Fakty i Mity 01-2006.pdf

Pijemy płyn do spryskiwaczy i berbeluchę z przemytu

CO DZIESIĄTA FLASZKA

WÓDKI JEST TREFNA

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 1 (305) 12 STYCZNIA 2006 r. Cena 2,80 zł (w tym 7% VAT)

Str. 11

Półtora roku temu ksiądz Tadeusz

Ch. stał się świętym lub samym

Bogiem. Ubóstwił też zaprzyjaź-

nioną katechetkę. Czy tylko my

to wiemy? Ależ skąd! Każdy mo-

że się o tym przekonać, ogląda-

jąc ołtarz kościoła w Radomsku.

Str. 8, 9

CO DZIESIĄTA FLASZKA

WÓDKI JEST TREFNA

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 1 (305) 6 – 12 I 2006 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Benedykt XVI w dniach 25–28 maja odwiedzi Kra-

ków, Warszawę i Częstochowę. Powołano wysoką komisję przy-

gotowującą „pielgrzymkę”. W jej skład wchodzi kilkudziesię-

ciu członków Episkopatu RP i MSWiA. W specjalnym kon-

woju objeżdża ona miejsca, które chce odwiedzić B16.

My proponujemy też Grunwald. Tam Polacy spotykali się z nie-

mieckim duchowieństwem.

Sam ogon

Prezydent i rząd, czyli PiS, podjęli decyzję o utrzymaniu do

końca tego roku polskiego kontyngentu w Iraku. Obecnie sta-

cjonuje tam – wbrew woli większości obywateli – 1400 naszych

żołnierzy. Przy okazji rzecznik Marcinkiewicza upomniał Wia-

domości TVP za mało przychylne relacjonowanie tej sprawy.

Na razie Kaczory upominają; wkrótce będą zwalniać.

nej dekady, tej pod wezwaniem A.K. Kto i co by mówił

o byłym prezydencie, to jakiś benefis mu się niewątpliwie

należy. Najlepiej szybki i obiektywny, póki naród – jak zwy-

kle – nie zapomni, nie zatęskni i nie zawyje: Olek, wróć!

Każdy z nas miał okazji do woli i czasem do znudzenia,

aby napatrzeć się, jakim Kwaśniewski prezydentem był. Dla

mnie ciekawe są opinie „po zejściu”, żeby nie powiedzieć

„nad grobem”. Oczywiście nie te płynące ze strony prawico-

wych bulterierów, chyba że ktoś lubi zlizywać pianę z pyska.

Śmieszne i chore są podsumowania dokonywane przez pry-

zmat „afery kaliskiej” czy wchodzenia do samochodu przez

bagażnik. „Obolała goleń” w Charkowie to już prawdziwy cyrk,

bo gdyby Olek odmówił wypicia wódki z braćmi Ukraińcami,

naraziłby nasz kraj na poważny impas we wzajemnych sto-

sunkach, mierzonych jak wiadomo stosunkami przywódców

przy wódce właśnie. Na szczęście – nie odmówił. W kwe-

stii tak zwanych afer można mu jedynie wytknąć „magistra”.

Ciekawy byłem niezmiernie, jak też podsumują Kwaszą

dziesięciolatkę pogrążeni w smutku koledzy z tak zwanej le-

wicy; pogrążeni podwójnie, boć przecie i SLD odeszło

w niepamięć... Nie bez zasługi A.K. No i doczekałem się.

Sążniste epitafium ku czci, i to akurat na dzień pożegnania

– 23 grudnia 2005 r. – wyskrobał w „Trybunie” sam oj-

ciec prawicowej lewicy Mieczysław F. Rakowski. Były

pierwszy sekretarz PZPR mo-

że o byłym „pierw-

szym”, czyli pre-

zydencie, po-

wiedzieć du-

żo, gdyż pi-

lotował jego

karierę

i czynnie mu

w niej pomagał.

Dlaczego? Ponieważ

Kwaśniewski „był bardzo kry-

tycznym obserwatorem systemu re-

alnego socjalizmu i, co ważne, otwarcie

demonstrował swoje reformatorskie pomy-

sły (...). Jego krytycyzm wobec eki-

py jest, delikatnie mówiąc, bardzo duży”

– to ostatnie zdanie napisał zauroczony Rakowski w swoim

pamiętniku w 1987 r. Zaznaczyć warto, że nasz bohater

– wówczas trzydziestoletni – zachwycił w ten sposób F. Mie-

czysława już na początku lat 80., jeszcze zanim ten został ko-

muszym premierem i pierwszym sekretarzem PZPR. Ciekawe,

prawda? Wychodzi na to, że jedna z ikon i podpór PRL-u by-

ła kolumną, owszem, ale raczej piątą. Tylko czego? Kościoła,

III czy może już IV RP? Kościoła z całą pewnością, o czym

świadczy tzw. ustawa Rakowskiego z 1989 r., na mocy któ-

rej Watykan odebrał wszelkie majątki, których posmakował

od czasów Łokietka, i odbiera do dziś – m.in. w formie Fun-

duszu Kościelnego – to, co obecnie wypracowują Polacy. Ale

wróćmy do obiektu westchnień tzw. postkomuny.

Zgodzić się należy z Rakowskim, że ciągle młody Alek-

sander odegrał wielką i pozytywną rolę w zawarciu porozu-

mienia przy okrągłym stole. Dodam od siebie, że znajomości

zawarte tam przez niego, m.in. z Michnikiem i innymi zało-

życielami Unii Demokratycznej, głęboko zapadną w serce Ol-

ka i ciążyć będą na całej jego prezydenturze. Oczywiście nie

zostaną przez naszego bohatera w jakikolwiek sposób ujaw-

nione aż do czasu wyboru na pierwszą kadencję w 1995 r.

Wszak obóz Wałęsy to wciąż byli oni, ci po drugiej stronie

barykady, a on w styczniu 1990 roku objął przywództwo

w SdRP. Do startu w wyborach prezydenckich potrzebne mu

było poparcie elektoratu lewicowego, który już zdążył się na-

jeść reform Balcerowicza i zatęsknił za PRL-em. Po okrągłym

stole serce Olka, bijące już chwilami centralnie, wróciło

więc szybciutko na lewą stronę.

Byłem (jako ksiądz, po cywilnemu) na jednym ze spotkań

z Kwaśniewskim, podczas kampanii w 1995 r. Jak on się wów-

czas użalał nad sobą, jaki to on był zaszczuty przez prawicę!

Wyliczał po kolei wszystkich – niczym teraz ojciec Rydzyk

– którzy oczerniają go i szczują przeciw niemu Polaków. Pa-

miętam, że na końcu wymienił biskupów, czym wzbudził aplauz

zgromadzonej publiki – aplauz złości pomieszanej z bezprzy-

kładnym poparciem i oddaniem. Przypomniało mi się to pod-

czas jego pożegnalnej mowy w TVP, kiedy „w sposób szcze-

gólny” dziękował Kościołowi za jego... „nieoceniony wkład

w umacnianie niepodległości Polski”. Zaiste, NIEOCENIONY!

Bo któż jest w stanie ten „wkład” wycenić i podliczyć? Nikt!

Za to Kwaśniewski zawsze umiał bezbłędnie wycenić i wy-

czuć koniunkturę. Dziesięć lat temu grał na antyklerykalizmie,

jeszcze tym żywym, PRL-owskim. Pod koniec kadencji, kiedy

m.in. za jego sprawą (konkordat itp., itd.) Kościół stał się sil-

niejszy i bogatszy od państwa, on – ate-

ista i agnostyk – stwierdził, że antykle-

rykalizm jest chorobą. Dzisiaj bowiem

poparcie prawdziwej lewicy to ostat-

nia rzecz potrzebna Kwaśniewskie-

mu; dziś potrzebuje on świętego spo-

koju. Świętego dosłownie, bo np.

bardzo mu się przyda płaszcz świad-

ka świętości JPII, którym okryli go za-

wczasu, przed kaczymi bulterierami,

wciąż ci sami „źli” biskupi. Nic dziw-

nego, egzamin z ateistycznego kleryka-

lizmu prezydent zdał na 6!

Rakowski pisze o licznych zaletach swe-

go Olka, m.in. skłonności do ugody i kom-

promisu; chwali (wyraźnie w konfrontacji z Wa-

łęsą) za „prezydenturę spokojną, bez wrzasków, rzucania gróźb

i oskarżeń, rozważną, wolną od bufonady” . Wszystko to się

zgadza. Trzeba tylko postawić pytanie: do czego taka ugodo-

wość ze wszystkimi i za wszelką cenę doprowadziła. Otóż do

pogrzebania obozu przynajmniej w części lewicowego – które-

mu „Olek” wszystko zawdzięcza – i jeszcze do zwycięstwa skraj-

nej, klerykalnej prawicy. Prezydent nie przyłożył ręki do po-

większenia kapitału zaufania dla SLD po wyborach w 2001 r.,

co wytyka mu sam Rakowski. Podczas drugiej kadencji otwar-

cie już eksponował swoją miłość do „centrum” – Michnika

i Unii Wolności; pokłócił się z Millerem, flirtował z prawicą. Sam

do znudzenia podkreśla swoje zasługi w przyjęciu Polski do

NATO i Unii Europejskiej, a tak naprawdę tu i tam stworzył do

tego zaledwie przyjazny klimat. To rząd Millera wynegocjował

w miarę niezłe warunki integracji, a teraz po latach już wiemy,

że rozszerzenie Unii (głównie w interesie jej starych członków)

było dawno przesądzone. Kolejne pytania brzmią: Czy Polsce

przez ostatnie 10 lat potrzebny był prezydent, którego gospo-

darka interesowała wyłącznie na rautach i prywatnych bibach

dla najbogatszych biznesmenów? Dlaczego owocem prezyden-

tury rusofila Kwaśniewskiego jest zimna wojna pomiędzy Pol-

ską i Rosją? I wreszcie – wciągnięcie przez niego Polski

w wojnę w Iraku, niewątpliwie z myślą o przyszłym poparciu

USA dla własnej kariery, co F. Rakowski zupełnie pomija. Za-

fundowanie własnemu narodowi wieloletniego zagrożenia za-

machami bombowymi zaiste wypadałoby w epitafium przemil-

czeć. Jeśli były prezydent powinien stanąć przed Trybunałem

Stanu, to właśnie za Irak. W tym kontekście wytykanie mu

faktu, że nie zrealizował żadnej ze swoich przedwyborczych

obietnic, jest zwykłym czepianiem się rzepa do psiego ogona.

Mieczysław Rakowski na koniec swego wyznania podno-

si, że u schyłku kadencji „prezydent wszystkich Polaków”

cieszył się zaufaniem 58 procent obywateli, co zaiste stano-

wi niezłej mocy samogon. Tyle że większość jego promili wzię-

ła się z lisiej zdolności Olka do mamienia i zjednywania so-

bie ludzi. Bo ja się pytam: A ile z tych 58 procent głosowa-

ło na PiS (27 proc.) i Lecha Kaczyńskiego (54 proc.)? Zapew-

niam, że dużo, bardzo dużo.

Wbrew sugestiom PiS przegłosowano ustawę o tzw. beciko-

wym, przyznając ubogim matkom 2000 zamiast 1000 złotych.

Hojna poprawka – przegłosowana dzięki LPR i Samoobronie

zbuntowanym chwilowo przeciwko Kaczyńskim – będzie kosz-

towała budżet dodatkowy miliard złotych.

A co z podatkiem od kawalerów? 30 tysięcy polskich księży może

płacić bykowe na becikowe co miesiąc.

Krwawy Ludwik Dorn postraszył krnąbrnych lekarzy rodzinnych

wcieleniem do armii, jeżeli nie podejmą pracy. W końcu jed-

nak przyznano dodatkowe 240 mln m.in. na wyższe penseje.

Zbuntowanych wojskowych można skierować do pracy w pogoto-

wiu, sanitariusze niech budują autostrady, a górnicy będą patro-

lować ulice. Porządek musi być!

Doradcą ministra finansów, Teresy Lubińskiej, został niejaki

Alberto Lozano Platonoff, kadrowy funkcjonariusz Opus Dei.

Obowiązkiem opusdeistów jest praca na rzecz własnej organizacji...

Minister skarbu Andrzej Mikosz podał się do dymisji po opu-

blikowaniu przez „Rzeczpospolitą” informacji o jego podejrza-

nych związkach finansowych z giełdowym graczem Witoldem

W. oraz gdy wyszło na jaw, że żona Mikosza pożyczyła 300 tys.

dolarów temu przedsiębiorcy mającemu kłopoty z prawem.

Finanse w rękach Opus Dei, a cały skarb mógł iść na pożyczki.

Czy to już ta IV RP?

Liga Polskich Rodzin po raz kolejny żąda odwołania wicemi-

nister ds. polityki społecznej rządu Marcinkiewicza, Joanny

Kluzik-Rostkowskiej. Zdaniem LPR, katoliczka Kluzikowa jest

nie dość radykalna, bo nie chce zaostrzenia obowiązującej usta-

wy antyaborcyjnej. Chłopcy od Giertycha chcą zmusić kobie-

ty do utrzymywania ciąż będących skutkiem gwałtu oraz pod-

trzymywania przy życiu ciężko upośledzonych płodów. LPR po-

chwalił za to przewodniczący Episkopatu abp Józef Michalik.

Z takich upośledzonych płodów mogą przecież rozwinąć się genial-

ne osobistości, na przykład szef partii albo arcybiskup.

Liderzy SdPl i Partii Demokratycznej podpisali porozumienie

o współpracy. Jest to początek realizacji snu Kwaśniewskiego

i Michnika o połączeniu postkomunistów i środowiska Unii

Wolności. Partie Borowskiego i Frasyniuka mają razem wal-

czyć z „narodowo-populistyczną koalicją PiS, LPR i Samoobro-

ny” oraz wspierać politykę europejską i emancypacyjną.

Musztarda (koalicja) po obiedzie (wyborach), a zjeść ją możemy

dopiero za 4 lata.

„Rzeczpospolita” opublikowała dane o zarobkach w zarządach

spółek giełdowych. Średnio dostaje się tam na rękę 57 tys. zł,

czyli 23 razy więcej niż wynosi średnia krajowa. Skandalem jest,

że wysokość zarobków najczęściej nie ma związku z kondycją

finansową firm – najbardziej zarobki rosły tam, gdzie firmy

przynosiły straty (np. Polmos Lublin). Polska jest jednym z kra-

jów Europy o największej dysproporcji pomiędzy zarobkami

wyższych menedżerów i zwykłych pracowników.

Ziścił się sen o „solidarności” i jednakowych żołądkach...

KRAKÓW Arcybiskup Stanisław Dziwisz zakazał używania gwa-

ry góralskiej w liturgii mszy, czytań z podhalańskiej wersji No-

wego Testamentu oraz popularnych karpackich melodii. Uznał,

że nie pasują do religijnego tekstu i sakralnej przestrzeni. Dzi-

wisz powołuje się na ogłoszone w 1984 roku zasady watykań-

skiej Kongregacji ds. Kultu Bożego. List Dziwisza wzbudził po-

ruszenie i protesty na Podhalu.

A nas decyzja Dziwisza nie dziwi. W końcu jest byłym sekretarzem

górala, któremu „nie żal było opuścić hal”.

POZNAŃ Sąd Rejonowy w Poznaniu odmówił ukarania 22

zatrzymanych przez policję uczestników listopadowego Mar-

szu Równości. Sąd zwrócił uwagę, że wykroczenie musi być

szkodliwe, aby zostało ukarane, a uczestnicy zakazanej mani-

festacji nikomu nie zrobili krzywdy.

Jak to nie zrobili! A obraza uczuć religijnych wszechpolaków?

WATYKAN Kościół znalazł niespodziewanego sojusznika

w planach kanonizacji Jana Pawła II. Sam Fidel Castro chce,

aby zmarły papież został ogłoszony świętym.

Może Fidel chce zamienić socjalizm na nową ideologię? W Polsce

to się świetnie sprawdziło.

CZECHY Parlament przegłosował ustawę o rejestrowanych,

jednopłciowych związkach partnerskich. Tekst zbliżony do

polskiego projektu autorstwa profesor Marii Szyszkowskiej

został przegłosowany stosunkiem głosów 86 do 54.

Nie lękajcie się! Polska może i jest „pawiem narodów”, ale nie

„papugą”.

JONASZ

T uż za progiem Nowego Roku powrócę jeszcze do minio-

Nr 1 (305) 6 – 12 I 2006 r.

GORĄCE TEMATY

bą. Pan Lech Kaczyń-

ski wygłosił swoje

pierwsze orędzie no-

woroczne. Swoje czy brata?

Wszak to Jarosław był adresa-

tem słów: „Panie prezesie, melduję

wykonanie zadania”... Chyba jednak

swoje, bo było o niczym. „Pan pre-

zes” Jarek jest bardziej konkretny,

bo dobrze wie, czego chce.

Brata Lecha ma „pan prezes”

do okrągłego gadania: sprawiedli-

Pana Ziobrę „pan prezes” ma

od brania za mordę sędziów i pro-

kuratorów. Już widać, że niektórzy

od razu poczuli, skąd wieje wiatr.

Przecież Wachowski miał wygraną

sprawę. Mielibyśmy prezydenta ska-

zanego prawomocnym wyrokiem,

ale sąd znalazł sposób, żeby do ta-

kiego precedensu nie doszło. Wszyst-

ko odbyło się w majestacie prawa,

jak na praworządne państwo przy-

stało. Tak już teraz będzie zawsze

– „sprawiedliwie”.

na dwadzieścia rodzin, pracują trzy

osoby. Reszta dogorywa, urozma-

icając sobie czas dewastowaniem

swojego „polskiego domu”. Klatki

są pomazane tak niemiłosiernie, że

od Kaliningradu po Bukareszt trud-

no byłoby znaleźć podobne. Świa-

tła nie ma, bo przełącznik wyrwa-

ny, drzwi wejściowe w strzępach. Mi-

mo to trudno tu znaleźć kogoś, kto

chciałby zarobić. Czasem niejaki

„Oczko” najmuje się do dorywczych

prac, ale nudzą go one mniej wię-

cej po półgodzinie.

Ten blok w Mścicach i tysiące po-

dobnych bloków to bastiony braci

Kaczyńskich. Mieszkający w nich lu-

dzie nie potrafią często zapamiętać

nazwy ich partii, ale na bliźniaków

bardzo liczą. Chyba nie bez powo-

du – przecież w orędziu prezydent

zwrócił się jakby wprost do nich:

„Drodzy Rodacy! Bez zaangażo-

wania obywateli, bez waszego włącze-

nia się w działania dla dobra Ojczy-

zny wielka pozytywna zmiana, której

pragniemy, nie może się udać. (…)

Nasz kraj musi się szybko rozwijać,

ale tak, by nikt nie pozostawał w ty-

le. Nie wolno zapomnieć o ludziach,

o całych środowiskach i regionach,

które niewiele skorzystały na ostatnich

przemianach. Trudno jest osobom bez-

robotnym, biednym, pozbawionym per-

spektyw cieszyć się z dobrych wskaź-

ników ekonomicznych. Dlatego nasza

solidarność musi być realna i docie-

rać do konkretnych ludzi”.

– Teraz na pewno u nas będzie

już lepiej – powiedziała pewna bez-

robotna mieszkanka bloku, kiedyś

pracownica wielkiej firmy samocho-

dowej, utrzymującej nad morzem

dom wczasowy dla swych pracowni-

ków. – Może wreszcie ktoś te kon-

takty naprawi? I drzwi – patrz pan,

jakie rozwalone. No i brud dookoła

niemiłosierny! Tyle lat nie było ko-

mu tego domu posprzątać...

MAREK BARAŃSKI

Prałat na wieki

Pycha i arogancja zawsze stano-

wiły znak firmowy kapelana gdań-

skiej „Solidarności” – ks. Henry-

ka Jankowskiego. Do czasu...

założonej przez ojca Rydzyka . Na

początek zamierza wydać drukiem

pamiętniki księdza Jankowskiego,

a potem ufundować (za pieniądze

nieznanych bliżej biznesmenów

i przedstawicieli Polonii) dwume-

trowej wysokości popiersie patro-

na z napisem na cokole: „Polska

młodzież – patriocie ks. Henryko-

wi Jankowskiemu”.

Sam prałat w tej rzekomo od-

dolnej inicjaty-

wie ludzi mło-

dych nie widzi

nic złego. Bez

krztyny zażeno-

wania twierdzi

nawet, że jest

ona godna po-

dziwu. W swo-

im postępowa-

niu nie dostrze-

ga też pychy

– uważa się za

pokrzywdzone-

go i niedoce-

nionego. Z ża-

lem mówi o pominięciu go podczas

ubiegłorocznych obchodów 25-le-

cia panny „S”, nie ukrywa żalu do

Lecha Wałęsy , który o nim zapo-

mniał. „ Moich pomników będzie

więcej ” – zapowiada.

Pomniki żyjących księży to dla

nas nie nowina. Już dziś nasładza-

my się jednak na samą myśl o pa-

miętnikach Jankowskiego. Oczami

wyobraźni widzimy te zastępy lizu-

sów, którzy tak z prawa, jak i z le-

wa biegali do Brygidy na wyżerkę

i ochlaj, a teraz z wypiekami będą

szukać swych nazwisk na kartach pa-

miętnika. No i może przy okazji po-

znamy przepis na robienie samych

udanych interesów...

Wyfiokowany w mundury, orde-

ry i mercedesy nieustannie wprawiał

w zdumienie opinię publiczną.

W końcu miarka się przebrała – po

kolejnym skandalu, tym razem wy-

wołanym przez matkę chłopca, któ-

ra oskarżyła księdza, że na plebanii

dochodzi do gor-

szących ekscesów,

jego szef, abp

Gocłowski – do-

tąd tolerujący

wszelkie wybryki

Jankowskiego,

a tylko te antyse-

mickie po ojcow-

sku napominają-

cy – nie miał już

wyjścia i musiał

odsunąć go od

pełnienia funkcji

proboszcza para-

fii św. Brygidy.

Ale duszpasterz styropianowców

nie pozwala o sobie zapomnieć.

W lutym tego roku były proboszcz

parafii św. Brygidy zamierza otwo-

rzyć instytut swojego imienia, który

zajmować się będzie dokumentowa-

niem dziejów Kościoła w czasach

PRL. Abp Gocłowski wydaje się za-

skoczony, ale bynajmniej nie grzmi

w sposób dla siebie właściwy, zna-

ny na przykład z jego wypowiedzi

o czasach PRL.

Jak poinformowano, na czele

instytutu stanie Mariusz Olcho-

wik , 24-letni były ministrant św. Bry-

gidy, student V roku prawa Uni-

wersytetu Warszawskiego, jednocze-

śnie studiujący w Toruniu w szkole

COŚ NA ZĄB

Mowa trawa

wość, posprzątany dom, dialog, ble,

ble, ble. Zdanko o Unii, zdanko

o Rosji, coś dla marynarzy, coś dla

kolejarzy... I górnicy, i hutnicy; ma-

rynarze, kolejarze... Pamiętacie?

Wszystko już było.

Dorna ma „pan prezes” od bra-

nia za mordę kogo akurat trzeba.

„Jeśli lekarze nie otworzą gabine-

tów, to popełnią przestępstwo.

Można ich także wziąć do wojska”...

Skąd to się w takim Dornie bierze?

Mówią, że ma to po tatusiu – par-

tyjnym agitatorze z okresu pieśni

masowych, ale przecież to bzdura.

Cóż dziecko jest winne, że ojciec

błądził? Niemniej Dorn talent ma.

To widać.

Sellina ma od brania za mordę

Telewizji. Ustawę o KRRiT przepro-

wadził raz dwa. Dzięki niej PiS wy-

posażył się we władzę nad mediami

i nad dziennikarzami. Bo ich też „pan

prezes” weźmie za mordę. Za po-

mocą etyki. Od wyznaczania dzien-

nikarzy etycznych i nieetycznych „pan

prezes” ma Samoobronę.

Siebie „pan prezes” ma od

czyszczenia polskiego domu. Miał

życzenie być w Radzie Bezpieczeń-

stwa Narodowego i brat prezydent

załatwił mu to od ręki. Opozycja

popiskuje? Niech popiskuje... Ta

Rada to stary pomysł „pana preze-

sa” na jego prywatne „Biuro Poli-

tyczne” – narzędzie do realnego rzą-

dzenia. Kiedyś popędził go z tym

prezydent Wałęsa .

„Pan prezes” dobrze wie, że po-

za paroma redakcjami i kilkoma sa-

lonami nikogo to wszystko nie inte-

resuje. Tzw. prosty człowiek chce, że-

by mu było lepiej, i tyle. Kto mu to

załatwi, jak? Nie jego w tym głowa.

Bliźniacy? Mogą być bliźniacy. Były

już solidaruchy, komuchy... Kto by

się tam w tym wszystkim, panie, ro-

zeznał. Zresztą, co za różnica? Byle

byłoby co wkroić do zupy i co wypić.

W podkoszalińskich Mścicach

jest blok mieszkalny, który kiedyś

należał do miejscowego elewatora.

Od pewnego czasu należy już tylko

do mieszkańców. W całym bloku,

GŁASKANIE JEŻA

Stan wojenny

wyemitowała program mówiący o tym, że co

trzecie dziecko w Polsce nie dojada, a co pią-

te jest permanentnie głodne. Czyżby to były

propagandowe kłamstwa? Niestety, nie są.

Nie ma co, na Starym Kontynencie mamy

samych sojuszników... Szczególnie wśród sąsia-

dów. Rosja nas nienawidzi, Białoruś – lepiej

nie gadać. Czesi i Słowacy nie szczędzą słów po-

gardy za ksenofobię, Niemcy zaledwie tolerują,

u Ukraińców nie widać cienia wdzięczności za

pomoc podczas pomarańczowej rewolucji, a u

Irakijczyków – za wyzwolenie od dyktatury.

I znów nic nowego. Przecież drzewiej w hi-

storii już tak bywało, a właściwie było zawsze.

Niestety, potrafiliśmy pokłócić się ze wszyst-

kimi i o wszystko. Przyjacielem było nam je-

dynie Morze Bałtyckie. Teraz odwdzięczamy

mu się, czyniąc z tego akwenu szambo, za co

z kolei nie cierpią nas Szwedzi i Duńczycy.

Nowa władza zafundowała nam kolejny

„stan wojenny” – stan wojny z rozumem.

W grudniu 1981 roku z okienek telewizorów

przemawiali do nas redaktorzy w mundurkach

– obecnie w moherowych berecikach. Wieść

niesie, że szefem mediów publicznych zosta-

nie „zacny i tolerancyjny” Wildstein . Podob-

no na Woronicza nawet Durczok pakuje wa-

lizki. Plotki? Niekoniecznie. Nasz krasnoludek

w TVP potwierdził te pogłoski i dodał, że zmia-

ny będą wielkie... W telewizji krąży nawet dow-

cip, że ze starej ekipy pozostanie tylko jedna

sprzątaczka (z koła Rodzin Radia Maryja) oraz

redaktor Pospieszalski .

Na razie widać początki operacji pod na-

zwą wielka czystka. Oto 2 stycznia rząd sro-

dze opieprzył Wiadomości TVP, że wyemito-

wały „tendencyjny” (bo obiektywny) materiał

o pozostaniu polskich żołnierzy w Iraku. Też

już to przerabialiśmy. Wiele lat temu szef

Dziennika Telewizyjnego podał się do dymi-

sji po krytycznym reportażu o interwencji

ZSRR w Afganistanie.

Jednak tamte czasy mogą nas czegoś na-

uczyć. Oto dysydenci – np. spod znaku KOR-

-u – udawali się na tak zwaną emigrację we-

wnętrzną. Niby byli w kraju, ale jakoby ich

nie było. A przy tym robili swoje! Może to

jest jakiś sposób na obecny stan wojny rozu-

mu z fanatyzmem?

Wiem, Kochani, że nastrój tego tekstu jest

– delikatnie mówiąc – minorowy. Więc żeby po-

prawić swój i Wasz humor przypomnę, że nie

znam w dziejach świata takiego przypadku, aby

wolna i niezależna myśl w końcu nie zwycięży-

ła. Inna rzecz, że trwa to czasem długo. Za-

wsze zbyt długo! MAREK SZENBORN

Stara prawda głosząca, że gdy karleją idee,

rosną ołtarze, potwierdza się zawsze

i wszędzie. Od starożytnego Egiptu do „no-

woczesnej” Polski.

Przetrzyjmy oczy, bo to nie jest zły sen.

Obudziliśmy się nie tylko w nowym roku, ale

i w nowej rzeczywistości, w innym kraju. Dla

wielu i dla mnie – kraju obcym.

Paradoksalnie, po raz kolejny sprawdza

się teoria pętli czasu. Jakieś sześćdziesiąt lat

temu ludzie światli, humaniści, wolnomyśli-

ciele byli sekowani i prześladowani przez bar-

barzyńców. Przez tych, dla których religią

był stalinizm, szkołą – Wojewódzki Uniwer-

sytet Marksizmu i Leninizmu, a prawem

– „uczelnia” Duracza . Kto nie deklarował,

że jest z władzą, kto nie manifestował tego

przy każdej okazji, stawał się automatycznie

dysydentem.

No i historia zatoczyła koło. Znów wygrał

plebiscyt TRZY RAZY TAK.

TAK – dla ciemnogrodu, TAK – dla fana-

tyzmu, TAK – dla pogardy wobec myślących

inaczej. Albo inaczej: TAK – dla PiS-u, TAK

– dla Bliźniaków, TAK – dla firmy Glempa .

Cóż, sami sobie zgotowaliśmy ten los... Ty

i ja. My wszyscy. Połowa Polaków, ta rozcza-

rowana i zawiedziona (słusznie) rządami le-

wicy, olała wybory. Za to do urn resztę naro-

du poprowadził Tadeusz Rydzyk . I wygrał.

Podobno zwycięzców się nie sądzi. Jednak

– jak widać – nie w tym przypadku, bo osą-

dzają nas niegdysiejsi jeszcze przyjaciele. Pol-

ska od lat nie miała na świecie tak złej prasy

jak obecnie. Zagraniczne informacje, choć

skrzętnie blokowane przez aktualnie rządzą-

cych, docierają jednak przez Internet. I gdy się

klika na strony www zachodnich i wschodnich

mediów, włos jeży się na głowie. „Iranizacja

Europy”, „Taliban Europy”, „Polska pod rzą-

dami inkwizycji” – to tylko niektóre tytuły

z obcojęzycznej prasy. Telewizja Łukaszenki

N o to mamy to już za so-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 1 (305) 6 – 12 I 2006 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

P olityczna I nwigilacja S połeczeństwa

Prowincjałki

Pięć minut przed północą w sylwe-

stra zatrzymano 22-letniego miesz-

kańca Kraśnika. Nastąpiło to tuż po włamaniu się przezeń do sklepu sportowe-

go. Młody włamywacz był tak wściekły na policjantów za to, że popsuli mu ro-

botę i początek karnawału, iż rzucił się na nich z pięściami. Teraz amator cudze-

go mienia będzie odpowiadał nie tylko za kradzież z włamaniem, ale także za na-

paść na funkcjonariuszy. Grozi mu kara pozbawienia wolności do lat 10. KC

Rok 2006 zapowiada się ciężki.

Po erze kwaśnych deszczów na-

deszła kacza grypa. Cóż można

poradzić rodakom? Pamiętajcie,

że do zrobienia smutnego gry-

masu potrzeba aż 42 mięśni, a do

wyprostowania środkowego pal-

ca – tylko 4.

W związku z alarmującymi in-

formacjami dotyczącymi kaczej gry-

py, które ukazują się w mediach, za-

mieszczam oficjalne stanowisko

w tej sprawie. Wśród ornitologów

panuje przekonanie, że kacza gry-

pa już w Polsce jest, a ryzyko za-

chorowania ludzi jest olbrzymie. Jak

dotąd odnotowano już kilka przy-

padków zarażenia się człowieka tą

straszną chorobą.

Z całą pewnością są to: oberpo-

licmajster Ludwik Dorn , obe-

rprokurator Zbigniew Ziobro ,

untersturmpremier Kazimierz

Marcinkiewicz , jak również

czołówka partyjnego pele-

tonu pod nazwą: P olitycz-

na I nwigilacja S połeczeń-

stwa.

Jakie są objawy?

Pierwszy objaw to do-

chodzenie do tych sa-

mych wniosków na

podstawie błędnych

założeń (łubu-dubu, łubu-dubu,

niech nam żyje prezes klubu!). Dru-

gi objaw: chorzy oceniają sytuację

przez pryzmat własnego położenia,

a reszta im zwisa i powiewa. Trze-

ci: inwigilacja społeczeństwa dopro-

wadzona do takiego absurdu, że sa-

mi siebie zaczną śledzić, kablować

i wsadzać do kicia – w myśl zasady:

dajcie mi człowieka, a ja już na nie-

go teczkę znajdę. No cóż, proszę

Państwa, zaufali(ście?) prawdziwym

Polakom, a teraz oni nas urządzą.

Nazwisko braci Kaczyńskich

przejdzie do historii. Ale dopiero

na drugiej pozycji. Nie wiem, czy

sobie przypominacie, ale w historii

kryminalistyki został już odnoto-

wany jeden Kaczyński. Theodore

John Kaczynski – amerykański ter-

rorysta, znany jako Unabomber. Po-

chodził z rodziny o polskich korze-

niach. Kaczyński wysyłał listy-bom-

by do różnych ludzi; przyjmując fi-

lozofię anarchoprymitywizmu, za-

mierzał walczyć ze złem, przywró-

cić prawo i sprawiedliwość. Od je-

go bomb zginęły trzy osoby, a dwa-

dzieścia dziewięć zostało rannych.

Stał się przedmiotem najdroższego

w historii FBI śledztwa (choć raz to

„my” naciągnęliśmy jankesów, a nie

oni nas); aresztowany w kwietniu

1996 r., został skazany na karę do-

żywotniego więzienia.

Kończę, bo półlitrówka już na

stole. Trzeba zalać robaka. Korzy-

stając z okazji, życzę powrotu do

zdrowia wszystkim chorym na ka-

czą grypę, jak również składam naj-

lepsze życzenia noworoczne pro-

motorowi, łaskawcy, wielkiemu

opiekunowi i nadzorcy braci

Kaczyńskich – ojcu Rydzy-

kowi . Życzę zniesienia ce-

libatu.

Ave Satan, i do przo-

Kielecka policja zatrzymała 40-latka,

który dał na Gwiazdkę swojemu

9-letniemu synowi zestaw filmów pornograficznych. Prezenty zobaczyła matka

i od razu zakapowała byłego męża. Nowoczesny tatuś tłumaczył na komisaria-

cie, że chciał, aby jego syn „wyszedł na ludzi”.

W sylwestrową noc do szpitala

w Katowicach trafił młody mężczy-

zna. Pchnął się nożem w okolicy serca, bo przypomniała mu się ukochana, któ-

ra odeszła do innego. Lekarze nóż wyjęli, a mężczyznę wypisali do domu. AH

Do izby wytrzeźwień w Łodzi zgło-

sił się młody mężczyzna z 11-mie-

sięcznym, płaczącym z głodu dzieckiem. Poprosił o widzenie z trzeźwiejącą

w izbie mamą. Spełniono jego prośbę. Pijana mamusia wyszła do dziecka, na-

karmiła je i wróciła, by trzeźwieć dalej.

W Głownie w wigilijne przedpołu-

dnie samochód potrącił 65-letniego

rowerzystę. Do nieprzytomnego mężczyzny przyjechało pogotowie. Lekarz zmie-

rzył puls, stwierdził zgon, a denata przykryto prześcieradłem. Następnie sanita-

riusze zadzwonili po karawan. Ku przerażeniu gapiów – nieboszczyk podniósł się

z ziemi po 10 minutach.

Urzędnicy łódzkiej skarbówki pora-

dzili taksówkarzom, aby wydruki

z kas fiskalnych przechowywali w lodówkach. Ma to je zabezpieczyć przed wy-

blaknięciem. Pracownicy fiskusa mogą się bowiem zgłosić po faktury za kilka

lat. Okoniem stanęły żony taryfiarzy, które nie bardzo wyobrażają sobie harmo-

nijne sąsiedztwo dokumentów i wiktuałów.

du!

ANDRZEJ RODAN

w stanie być bardziej klerykalne i przymilne

wobec Kościoła. Minione święta dowiodły jednak,

że nie docenialiśmy talentów speców od przetwa-

rzania szarych komórek w mętną wodę.

Już przed rokiem („FiM” 53/2004) patrzyliśmy na

sczernienie telewizji publicznej pod światłym przewodem

nowego wówczas preze-

sa Dworaka . Szef TVP

nie jest – wbrew pozorom

– ani Rydzykowego , ani

PiS-owskiego chowu. Pan

Dworak wywodzi się z cy-

wilizowanej rzekomo Plat-

formy Obywatelskiej. Tej samej, która szydzi z mohero-

wych beretów. Cóż, żarty żartami, a wytyczne episkopa-

tu „w temacie mediów” trzeba realizować.

Wtedy jednak klerykalizacja polegała na wysypie księ-

ży przed kamerami, na podejmowaniu aż do obrzydze-

nia kościelnej tematyki, odmienianej przez wszystkie przy-

padki, liczby i osoby. Jednak pomiędzy świętami 2004 r.

a tymi ostatnimi telewizyjna stypa towarzysząca odcho-

dzeniu w zaświaty papieża nadała nową jakość medialnej

klerykalizacji, a właściwie – turboklerykalizacji. Zaprze-

stano dalszego nasycania studia telewizyjnego sutannami

oraz koloratkami (więcej już się zapewne nie mieściło

w obiektywach kamer...) i misją katechizacji narodu obar-

czono spikerów oraz komentatorów.

Telewizje prywatne, które jeszcze rok czy dwa lata te-

mu ustępowały na dwa kroki parafialnej przymilności TVP,

postanowiły wyprzedzić panów i panie z Woronicza w ska-

li nadawania kościelnego bełkotu. I tak prezenter Jaro-

sław Gugała (obecnie w Polsacie) w świąteczny wieczór

z grobową miną oświadczył osłupiałym i podchmielonym

telewidzom, że „te święta są dla nas trudne”. Pomyśla-

łem, że Gugałę opuściła żona albo że martwi się zwycię-

stwem Kaczyńskich . Nic z tych rzeczy – Gugałę sam

Bóg opuścił, a konkretnie jego ostatnie wcielenie – JPII,

bo to „pierwsze święta bez papieża”. Z miny i tonu spi-

kera wynikało, że mu ciężko i że nam wszystkim również

powinno być nielekko. Jeżeli chcemy uchodzić za ludzi

przyzwoitych, moralnych i godnych szacunku.

W tym samym wydaniu dziennika jakaś komentator-

ka przypomniała: „Kościół katolicki uczy, że nie powin-

niśmy komercjalizować Bożego Narodzenia”. Jakie tre-

ści płyną z takiego prze-

kazu? Po pierwsze, że je-

den jest autorytet w spra-

wach duchowo-obrzędo-

wo-świątecznych: Kościół

rzymskokatolicki i żaden

inny. Po drugie, że Ko-

ściół czuwa troskliwie nad „nami”, czyli narodem, i pod-

powiada, co jest dobre, a co złe, abyśmy sami nie zmę-

czyli się zbytnio myśleniem albo nie popadli w jakieś ta-

rapaty. Po trzecie, że istnieje jedno rzymskokatolickie

„my”, a każdy, kto jest poza nim, nie jest członkiem wspól-

noty, czyli narodu. Nie jest prawdziwym Polakiem.

I co „my” na takie dictum ? Wyjścia są trzy – oglądać

dalej ten polski telewizyjny śmietnik i dla zdrowia psy-

chicznego reagować – pisać, dzwonić do stacji, krytyko-

wać i wyśmiewać. Można także, jeśli ktoś woli, przerzu-

cić się na stacje przyrodnicze lub zagraniczne. Pożerają-

ce się wzajemnie i kopulujące zwierzątka są sympatycz-

niejsze i mniej stresujące niż krajowy bełkot propagan-

dowy. Można również wyrzucić w cholerę telewizor, za-

oszczędzić na nowych okularach i uwierzyć, że życie bez

małego ekranu jest możliwe. Informacje można czerpać

z radia, prasy lub Internetu, a jak wybuchnie wojna lub

– co gorsze – umrze Benedykt XVI , to i tak sąsiedzi

nam zaraz powiedzą. Rezygnacja z oglądania TV ma ta-

ką zaletę, że oznacza spadek dochodów z abonamentu

(w przypadku TVP) i z reklam dla wszystkich nadawców.

To może być nasza mała, prywatna zemsta na Dworakach,

Lisach i Gugałach, którzy najwyraźniej mają nas za idio-

tów.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Z usług kosmetycznych ani żadnych innych tego rodzaju naprawdę nie ko-

rzystam, bo miałabym wyrzuty sumienia. Źle bym się czuła, że pozwalam so-

bie na takie pieszczoty swego ciała, podczas gdy jest tylu ludzi potrzebują-

cych.

Telewizja misyjna

(Renata Beger)

Dzisiejszy dzień (zaprzysiężenie Lecha Kaczyńskiego – dop. red.) kojarzy

mi się ze szkolnymi latami, gdy w podstawówce na długiej przerwie higienist-

ka dawała mi tran do wypicia.

(Stefan Niesiołowski, PO)

To jest fascynująca osobowość, on ma wielkie osiągnięcia, zwłaszcza od stro-

ny ekonomicznej. Stworzył wielkie dzieła, wiele instytucji, środowisk. Od

strony ekonomicznej episkopat jest przy nich biedniutki. Potrzebujemy dobrej

analizy, aby rozpoznać fenomen o. Rydzyka.

(prymas Józef Glemp)

Kiedyś, za pół wieku, działacze partii będą mówić: jesteśmy w partii, którą za-

kładał Jarosław Kaczyński, tu jest jego grób i pomnik. (Artur Zawisza, PiS)

Wrzaski w rodzaju: „Kościołowi, katolikom, katolickim mediom nie wolno

się wtrącać do polityki”, są bardzo czytelne. Chodzi o to, by było jak za to-

talitaryzmu.

(bp Stanisław Wielgus)

Zapewne jednak za sprawą sługi Bożego Jana Pawła II w Narodzie Polskim

wzbudził się wyraźniej społeczny zmysł odrodzeniowy, m.in. zrodziła się na-

dzieja, że takie osoby, jak bracia Kaczyńscy, Kazimierz Marcinkiewicz i wie-

lu innych ludzi mądrych, szlachetnych i Bożych, zrobią coś istotnego dla po-

łożenia kresu naszemu tak długiemu zniewoleniu, okłamywaniu nas i ponie-

wieraniu za nasz katolicyzm i za naszą polskość, i za nasze normalne czło-

wieczeństwo (...). Tu chodzi o odrodzenie prawdziwej Polski. Powstała wiel-

ka nadzieja, ona nas zawieść nie może. Inaczej nie będą zmieceni wszyscy

nieodpowiedzialni i źli.

(„Nasz Dziennik” 305/2005)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

NOWY ROK W KRATKĘ

CZŁOWIEK ZNACZY EROTOMAN

NIECH ŻYJE BAL!

MLECZKO Z PRĄDEM

WIGILIJNY CUD

KARP FAKTURĄ FASZEROWANY

W ydawało się, że polskie media nie są już

Nr 1 (305) 6 – 12 I 2006 r.

NA KLĘCZKACH

RATUJMY DZIECI!

akceptujemy, gdy dzieje się to za

pieniądze podatników – zwłaszcza

tych niewierzących. A inwestycje

tego typu do tanich raczej nie na-

leżą. Na przykład za sam sprzęt ilu-

minacyjny dla kościoła Najświęt-

szego Serca Pana Jezusa wydano

z budżetu Olsztyna 110 tys. złotych,

a kolejne 20 tysięcy rocznie trzeba

będzie przeznaczyć na prąd i kon-

serwację oświetlenia.

Świeć, Panie, nad duszami olsz-

tynian!

Czech Vaclav Klaus , wyraźnie zi-

rytowany pytaniem zadanym przez

jednego z dziennikarzy, a doty-

czącym wizyty Benedykta XVI

w Pradze.

Czesi nie zawsze bywają śmiesz-

ni. Czasem są po prostu cudowni!

Ponad 350 tys. złotych otrzyma-

ła Fundacja Wielkiej Orkiestry

Świątecznej Pomocy (jako organi-

zacja pożytku publicznego) w ra-

mach 1-procentowego odpisu od

podatku i już w maju 2005 r. zde-

cydowała się kupić za te pieniądze

100 półautomatycznych defibryla-

torów pobudzających pracę serca,

gdy ustają czynności życiowe. Urzą-

dzenia te otrzymało już sporo jed-

nostek policji, straży pożarnej,

TOPR oraz GOPR. W 2006 r. ko-

lejne 100 defibrylatorów trafi do

różnych instytucji.

Jak podkreśla Jerzy Owsiak ,

fundacja jest jedyną w kraju orga-

nizacją pozarządową, która precy-

zyjnie rozliczyła wszystkie pienią-

dze otrzymane w ramach 1-procen-

towego odpisu od podatku.

Już za dwa dni zbiórka pieniędzy

przebiegać będzie pod hasłem: „Ra-

towanie życia dzieci poszkodowanych

w wypadkach”. Zachęcamy naszych

Czytelników do udziału w zbiórce

i odpisywania na rzecz Orkiestry

1 proc. od podatku.

przekonany, że to KAI nieustannie

i bezpodstawnie atakuje toruńską

rozgłośnię, propagując tym samym

transformację Kościoła w kierunku

(tfu!) zachodnioeuropejskiego „ide-

ału”. Tymczasem to „Prawda” emi-

towana w Radiu Maryja daje naro-

dowi „nadzwyczajną moc, która chro-

ni Kościół Chrystusowy w czasach,

gdy siły zła zdają się sprzysięgać do

zadania ostatecznego ciosu”.

Zastanawiamy się, z którą

z trzech góralskich prawd mamy tu

do czynienia – „świętą prawdą”,

„też prawdą” czy po prostu „gów-

no prawdą”.

oszukiwać przez naciągaczy stosu-

jących metodę „na krewniaka”.

A polega ona na tym, że oszust

wpada do staruszki i komunikuje

np., że jej wnuczka uległa wypad-

kowi i znajduje się w szpitalu. Oczy-

wiście potrzebne są pieniądze. Roz-

trzęsiona babulka oddaje wszystko,

co ma, a po złodzieju ginie wszel-

ki ślad. List arcybiskupa zatem za-

cny i na czasie. Co jednak robić,

gdy amatorami majątków starusz-

ków są sutannowi? Znamy sporo

takich przypadków!

W IMIENIU DUCHA

Joseph Ratzinger zaplanował

swój wybór na papieża i przy po-

mocy Opus Dei przeprowadził za-

kulisową kampanię – ujawnił na

łamach brazylijskiego dziennika

„O Globo” pragnący zachować

anonimowość kardynał z Amery-

ki Południowej. Według jego re-

lacji, wynik konklawe został prze-

sądzony już w momencie wejścia

elektorów do Kaplicy Sykstyńskiej.

W pomoc Ratzingerowi zaanga-

żowani byli blisko związani z Opus

Dei kardynałowie Alfonso Lopez

Trujillo z Kolumbii, Jorge Me-

dina z Chile oraz Christoph

Schoenborn z Austrii. Przygoto-

waniu „gruntu” pod wybór Be-

nedykta XVI miały służyć tajne

narady i spotkania organizowane

w zakonach. Po ujawnieniu tych

rewelacji watykanista włoskiego

dziennika „Corriere della Sera”

Luigi Accattoli wysnuł przypusz-

czenie, że chodziło o to, by na tro-

nie papieskim zasiadł człowiek

„zdolny realizować wojtylizm bez

Wojtyły”. I zasiadł.

