045.Weale_Anne_Powrot_do_raju.pdf

Anne Weale

Powrót do raju

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Cały ekwipunek leżał już w zgrabnych kupkach na łóżku.

Charlotte spojrzała jeszcze raz na listę i sprawdziła, czy

niczego nie zapomniała. Maska, fajka do oddychania, płetwy;

tabletki przeciw malarii; aparat i trzy filmy; plastikowe

sandały do spacerów po rafie koralowej; krem do opalania z

wysokim filtrem; kapelusz mający chronić przed słońcem.

Kiedy już odznaczyła wszystkie te rzeczy, zaczęła

pakować je do czarnej walizki na kółkach i mniejszej,

podręcznej torby od kompletu. Nie zamierzała zabierać więcej

bagażu. Pracując jako przedstawicielka dużego biura podróży,

Charlotte napatrzyła się na niezliczone rzesze turystów

umęczonych targaniem wielkich, ciężkich waliz wypchanych

zbędnymi ubraniami. Siedem lat mieszkania i pracy w różnych

kurortach nauczyło ją, że należy podróżować z jak

najmniejszym bagażem.

Wciąż się pakowała, kiedy przyszła Sally, jedna z jej

współlokatorek. Sally była dziennikarką. Rzadko wyjeżdżała

na dłużej z Londynu. Zajmowała mniejszą z dwóch sypialni

we wspólnym mieszkaniu. Drugą Charlotte dzieliła z Kay,

stewardesą, która teraz właśnie była w Bangkoku. Układ

działał całkiem nieźle, zwłaszcza że Charlotte rzadko

przyjeżdżała do Anglii. Kiedy tylko kończył się jej jeden

pobyt, zaraz wysyłano ją w inne miejsce. Tak jak teraz.

Każda z trójki dziewczyn zbliżała się do trzydziestki.

Wszystkie, chociaż z różnych powodów, nie miały zamiaru

zmieniać swojego statusu wolnej, robiącej karierę kobiety.

- Cieszysz się z wyjazdu? - zapytała Sally, odsuwając

nieco kołdrę i siadając na brzegu łóżka Kay z filiżanką kawy

w ręce.

W przeciwieństwie do Kay i Charlotte, Sally niewiele

podróżowała. Miała interesującą pracę, spotykała wielu

sławnych ludzi, a wakacje spędzała, opiekując się dziećmi

swojej starszej siostry, która była samotną matką.

Kiedy Sally zadała pytanie, Charlotte stała właśnie

pochylona nad torbą podręczną. Jasne, świeżo umyte

jedwabiste włosy związała w koński ogon. Odpowiedziała

Sally ciepłym uśmiechem, którym zwykle z mistrzostwem

uspokajała rozgniewanych czy podekscytowanych turystów.

- Zawsze się cieszę... a teraz szczególnie. Dwa tygodnie

na pokładzie szkunera z krótkimi przystankami na wyspach...

Tak sobie wyobrażam raj.

- Ja też - powiedziała tęsknie Sally. - Chciałabym jechać z

tobą. Luty to najgorszy miesiąc w roku. A ty już jutro będziesz

tkwiła zanurzona po szyję w ciepłej wodzie. Szczęściara!

Dwanaście godzin później Charlotte siedziała w

poczekalni drugiego terminalu lotniska Heathrow. Ze swojego

miejsca w części dla niepalących obserwowała mężczyznę,

który w tym momencie przechodził odprawę paszportową.

Bardzo wysoki, ciemnowłosy trzydziestolatek z torbą w

kolorze khaki. Urzędnik przeglądający paszport coś do niego

powiedział. Mężczyzna błysnął białymi zębami w uśmiechu,

w jego policzkach zrobiły się wyraźne dołeczki. Potem wsunął

swój granatowy paszport brytyjski do kieszeni drogiego,

sportowego płaszcza.

Ubrał się na podróż niemal tak samo, jak ona: koszula,

lekki sweter i wełniana marynarka w kratkę, a do tego świeżo

wyprane niebieskie dżinsy i wypastowane mokasyny na

miękkich podeszwach.

Jednak to wcale nie podobieństwo ich strojów przykuło

uwagę Charlotte. Nie chodziło też o to, że był kimś znanym

czy zniewalająco przystojnym. Wtedy nie uznałaby go za

atrakcyjnego. Wolała mężczyzn o bardziej wyrazistych

rysach. Właśnie takie miał nieznajomy. Mocny podbródek,

szerokie, zdradzające inteligencję czoło, proste ciemne brwi.

