OWCZAREK STAROANGIELSKI.pdf

Wzorzec FC I nr 16 /05.01.21011/GB

OWCZAREK STAROANGIELSKI

(Bobtail)

K raj pochodzenia: Wielka Brytania

Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010

Użytkowanie: Pies pasterski.

K lasyfikacja FC I:

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Aczkolwiek owczarek ten uważany jest za rasę brytyjską, to pochodzi on

najprawdopodobniej od europejskich psów owczarskich w typie bergamasko lub

owczarka południoworosyjskiego kojarzonych z psami z Wysp. Często nazywa-

ny jest „bobtail”. J est to pies mocny, zwarty i bogato owłosiony. Sierść jest

bardzo charakterystyczną cechą, musi dawać ochronę przed najgorszą pogodą.

Inteligentny i przyjazny, odznacza się szczególnie głębokim, głośnym

szczekaniem, które odstraszyć może każdego intruza.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Mocny pies o kwadratowej sylwetce, symetryczny i sprawny, obficie ofutrzony.

Nigdy nie może być wysokonożny. J est krępy, dobrze umięśniony, bardzo silny

i wytrzymały, i ma bardzo inteligentny wyraz. Charakterystyczna jest dla tego

psa łagodnie wznosząca się linia górna i gruszkowaty kształt tułowia, gdy ogląda

się go z góry; sylwetka nie powinna być zmieniona strzyżeniem. Owczarek

staroangielski porusza się toczącym stępem lub kłusem, i szczeka niskim,

charakterystycznym głosem.

WAŻNE PROPORCJ E:

Wielkość głowy proporcjonalna do wielkości tułowia. Długość kufy stanowi

mniej więcej połowę dług ości g łowy. Pies jest niższy w kłębie, niż w lędźwiach.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:

Pies posłuszny, o wyrównanym temperamencie. Odważny, oddany i g odny

zauf ania, bez śladu nerwowości lub nieuzasadnionej ag resj i.

GŁOWA:

Mózgoczaszka:

Czaszka: Pojemna, raczej sześcienna, dobrze wysklepiona nad oczami.

Stop: Mocno zaznaczony.

Trzewioczaszka:

Nos: Duży i czarny. Nozdrza szerokie.

Kufa: Mocna, kanciasta, stożkowata.

Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1 - Psy pasterskie.

Próby pracy nie wymagane.

Uzębienie: Zęby mocne, duże, równomiernie rozstawione. Szczęki mocne, zgryz

nożycowy: siekacze szczęki zachodzą na siekacze żuchwy. Zgryz cęgowy

tolerowany, ale niepożądany.

Oczy: Szeroko rozstawione, ciemne lub porcelanowe (jedno lub obydwa).

Niepożądane oczy jasne. Preferowane powieki pigmentowane.

Uszy: Małe, noszony płasko przy g łowie.

SZYJ A:

Dość długa, mocna, łukowato wygięta.

TUŁÓW:

Raczej krótki i zwarty.

Lędźwie: Bardzo mocne, szerokie i łagodnie wysklepione.

K latka piersiowa: G łęboka i poj emna. Żebra dobrze wysklepione.

OGON:

Kiedyś tradycyjnie cięty lub szczątkowy od urodzenia.

Cięty: Tradycyjnie obcięty kompletnie.

Niecięty: Noszony w sposób naturalny. Obficie owłosiony; włos twardy.

K OŃC ZYNY:

Kończyny przednie:

Ł opatka: Ukośnie ułożona. W kłębie odległość między łopatkami jest mniejsza,

niż w stawach barkowych. Ł opatki nie powinny być zbyt mocno

umięśnione.

Łokcie: Dobrze przylegające do tułowia.

P rzedramię: Kończyny przednie idealnie proste, o masywnym kośćcu na całej

długości. Dostatecznie długie.

Ł apy: Małe, okrągłe i zwarte, o dobrze wysklepionych palcach i mocnych

opuszkach. Nie mogą być ustawione ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.

Kończyny tylne:

Widok ogólny: Zad dobrze umięśniony i krągły.

Staw kolanowy: Dobrze kątowany, ale bez przesady.

P odudzie: Długie, dobrze umięśnione.

Stawy skokowe: Niskie.

Śródstopia: Oglądane z tyłu równoległe.

Ł apy: Małe, okrągłe i zwarte, o dobrze wysklepionych palcach i mocnych

opuszkach. Nie mogą być ustawione ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.

CHODY:

W stępie porusza się jak niedźwiedź, tocząc zadem. W kłusie ma mieć dobry

wykrok kończyn przednich i mocny napęd, zapewniany przez kończyny tylne.

I jedne, i drugie poruszają się w prostej linii. Galop sprężysty. W wolniejszym

tempie bywa, że pies idzie inochodem. W ruchu głowa trzymana jest naturalnie,

niezbyt wysoko.

SZATA:

Sierść: Obfita, szorstka, kosmata, nie całkiem prosta, ale i nie kędzierzawa.

Nadzwyczaj obfity podszerstek tworzy gęstą, nieprzemakalną warstwę.

Głowa mocno obrośnięta, tylko na uszach włos skromniejszy, szyja

i kończyny przednie dobrze obrośnięte, szczególnie obfity włos na zadzie.

J akość i struktura sierści są ważniejsze, niż tylko jej długość i obfitość.

Maść: Różne odcienie szare, łupkowe lub błękitne. Tułów i zad umaszczone

jednolicie, z białymi skarpetkami lub bez. Niepożądane białe łaty na

tułowiu. Głowa, szyja, kończyny przednie i brzuch białe lub z barwnymi

znaczeniami. Niepożądany jakikolwiek odcień brązu.

WIELKOŚĆ:

Wysokość w kłębie:

Psy: nie mniej, jak 61 cm.

Suki: nie mniej, jak 56 cm.

Typ i harmonia budowy są ważniejsze, toteż wzrost nie powinien mieć

największego znaczenia przy ocenie.

WA D Y:

Wszelkie odstępstwa od podaneg o wzorca powinny być uznane za wady i ocenia-

ne w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komf ort życia psa.

WADY DYSK WALIFIK UJ ĄCE:

- Agresja lub wyraźna lękliwość

- Każdy pies, wykazujący deformacje budowy lub zaburzenia charakteru,

powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone j ądra, całkowicie umieszczo-

ne w worku mosznowym.

Wersja polska - styczeń 2011

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: