O pierdzeniu Poemat liryczny Od prawiek�w w ca�ym �wiecie, Kogo kolka w boku gniecie, Ka�dy sobie pierdzi ch�tnie, Cicho, smutno lub nami�tnie. Stary, m�ody, ma�y, du�y - Wszystkim dym si� z dupy kurzy, Ka�dy ch�tnie portki pruje, Bli�nim pod nos popierduje. Pierdz� panny, dobrodzieje, Ksi�a, szlachta i z�odzieje, Nawet papie�, chocia� miernie, Te� kadzid�em sobie pierdnie. Pierdz� ludzie na siedz�co, Na stoj�co i chodz�co. Pierdz� nawet przy kochaniu By da� taktu, jak przy graniu. Krasawice, w wieku kwiecie, Pierdz� cicho jak na flecie. A powa�ne w wieku damy Wypierduj� ca�e gamy. I w teatrze, i w ko�ciele, W dnie powszednie i niedziele, I filozof, i mato�ek - Ka�dy pierdzi ci�gle w sto�ek. Jeden przebra� w jadle miark� I ma w dupie oliwiark�. Gdy chcia� pierdn��, na odmian�, Obsra� okna, drzwi i �cian�. Ten za� smrodzi jak niecnota, Jakby zjad� zdech�ego kota. A kiedy si� czosnku naje, To a� wiatrak w oknie staje. A ten trzeci jest w humorze Kiedy pierdn�� sobie mo�e. Wi�c nat�a si�� ca�� By popierdzie� chwil� ma��. Tam j�ka�a w k�cie stoi. Dup� �ciska bo si� boi. Chcia�by sobie pu�ci� b�ka, Lecz w pierdzeniu te� si� j�ka. Jendym s�owem - w ca�ym �wiecie, Kogo b�dzina w dupie gniecie - Wszyscy niech se pierdz� ch�tnie: Cicho, smutno lub nami�tnie.
Rowiny7