Do tego przenikliwe spojrzenie jasnoszarych oczu...

Coś w nim było. Wyczuwała aurę apodyktyczności, z

której wywnioskowała, że mężczyzna będzie podróżował

pierwszą klasą. Zastanawiała się, dokąd leci i w jakim celu.

Nie wyglądał na człowieka, który wybiera się na wakacje.

W przeciwieństwie do niej. Z Zurychu leciała do Male na

Oceanie Indyjskim. Po wielu latach wracała na koralowe

atole, gdzie spędziła dzieciństwo. Zastanawiała się, jak bardzo

zmieniły się wyspy w tym czasie. Rozmyślania przerwała

zapowiedź jej samolotu. W drodze minęła wysokiego

mężczyznę. Nie uniósł wzroku znad „Financial Timesa".

Ruszyła długim korytarzem do wyjścia numer 34. Czuła

rosnącą irytację i rozczarowanie. Ktoś, kto się jej spodobał,

pozostanie na zawsze nieznajomym.

Miała dwadzieścia sześć lat i zawód, dzięki któremu

często poznawała nowych mężczyzn. Nie brakowało jej

adoratorów i randek. Nigdy nie bała się, że może zostać sama.

Jednak nie spotkała nikogo, za kogo gotowa byłaby wyjść z

mąż. Nikogo, kto choćby zbliżał się do jej męskiego ideału.

Czasami leżała w bezsenne noce i zastanawiała się, czy

niezwykłe dzieciństwo nie podsyciło w niej marzeń, które

nigdy się nie zrealizują.

Wiedziała, gdzie szukać przyczyn. Do czternastego roku

życia miała obok siebie niezwykłego mężczyznę, którego

wpływ na nią był równie silny dziś, jak i wtedy, kiedy żył.

Osobowość i charakter jej dziadka wyznaczały wzorzec, do

którego porównywała każdego napotkanego mężczyznę. A

wiedziała dobrze, iż żaden mu w pełni nie dorówna.

Przed sobą dostrzegła blondynkę w pantoflach na

wysokich obcasach, ubraną w białe, bardzo obcisłe spodnie.

Niezbyt pewnym krokiem zmierzała do samolotu. Długonoga

Charlotte, a w dodatku obuta w wygodniejsze obuwie, szybko

ją wyprzedziła.

Mimo częstych wypraw do dalekich zakątków świata

Charlotte nie utraciła dziecięcej ekscytacji podróżowaniem.

Inni ludzie narzekali na niewygody i opóźnienia samolotów. A

dla niej lotniska były tak wyjątkowymi, fascynującymi

miejscami, że nie przeszkadzało jej nawet wielogodzinne

czekanie. Pod jednym warunkiem - że terminale nie były zbyt

zatłoczone. Ludzie byli może mniej barwni, lecz nie mniej

interesujący niż ławice ryb przemykające między rafami

dookoła Thabu, wyspy, na której dorastała.

W mniejszej poczekalni przy wyjściu numer 34

przyglądała się podróżnym, którzy napływali korytarzem.

Ciekawa była, kto z nich leci do Zurychu, kto być może

przesiada się tam na samolot do Male, stolicy odległych atoli,

razem tworzących Republikę Malediwów.

Z tych, którzy tam polecą, zapewne ledwie garstka

weźmie udział w jej rejsie. Prawdopodobnie wszyscy będą

małżeństwami lub parami, bo kabiny na "Bryzie" byty

podwójne. Podróżujący w pojedynkę płacili więcej, co jeszcze

podnosiło koszty i tak już drogiej wycieczki. Ona płaciła

mniej, bo miała służbowe zniżki. Nie dostałaby ich jednak,

gdyby rejs był w pełni obsadzony.

Ku swojemu zdziwieniu zauważyła, że jako jeden z

ostatnich na pokładzie samolotu pojawił się wysoki

mężczyzna. Wzrost i dumna postawa sprawiły, że dostrzegła

go, mimo że stał na końcu długiej kolejki.

Pewnie jedzie do Zurychu w interesach, pomyślała. Jednak

jeśli tak, to czemu jest tak nieformalnie ubrany i ma torbę, a

nie neseser?

Jej numer miejsca wywołano jako jeden z pierwszych.

Obok siedział ksiądz w średnim wieku, który nawet nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: