawieszonych śledztw pozwoliły na poznanie

życiorysu denata.

Andrzej Gumowski dzieciństwo i większość doro

słego życia spędził na południu kraju - w Szklarskiej

Porębie. Tam chodził do szkoły, potem założył rodzinę,

dochował się dwójki dzieci. Do połowy lat 90. pracował

jako funkcjonariusz Straży Granicznej na przejściu

B yło kilkanaście minut po godzinie dziewiętna

W ersję o przestępczych porachunkach potwier

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: