Cisza(1).pdf

Home

Opowieści

Cisza

Na kongresie psychoterapeutycznym słynny psycholog wygłosił odczyt o kobiecości i został

gwałtownie zaatakowany w dyskusji przez młode kobiety. Były zdania, że kobietom wciąż

jeszcze dzieje się wielka krzywda i że to straszna arogancja, że on jako mężczyzna ma

odwagę w obecności kobiet mówić o kobiecości.

Psycholog, który przemawiał najwyraźniej w najlepszej

intencji, czuł się skrzywdzony i zapędzony w kozi róg,

tym bardziej, że się wydawało, że jakby nie umiał zbyt

wiele przeciwstawić argumentom tych młodych kobiet.

Po kongresie profesor zastanawiał się, gdzie popełnił

błąd. Omówił rzecz z kolegami i poszedł do mądrego

człowieka z pytaniem o radę.

Mędrzec powiedział: „Młode kobiety mają rację. Chociaż same potrafią sobie poradzić z

mężczyzną, jak mogłeś zauważyć, i prawdopodobnie same też nie doznały krzywdy. Jednak

krzywdę, której doznały inne kobiety, biorą tak do siebie, jak gdyby ją same przeżyły, i stąd

czerpią jak jemioła swoją siłę z obcego pnia. Chociaż nie mają przez to własnej wagi i

pozostają w miłości skazane na sobie podobnych, pomagają jednak tym, którzy przyjdą po

nich; albowiem jeden sieje a drugi zbiera”.

„Tego wszystkiego nie chcę wiedzieć”, odpowiedział psycholog. „Chciałbym wiedzieć, co mam

zrobić, gdy znów znajdę się w takiej sytuacji?”

„Zrób to jak człowiek zaskoczony na otwartym polu przez burzę. Szuka

kryjówki i czeka, aż minie. Potem wychodzi znów na otwartą przestrzeń i

cieszy się świeżym powietrzem”

Gdy psycholog był znów w kręgu swoich kolegów, zapytali go oni, co

mędrzec mu poradził. „Ach” powiedział „nie umiem sobie dokładnie

przypomnieć, ale sądzę, że był zdania, że nawet przy burzy powinno się

częściej wychodzić na świeże powietrze”.

BERT HELLINGER

powrót

Stopka | Kontakt