PUMI.pdf

Wzorzec FCI nr 56

PUMI

Kraj pochodzenia: Węgry

Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.04.2000

Użytkowanie: Pies pasterski w typie teriera, nadaje się do pracy przy

większych zwierzętach. Ma doskonały węch. Sprawdził się jako obroń-

ca przed drapieżnikami i łowca gryzoni. Doskonały pies do towarzystwa,

którego można trzymać w mieszkaniu. Potrzebuje dużo ruchu i zajęcia,

nadaje się do rozmaitych sportów.

Klasyfikacja FCI:

Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1 - Psy pasterskie.

Próby pracy nie wymagane.

RYS HISTORYCZNY:

Rasa powstała w XVII i XVIII wieku na terenie Węgier, z kojarzeń

ówczesnych puli z przywożonymi z Francji i Niemiec psami w typie

teriera o stojących uszach. Uznano ją na początku XX wieku.

WYGLĄD OGÓLNY:

Pumi to średniej wielkości, wesoły pies pasterski w typie teriera, co

szczególnie widać po jego głowie. Kufa jest wydłużona, a końce

stojących uszu załamane są ku przodowi na jednej trzeciej długości.

Sylwetka kwadratowa. Ponieważ pies jest niemal ciągle czujny i pobud-

zony, nosi szyję wysoko. Sierść średniej długości, falista, kędzierzawa.

Różne umaszczenia, byle jednolite.

WAŻNE PROPORCJE:

- długość tułowia równa wysokości w kłębie,

- głębokość klatki piersiowej nieco mniejsza, niż połowa wysokości

w kłębie,

- długość kufy nieznacznie mniejsza od połowy długości głowy,

- długość szyi równa długości głowy i wynosi 45% wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Ten dość żywy pies pasterski jest niezmordowany. Bardzo odważny,

nieco podejrzliwy wobec obcych. Jego energia i duża ekspresja,

połączone z rozsądnym zachowaniem, budzą ogólne zainteresowanie.

Pumi jest dosyć hałaśliwy. Jego wygląd uosabia chęć działania, jest

niezwykle aktywny i niezmordowany, ciągle w ruchu. Zachowanie fleg-

matyczne lub brak pewności siebie są nietypowe.

GŁOWA:

Stosunkowo długa i wąska. Jej kształt charakteryzuje wydłużona kufa.

Mózgoczaszka:

Czaszka: w górnej części dość szeroka i wysklepiona, czoło długie, nie-

znacznie tylko wysklepione, oglądane z boku płaskie. Łuki

brwiowe umiarkowanie rozwinięte.

Stop: ledwo widoczny; czoło przechodzi niemal prostą linią pomiędzy

brwiami w grzbiet nosa.

Trzewioczaszka:

Nos: wąski, tępo zakończony. Zawsze czarny bez względu na umaszcze-

nie. Długa kufa zwęża się w kierunku nosa, ale nie może być

szpiczasta.

Wargi: ściśle przylegające do zębów, ciemno pigmentowane.

Uzębienie: szczęki mocne, zęby białe, mocne i dobrze rozwinięte. Zgryz

nożycowy, uzębienie zgodne z wzorem zębowym.

Policzki: dobrze umięśnione.

Oczy: umiarkowanie szeroko rozstawione, trochę skośne, średniej

wielkości, owalne, ciemnobrązowe, o żywym i inteligentnym

wyrazie. Powieki dobrze przylegające do gałki ocznej i zapigmen-

towane.

Uszy: stojące, wysoko osadzone, końce załamane w jednej trzeciej do

przodu. Średniej wielkości, równe, w kształcie odwróconej

litery V. Ruchliwe.

SZYJA:

Średniej długości, trochę łukowata, dobrze umięśniona, noszona pod

kątem 50- 55 stopni do poziomu. Skóra na szyi sucha, przylegająca, bez

fałd.

TUŁÓW:

Suchy, o wyraźnie rozwiniętych, napiętych mięśniach. Szczupła,

sprężysta i harmonijna sylwetka jest wysoce charakterystyczna dla

pumi.

Linia górna: prosta.

Kłąb: wyraźny, długi, opadający.

Grzbiet: krótki, prosty i mocny.

Lędźwie: krótkie, dobrze związane, proste.

Zad: krótki, lekko opadający, średniej szerokości.

Klatka piersiowa: niebyt szeroka, płaska, dość głęboka. Żebra lekko

wysklepione, raczej płaskie. Mostek długi, sięga łokcia.

Brzuch: napięty, lekko podkasany.

OGON:

Wysoko osadzony, koliście zakręcony nad zadem. Sierść na ogonie

długości 7-12 cm, twarda, odstająca, z małą ilością podszerstka.

Niedopuszczalne cięcie ogona ani ogon szczątkowy.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:

Są ustawione pod klatką piersiową, stanowiąc pewną podporę dla

tułowia. Muszą być proste, równoległe i niezbyt szeroko rozstawione.

Łopatki: długie i ustawione trochę skośnie, pod kątem około 55 stopni.

Staw barkowy umiejscowiony dokładnie nad najgłębszym punk-

tem klatki piersiowej.

Ramiona: krótkie i dobrze umięśnione, tworzą z łopatką kąt 100- 110

stopni.

Łokcie: dobrze przylegające do tułowia.

Przedramiona: długie, suche.

Śródręcza: pionowe.

Łapy: zaokrąglone, kocie, o dobrze wysklepionych palcach i sprężystych

opuszkach. Pazury mocne, czarne lub ciemnoszare.

Kończyny tylne:

Bardzo mocne, oglądane z boku nieco odstawione do tyłu. Oglądane

z tyłu - równoległe, proste, rozstawione ani zbyt szeroko, ani zbyt wąsko.

Uda: długie, dobrze umięśnione.

Stawy skokowe: umiejscowione na tej samej wysokości, co łokcie.

Podudzia: długie i suche.

Stawy skokowe: suche, dobrze wykształcone.

Śródstopia: krótkie, pionowe.

Łapy: jak przednie. Wilcze pazury niepożądane.

CHODY:

Żwawe i energiczne, krok krótki, dynamiczny i harmonijny, cała sylwet-

ka wyraża odwagę i pewność siebie. Kłus lekki, harmonijny, tylne łapy

stawiane dokładnie w miejscu przednich.

SKÓRA:

Bez fałd, dobrze pigmentowana, tam, gdzie jest widoczna - czarna lub

łupkowoszara.

OKRYWA WŁOSOWA:

Sierść: falista i kędzierzawa, w kępkach, nigdy nie może być gładka ani

spilśniona w sznury, długości od 4 do 7 cm, tworząca mniejsze

i większe kępki, gęsta, szorstka i sprężysta. Włos okrywowy

twardy, ale nie drutowaty, podszerstek miękki. Na uszach gęsty

i szorstki, średniej długości, stojący. Nad oczami i na kufie włos

krótki. Przygotowanie sierści sprowadza się do trymowania palca-

mi, dopuszczalne lekkie wymodelowanie głowy i nóg za pomocą

nożyczek, niemniej jednak strzyżenie całej sylwetki jest niedo-

puszczalne.

Maść:

- szara w rozmaitych odcieniach (szczenięta rodzą się czarne i szarzeją

z wiekiem),

- czarna,

- płowa (fako) w odcieniu czerwonym, żółtym lub kremowym; pożądana

z domieszką włosów czarnych lub szarych, i wyraźną maską.

Przy wymienionych umaszczeniach biała plamka na piersi, o średnicy

nie większej jak 3 cm, i białe znaczenia na placach nie stanowią wady.

- biała.

Maść powinna być nasycona i jednolita.

WZROST:

Wysokość w kłębie:

pies 41 do 47 cm, najlepiej 43 do 45 cm

suka 38 do 44 cm, najlepiej 40 do 42 cm

Waga:

pies 10 do 15 kg, najlepiej 12 do 13 kg

suka 8 do 13 kg, najlepiej 10 do 11 kg

WADY:

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wadę

i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

- Głowa okrągła jak u puli, kufa krótsza niż 40% długości głowy.

- Wyraźny stop.

- Brak więcej jak dwóch P1, brak jakiegokolwiek innego zęba (bez

uwzględniania M3)

- Przodozgryz lub tyłozgryz, krzywe szczęki.

- Uszy całkiem stojące, uszy załamane u podstawy lub niejednakowo

noszone.

- Włos krótki, gładki, długi, mocno spilśniony, nastroszony lub matowy.

- Maść czekoladowa lub wielobarwna, wyraźne łaty lub znaczenia (na

przykład podpalanie lub czaprak).

- Wielkość poza limitem, określonym we wzorcu.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: