KATECHEZA LO.T.
Temat: CZY TRZEBA BYĆ WIERZĄCYM, ABY BYĆ DOBRYM?
Cele:
· Ukazanie wiary jako podstawowej wartości, która powinna kształtować całe życie człowieka i stanowić fundament jego postępowania.
· Motywowanie do zmiany sposobu myślenia o wierze i do odważnego oddania się Chrystusowi.
1. Wprowadzenie
Zainteresowanie uczniów tematem.
Około 90% ludzi w naszym kraju zapytanych, czy wierzą w Boga, odpowiada twierdząco. Pod tymi słowami kryją się różne treści. Dla jednych jest to mniej lub bardziej mglisty agnostycyzm, inni, chociaż są mocno przekonani o istnieniu Boga, nie wyciągają z tego żadnych wniosków zarówno dla moralności indywidualnej, jak i społecznej. Coraz częściej można spotkać tzw. katolików praktykujących, którzy uważają, że wystarczy uczestnictwo we Mszy św. i przyjmowanie sakramentów. Z drugiej strony widzimy ludzi, którzy nie przyznają się do Chrystusa, ale w swoim życiu realizują ewangeliczne wartości takie jak: dobro, prawda, miłość.
Na dzisiejszej katechezie wspólnie będziemy rozważać problem, który zawarty jest w pytaniu, jakie stawiają współcześni ludzie:
Ø Czy trzeba być wierzącym, aby być dobrym?
Problem ten postaramy się rozwiązać za pomocą metody trybunału. Metoda ta przypomina pracę sądu. Sąd rozstrzyga różne, bardzo ważne problemy życiowe.
2. Rozwinięcie
Wybieramy spośród uczniów obrońcę, świadka i oskarżyciela. Katecheta przyjmuje rolę sędziego. Przed sędzią na stole znajduje się Pismo Święte, dokumenty Soboru Watykańskiego II, Katechizm Kościoła Katolickiego.
SĘDZIA: We współczesnym świecie ludzie coraz częściej stawiają pytanie: czy trzeba być wierzącym, aby być dobrym? Dzisiaj postaramy się odpowiedzieć na ten egzystencjalny problem.
OSKARŻYCIELE: Nie trzeba być wierzącym, aby być dobrym.
OBROŃCY: Trzeba być wierzącym, aby być dobrym.
OSKARŻYCIELE: Można czynić dobro nie będąc wierzącym, jest wielu ludzi dobrych, którzy nie chodzą do kościoła, nie przyjmują sakramentów, a ci, którzy chodzą do kościoła często w życiu nie potrafią świadczyć dobra innym. Bóg jedyny Dobry jest większy niż ludzka wiara, wszechmocny i suwerenny, może więc rozsiewać ziarna dobra poza „granicami wiary”, poza Kościołem.
Prosimy o zabranie głosu uczniów, którzy są świadkami.
ŚWIADKOWIE: Mówią o pozytywnych, osobistych spotkaniach z ludźmi wierzącymi, którzy czynili i czynią dobro, np. Jan Paweł II, Matka Teresa z Kalkuty.
OBROŃCY: W jaki sposób można mieć dostęp do nieba, będąc odciętym od Boga, który jest dobry? Wiara jest początkiem naszego zbawienia, fundamentem i korzeniem wszelkiego usprawiedliwienia; bez niej niemożliwą jest rzeczą podobać się Bogu (Hbr 11,6)..
Wierzymy – jako chrześcijanie – że największym nieszczęściem ludzkiego umysłu i serca jest ateizm. Ateizm jest nieprawdą o człowieku i o świecie. A nic tak nie szkodzi dobru jak nieprawda. Ateizm jest wyborem nieprawdy.
Poza Kościołem nie ma zbawienia. Tam gdzie jest zbawienie, tam jest Kościół. Wspólnota wiary w Kościele jest podstawowym źródłem naszego dobra. Nie ateizm, ale wiara jest prostą, objawioną drogą do dobra. Pytanie o wiarę jest pytaniem o Kościół, Kościół jego rolę w byciu dobrym.
Dzięki wierze mamy dostęp do moralnej nauki Jezusa Chrystusa, do Niego samego i do Jego mocy, która wspiera nasze wysiłki moralne.
Wiara nie tylko oczyszcza nasze naturalne rozpoznanie dobra i zła, ale i dostarcza nam mocy do czynienia dobra, które – choć jest naszą powinnością – zdaje się przekraczać nasze siły. Dzięki wierze – żywej wierze – mocą, którą człowiek dociera do Boga, staje się on zdolny do rzeczy, do jakich sam z siebie nie jest zdolny.
Opatrzność Boża nie odmawia koniecznej do zbawienia pomocy tym, którzy bez własnej winy nie doszli jeszcze do poznania Boga, a usiłują wieść uczciwe życie.
Sędzia otwiera dyskusję, pozwala wypowiedzieć uczniom ich własne zdanie.
SĘDZIA podsumowuje. Zwraca uwagę na fakt, że Opatrzność Boża nie odmawia koniecznej do zbawienia pomocy tym, którzy nie z własnej winy nie doszli jeszcze do poznania Boga, a usiłują wieść uczciwe życie. Sam Chrystus ukazał, że Kościół jest konieczny do zbawienia. Jest on źródłem życia wiary i łask sakramentalnych.
Nie mogą być zbawieni ci ludzie, którzy wiedząc, że Kościół został stworzony przez Boga za pośrednictwem Chrystusa jako konieczny do zbawienia, a mimo to nie chcą przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać. Ci, którzy mają dostęp do Ewangelii i Chrystusowego Kościoła są zobowiązani do przyjęcia zaproszenia Chrystusa.
Stwierdzenie „Poza Kościołem nie ma zbawienia” nie dotyczy tych, którzy bez własnej winy nie znają Chrystusa i Kościoła.
Wiara obejmuje całego człowieka, wszystkie sfery jego życia. Jeśli tak nie jest, to wiara staje się chora i powoli obumiera, zanika. Dlatego wciąż na nowo trzeba odkrywać i rozwijać w sobie zobowiązania płynące z wiary. Wiara bowiem wymaga ciągłego potwierdzania, coraz to nowych decyzji moralnych. Pomocą w życiu płynącym z wiary jest szczera modlitwa.
3. Zakończenie
Modlitwa. Spraw, prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy rozważając Twoją naukę, spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Amen.
Zapis do zeszytu
Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. Nie odmawia Bożej Opatrzności koniecznej do zbawienia, pomocy tym, którzy bez własnej winy nie doszli jeszcze do poznania Boga, a usiłują wieść uczciwe życie.
1
Ecce_Ego