Tylko co na to Duch Święty?

BRZYDKA DZIEWICA

Mieszkańcy Janowa Lubelskie-

go tak ostro skrytykowali projekt

nowego herbu miejscowości, że

tamtejsza rada miasta postanowiła

wstrzymać się z jego zatwierdze-

niem. Poszło o widniejącą w her-

bie Matkę Boską – zawsze dziewi-

cę. „Jest taka prosta, nijaka, szaty

jakoś tak nieładnie ułożone i w ogó-

le jest nieestetycznie zaprojektowa-

na” – stwierdziła ze znawstwem jed-

na z janowianek. Władze zapowie-

działy prace nad udoskonaleniem

Maryi.

TAKI DUŻY, TAKI

MAŁY... BYLE KSIĄDZ

SEJM UCHWALIŁ

BAJKĘ

Kawał ulicy św. Wincentego

w Warszawie doczekał się zmiany

nazwy. Któż jest nowym patronem?

Ojciec Anicet – tajemniczy kato-

lander. Sprawdziliśmy wiele źródeł

– encyklopedii, ksiąg historycznych

– i pytaliśmy wesołych panów

w czarnych spódniczkach. I co?

I nic! Na szczęście nieoceniony In-

ternet dał nam odpowiedź. Pod ksy-

wą „Ojciec Anicet” ukrywa się

ksiądz Wojciech Kopliński

(1877–1942), który nie chodził jed-

nak do bogaczy, nie spijał konia-

ków i nie zdzierał haraczu. Opie-

kował się za to biednymi lokatora-

mi Annopolla – zapomnianego już

w Warszawie osiedla dla bezdom-

nych. Jan Paweł II konsekrował

go w 2004 r. Cóż, takie widać przy-

szły czasy, że jak ksiądz się nie łaj-

daczy i wykonuje przypisane sobie

zadania – to robią go patronem uli-

cy, a do tego wygryza z niej same-

go św. Wincentego.

GALERIA HOMOFOBII

CZECH, CO NIE CHCE

NIEMCA

„Prosimy o PILNY kontakt

wszystkie osoby publiczne (akto-

rów, dziennikarzy, polityków, arty-

stów, biznesmenów etc.) chcących

dołączyć do naszej akcji protestacyj-

nej” – z takim apelem do tzw. au-

torytetów zwracają się twórcy Stro-

ny Sprzeciwu Społecznego: „Czło-

wiek – TAK! Homoseksualizm

– NIE!” – umieszczonej perfidnie

pod mylącym adresem www.homo-

seksualizm.org. VIP-y jednak ja-

koś niespecjalnie śpieszą się ze skła-

daniem swoich podpisów pod de-

klaracjami w stylu: „Jeżeli jesteś oso-

bą wierzącą w Boga, nie okłamuj się

i nie daj sobie wmówić lansowanych

na ten temat kłamstw. Bóg nie po-

piera związków homoseksualnych

(...). Godząc się na legalizację związ-

ków jednej płci w Polsce, zaprzeczasz

swojej wierze i Bogu”. Osobliwo-

ścią portalu jest galeria kilkudzie-

sięciu zdjęć zdeklarowanych homo-

fobów, powstała w ramach akcji

„Pokaż swoją twarz”.

Piotr Gadzinowski

„Ja go tu nie chcę, nie chcę

i jeszcze raz nie chcę. Nie wierzę,

by ta wizyta przyniosła coś dobre-

go. Jeżeli pragnie go zobaczyć pan

minister spraw zagranicznych

i pan biskup, niech go zaproszą na

swój koszt” – krzyczał prezydent

Przy sprzeciwie zaledwie 3 po-

słów SLD ( Piotr Gadzinowski ,

Tomasz Garbowski i Grzegorz

Kurczuk ) i wstrzymaniu się od gło-

su kilkudziesięciu innych (większość

SLD, 6 z PO i jeden z Samoobro-

ny) Sejm przyjął uchwałę oddają-

cą hołd przeorowi Kordeckiemu

i „bohaterskim obrońcom Jasnej

Góry z 1655 r.”. Na nic zdały się

tłumaczenia, że przeor Kordecki

chciał poddać klasztor Szwedom,

a heroiczna obrona jest sienkiewi-

czowską fikcją literacką, a nie fak-

tem historycznym.

CZUCIE

BEZ WYCZUCIA

Ordynariusz kielecki Kazimierz

Ryczan (znany z jajcarskich wypo-

wiedzi) rozpływał się podczas mszy

świętej nad zaletami Lecha Kaczyń-

skiego , nazywając jego prezydentu-

rę darem opatrzności dla całego na-

rodu. Jakby dla przeciwwagi – me-

tropolita lubelski abp Józef Życiń-

ski przestrzegał w tym samym cza-

sie przed wiązaniem Kościoła z wła-

dzą, bo po takim mariażu ludzie

się odwracają od kleru i ołtarza.

Polski Krk nigdy nie potrafił wy-

brać złotego środka, czego zwykle

po czasie żałował. Potwierdzają to

chociażby słowa prymasa Glempa ,

który dopiero teraz zaczyna doce-

niać byłego prezydenta Aleksan-

dra Kwaśniewskiego i jego „wy-

czucie dobra moralnego”. BS

POLSKI PROTEST

Opublikowano pierwszy krajo-

wy protest przeciwko beatyfikacji

Jana Pawła II . Jego autorem jest

Krzysztof Mróź , członek Polskie-

go Stowarzyszenia Wolnomyślicie-

li i APP RACJA. Z tekstem pro-

testu skierowanego na ręce postu-

latora beatyfikacji, księdza Sła-

womira Odera , można się zapo-

znać na stronie internetowej sto-

warzyszenia http://stowarzysze-

nie_wolnomyslicieli.free.ngo.pl/stro-

ny/beatyfik.htm

GÓWNO PRAWDA

Rydzykowcy po raz kolejny przy-

stąpili do ataku na Katolicką Agen-

cję Informacyjną. W ramach progra-

mu odsiewania „prawdziwej Praw-

dy” od „Prawdy nieprawdziwej” po

uszach dostało się szefowi KAI

– Marcinowi Przeciszewskiemu

– za to, że „w wizji KAI blask Praw-

dy nie ma obejmować całej prawdy,

a tylko tę jej część, która jest akcep-

towana przez Radę Programową Agen-

cji”. Takim spostrzeżeniem na łamach

„Naszego Dziennika” podzielił się

z czytelnikami wierny obrońca Ra-

dia Maryja – prof. fizyki jądrowej

Rafał Broda . Publicysta „ND” jest

„NA KOLĘDĘ”

KOSZTOWNA

ŚWIATŁOŚĆ

Arcybiskup praski Sławoj Le-

szek Głódź wspólnie z komendan-

tem stołecznym policji wystosował

list do staruszków, by nie dawali się

Nie jesteśmy przeciwni oświe-

tlaniu murów kościołów – zwłasz-

cza pięknych i zabytkowych, ale nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: