Cartland Barbara - Małżeństwo z rozsądku.pdf - Barbara Cartland - MOTYL30

Cartland Barbara

Małżeństwo z rozsądku

Od Autorki

Książę Albert pozostał Koburgiem przez całe swoje życie.

Nic w nim nie było angielskie, poza dokumentami

naturalizacji. Ubierał się zgodnie z niemiecką modą i z

królową rozmawiał w języku niemieckim.

Jednocześnie nie przepuścił żadnej okazji, by sprowadzić

do Anglii swoich rodaków. Jednym z pierwszych był baron

Stockmar, który pomagał mu organizować dwór królewski.

Zarówno on, jak i królowa wierzyli niemal obsesyjnie, że ślub

może zapobiec wszelkiemu złu. Kiedy książęcy brat Ernest

został zamieszany w mało chwalebny związek z pewną

kobietą, książę poradził mu, by znalazł młodą i niewinną żonę,

która oczyści jego imię w oczach świata.

Ernest skorzystał z tej rady poślubiając Alexandrinę

Baden.

Małżeństwo Ernesta - pisała królowa - jest dla nas

najpiękniejszą rzeczą. Dzięki Bogu, o to właśnie modliłam się

żarliwie.

Rozdział 1

1845

Świece w sali bankietowej pałacu Buckingham dawały

mniej blasku niż brylanty zdobiące tańczące damy.

Diademy, naszyjniki, bransolety i kolczyki lśniły

oślepiająco, gdy panie wirowały w rytmie walca

wiedeńskiego.

Królowa, choć była już matką trojga dzieci, tańczyła

ochoczo, z ożywieniem w oczach emanujących szczęściem.

Odkąd wyszła za mąż, nie mogła już poświęcać się

tańcowi tak często, jak miała to w zwyczaju, zanim książę

Albert zawładnął jej sercem.

Tego wieczoru jednak nawet on wyglądał na

zauroczonego muzyką, chociaż chwilami zagłuszały melodię

głośne rozmowy gości.

Tylko jeden mężczyzna wydawał się raczej znudzony, z

cynicznym wyrazem twarzy. Nawet kiedy tańczył, nie bardzo

pasował do wirujących par. Mimo to oczy kobiet ustawicznie

zwracały się w jego kierunku.

Książę Tynemouthu, Ulrych, bo to o nim mowa, był nie

tylko tak wysoki, że tłum nie przesłaniał jego postaci, ale

także nieprzeciętnie przystojny, co powodowało, że

gdziekolwiek się pojawił, zostawiał wiele złamanych serc.

Udekorowany Orderem Podwiązki i innymi

odznaczeniami - w tym kilkoma bardzo ważnymi - wyglądał

prawie jak król. Poza tym był jednym z panów bawiących

dzisiaj jej królewską wysokość.

Wiedział, że królowa miała słabość do urodziwych

mężczyzn.

Kiedy wstępowała na tron, była rozkochana do szaleństwa

w przystojnym i namiętnym lordzie Melbourne. Pomimo że

darzyła księcia Alberta przykładną miłością małżeńską, lubiła

również towarzystwo księcia Ulrycha.

Tego wieczoru królowa nawet tańczyła z nim, co było

zaszczytem, który nie mógł ujść uwagi zgromadzonych, choć

niektórzy z nich zdawali sobie sprawę, że dla księcia była to

wątpliwa przyjemność. Jego twarz nawet na chwilę nie

zmieniła cynicznego wyrazu.

Nie lubił tańczyć i kobietom, które próbowały z nim

flirtować, rzadko udawało się wyciągnąć go na parkiet.

Zaraz po skończeniu tańca przeszedł w róg sali

bankietowej i rozpoczął rozmowę z jednym z generałów, który

skarżył się na cięcia w budżecie armii. Generał długo i

rozwlekle opisywał detale związane z tymi ograniczeniami.

Książę Tynemouth odetchnął z ulgą, kiedy dostrzegł

zbliżającą się w jego stronę hrabinę Langstone.

Była to jedna z najpiękniejszych kobiet w Anglii, która

prześcignęła samą siebie tego wieczoru wyglądając jeszcze

ładniej niż zwykle.

Suknia z szeroką spódnicą uwydatniała wąską talię,

kolorowy koronkowy kołnierzyk wysadzany był diamentami,

dekolt prawie przesadnie głęboki ukazywał doskonały kształt

ramion i szyi, podkreślany jeszcze przez naszyjnik ze

szmaragdów, który błyszczał niemal tak kusząco jak oczy

hrabiny.

Zatrzymała się przy nim. Książę przypomniał sobie, jak

parę nocy temu powiedział jej, że w ciemności przypomina

tygrysicę. Pomyślał teraz, że to było bardzo trafne

porównanie, wyrażające żar ich intymnych spotkań. Poza tym

prawdą było, uśmiechnął się lekko do tej myśli, ze to hrabina

na niego polowała.

Unikał jej od pewnego czasu, lecz nie dlatego że już jej

nie pragnął. Emanował z niej tak silny magnetyzm, że trudno

by było zachować wobec niej obojętność. Obawiał się jednak

zaangażowania w związek z żoną mężczyzny, którego

regularnie, niemal codziennie, spotykał w pałacu Buckingham.

Mężem hrabiny Langstone był lord Steward. Chociaż

książę uważał go za dość nudnego i prawie tak samo

zasadniczego jak księcia Alberta, nie chciał narażać się na

konflikty z nim.

Hrabina jednak umiała postępować z mężczyznami,

których pragnęła. Trudno było księciu Ulrychowi jej unikać, a

ona była tak uparta, że w końcu uległ pokusie.

Obecnie nie żałował tego, wiedział jednak, że powinni

zachować szczególną ostrożność.

Był świadom, że jego reputacja i jej uroda mogą stać się

wodą na młyn dla sępów szukających plotek.

- Na Boga, Alino - powiedział, gdy się ostatnio widzieli. -

Nie mów nic do mnie, kiedy jesteśmy w towarzystwie, chyba

że z tak daleka jak tylko to możliwe. Doskonale widać, co do

siebie czujemy, zdradzasz się swoim głosem, spojrzeniem. Te

plotkary tylko na to czyhają

- Wiem. One mnie nienawidzą, ale musiałabym być

naprawdę głupia, gdybym pozwoliła, by się domyśliły, ile dla

siebie znaczymy.

- Ja też mogę popełnić jakiś błąd - rzekł książę. - Musimy

bardzo uważać, bo zorientują się i oczywiście zaraz

poinformują o wszystkim królową. Sama wiesz, co ona myśli

o takich rzeczach.

- Wiem o tym aż za dobrze - ostro odparła Alina. - Poza

tym George potrafi być czasami bardzo zazdrosny. Wiem, że

musimy być ostrożni.

Książę kolejny raz pomyślał, że popełnił błąd wiążąc się z

hrabiną. Teraz jednak było już za późno, by cokolwiek

zmienić. To znaczy, może by się jeszcze mógł wycofać, ale

nie bardzo mu się chciało.

Nigdy nie znał kobiety, która byłaby tak niezaspokojona i

jednocześnie pomysłowa - kusząca przy każdej okazji na

tysiące różnych sposobów.

Cartland Barbara - Małżeństwo z rozsądku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: