Fakty i Mity 03.2010.pdf

KSIĄDZ PIOTR STRASZY

BISKUPÓW POTĘPIENIEM

ß Str. 8

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 3 (515) 21 STYCZNIA 2010 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

Po odwołaniu Tadeusza Wrony,

kościelnego prezydenta Często-

chowy, czas na kolejnego waty-

kańskiego patriotę i dobroczyń-

cę – Jerzego Kropiwnickiego.

Miejmy nadzieję, że od najbliż-

szej niedzieli łodzianie będą go

pozdrawiać: Gdzie masz czapkę,

ch…u?!

ß Str. 7

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 3 (515) 15 – 21 I 2010 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Prawdziwi katolicy spod znaku Radia Maryja i „Naszego Dzien-

nika” wściku czterech liter dostali i zapowiadają manifesta-

cje, bo PO chce klepnąć ustawę o ochronie symboli religij-

nych. O co chodzi? Otóż chronione mają być symbole wszel-

kich religii, a nie tylko krzyż. To faktycznie po prostu skan-

dal! I dyskryminacja.

Lewa, prawa...

Zwykłego obywatela Świnoujścia, który wystąpił do sądu prze-

ciwko wieszaniu krzyży w urzędach publicznych, „Rzeczpospo-

lita” zestawia ze Stalinem, Mao, Kim Ir Senem i Pol Potem.

Bo oni też nienawidzili krzyży. Skoro tak, to my „Rzepę” mu-

simy porównać do „Prawdy”. Takie same wzorce dziennikar-

stwa. Taka sama prawda.

i ugięte ze strachu kolana post-PZPR-owskiej lewicy po 1989

roku doprowadziły do totalnego przejęcia władzy przez prawicę

i Kościół. Na domiar złego SLD źle obrał target wyborczy i błęd-

nie ocenił własny elektorat. Jestem przekonany, że nie mniej niż

połowa Polaków, która zagłosowała na PO w ostatnich wybo-

rach, wyznaje wartości lewicowe. Poparli oni ekipę Tuska z po-

wodu tchórzostwa i bezideowości Sojuszu oraz w obawie przed

PiS-em. Ja sam tak właśnie zagłosowałem, więc tym bardziej

zrobili to wyborcy stojący w ideowym rozkroku. Fakt, że SLD

nie punktuje teraz Platformy za jej klerykalne decyzje i brak ko-

niecznych reform, zwłaszcza w służbie zdrowia czy ZUS-ie, za-

krawa – jeśli nie na sabotaż – to co najmniej na głupotę.

A przecież oprócz punktowania można samemu zgłaszać kon-

struktywne projekty ustaw i w ten sposób rzesze światłych wy-

borców dla lewicy odzyskać.

Z tysięcy listów, które przychodzą do redakcji,

wiemy, że Polacy wyglądają ideowej, odważnej le-

wicy jak kania dżdżu. Ale, niestety, podczas kolej-

nych wyborów sytuacja może się powtórzyć, bo par-

lamentarna lewica wciąż nie jest lewicowa i antykle-

rykalna, no i wciąż boimy się nieobliczalnych świrów

z PiS-u. Cała nadzieja w oddolnej, antyklerykalnej opo-

zycji, która w narodzie narasta. Może to wymusi

w końcu po lewej stronie sceny politycznej powrót

do wspólnych idei i jakieś spektakularne zjedno-

czenie kilku największych partii, w tym RACJI PL,

co byłoby pozytywnym bodźcem dla wyborców.

Co może skłonić obecne kierownictwo Sojuszu

do takich racjonalnych kroków? Chyba tylko

spadek SLD w sondażach poniżej progu 5 pro-

cent, czyli realna groźba, że nawet biuro po-

lityczne nie załapie się na sejmowe posady.

A przecież nie zawsze tak było...

W II RP, tak gloryfikowanej dziś przez prawicę, wła-

dza wspierała kler, ale się szanowała. Przed wojną ta-

kie chore ciało jak Komisja Wspólna Rządu i Episko-

patu byłoby nie do pomyślenia. Prymas Polski po

śmierci Józefa Piłsudskiego przez 5 dni żebrał o spo-

tkanie z prezydentem, premierem lub którymś z mar-

szałków obu izb parlamentu. Żaden nie miał dla nie-

go czasu. Dzisiaj premier, prezydent, szefowie parla-

mentu porzucą wszystkie obowiązki, aby biec na spo-

tkanie z jakimś biskupem. I to w miejscu i czasie przez

niego wyznaczonym, co od razu sprowadza pań-

stwowego urzędnika do pozycji petenta. A naj-

częściej uniżonego wykonawcy sugestii (czyt.:

poleceń). Państwo i samorządy skapitulowały przed Episkopa-

tem i pełnią wobec niego rolę służebną. Odwołam się tu do bar-

dzo celnej myśli wyrażonej w listach od Czytelników: tak, głupi

jest ten, co tuczy złodzieja, a nie sam złodziej! To pożal się Bo-

że wybrańcy skatoliczonego narodu nauczyli duchownych, że:

1) bez ich zgody żaden społeczny projekt nie może być zrealizo-

wany; 2) za tę zgodę kler ma dostać to, co mu się żywnie po-

doba. Tak zawartą zbójecką umowę polscy politycy nazywają...

mandatem społecznego poparcia.

A zaczynało się tak wzniośle – od mediacji Kościoła podczas

przygotowań do okrągłego stołu. Już wtedy biskupi wytargowa-

li dla siebie u premiera Rakowskiego zwrot wszystkich dóbr. Póź-

niej było już tylko gorzej. Po paśmie czołobitności kolejnych rzą-

dów i niespełnionych obietnicach Episkopatu hierarchom dał się

zwieść nawet Leszek Miller. Uwierzył on w 2003 r., że bez po-

parcia biskupów wynik referendum w sprawie wstąpienia Pol-

ski do UE jest niepewny. A była to nieprawda. Konferencja Epi-

skopatu Polski i tak zresztą nie wydała listu do wiernych za-

wierającego jasne poparcie dla akcesji. Głosując każde zdanie

oddzielnie (!), biskupi przyjęli dokument, w którym niczego nie

powiedzieli. Jednak w zamian za to, że nie powiedzieli NIE, do-

stali od Millera gwarancje rezygnacji z liberalizacji ustawy an-

tyaborcyjnej, uwzględnienia Kościoła w funduszach unijnych oraz

dziesiątki pomniejszych haraczy w tzw. terenie. Na całym świe-

cie coś takiego nazywa się szantażem. W Katolandzie władza

cieszyła się z dobrych stosunków z Kościołem...

Zamiast przeprosić za błędy 20-lecia III RP i powrócić ni-

czym synowie marnotrawni do swoich wyborców, liderzy SLD

dalej kopią grób lewicy. Niestety, przy okazji także tej ideowej,

która – skutecznie izolowana przez media i sam Sojusz – w sze-

rokiej świadomości społecznej nie istnieje. A to właśnie dla niej

na scenie politycznej miejsce niejako zrobiło się samo. Słabnie

bowiem religijność i odsetek Polaków akceptujących dominację

Kościoła w państwie. Ludzie, także dzięki emigracji, są coraz bar-

dziej świadomi, cenią wolność przekonań i wiedzą, że inne pań-

stwa (np. Anglia) prowadzą politykę społeczną, której katolicka

Polska nie prowadzi, bo pieniążki woli wydać na tacę. Liderzy

SLD powinni walczyć właśnie o takich wyborców i o taką poli-

tykę. Powinni też – zamiast kulić pod siebie ogony, gdy mo-

wa o PRL-u – przypominać, że na przykład 20 lat temu cen-

zurę w Polsce zlikwidowała koalicja posłów PZPR i SD oraz

mała grupka posłów „Solidarności”. Reszta posłów „S”,

m.in. Jurek, Niesiołowski oraz posłowie związani

później z PC, była przeciw likwidacji państwo-

wej cenzury, gdyż groziło to, według nich, po-

wszechną demoralizacją. Dziś także le-

wica ma szansę powalczyć o wolno-

ści obywatelskie, bo na przykład PO

– przy pełnym poparciu PiS – chce

wprowadzić niemal totalną inwigilację

internautów pod pretekstem rejestru

stron promujących hazard, pedofilię,

faszyzm i komunizm.

A dlaczego SLD nie podejmuje tematu pol-

skiej prezydencji w UE w 2011 roku? Rząd

i PiS – zajęci robieniem sobie wzajemnych

wstrętów – milczą. Czasu zostało niewiele. Każ-

de państwo w okresie przewodzenia stara się

wnieść do Unii jakieś pozytywne wiano, no-

we, ciekawe inicjatywy. Będzie to czas, któ-

ry zadecyduje o pozycji Polski w UE na lata.

A możemy rzucić na stół ciekawe projekty

dotyczące nauki, energetyki, współpracy

z Chinami, Indiami, Rosją i Afryką. Co wy-

brać? Jakie priorytety? Jakie inicjatywy?

Co z rolnictwem? Czy UE powinna posta-

wić na integrację polityk społecznych? To

wszystko winno być już teraz przed-

miotem wielkiej debaty.

Ludzie lewicy to z reguły pacyfiści. I w tym przypadku wier-

chuszka SLD odstaje od normy. Jeśli już jednak jesteśmy w Afga-

nistanie dzięki Kwaśniewskiemu i Szmajdzińskiemu, to może

w tym kraju pozbawionym gospodarki warto rozejrzeć się za ja-

kimś interesem dla Polski? Rządy Finlandii i Norwegii wysłały

do Iraku po 15–18 żołnierzy, a w zamian za to dostały licencje

i kontrakty o wartości setek milionów dolarów. Inni, nie wysy-

łając do Afganistanu ani jednego żołnierza, budują tam instala-

cje wydobywcze (Chiny), stacje benzynowe (Iran), sieci komór-

kowe (...Tadżykistan!). Amerykanie odkupili poradzieckie czołgi

dla afgańskiej armii od Niemców i Czechów, bo Polska na ofer-

tę nie odpowiedziała. A nasze pyszne krówki, przysmak afgań-

skich dzieci, dostarcza im przedsiębiorca z... Dubaju. SLD winien

zapytać: co rząd zrobił, aby umożliwić ekspansję polskich firm

na tamtejszym rynku?

Ale skoro SLD nie robi NIC i robić nie ma zamiaru, to życz-

my mu, by trafił on tam, gdzie jest dzisiaj AWS – na śmietnik

historii. Taki jest koniec wszystkich nygusów i frajerów, którzy

mając w rękach narzędzia do walki politycznej, nie potrafią ich

wykorzystać, a jeśli już coś robią, to popełniają szkolne błędy

i lekceważą swoich wyborców. Miejsce zgnuśniałego SLD zaj-

mą nowi, głównie młodzi ludzie, którzy wypunktują i ośmieszą

klerykalną prawicę. I wygrają wybory w 2015 roku.

Czy świnia może zostać człowiekiem? Może, pod warunkiem

że jest to Człowiek Roku „Gazety Polskiej”. Agent Tomek

– cynicznie, łajdacko żerujący na uczuciach kobiet – takim wła-

śnie Człowiekiem został. Czyżby red. Sakiewicz wybierał „Czło-

wieka” na swój obraz i podobieństwo?

„Istnienie Radia Maryja zależy od was. Od ciebie. Liczymy

na ludzi świadomych, kochających Pana Boga i Polskę. Jan

Paweł II zaapelowałby z nami, gdyby tylko mógł. Ale nie mo-

że! A teraz zapiszcie nasz numer konta...”.

Tak, zgadliście! W tak ohydny sposób, odkopując truchło pa-

pieża, zachęcać do wpłacania pieniędzy może tylko tata Rydzyk.

Najważniejszym eksponatem powstającego właśnie na Jasnej

Górze muzeum JPII będzie święte papieskie BMW podaro-

wane paulinom przez Dziwisza. Widzimy w tym znak boski,

czyli kardynalski, aby naród po wsze czasy był Bierny, Mier-

ny, ale Wierny.

W diecezji płockiej (prekursorskiej pod tym względem w Pol-

sce) tylko ksiądz, który ukończy specjalny kurs, ma szansę zo-

stać parafialnym proboszczem. Czy szkolenie ma dotyczyć sfe-

ry duchowej? Może samarytańskiej? Nie, przyszli plebani przej-

dą ostry kurs marketingu biznesowego i psychomanipulacji

społecznej. Wykładowcą powinien być Rydzyk. Jak nic!

Kupić sobie plastikowego bałwana, krasnoluda, słonia czy mo-

że Jana Pawła II? Przed takim niełatwym dylematem stają

klienci sklepu z rzeźbami ogrodowymi w Szaflarach. Natural-

nej wielkości papież kosztuje mniej niż tej samej wielkości sar-

na. I to właśnie rozsierdziło kustosza sanktuarium Matki Bo-

skiej Ludźmierskiej, który zapowiada wizytę w prokuraturze.

Watykan testuje balon próbny – od czego (jeszcze wolnego)

świętym może być Jan Paweł II. Może patronem sportu? Tak

wobec dziennikarzy zastanawiał się kard. José Saraiva Martins.

My proponujemy świętego – antidotum na kryzys. W końcu za

jego kadencji Kościół w Polsce stał się potęgą finansową.

