Akademos - w mitologii greckiej heros attycki, który wskazał Dioskurom miejsce, gdzie Tezeusz więził ich siostrę Helenę. Ateńczycy poświęcili mu piękny gaj nad rzeką Kefisos. Grób Akademosa, otoczony świętym gajem platanowym nad rzeką Kefisos, znajdował się na Keramejkos, sześć stadionów od Aten. Od imienia herosa pochodzi słowo "akademia" - w gaju, w którym znajduje się grób herosa, znajdowała się Akademia Platońska.
Ambrozja (gr. ambrosia od a- + mbrotós - nie- śmiertelny) – mitologiczny pokarm spożywany przez bogów greckich podczas uczt, zapewniający im nieśmiertelność i wieczną młodość. Wraz z nektarem (napojem o tych samych właściwościach) stanowiły jedyny pokarm bogów. Źródło ambrozji znajdowało się w ogrodzie Hesperyd, skąd przynosiły ją Zeusowi gołębie, gdy ten ukrywał się przed Kronosem (jego ojcem) pod opieką nimf górskich i kozy Amaltei.
W języku potocznym ambrozja to synonim przysmaku, specjału, wybornej potrawy.
Amfitryta – w mitologii greckiej jedna z nereid, najpiękniejsza z córek Oceanosa. Była małżonką Posejdona, matką Trytona, Rode i Bentesikyme. Posejdon, aby pojąć ją za żonę poprosił o jej rękę ojca Amfitryty Okeanosa. Wysłał również sprytnego delfina, który w mitologii Parandowskiego opisał jej podwodną krainę Posejdona.
Wraz z Posejdonem sprawowała władzę nad morzami, a zarazem była uosobieniem piękna morza. Posiadała umiejętność przemieniania ludzi (np. z zazdrości przemieniła słynącą z urody nimfę Skyllę w morskiego potwora).
Jej atrybutami były: delfin, diadem, berło, muszla w kształcie rogu.
Pomnik (z fontanną) Amfitryty w Szczecinie (istniał w latach 1902-1932).
Andromeda ( łac. Andromeda) – księżniczka w mitologii greckiej, córka Kefeusa (Cefeusza) i jego żony Kasjopei, żona Perseusza.
Kasjopeja chełpiła się tym, że jest piękniejsza od nereid. Nimfy poprosiły Posejdona, by ten ukarał królową za jej pychę. Bóg zesłał na jej kraj morskiego potwora. Król Cefeusz udał się do Ammona w oazie Siwa na Pustyni Libijskiej, by przebłagać bogów. Wyrocznia zażądała wydania na ofiarę Andromedy. Gdy lud się o tym dowiedział, zmusił go, by posłuchał rady wyroczni. Andromeda została przykuta do skały i pozostawiona na pożarcie. W ostatniej chwili została uratowana przez Perseusza, powracającego z wyprawy przeciw gorgonie. Perseusz zabił potwora i pojął Andromedę za żonę. W tym samym czasie brat Cefeusza, Fineus, który był zaręczony z Andromedą, uknuł spisek przeciw Perseuszowi. Ten wykrył spisek i ukazując swym wrogom głowę gorgony zamienił ich w kamień. Perseusz zabrał żonę do Argos, a następnie do Tirynsu, gdzie Andromeda urodziła mu synów o imionach Perses, Alkajos, Stenelos, Helehos, Mestor, Elektron i córkę Gorgofone.
Bogowie przemienili ją po śmierci w gwiazdozbiór Andromedy (Andromeda).
Arkadia – kraina historyczna, obecnie prefektura w środkowej części Półwyspu Peloponeskiego (z dostępem do Morza Egejskiego), w regionie administracyjnym Peloponez, ze stolicą w Tripolisie. Graniczy ze wszystkimi pozostałymi prefekturami półwyspu: Argolidą, Koryntią, Lakonią, Mesenią (region Peloponez) oraz Elidą i Achają (region Grecja Zachodnia). Ma powierzchnię 4419 km², zamieszkuje ją 102 tys. ludzi (stan z roku 2001).
Historia - Arkadii
W czasach starożytnych był to wyizolowany obszar pozostający pod wpływami Sparty. Około 370 r. p.n.e. tebański wódz Epaminondas założył Megalopolis, a miasta Arkadii utworzyły Związek Arkadyjski. Megalopolis stawiało opór Sparcie i przystąpiło do Związku Achajskiego w 294 r. p.n.e.
Następnie Arkadia została włączona do prowincji rzymskiej Achaja. Pod wpływem panowania rzymskiego kraina znacznie podupadła i straciła walory rolnicze, co doprowadziło do znacznego spadku ludności.
W kolejnych wiekach los Arkadii był ściśle związany z historią Peloponezu – stawała się ona własnością kolejno Bizantyjczyków, Wenecjan, w końcu Turków osmańskich. W XIX wieku stała się częścią niepodległej Grecji.
W renesansie Arkadia była uważana przez poetów za krainę wiecznego szczęścia – ziemski raj, symbol wyidealizowanej krainy spokoju, ładu, sielankowej, wiecznej szczęśliwości i beztroski.
Byk - Konstelacja ta przedstawia byka, którego postać, wedle mitologii greckiej przybrał Zeus, aby porwać fenicką księżniczkę Europę.
Cyklop (kiklop) (gr. cyclos okrągły + ops oko) - w mitologii greckiej cyklopi to olbrzymy z jednym okiem pośrodku czoła, zajmujące się pasterstwem i budową ogromnych murów (cyklopowe mury). Pracowali też u Hefajstosa w kuźni i kuli pioruny dla Zeusa.
Cyklopi pierwszego pokolenia: Brontes, Steropes i Arges, to dzieci Gai i Uranosa. Zostali wtrąceni do Tartaru przez swojego ojca, gdyż ten obawiał się ich wielkiej siły. Jednak Kronos, także syn Uranosa, uwolnił ich oraz Gigantów i Hekatonchejrów, aby pomogli mu w walce ze swoim ojcem. Jednak po zwycięstwie nad Uranosem, Kronos ponownie zepchnął ich na dno piekieł, gdzie pozostali do czasu uwolnienia ich przez Zeusa, syna Kronosa. Właśnie wtedy wykuli dla niego potężną broń - pioruny, dzięki którym wygrał wojnę z tytanami. Cyklopi stworzyli także Hełm Hadesa, Trójząb Posejdona oraz łuk i strzały Artemidy. Ponoć zostali zabici przez Apolla...
warblade22