POCZET POLSKICH INŻYNIERÓW.docx

WYBITNI

POLSCY

INŻYNIEROWIE

Wacław Czerwiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skocz do: nawigacji, szukaj

Wacław Czerwiński (ur. 16 listopada 1900 w Czortkowie, zm. 17 czerwca 1988 w Toronto) - polski konstruktor lotniczy, pilot, jeden z prekursorów polskiego szybownictwa.

Sławę zyskał jako twórca wielu polskich szybowców przedwojennych m.in. Salamandra (1936), WWS-2 Żaba (1938), WWS-3 Delfin, oraz we współpracy: PWS-33 Wyżeł i PWS-101.

W 1928 roku skonstruował CW-I, na którym został wykonany pierwszy w Polsce lot żaglowy przez Szczepana Grzeszczyka w okolicach Złoczowa. W 1929 roku powstały jednoosobowe CW II, CW III, CW. IV oraz dwuosobowy CW-4. W dalszych latach powstał CW 5.

Po wojnie mieszkał w Kanadzie. Był wykładowcą w Instytucie Lotnictwa w Toronto.

Cyprian Brudkowski

Cyprian Brudkowski (1925 - 7 lutego 2004), inżynier elektryk, specjalista w zakresie napędu elektrycznego i energoelektroniki.
Ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej w Gliwicach, po studiach pracował w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej na Wydziale Górniczym tej uczelni, następnie w Biurze

Projektów Górniczych w Gliwicach.
Był zasłużonym działaczem Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP), wieloletnim prezesem oddziału w Gliwicach (1972-1987); 1994-1998 prezes SEP.
Za działaność stowarzyszeniową nadano mu tytuł członka honorowego SEP, był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Abraham Stern

Abraham Stern (ur. 1769- zm. 1842) - polski Żyd, wybitny konstruktor i uczony, przodek Antoniego Słonimskiego, który był jego prawnukiem.
Od 1810 roku skonstruował serię maszyn liczących, które wykonywały cztery podstawowe działania arytmetyczne i potrafiły również wyciągać pierwiastki kwadratowe. Jako chłopiec terminował u zegarmistrza w Hrubieszowie. Tam zainteresował się nim Stanisław Staszic, dzięki któremu chłopiec znalazł się w Warszawie. Wykazywał niepospolite zdolności matematyczne i wynalazcze. Sporządził tak zwany trianguł ruchomy o dwóch celownikach, zastępujący stolik mierniczy.
Znany był też prosty mechanizm Sterna, zabezpieczający powozy przed rozbieganiem się koni. Najwięcej czasu i wysiłku poświęcił skonstruowaniu "machiny rachunkowej", aby w końcu zaprezentować gotowe dzieło Staszicowi i dowieść, że nie zawiódł pokładanych w nim nadziei. Zademonstrowana na posiedzeniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk "machina" wywołała sensację, wykonywała bowiem "sama przez się" wszystkie cztery działania.
Po czterech kolejnych latach pracy

Stern zbudował nową maszynę służącą wyłącznie do wyciągania pierwiastków kwadratowych. Wreszcie 30 kwietnia 1817 roku zaprezentował maszynę stanowiącą niejako skojarzenie dwóch poprzednich, wykonywała bowiem wszystkie pięć działań. W jednym z modeli wystarczyło wprowadzić dane

i operacja była wykonywana przez mechanizm zegarowy, bez ingerencji człowieka. Od 1830 roku członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Czesław Somorowski

Czesław Somorowski (14 lutego 1930 w Bukiszkach - 7 kwietnia 2004), profesor dr hab., specjalista melioracji wodnych.
Studiował w Szkole

Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (ukończył studia w 1954); 1961 obronił doktorat, 1965 habilitował się. Wieloletni pracownik naukowy SGGW (do 1991 pod nazwą SGGW-Akademia Rolnicza); był zastępcą asystenta, asystentem, adiunktem, docentem, a od 1973 profesorem. Związany z Katedrą Melioracji Rolnych i Leśnych, w latach 1968-1971 był prodziekanem Wydziału Melioracji Wodnych SGGW-AR. Od 1972 był wieloletnim dyrektorem Instytutu Melioracji Użytków Zielonych Ministerstwa Rolnictwa w Falentach.
Należał do kilku komitetów naukowych PAN i innych instytucji, m.in. członek Rady Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie (od 1975). Był przewodniczącym Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Komisji Nawodnień i Odwodnień.
Laureat Nagrody Wydziału Nauk

Rolniczych i Leśnych PAN oraz nagród resortowych III i II stopnia; odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 30-lecia PRL, odznaką "Zasłużony Pracownik Rolnictwa". Akademia

Rolnicza we Wrocławiu nadała mu tytuł doktora honoris causa.

Feliks Wojtkun

Feliks Wojtkun (1939 - 27 stycznia 2005 w Warszawie), uczony polski, specjalista materiałoznawstwa, obróbki cieplnej i odlewnictwa, działacz państwowy.
Był wieloletnim profesorem Politechniki Radomskiej, dziekanem Wydziału Mechanicznego tej uczelni oraz dyrektorem Instytutu Budowy

Maszyn. Wykładał także w Prywatnej Wyższej Szkole

Ochrony Środowiska oraz wchodził w skład Komitetu Budowy Maszyn PAN. Był autorem wielu publikacji naukowych, także książkowych.
Należał do Stronnictwa Demokratycznego. W lipcu 1981 został powołany na stanowisko wojewody radomskiego na miejsce Romana Maćkowskiego. Zaledwie pół roku później, po wprowadzeniu stanu wojennego, został w grudniu 1981 zastąpiony przez pułkownika Alojzego Wojciechowskiego.
Jego syn Jarosław został księdzem katolickim, pełnił m.in. funkcję wicerektora Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu.

Henryk Magnuski

Henryk Magnuski

Henryk Magnuski (ur. 30 stycznia 1909 - zm. 4 maja 1978) - inżynier, pracownik amerykańskiego koncernu telekomunikacyjnego Motorola, twórca jednego z pierwszych walkie-talkie.
Urodził sie w Warszawie, w 1934 roku ukończył studia na Politechnice Warszawskiej i rozpoczął pracę

w Państwowych Zakładach Tele i Radiotechnicznych. W czerwcu 1939 został wysłany do Nowego Jorku. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu powrót do kraju.
W 1940 rozpoczął pracę w Motoroli (do 1947 firma

nazywała się Galvin Manufacturing Corporation). Opracował

m.in. projekt radia walkie-talkie Motorola's SCR-300 FM, powszechnie używanego przez amerykańskie siły zbrojne w Europie.Zmarł na raka w swoim domu w Glenview w stanie Illinois.

Jan Beffinger

Jan Beffinger (1902 - 1977) - inżynier i naukowiec polskiego pochodzenia, absolwent Politechniki Lwowskiej, agent wywiadu angielskiego

podczas II wojny światowej na Cyprze, zamieszkały później w Południowej Rodezji (dzisiejsze Zimbabwe). Zmarł na Teneryfie na Wyspach Kanaryjskich.
Jako pierwszy na świecie zaproponował w 1957 roku teorię naukową, że rak płuc powodowany paleniem papierosów jest wynikiem kwaśnego środowiska dymu papierosowego, spowodowanego z kolei brakiem naturalnej fermentacji liścia tytoniu podczas suszenia. Beffinger odkrył we własnym laboratorium w Kenii, że dym z tytoniu naturalnie fermentowanego (suszonego) jest zasadowy, podczas kiedy dym papierosowy z tytoniu sztucznie suszonego w fabrykach przez przedsiębiorstwa

tytoniowe na bazie patentu Proctor miał bazę kwaśną, tj. skrajnie agresywną dla płuc palaczy.
Philip Morris wydał setki tysiecy dolarow na sabotaż badań dr. Beffingera.

Jan Skrzypiński

Jan Skrzypiński (ur. 1891, zm. 7 grudnia 1939), polski inżynier, konstruktor broni strzeleckiej.
Urodził się we wsi Pólko koło

Radzymina. Był dyrektorem Państwowej Fabryki Karabinów w Warszawie. Jako technolog produkcji broni brał udział w opracowaniu

wielu polskich konstrukcji broni, zwłaszcza współpracując z konstruktorem Piotrem Wilniewczycem.
Najbardziej znaną konstrukcją Wilniewczyca i Skrzypińskiego był opracowany w 1931 roku pistolet samopowtarzalny kaliber 9mm Vis, który stał się przepisowym pistoletem Wojska Polskiego, produkowanym seryjnie od 1936 roku, pod oznaczeniem pistolet VIS wz.35. W 1938 Wilniewczyc razem ze Skrzypińskim skonstruowali pistolet maszynowy 9mm Mors, który miał być przyjęty na uzbrojenie Wojska Polskiego jako pistolet maszynowy Mors wz.39, lecz przed wybuchem wojny wykonano tylko serię informacyjną ok. 50 sztuk. Jan Skrzypiński pracował także nad innymi wzorami uzbrojenia.
Po zajęciu Polski przez hitlerowskie Niemcy, odmówił współpracy

z okupantem w zakresie produkcji broni w polskich fabrykach. Zmarł 7 grudnia 1939.

Jerzy Bolikowski

Jerzy Bolikowski (zm. 31 marca 2004), dr hab. inżynier, specjalista elektrotechniki i metrologii elektrycznej.
Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej; tam także obronił doktorat oraz habilitował się. W 1976 podjął pracę

naukowo-dydaktyczną w Zielonej Górze; najpierw był związany z Wyższą Szkołą Inżynierską, następnie brał udział w procesie tworzenia kolejno Politechniki i Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Profesor Uniwersytetu, pełnił funkcję dziekana Wydziału Elektrotechniki, Informatyki

i Telekomunikacji.

Karol Brzozowski

Karol Brzozowski (ur. 1821 – zm. 5 listopada 1904 r. we Lwowie) - inżynier, poeta, powstaniec z 1863. Był też botanikiem, geologiem, geografem i etnologiem.
Po upadku powstania wstąpił do służby tureckiej, początkowo pracował przy urządzaniu lasów w Bułgarii, później powołano go do robót w Mezopotamii przy boku Midhat paszy, reformatora tureckiego. W 1868 w Feredżacie pod Bagdadem założył wzorcowe gospodarstwa rolne, wybudował irygacje, urządził sady, zainicjował utworzenie szkoły

rolniczej.
W 1869 prowadził badania i pomiary w górach Zagros koło

As-Sulajmaniji i opracował

pierwszą mapę topograficzną tych okolic w skali 1:750 000. Dokonał wówczas odkryć archeologicznych. Wyniki wyprawy do Kurdystanu pt.: Itinéraire de Suleimanieh a Amadieh opublikował w „Bulletin de la Société de Géographie” w 1892.
Odegrał znaczącą rolę w wojnie rosyjsko-tureckiej (1877–1878). Demokraci lwowscy powołali go wówczas na swego przedstawiciela w Konstantynopolu ze względu na zaufanie, jakim cieszył się u władz tureckich. Po wojnie pełnił obowiązki wicekonsula hiszpańskiego w Syrii. Po 30 latach pobytu na Bliskim Wschodzie w 1884 osiadł we Lwowie, gdzie spędził resztę życia.
Napisał m.in.: Wzdłuż Eufratu („Wędrowiec”, 1885), Wspomnienia z Turcji („Tygodnik Ilustrowany”, 1886) oraz W Kurdystanie („Tygodnik Ilustrowany”, 1907). Pozostawił także bogate notatki topograficzne, geologiczne i przyrodnicze.

Tadeusz Sendzimir

Tadeusz Sendzimir (1894-1989) - inżynier i wynalazca polski posiadający 73 patenty. Należy do znanych inżynierów polskiej emigracji.
Urodził się w Krakowie w 1894 roku, jednak od wczesnego dzieciństwa wychowywał się we Lwowie. Tam ukończył IV Gimnazjum Klasyczne i Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej.
Podczas I wojny światowej pracował w kijowskich warsztatach

samochodowych, a następnie w Rosyjsko-Amerykańskiej Izbie Handlowej. Pod koniec wojny wyjechał przez Władywostok do Szanghaju, gdzie założył pierwszą w Chinach fabrykę śrub, drutu i gwoździ.
W roku 1929 na krótko wyjechał do USA, jednak rok później wrócił do Polski. W 1932 w Bytomiu uruchomiono walcarkę według jego pomysłu, a w 1933 pierwszą w świecie linię technologiczną ciągłego wyżarzania i cynkowania blach stalowych na skalę przemysłową. Sendzimir opracował

i uruchomił w maju 1934 w Hucie Pokój oryginalną linię produkcyjną do walcowania cienkiej blachy na zimno wedle własnego pomysłu. Cały proces oparty był na walcowaniu blachy z równoczesnym jej rozciąganiem.
Jego wynalazek spotkał się z olbrzymim zainteresowaniem za granicą, dzięki czemu Sendzimir w 1935 roku wyjechał do Paryża. Wybuch II wojny światowej zastał go w USA. Po wojnie Sendzimir pozostał na emigracji, gdzie nadal prowadził swą firmę

specjalizującą się w projektowaniu maszyn do obróbki metalu.
W 1973 roku Senat Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie nadał mu tytuł doktora honoris causa. Sendzimir zmarł 1 września 1989 w Waterbury w stani...