„Relikwie św. Mikołaja nie mogą znajdować się w tym pirackim

mieście i natychmiast mają wrócić do Turcji” – oświadczył tu-

recki minister kultury Ertugrul Günay, mając na myśli włoskie

Bari, którego obywatele – jeszcze jako krzyżowcy – tysiąc lat te-

mu zwędzili relikwie z miasta Myra. Zapowiada się ostry spór,

bo na pielgrzymkach do relikwii świętego, który realnie nigdy

nie istniał, Bari zarabia miliony euro rocznie. Całkiem realnych!

„Politycy popierający aborcję nie będą dopuszczeni do komu-

nii” – oświadczyli hiszpańscy biskupi. Dodali, że dotyczy to

także zwykłych obywateli, którzy takich polityków popierają.

I tak oto ogromna większość Hiszpanów zostanie pozbawio-

na cotygodniowego opłatka. Brawo biskupi!

Chcesz osobiście poznać Matką Boską? Nic prostszego. Wejdź

na jej profil na Facebooku i zaproś do grona swoich przyjaciół.

MB w informacjach o sobie napisała, że jest żoną, matką i za-

wsze dziewicą, a urodziła się 8 września w Betlejem. Wkleiła

też liczne fotografie. Na przykład zdjęcie z Jasnej Góry i Fati-

my. Ma już na FB kilka tysięcy przyjaciół. Sama też chętnie

odpowiada na zaproszenia.

Kościół – jak przed wiekami – wtrąca się do każdej dziedziny

życia. „L’Osservatore Romano”, oficjalny organ prasowy Wa-

tykanu, skrytykował najnowszy film Jamesa Camerona „Ava-

tar”, któremu ponoć brak „żarliwości antyimperialistycznej”...

Noo, choćby takiej, jaką wykazał się w zwalczaniu Hitlera bo-

hater Watykanu – Pius XII.

W maleńkiej Łotwie (2,2 mln obywateli) bezrobotny jest co

piąty dorosły obywatel, a PKB spadł o 20 procent. Komplet-

nie bezradny premier Valdis Dombrovskis oficjalnie oświad-

czył, że udał się po radę do... wróżki. Jak przypuszczamy, roz-

mowa wyglądała tak:

– Poradź, co robić z Łotwą.

– Łotwo powiedzieć...

Znana amerykańska gwiazda, bardzo religijna Jennifer Lopez,

jest przeciw in vitro – zachwyciły się katolickie media na świe-

cie. A polskie to po prostu dostały orgazmu, cytując słowa pio-

senkarki-aktorki: „Jeśli idzie o rodzinę i miłość, to jestem

w pełni tradycjonalistką”. A w szczegółach: tradycyjny katolicyzm

Jennifer to trzeci mąż i kilkoro dzieci od różnych tatusiów.

JONASZ

T ydzień temu opisałem, jak to permanentna pokuta za PRL

Nr 3 (515) 15 – 21 I 2010 r.

GORĄCE TEMATY

polita gdański Sławoj Le-

szek Głódź , kiedy pod ko-

niec 2009 roku oświadczył,

że kapłani wręcz powinni wskazy-

wać wiernym, jak mają głosować,

recenzując z ambony sylwetki przy-

szłych wybrańców: „Księża powin-

ni głosować i wskazywać właściwych

kandydatów. W wybory samorządo-

we Kościół się zaangażuje” – oświad-

czył, nie bawiąc się w dyplomację

(„FiM”...). Zasiał więc arcybiskup

ziarno, wyjechał naładować akumu-

latory na ranczu w rodzinnej Bo-

brówce, a od razu po powrocie przy-

stąpił do pracy.

Na 16 stycznia br. zwołał u sie-

bie naradę. Mają się odliczyć wszy-

scy pomorscy prezydenci, burmi-

strzowie i starostowie. Większość

z nich już obecność potwierdziła.

Nie mogło być inaczej.

– Wytyczne od hierarchów przy-

chodzą ciągle, tyle że zazwyczaj po

cichu. Pod płaszczykiem „opłatków”,

przy dźwiękach kolęd i wśród ten-

dencyjnych życzeń organizuje się

klasyczne odprawy. W końcu jak bi-

skup spotyka się z politykiem, to by-

najmniej nie po to, aby życzyć mu

wszystkiego najlepszego – mówi rze-

czowo jeden z trójmiejskich radnych.

– Kto nie chce się narazić na ostra-

cyzm, a chce cokolwiek zdziałać na

lokalnym gruncie, idzie, bo inaczej

jest skazany na niebyt – dodaje.

No i właśnie – jak kraj długi

i szeroki – zaczęły się odprawy.

Spraw do załatwienia jest sporo. Do-

tacje i darowizny na kościelne agen-

dy, gwarancja torpedowania nie-

moralnych pomysłów wyzwolonych

Odprawa

oczyszczali swe dusze na specjalnie

dla nich zorganizowanym dniu sku-

pienia. Sam purpurat nie dopisał,

ponieważ – jako przewodniczący Ko-

misji Konferencji Episkopatu Pol-

ski ds. Misji – załatwiał akurat waż-

ne firmowe sprawy w Boliwii. Zo-

stawił jednak samorządowcom wy-

tyczne na piśmie. Mają być oto

świadkami miłości: „Przypomina

Wam o tym krzyż zawieszony w Wa-

szych urzędach. Mając prawo do

obecności w przestrzeni publicznej

naszego społeczeństwa, niech Was

zachęca do przyjmowania postawy

Cyrenejczyka” – poucza Skworc.

W pierwszej piętnastce najbar-

dziej wpływowych osób na Podkar-

paciu, tuż za marszałkiem wojewódz-

twa, wojewodą czy prezydentem Rze-

szowa, uplasował się metropolita

przemyski abp Józef Michalik , kil-

ka oczek dalej – ordynariusz diece-

zji rzeszowskiej bp Kazimierz Gór-

ny i biskup pomocniczy diecezji san-

domierskiej Edward Frankowski .

O tym, jakie dorodne owoce

przynosi owo kumoterstwo, świad-

czy również ostatni triumf biskupa

pelplińskiego Jana Bernarda

Szlagi . W Tczewie w blasku fleszy

i w obecności władz województwa

– m.in. wicewojewody Michała

Owczarczaka oraz wicemarszał-

ka Leszka Czarnobaja (obydwaj

z PO) – kościelny dostojnik pokro-

pił nowy budynek starostwa, aby

– jak stwierdził – lepiej służył pra-

cownikom i mieszkańcom. W sali

obrad na honorowym miejscu za-

wisł – rzecz jasna – krzyż.

WIKTORIA ZIMIŃSKA

wiktoria@faktyimity.pl

Zbliżające się

wybory

samorządowe

to niepowtarzalna

okazja dla kleru

do dyscyplinowania

nawet najbardziej

niepokornych

egzemplarzy

w krawatach.

Fot. WHO BE

niekatolików w zamian za ciepłe sło-

wa z ambony, jedność w obronie krzy-

ży w instytucjach publicznych – to tyl-

ko niektóre z nich. A że zwyczajowo

do urn karnie maszerują uczestnicy

niedzielnych mszy... Toteż hierarcho-

wie z okazji do propagandowych po-

gadanek korzystają bez umiaru:

Przedstawicielom władz woje-

wódzkich, powiatowych i samorzą-

dowych dziękował za dotychczasową

współpracę, dbałość oraz wsparcie,

jakiego samorząd udziela parafiom,

no i oczywiście polecał się na przy-

szłość biskup świdnicki Ignacy Dec .

Przed obliczem bpa Edwar-

da Dajczaka , ordynariusza kosza-

lińsko-kołobrzeskiego, zgromadzili

się niemal w komplecie samorzą-

dowcy z całej diecezji. Najpierw po-

śpiewali kolędy, później wysłuchali

kazania, a na koniec oddali się roz-

ważaniom na temat przesłania en-

cykliki Benedykta XVI ...

Parlamentarzyści i samorzą-

dowcy z diecezji drohiczyńskiej

i reszty Podlasia stawili się z kolei

u biskupa Antoniego Dydycza . Po-

dobnie jak koledzy z północy Pol-

ski pochylili się na koniec nad pa-

pieską encykliką „Caritas in veri-

tate”, która w centrum wszelkich

działań sytuuje Boga i ostrzega

przed niebezpieczeństwami płyną-

cymi z globalizacji.

Nie zasypia gruszek w po-

piele biskup tarnowski Wiktor

Skworc . W jego diecezji prezyden-

ci, wójtowie, burmistrzowie i radni

Świątecznej Pomocy już za nami.

Polscy katolicy mieli pełne ręce

roboty, żeby zrobić czarny PR „temu dia-

błu Owsiakowi”. Psy zajadle szczekały,

a karawana – jak co roku – poszła dalej,

bijąc kolejny rekord...

Na antenie Radia Maryja nagonkę zaczął

Tadeusz Rydzyk wraz ze swą moherową ro-

dziną. Uderzali w te same co zawsze struny:

ruja i porubstwo na Przystanku Woodstock,

wspieranie parszywej sekty Hare Kriszna, do-

statnie życie na koszt darczyńców oraz nieroz-

liczanie się ze zbiórek (!). O. Piotr Andru-

kiewicz postanowił nawet nielubianą konku-

rencję podliczyć. Wyszło mu, że etatowi pra-

cownicy fundacji Owsiaka zarabiali w 2006 r.

prawdziwe kokosy, tj. około... 2,5 tys. zł brut-

to miesięcznie. „Całkiem nieźle się zarabia na

tej charytatywnej działalności” – podjudzał

słuchaczy o. Piotr. Ile zarobił w tym samym

czasie tatko Rydzyk – Andrukiewicz już nie

powiedział, choć są tacy, którzy są ciekawi.

W sukurs ojcu pospieszyła m.in. słuchaczka

Zofia : „A jaki jest Owsiak, on się nigdy nie

rozliczał, co on z resztą pieniędzy robi, jak

jeden sprzęt tam jakiś kupi. A resztę pienię-

dzy – no to powinien się rozliczać, bo to jest

korupcja, tak samo jak teraz, co ta komisja

śledcza jest. To by się też przydało jemu to

zrobić. Ktoś by się powinien wziąć za to, bo

to jest karygodne, to jest wręcz takie graso-

wanie. Także ten pan by się mógł w piersi ude-

rzyć i nie robić tego” – zdiagnozowała, pobu-

dzając tym samym aktywność internautów:

Trybuna(ł) ludu

A gdzie i z kim rozlicza się szaman Ry-

dzyk? Bo chętnie o tym poczytam. A mówiąc

poważnie – możecie sobie, mohery, pluć ile wle-

zie. Owsiaka i ludzi z nim sympatyzujących

(w tym wielu księży, bo pod moim kościołem

zbierają na WOŚP i sam proboszcz się co ro-

ku dorzuca) obchodzi to tyle co zeszłoroczny

śnieg. Tatko-szaman ma doła w styczniu – i to

rozumiem. Taka kasa idzie koło nosa główne-

mu naciągaczowi w Polsce („wikal”);

Pogadamy o rozliczaniu, gdy sobie Ry-

dzyk przypomni, co zrobił z kasą na stocznię

(„velvet_demon”);

WOŚP sama się obroni – Rydzykowi

i spółce pewnie po prostu żyłka pęka, że oni

na to nie wpadli. A można by już od lat ko-

sić szmal, obiecywać pomoc dzieciom, a na-

stępnie powiedzieć, że pieniądze przeznaczą na

szczytne wspieranie mediów katolickich w Pol-

sce („hobbes 1980”);

Można by faktycznie jedną zbiórkę prze-

znaczyć na potrzeby Ojca Tadeusza, który po-

trzebuje przecież nie dla siebie, tylko dla Pana

Boga („antymaryja”);

Między ojcem Kasiorem i Owsiakiem

jest jedna zasadnicza różnica. Ten pierwszy

zbiera pieniądze – i później zupełnie nie wia-

domo, co się z nimi dzieje („Krzych”);

Ten Owsiak Boga w sercu nie ma. Za-

miast podzielić się z ojcem dyrektorem, by ten

biedaczek miał na odwierty i na paliwo do swo-

jego krążownika, to kupuje sprzęt dla ratowa-

nia zdrowia czy życia jakichś tam noworodków

(„fred1953”).

W odpowiedzi ruszył do ataku interne-

towy odłam frontu katolicko-narodowego.

Przeciwnikom WOŚP przeszkadza przede

wszystkim medialne nadmuchiwanie impre-

zy Owsiaka, przez co zapomina się o wielu

inicjatywach, które pomagają przez cały rok,

a nie tylko w drugą niedzielę stycznia. Poza

tym – co najbardziej godne potępienia – in-

nym dziełem organizatora Orkiestry jest prze-

cież Przystanek Woodstock, na którym ostat-

nio jakaś szatańska ręka zniszczyła przecież

sławną już na cały kraj wystawę antyaborcyj-

ną „Wybierz życie”. Użytkownicy katoporta-

lu fronda.pl, wspierani przez „Naszą Pol-

skę” i ruchy antyaborcyjne, starali się więc

przekonać świat o tym, że cała Polska nie

lubi i nie potrzebuje Owsiaka. Ale skutek był

wręcz odwrotny:

A dlaczego te „prawdziwe” organizacje

charytatywne nie zrobią czegoś na taką skalę

jak WOŚP, która potrafi w jedną niedzielę wię-

cej uzbierać niż niektóre z nich przez cały rok?

(„maris”);

Dajcie na luz, gul czarnych ściska, że

nie mogą łapy położyć na pieniądzach zebra-

nych przez WOŚP („inkw”);

Fot. RP

Jak Rydzyka się krytykuje za jego prze-

kręty, za manipulacje biednymi, samotnymi

i starszymi ludźmi, to się jest rydzykofobem, ale

jak sie krytykuje Owsiaka, który ma swoje wa-

dy, to się można spodziewać poklasku. Facet

podjął inicjatywę, sprawił, że młodzi ludzie cho-

ciaż raz na rok udzielają się charytatywnie i za-

miast siedzieć na klatkach, idą na koncert. Nie

rozumiem, co macie do Woodstocku. Wy chy-

ba nigdy na juwenaliach nie byliście, jak was

upijanie się szokuje. A co do wystawy i Przy-

stanku Jezus, to znowu pokazujecie, że na każ-

dy skrawek ziemi w tym kraju musicie się wpier-

niczyć. Jedźcie sobie z tym Przystankiem do Emi-

ratów pod meczet i tam się bratajcie („kasa12”).

No a na koniec głos rozsądku: Wystarczy

zadać pytanie: ile dzieci/osób dorosłych żyje

dzięki sprzętowi zakupionemu przez WOŚP,

a ile osób wyzdrowiało dzięki modlitwie słu-

chaczy Radia Maryja? („sowa2010”).

JULIA STACHURSKA

S ygnał do startu dał metro-

O siemnasty finał Wielkiej Orkiestry

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 3 (515) 15 – 21 I 2010 r.

POLKA POTRAFI

Jako mąż i nie mąż

Prowincjałki

W Zespole Szkół nr 3 w Łukowie odbyła

się najdłuższa lekcja religii na świecie. Przez

24 godziny 10 księży prowadziło bez przerwy coś w rodzaju rekolekcji szkol-

nych. Na poszczególne godziny przypisano dyżurujących słuchaczy, a wszyst-

kim chętnym umożliwiono spowiedź. Ten typowo polski rekord uświadamia,

do jakiej roli sprowadzono w Polsce szkoły – miejsca religijnej propagandy.

Szczęśliwie doczekaliśmy cza-

sów, kiedy wynająć lub kupić

można wszystko, z materiałem

ludzkim włącznie.

W okresie bożonarodzeniowym

Polacy wynajmowali... zapasowe bab-

cie. Starsze panie pasowały do świą-

tecznego stołu, przywoływały miłe

wspomnienia, bawiły się z dzieciąt-

kami, wytwarzał się odpowiedni na-

strój i było jakoś tak – tradycyjnie.

Na najpopularniejszej w Polsce

aukcji internetowej ogłosiła się ma-

turzystka. Szuka partnera na stycz-

niową studniówkę. Jej ofertę zna-

lazły rodzime media i zaprezento-

wały jako przykład total-

nego rozpaskudzenia pol-

skiego narybku, płci nie-

wieściej zwłaszcza. Nieja-

ka Paula reklamuje się,

opowiadając o cyckach

w rozmiarze 75 D, opa-

lonym ciałku, sugeruje

wspólny nocleg tuż po, doda-

jąc, że „jazda próbna po wcze-

śniejszych oględzinach”. Nie-

jeden chciał się przeje-

chać...

Kolejną nowością

na naszym rynku są

wypożyczalnie mężów.

Firmy oferujące takie usługi to m.in.:

Faceci z Wenus (że niby tacy znie-

wieściali?), Złota Rączka do Wyna-

jęcia, Mąż na Godziny. Kojarzy się

z alkową, a chodzi o szeroko rozu-

mianą pomoc domową. Przynaj-

mniej oficjalnie.

Ktoś odkrył, że nawet superno-

woczesne singielki i inne feministki

chcą od czasu do czasu popatrzeć,

jak prawdziwy chłop męczy się i po-

ci, żeby miały w domu ładniej. Za-

pasowy mąż kupi z nami autko, za-

montuje żyrandol, zawiezie dziecko

do szkoły, psa do weterynarza, na-

rąbie drewna do kominka, wyniesie

rzeczy byłego, zrobi

porządek z meblami

połamanymi po rozsta-

niu. Pójdzie też na im-

prezę, kiedy wypa-

da przyjść z kimś,

a nie samemu. Moż-

na pokazać go ro-

dzicom, można pod-

stawić pod nos ko-

leżankom, żeby pa-

dły z zazdrości. Tym

bardziej że dobry

„mąż na godziny”

– jak czytamy

w ofercie pracy

– powinien być ugrzeczniony i przy-

stojny. Wszystko szybko, spraw-

nie, dyskretnie. Kilkadziesiąt zło-

tych za godzinę.

„Jeśli masz jakiś problem, skon-

taktuj się z nami, wspólnie go roz-

wiążemy”; „Zawsze, wszędzie i w każ-

dej sprawie cię wesprzemy, wysłu-

chamy, doradzimy, a jak trzeba – na-

prawimy”; „Grupa naszych złotych

rączek czeka na twój telefon”;

„Wkrótce nowi mężowie w twoim

mieście!” – ogłaszają się wypoży-

czalnie. Pomysł interesujący. Firm

oferujących etatowych małżonków

przybywa. Zadowolonych klientek

też: „Jestem samodzielną, zapraco-

waną mamą 3-letniego skarbka (...).

Mieszkamy w domu z ogródkiem (...).

Wprawdzie zwykle sobie radzę sama,

nawet z technicznymi zadaniami,

ale... kilkakrotnie już korzystałam

z ich usług (...). Zamontowali

w oknach żaluzje, zmontowali me-

ble ogrodowe... Aż się marzy, aby

mieć takiego na stałe w domu”...

Wygląda na to, że facet w do-

mu stanie się luksusem, na który nie

każdą będzie stać. No, chyba że

przyjmie zapłatę w naturze. Wtedy

będzie jak zawsze.

JUSTYNA CIEŚLAK

Ryszard Jankowski , proboszcz parafii

w Rąbinie (Wielkopolska), na swojej ple-

banii nie mieszka sam. Towarzyszy mu... duch hrabianki Zofii Chłapow-

skiej , która ponad 250 lat temu popełniła tu samobójstwo. Baba regular-

nie straszy księdza – m.in. strasznie charczy. Przerażony wielebny o modli-

twę prosi parafian (chyba to raczej on chce ich przestraszyć...). Ci są po-

dzieleni – jedni są pewni, że proboszcz coś słyszy, drudzy – że coś pije.

Z okazji kolędy wierni parafii NMP Królowej

Rodzin w Białymstoku dostali od swoich

duszpasterzy takie oto wytyczne: księdzu należy dać dwie koperty – w jed-

nej co łaska, w drugiej ofiara na budowę kościoła – 300 zł na rok.

54-letnia mieszkanka gminy Kamień od po-

nad 2 lat starała się o rentę chorobową.

Kiedy po raz kolejny odmówiono jej świadczenia, schorowana kobieta nie

wytrzymała. Podcięła sobie żyły w inspektoracie KRUS. Przeżyła.

W Pucku wszczęto alarm. Telefon poin-

formował dyżurującego policjanta o kra-

dzieży sprzętów liturgicznych we władysławowskim kościele. Wysłano pa-

trol i sprawnie ujęto włamywaczy, którzy byli... policjantami. Cała akcja to

były jedynie ćwiczenia policji.

Seks w szkołach to ciągle temat tabu, to-

też dzieciaki radzą sobie jak potrafią.

Z gazetki szkolnej redagowanej przez młodzież z Zespołu Szkół Transporto-

wo-Komunikacyjnych w Lublinie można się było dowiedzieć m.in., ile kalo-

rii spala się podczas stosunku, jaka ilość alkoholu hamuje wydajność sek-

sualną oraz ile kalorii ma męskie nasienie. Rodzice i nauczyciele zareago-

wali świętym oburzeniem, a uczniowie dostali łupnia.

Opracowali: MaK, WZ

lam, dwa systemy religijne nawzajem sobie

niechętne i rywalizujące ze sobą. Ich wspólnym

mianownikiem jest jednak chęć wprowadzenia za-

sad religii do praw państwowych.

Stulecia minęły od czasów średniowiecza, kiedy w Eu-

ropie Zachodniej i Środkowej uformowało się totalitar-

ne katolickie państwo wyznaniowe. Monarchowie i du-

chowni dzielili między siebie wła-

dzę, a ludzie kwestionujący sta-

tus quo byli wysyłani na stosy

lub trafiali do więzień. Od tam-

tej pory narodom Europy uda-

ło się wyszarpać temu tandemo-

wi zupełnie sporo wolności.

Monarchów ścięto, pogoniono lub zredukowano do

roli narodowych maskotek. Kościołowi wyrwano podczas

reformacji całe połacie kontynentu, a pozostałe kraje

wywalczyły sobie pokaźną niezależność dzięki antyklery-

kalnej masonerii, XIX-wiecznym liberałom oraz lewicy.

W tym wszystkim tylko sam Kościół niewiele się zmienił.

Nadal jest tą samą żądną władzy dyktaturą. Tam gdzie

może, gdzie się go jeszcze boją, gdzie dają się nabrać na

jego czary-mary, próbuje wywalczyć sobie strefy wpływów.

Widzimy to aż nadto dobrze podczas debaty wokół

krzyży w budynkach publicznych oraz in vitro. Zrozu-

miałem lepiej ten mechanizm po lekturze jednego

z ostatnich numerów czołowego katolickiego tygodnika

„Gość Niedzielny”. Jeden z autorów omówił tam ko-

ścielne rozumienie zasady neutralności światopoglądo-

wej państwa. Według Kościoła, neutralność ta polega

na... sprzyjaniu przez państwo postulatom hierarchii oraz

uległych jej świeckich.

Zawsze wydawało mi się, że słowo neutralność ozna-

cza bezstronność i niewdawanie się w spór, na przykład

międzynarodowy. Państwo neutralne w czasie jakiegoś

konfliktu zbrojnego nie angażuje się po żadnej stronie

sporu, tak jak robiła to Szwecja lub Szwajcaria w czasie

II wojny światowej. W przypadku stosunków państwo

– uczestnicy sporów światopoglądowych (kościoły, związ-

ki wyznaniowe, organizacje skupiające zwolenników

różnych poglądów filozoficznych, np. ateistów) instytu-

cje państwa, zachowując neutralność, nie wspierają w ja-

kikolwiek sposób żadnej ze stron, ewentualnie wspiera-

ją wszystkie strony. Moim zdaniem, idealne rozwiązanie

polega na tym, że nie wspiera się nikogo. W tak dużym

kraju jak Polska istnieją przecież setki wyznań i organi-

zacji światopoglądowych, a pań-

stwo nie ma fizycznej możliwo-

ści wsparcia wszystkich w jed-

nakowy sposób. Dla zachowa-

nia zasady sprawiedliwej bez-

stronności najlepiej więc zosta-

wić wszystkich w spokoju.

Jednak zdaniem „Gościa Niedzielnego”, naginanie

prawa do wspierania światopoglądu katolickiego to „życz-

liwa neutralność”. Państwo ma obowiązek wprowadzać

w życie zasady określone przez kościelne rozumienie

prawa naturalnego (np. poprzez wprowadzenie zakazu

aborcji) albo poprzez zasady „etyki chrześcijańskiej”,

czyli moralności określonej przez Watykan. Czy można

sobie w tej sytuacji wyobrazić jakiekolwiek złamanie za-

sady neutralności na korzyść Kościoła? Katolicki tygo-

dnik odpowiada, że owszem – mianowicie wtedy, kiedy

zadekretowano by, że „każdy ma obowiązek wierzyć

w Boga albo pod sankcją karną uczestniczyć we mszy świę-

tej w każdą niedzielę” . Zatem dopóki protestantów, ate-

istów lub prawosławnych nie wsadza się w Polsce do wię-

zień za to, że nie są katolikami, dopóty nie powinni skar-

żyć się oni na swój los. Państwo neutralne to państwo

katolickie, tyle że już bez stosów. Cóż za wielkodusz-

ność i jakiż nowoczesny sposób widzenia świata! Przy-

pomina on podejście do tej kwestii wielu muzułmanów,

którzy gdy tylko w jakimś kraju zdobędą przewagę po-

lityczną lub liczebną, natychmiast biorą się do podpo-

rządkowywania jego praw pod dyktat Koranu oraz is-

lamskiej tradycji. Totalitaryzm religijny wiecznie żywy.

ADAM CIOCH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Ojcze, rozliczamy się. To ojciec się nie rozlicza i przewala kasę.

(Jerzy Owsiak do o. Tadeusza Rydzyka)

¹¹¹

Zrobię wszystko, by zapobiec reelekcji Lecha Kaczyńskiego.

(Włodzimierz Cimoszewicz)

Nie odpuszczą

¹¹¹

Często dyskutuję z Bogiem. Traktuję go jak faceta, z którym trzeba po-

ważnie porozmawiać, bo ma trochę za uszami. Może istnieje. Ale jeśli ist-

nieje, to czasem trochę przesadza.

(Bartosz Arłukowicz, poseł klubu Lewica)

¹¹¹

Mój antyklerykalizm w PRL brał się z wszechobecności Kościoła w my-

śleniu. Niby był komunizm, ale po cichu rządził Kościół. I to tradycjona-

listyczny – najpierw jeszcze przedsoborowy, a potem taki, który komplet-

nie nie przemyślał Soboru Watykańskiego II. Długo na przykład musieli-

śmy coś klepać po łacinie. Łacina była wówczas rodzajem czarownictwa

dla półanalfabetów. Ale nawet pojawienie się języka polskiego nie zdemo-

kratyzowało, nie otworzyło polskiego Kościoła.

(profesor Zbigniew Mikołejko, filozof i historyk religii)

¹¹¹

Wciąż jeszcze słyszymy spod ołtarzy o Polaku koniecznie katoliku. Wciąż

jest to wypychanie ludzi niebędących katolikami poza nawias narodu. Ja

nie jestem katolikiem. Zdawało mi się, że coś dobrego dla Polski stara-

łem się zrobić, ryzykowałem może bardziej niż niektórzy, są świadectwa

tego ryzyka, i czuję się wypychany, słyszę na co dzień, że Polak to kato-

lik. Ja katolikiem nie jestem! A Polakiem tak! Żaden biskup swoim nie-

mądrym gadaniem polskości mi nie odbierze.

(Andrzej Celiński, opozycjonista z czasów PRL,

potem polityk Unii Demokratycznej i lewicy)

Wybrali: AC, OH

FLAKI Z OLEJEM

UWIERZ W DUCHA

ŁASKA RAZY 300

ZDROWAŚ MARIO!

POLICYJNE PRIORYTETY

SEKSOSAMOUKI

W ydaje się, że niewiele łączy katolicyzm i is-

Nr 3 (515) 15 – 21 I 2010 r.

NA KLĘCZKACH

WOLA PREZYDENTA

Albo u św. Antoniego (patrona

wszystkich „zagubionych”), św. Lau-

rentego zwanego Wawrzyńcem (pa-

trona amatorów wina) lub dziewi-

cy męczennicy św. Bibiany (podob-

no w miejscu jej śmierci wyrosło

ziele łagodzące bóle głowy). Moż-

na też prosić o interwencję znane-

go opiekuna pijaków i złodziei

– św. Mikołaja. Może jakąś flasz-

kę na kaca podrzuci...

do wiadomości zeświecczenia go

przez papieża i domaga się kościel-

nej emerytury. Zapracowałem na

nią – argumentuje.

Wojewódzki Sąd Administracyj-

ny w Rzeszowie uznał rację prezy-

denta Stalowej Woli Andrzeja Szlę-

zaka i nakazał klerowi oraz kościół-

kowym krzykaczom usunąć samo-

wolnie ustawiony krzyż na osiedlu

Młodynie. W ten sposób biskup

Edward Frankowski chciał sobie

zaanektować miejsce pod kościół

pw. Błogosławionego (!) Jerzego

Popiełuszki. Problem przepychanek

na linii władza duchowa–władza

świecka poruszaliśmy w „FiM” wie-

lokrotnie (m.in. 11/2009; 19/2009).

Tym bardziej cieszy, że ostatecznie

stalowa wola prezydenta wygrała

z kościelną propagandą. WZ

– mówił wzruszony burmistrz mia-

sta Włodzimierz Klata . A Mał-

gorzata Bresler , przewodnicząca

rady miejskiej, dodała: „Mamy na-

dzieję, że ten rok upłynie nam

w zdrowiu i spokoju i że błogosła-

wieństwo księdza biskupa da nam

siłę do intensywnej pracy dla do-

bra mieszkańców i naszego mia-

sta”. Ile ratusz zapłacił za błogo-

sławieństwo? – nie wiadomo. Ale

„zdrowie, spokój i siła” warte są

każdych pieniędzy!

i nieufających hierarchii kościel-

nej są do siebie zbliżone. Do naj-

bardziej antyklerykalnych miast na-

leżą jeszcze Szczecin (39 procent

nie ufa), Wrocław (35) i Poznań

(34 procent).

A JEDNAK MOŻNA

MaK

W katolickiej Chorwacji wybo-

ry prezydenckie wygrał socjaldemo-

krata Ivo Josipović . Jakby tego by-

ło mało, w drugiej turze wyborów

Josipović miał za przeciwnika tak-

że lewicowego kandydata, Mila-

na Bandicia , bo wszyscy prawico-

wi kandydaci przepadli w pierwszej

turze. Ale i to nie wszystko – Ban-

dić był kandydatem wspieranym

przez wpływowy Kościół katolicki

i... przegrał. Skoro takie cuda są

możliwe w Chorwacji, to może

i u nas...

SAME STRATY...

BICZ NA KRZYŻ

Podsumowanie ubiegłego ro-

ku 2009 proboszczowi parafii św.

Huberta w Zalesiu Górnym dostar-

czyło niemało zgryzot:

„1/3 wiernych zmarłych nie była

przygotowana na swoje spotkanie

z Bogiem (odeszli bez sakramentów

świętych, często po bardzo długim

okresie zaniku życia sakramentalne-

go). Niepokojący jest brak zaintere-

sowania bliskich stanem łaski lub jej

braku przez ciężko chorych i umie-

rających; nie ma powołań kapłań-

skich z parafii. Obserwujemy niepo-

kojące lekceważenie przykazania VI

przez rodziców, którzy lekkomyślnie

pozwalają zamieszkiwać swoim dzie-

ciom bez lub poza sakramentem mał-

żeństwa. Zbyt mało chorych prosi

o spotkanie z Jezusem w swoim do-

mu; systematyczne praktyki wiary nie

są jeszcze docenione wystarczająco.

Niektórzy rodzice mało poważnie

traktują lekcje religii swoich dzieci,

zdecydowanie więcej osób, choćby

małżeństw, mogłoby korzystać z ofer-

ty kursów czy rekolekcji w naszym

Domu Rekolekcyjnym. Tyle darów

jest omijanych”.

Przykra wiadomość dla papy

BXVI – w jego ukochanej katolic-

kiej Bawarii w pewnej szkole zdję-

to krzyż, obawiając się procesu. Czy

to początek świeckiej rewolucji?

Walka o obecność krzyża w tej

szkole zaczęła się w 2006 roku, gdy

rodzice pierwszoklasistki zażądali,

by nauczyciele usunęli krzyż z sa-

li, gdzie uczy się ich dziecko. We-

dług rodziców, krzyż to dowód na

„dominację religii chrześcijańskiej”

w publicznej placówce edukacyjnej,

co zaprzecza zasadzie neutralno-

ści państwa. Pierwsze skargi i roz-

mowy z dyrekcją zakończyły się tym,

że krzyż pozostał.

Gdy w 2008 roku nowa nauczy-

cielka zaczęła odmawiać modlitwę

z dziećmi, rodzice zaangażowali ad-

wokatów i zagrozili procesem. Dy-

rekcja szkoły usunęła krzyże przed

Bożym Narodzeniem.

POLSKA KRAJEM

WYZNANIOWYM

PIS-OWCY KRZYŻUJĄ

MaK

Z inicjatywy radnych PiS w sej-

miku województwa podkarpackie-

go uchwalono rezolucję domagają-

cą się uczynienia z krzyża oficjalne-

go symbolu Unii Europejskiej. Ani

jeden radny nie sprzeciwił się kru-

cjatowym zapędom PiS. Natomiast

w Częstochowie uroczyście powie-

szono krzyż w sali sesyjnej Staro-

stwa Powiatowego. Także z inicja-

tywy partii Kaczyńskich . MaK

WELCOME

TO IZRAEL

Od kogo można się nauczyć

prawdziwego kultu Boga, jak nie

od Narodu Wybranego? A niektó-

re praktyki religijne Izraelici mają

godne zauważenia. Na przykład

wśród aktów pobożności wyznaw-

ców judaizmu jest zwyczaj publicz-

nego opluwania chrześcijańskiego

duchowieństwa. Staje się on na ty-

le popularny, że ambasada Izraela

przy Watykanie musiała zaapelo-

wać do rodaków, aby wyzbywali się

niegrzecznego nawyku. Problem

w tym, że wpływ ambasad na prak-

tyki dewocyjne jest żaden. o.P.

CARITAS

NA BUDOWIE

PPr

Kuria w Lublinie ogłosiła spra-

wozdanie finansowe za ubiegły rok.

Generalnie – mimo kryzysu – wy-

niki są dobre, a przychody górują

nad wydatkami; m.in. Caritas osią-

gnął 96 tys. zł nadwyżki. Najcie-

kawszy jest cel, na który pieniądze

te zostaną przeznaczone. Jak chwa-

li się abp Józef Życiński , „część

z tych pieniędzy trafi na budowę

kościoła w Winnicy na Ukrainie”.

Caritas jest organizacją charytatyw-

ną pożytku publicznego, dotowa-

ną z budżetów publicznych, na-

wiązek sądowych i odpisów podat-

kowych. Zawsze wiedzieliśmy, że

większa część tej ogromnej kasy

przepada, ale po raz pierwszy kler

tak szczerze to przyznał. MaK

IDŹCIE

I ROZMNAŻAJCIE SIĘ

Aż 70 procent studentów so-

cjologii Państwowej Szkoły Wyższej

im. Papieża Jana Pawła II w Białej

Podlaskiej uznało Polskę za kraj wy-

znaniowy. W anonimowej ankiecie

przeprowadzonej przez „Tygodnik

Podlaski” zapytano studentów pierw-

szego roku wydziału socjologii „pa-

pieskiej” PSW o funkcjonowanie re-

ligii w przestrzeni publicznej. 75 pro-

cent z nich zdeklarowało się jako

wierzący (64 proc. – katolicy, 11 proc.

– prawosławni, z tego do regularne-

go praktykowania przyznała się tyl-

ko co piąta osoba), a 25 proc. okre-

śliło się jako niewierzący. 39 proc.

przyznało się, że wbrew własnej wo-

li musiało uczestniczyć w prakty-

kach religijnych, 43 proc. było prze-

ciwko umieszczaniu symboli religij-

nych w miejscach użyteczności pu-

blicznej, a 48 proc. stwierdziło, że

osoby wyznania innego niż kato-

lickie mogą w Polsce czuć się dys-

kryminowane.

W Kenii ugrupowanie księży,

którzy zbuntowali się przeciw wła-

dzy Watykanu, zaapelowało do za-

konnic, by zrezygnowały z celiba-

tu i wychodziły za mąż.

Liderem grupy żonatych du-

chownych jest abp Daniel Kaso-

mo , który zerwał z Kościołem ka-

tolickim i ożenił się. Twierdzi, że

w Kościele naruszanie celibatu jest

powszechne i wzywa wszystkich

księży mających kochanki do po-

ślubienia ich i wyjścia z ukrycia.

Kasomo został wyświęcony przez

zbuntowanego arcybiskupa zambij-

skiego Emmanuela Millingo ,

który ostatnio odmówił przyjęcia

PODBIJANIE

AMERYKI

FRONTEM

DO KLIENTA

Deputowani Dystryktu Fede-

ralnego, czyli stolicy Meksyku, za-

twierdzili legalność małżeństw jed-

nopłciowych na równi z heterosek-

sualnymi. Tym sposobem stolica

drugiego co do wielkości kraju ka-

tolickiego na świecie (po Brazylii)

wprowadziła prawo, któremu ostro

sprzeciwia się Watykan. W tym sa-

mym czasie pierwsze małżeństwo

jednopłciowe w Ameryce Łaciń-

skiej zawarto w równie katolickiej

Argentynie, a konkretnie na Zie-

mi Ognistej.

Łódzcy dominikanie mają swo-

je stoisko na targach ślubnych „Ślub

w Łodzi”. Reklamują na nich dwu-

dniowe kursy dla narzeczonych.

I tu ciekawostka: w trakcie kursu

aspektami teologicznymi małżeń-

stwa zajmuje się duchowny, nato-

miast innymi aspektami, na przy-

kład sferą praktyczną (?), towa-

rzysząca mu para małżeńska. To

zrozumiałe, zważywszy, że – jak to

na targach – odbywają się prezen-

tacje i pokazy...

PO KOLĘDZIE

W RATUSZU

MaK

PPr

JE biskup Jan Szlaga 7 stycz-

nia nawiedził po kolędzie ratusz

w Lęborku. Z tej okazji zbiegli się

tam księża z lęborskich parafii,

przedstawiciele jednostek miejskich,

placówek oświatowych, służb mun-

durowych, przedsiębiorców i rze-

mieślników. „Znaczenie tej wizyty

jest dla nas – samorządowców

i urzędników miejskich – szczegól-

ne, gdyż mamy oto okazję raz

w roku na bezpośrednie spotkanie

z księdzem biskupem, podzielenie

się z nim radościami i troskami mi-

nionego roku, wspólne dziękczynie-

nie za otrzymane łaski, a także – na

otrzymanie od księdza biskupa bło-

gosławieństwa na cały 2010 rok”

ŚWIĘCI NA KACA

Ani kiszona kapusta, ani sok po-

midorowy, kawa z cytryną, kwaśne

mleko, ani nawet cudowna aspiryna

nie pomoże na katolickiego kaca.

Tu skuteczna jest jedynie mo-

dlitwa do jednego ze świętych orę-

downików. Na przykład do św. Mar-

cina z Tours lub św. Macieja – naj-

bardziej znanych patronów pijaków

i alkoholików.

Antykacowe łaski wypraszać

można również u świeżo błogosła-

wionego Irlandczyka Matta Tal-

bota, który wsławił się tym, że przez

16 lat codziennie chlał na umór, by

przez następne 41 lat pokutować.

ANTYKOŚCIELNA

ŁÓDŹ

Wśród mieszkańców dużych pol-

skich miast przeprowadzono bada-

nia sondujące ich stosunek do Ko-

ścioła katolickiego. Najmniej ufają

mu łodzianie – ponad 43 procent

mieszkańców nie ufa Krk. Łódź

jest też jedynym dużym miastem

w Polsce, gdzie liczby ufających

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: