Wincenty Witos - Tom 5. Przemówienia.pdf

(5961 KB) Pobierz
457164784 UNPDF
WINCENTY WITOS
Przemówienia
Wyboru dokonał,
do druku przygotował,
przedmową i przypisami opatrzył
JÓZEF RYSZARD SZAFLIK
Warszawa 2007
LUDOWA SPÓŁDZIELNIA WYDAWNICZA
Wydawca dziękuje za zainteresowanie i wsparcie tej edycji
Polskiemu Stronnictwu Ludowemu
Redaktor tomu
Jerzy Dobrzański
Opracowanie graficzne
Władysław Kopeć
Korekta
Zespół
Indeks wykonał
Zbigniew Badowski
© Copyright by Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 2007
ISBN 978-83-205-4687-7
Wydawca
Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza
ul. Ciołka 15 m 8, 01-445 Warszawa
tel./fax (0-22) 620 57 18
Dział handlowy: tel. (0-22) 620 54 24
www.lsw.pl
e-mail: biuro@lsw.pl
Skład i łamanie
Ledor
PRZEDMOWA
Oddajemy do rąk Czytelnika piąty, ostatni tom Dzieł Wybranych Wincentego Witosa,
jednego z najwybitniejszych polityków polskich końca XIX i pierwszej połowy XX wieku,
wybitnego męża stanu, przywódcy ruchu ludowego i chłopów polskich.
Pełniąc wiele ważnych funkcji partyjnych i państwowych, że wspomnimy w tym miejscu
trzykrotne sprawowanie urzędu premiera rządu, był Witos politykiem-praktykiem, starają-
cym się realnie oceniać otaczającą go rzeczywistość polityczną i przystosowywać do niej
swe działania i podejmowane decyzje. Przywiązywał także dużą wagę do słowa pisanego
oraz mówionego. Wypowiadał się często na różnych forach, zarówno na zebraniach par-
tyjnych, jak i w parlamencie, i w codziennej działalności państwowej.
Wincenty Witos pozostawił po sobie bogatą spuściznę pisarską. Składają się na nią
wspomnienia, dzienniki, publicystyka, mowy, wywiady, odezwy i korespondencje. Zdecydo-
waną większość tego dorobku zawierają pięciotomowe Dzieła Wybrane - jedyna publikacja
tak szeroko prezentująca twórczość pisarską Wincentego Witosa. Wydawnictwo to jest nie
tylko bogatym źródłem do poznania najnowszych dziejów Polski, a wsi i ruchu ludowego
w szczególności, ale także przybliża nam sylwetkę jednego z najwybitniejszych Polaków.
Urodzony w rodzinie ubogiego chłopa galicyjskiego, swoją pozycję polityczną i moral-
ną osiągnął dzięki zaletom umysłu i charakteru. Wybił się z masy ludowej i zdobył ogrom-
ne znaczenie wśród chłopów i w ruchu ludowym, w państwie i narodzie. Na ruch ludowy
i rzesze chłopskie oddziaływał poprzez słowo mówione i pisane. Stąd też wielka waga po-
zostawionego przez niego dorobku pisarskiego.
Przypomnijmy, że oddawana w ręce Czytelnika edycja Dzieł Wybranych Wincentego Wi-
tosa zawiera wspomnienia, fragmenty dzienników, wybór publicystyki i wybór mów.
Trzy pierwsze tomy - w opracowaniu Eugeniusza Karczewskiego i Józefa Ryszarda
Szaflika - obejmują całość wspomnień; tomy pierwszy i drugi - „Moje wspomnienia" (1988
i 1990) oraz tom trzeci „Moja tułaczka w Czechosłowacji" (1995). W tomie czwartym
(opracowanie Józefa Ryszarda Szaflika) zatytułowanym „Publicystyka" pomieszczono
opublikowane za życia autora jego artykuły publicystyczne i broszuiy. W tomie piątym pu-
blikujemy teksty mów i przemówień.
Tom piąty otwiera wystąpienie Wincentego Witosa w Sejmie Krajowym we Lwowie
19 września 1908 roku, zamyka zaś fragment przemówienia wygłoszonego 19 maja 1945
roku na zjeździe delegatów Stronnictwa Ludowego w Tarnowie.
W swym długim i pracowitym życiu Wincenty Witos wygłosił tysiące przemówień wo-
bec różnych gremiów. Ze względów technicznych - znamiennych dla tamtych czasów - nie-
wiele z nich zostało zarejestrowanych. Najpełniej zachowały się Jego przemówienia w gali-
cyjskim Sejmie Krajowym i w parlamencie Polski Odrodzonej. Zamieszczamy je wszystkie.
Najwięcej przemówień wygłosił na wiecach, zgromadzeniach i zjazdach partyjnych oraz na
różnych uroczystościach państwowych. Przemówień takich zachowało się jednak niewiele.
Publikujemy je tu głównie na podstawie prasy i wydawnictw broszurowych. W tych przy-
padkach trudności sprawia często fakt nie zawsze wiernego oddania tekstu autorskiego.
5
Często mamy do czynienia ze skracaniem tekstu lub częściowym tylko jego omówieniem.
Niekiedy prasa odnotowywała przemówienia Witosa w formie omówienia lub streszczenia.
Teksty takie nie zostały włączone do wyboru. Niekiedy zdarzało się, że to samo przemówie-
nie publikowane było w dwóch, a nawet więcej pismach. W takich przypadkach za podsta-
wę braliśmy ten egzemplarz gazety, w której zamieszczony tekst był pełniejszy, bez skrótów
i jak się wydaje, bez ingerencji redakcji. Jeśli chodzi o broszury, to niektóre teksty, zanim
ukazały się w formie oddzielnej książeczki, były publikowane w prasie. W takich przypad-
kach, z oczywistych względów, nie powtarzano tekstu. Publikujemy tekst najpełniejszy.
Zamieszczone teksty publikujemy in extenso . W paru tylko przypadkach dokonano skró-
tów, co zaznaczono w tekście. Nie dokonywano żadnych zmian stylistycznych i językowych,
poprawiono tylko niewątpliwe błędy drukarskie. Zmodernizowano także pisownię i inter-
punkcję. Tytuły poszczególnych przemówień pochodzą od opracowującego to wydawnictwo.
Teksty zaopatrzyliśmy w niezbędne przypisy, konieczne dla zrozumienia ich przez Czy-
telnika młodego lub nie zajmującego się profesjonalnie historią. Przypisy osobowe za-
mieszczaliśmy wówczas, gdy było to nieodzowne by poznać sylwetki osób występujących
w tekście. Gdy dana osoba występowała w tomach poprzednich, odsyłamy do nich Czytel-
nika, gdyż z reguły tam zamieszczono już wyczerpującą notę biograficzną. Dotyczy to tak-
że przypisów merytorycznych.
Dzieła Wybrane Wincentego Witosa to cenne i bogate źródło wiedzy o dziejach wsi, ru-
chu ludowego i najnowszej historii Polski. Należy do nich sięgać, by poznać myśli i czyny
wielkiego Polaka. Z jego dorobku i bogatej osobowości warto przyswajać sobie to wszyst-
ko, co pozwala godnie żyć i działać. Wiele przekazanych nam przez Wincentego Witosa
myśli i wskazań ma do dziś nieprzemijającą wartość. Mamy nadzieję - jak pisaliśmy w to-
mie poprzednim - że z Jego dorobku korzystać będą nie tylko badacze i miłośnicy prze-
szłości, ale także politycy, działacze i zwykli członkowie ruchu ludowego. Dzięki tej publi-
kacji mają oni okazję by pełnymi garściami czerpać ze skarbnicy myśli Przywódcy Chło-
pów Polskich.
1
19IX1908. O pomoc szkole dla gospodyń wiejskich w Szynwałdzie.
Wysoki Sejmie! 1
Z prawdziwą przyjemnością przychodzi mi zabrać po raz pierwszy głos w tej Izbie, ce-
lem poparcia petycji, wniesionej przez proboszcza Szynwałdu ks. Siemieńskiego 2 w sprawie
udzielenia pomocy kraju na dokończenie i wewnętrzne urządzenie szkoły gospodyń wiej-
skich, utworzyć się mającej w roku przyszłym w Szynwałdzie.
Dziś wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że nasze kobiety w kraju na wskroś rolniczym,
jakim nasz jest, nie dorosły do zadania, jakie na nie spada, jako na przyszłe i teraźniejsze
gospodynie, o których się mówi, że trzy węgły domu trzymają.
A ze smutkiem tu przyznać potrzeba, że w niejednym wypadku jednego węgła utrzymać
nie potrafią, ponieważ trudno jest otrzymać wykształcenie w tym względzie skutkiem małej
ilości szkół tego rodzaju i wielkiej odległości tychże.
Dlatego koniecznym jest utworzenie nowych szkół w różnych częściach kraju. Myśl tę
pojąć i w czyn wprowadzić usiłuje proboszcz Szynwałdu. Człowiek ten pracuje bez rozgło-
su, którego zasadą jest: nic dla siebie, wszystko dla drugich, odmawiający sobie najprymi-
tywniejszych potrzeb ludzkich i pracujący z wysiłkiem, przechodzącym nieraz siły ludzkie.
Zwraca się on do Wysokiego Sejmu z prośbą o udzielenie materialnego poparcia insty-
tucji, z której nasze włościaństwo prawdziwą pomoc mieć będzie mogło; zwraca się po raz
wtóry, bo w zeszłym roku prośby jego nie uwzględniono.
Z tych powodów proszę o łaskawe uwzględnienie tej petycji w jak najszerszej mierze.
(Brawa)
Sprawozdanie stenograficzne z rozpraw galicyjskiego Sejmu Krajowego
(dalej: SSSK). 4. posiedzenie z dn. 19 IX 1908, s. 164.
1 Wincenty Witos po raz pierwszy wybrany został posłem do Sejmu Krajowego w dniu 21 lutego 1908 r.
z okręgu Tarnów. Publikowany tu tekst jest jego pierwszym wystąpieniem w parlamencie.
2 Siemieński Aleksander (7-1939), proboszcz w Szynwałdzie. Założył i prowadził w tej miejscowości szkołę dla
dziewcząt wiejskich. Zwolennik ks. Stanisława Stojałowskiego, któremu udzielał pomocy nawet po nałożeniu na nie-
go suspensy. Sympatyk ruchu ludowego. Mimo swej działalności i sympatii nie popadł nigdy w konflikt z władza-
mi kościelnymi.
7
Zgłoś jeśli naruszono regulamin