POLITECHNIKA ŚLĄSKA

WYDZIAŁ ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE

NOWOCZESNE KONCEPCJE

I FORMY

ZARZĄDZANIA PRZEDSIĘBIORSTWEM

                                                                                                                              Wykonały:

FAKTORING

Faktoring to usługa finansowa polegająca na nabywaniu przez wyspecjalizowanego pośrednika, zwanego faktorem, wierzytelności pieniężnych (których termin płatności jeszcze nie upłynął) przysługujących faktorantowi z tytułu sprzedaży, dostarczania towarów lub świadczenia usług. Jednocześnie faktor może świadczyć dodatkowe usługi na rzecz faktoranta.

Faktorem najczęściej są banki lub firmy faktoringowe.

Istotą faktoringu jest krótkoterminowe finansowanie dostaw towarów i usług przez podmiot, który pośredniczy między dostawcą a odbiorcą.

Faktorant będący stroną umowy, w zamian za przelew wierzytelności na faktora uzyskuje należne mu od kontrahenta pieniądze, przed upływem okresu wymagalności długu, pomniejszone o prowizję, stanowiącą dochód faktora.

PODSTAWA FAKTORINGU

Podstawę faktoringu stanowi umowa, której stronami są:

·         faktor (bank lub instytucja faktoringowa),

·         faktorant (przedsiębiorca),

·         dłużnik faktoranta (nie zawsze).

Dla skuteczności faktoringu nie jest wymagana ani zgoda, ani zawiadomienie dłużnika o dokonanej zmianie wierzyciela.

Zawarcie umowy faktoringowej poprzedzone jest wieloma czynnościami dodatkowymi. Faktor analizuje sytuacje finansową dłużnika i/lub faktoranta oraz umów z tytułu których powstała należność.

Zawarta umowa ustala prawa i obowiązki uczestników transakcji.

W zależności od zakresu praw i obowiązków, przypadających na każdą ze stron, faktoring może być niepełny (niewłaściwy) lub pełny (pełny).

FAKTORING PEŁNY (WŁAŚCIWY)

Faktoring pełny polega na bezwarunkowym i całkowitym wykupie wierzytelności, bez możliwości regresu w stosunku do faktoranta w przypadku, gdy odbiorca nie zapłaci w terminie. Czyli faktor ponosi ryzyko niewypłacalności dłużnika. Przy faktoringu pełnym faktor może świadczyć na rzecz faktoranta dodatkowe usługi, takie jak:

·         windykacja należności,

·         monitorowanie dłużników,

·         tworzenie bazy danych dotyczących dłużników faktoranta,

·         sporządzenie i wysłanie monitów w przypadku nieterminowej zapłaty ze strony dłużników,

·         prowadzenie ewidencji należności dostaw i przebiegu ich rozliczania.

·         gromadzenie danych statystycznych mających znaczenie gospodarcze dla faktoranta, a w szczególności sporządzenie statystyk obrotu według grup towarów i nabywców.

Formy faktoringu właściwego:

·      otwarty (notyfikowany) - dłużnik zostaje niezwłocznie poinformowany o umowie faktoringowej przez faktoranta lub faktora,

·      półotwarty  - dłużnik nie jest informowany natychmiast, lecz dopiero w momencie wezwania go do zapłaty należności,

·      tajny - dłużnik w ogóle nie jest informowany (ta forma jest niechętnie stosowana przez faktorów),

·      metafaktoring - występuje, gdy przedsiębiorstwo posiada własny bank -  umowa jest zawierana pomiędzy bankiem a faktorem (następuje rozłożenie ryzyka),

·      faktoring powierniczy - bank należący do określonego przedsiębiorcy upoważnia bank zajmujący się faktoringiem do wykonywania określonych usług faktoringowych,

·      faktoring eksportowy i międzynarodowy - dotyczy  należności eksportowych i przedsiębiorstw funkcjonujących na rynku międzynarodowym

FAKTORING  NIEPEŁNY (NIEWŁAŚCIWY)

Faktoring niepełny polega na warunkowym wykupie wierzytelności z możliwością regresu w stosunku do faktoranta w przypadku, gdy odbiorca nie zapłaci w terminie. Oznacza to, że ryzyko wypłacalności dłużnika nie przechodzi na faktora; w przypadku niewypłacalności dłużnika wierzytelność wraca do przedsiębiorstwa. Faktoring niepełny ma charakter umowy pożyczki między przedsiębiorstwem a faktorem, a wierzytelność staje się zabezpieczeniem  tej pożyczki  (w aspekcie prawnym nie jest to  jednak pożyczka, a faktoring). Faktor nabywa wierzytelność jedynie warunkowo, która, w razie niewypłacalności dłużnika jest ponownie przeniesiona na przedsiębiorstwo, a przedsiębiorstwo zobowiązane jest do  zwrotu faktorowi kwoty pieniężnej, uzyskanej od faktora. Wcześniej jednak faktor podejmuje próby ściągnięcia wierzytelności - we własnym imieniu, ale na rachunek przedsiębiorstwa. W ramach faktoringu niepełnego stosowany jest  faktoring otwarty, jak i półotwarty.

FAKTORING MIESZANY

Faktoring mieszany łączy w sobie cechy faktoringu pełnego i niepełnego. Polega na nabywaniu przez faktora wierzytelności do kwoty określonej w umowie bezwarunkowo (na zasadach faktoringu pełnego) a pozostała kwota wierzytelności jest nabywana pod warunkiem, że odbiorca zapłaci w terminie (na zasadach faktoringu niepełnego).

KORZYŚCI 

Korzyści dla faktoranta z zawarcia umowy faktoringu:

·      zapewnienie stałego dopływu środków pieniężnych, pozwalających na intensyfikację obrotów i zwiększenie zysku,

·      jako alternatywa dla kredytu obrotowego, umożliwia między innymi poprawę płynności finansowej, zlikwidowanie skutków opóźnień płatniczych, skuteczniejsze planowanie przepływów gotówki.

·      przyspieszenie obiegu kapitału obrotowego,

·      stała zdolność obsługi zobowiązań bieżących  i poprawa wypłacalności firmy,

·      koncentrowanie się na działalności podstawowej - bez konieczności angażowania kadry w administrowanie dochodami i płynnością finansową,

·      poprawa niektórych wskaźników bilansowych firmy poprzez zmniejszenie należności i zobowiązań,

·      może zmniejszyć koszty własne poprzez ograniczenie personelu administracyjnego, gdyż faktor przejmuje na siebie obowiązek prowadzenia księgowości dłużników, przejmuje obsługę wierzytelności, sprawuje kontrolę nad ich ściąganiem oraz informuje o stanie niezapłaconych wierzytelności,

·      stwarza warunki do pozytywnych stosunków pomiędzy dostawcą, a odbiorcą usługi lub towaru: możliwość odraczania płatności szczególnie pożądanym odbiorcom oraz oszczędność na kosztach transportu na skutek jednorazowej sprzedaży większych ilości surowców lub półproduktów.

WADY

Wady  faktoringu:

·       warunki kredytu faktora mogą być zbyt surowe w relacji do innych źródeł kredytowania,

·       osłabienie powiązań przedsiębiorstwa z klientami (w tym ryzyko wykorzystywania przez  dłużników nieporozumień, wynikających z trójstronnej komunikacji, w celu opóźnienia  płatności),

·       w niektórych kołach faktoring jest źle postrzegany (świadczy o słabości finansowej

    przedsiębiorstwa), a także może być postrzegany jako brak możliwości

    skorzystania  z tańszych źródeł bieżącego finansowania,

·       opłaty za funkcje administracyjne, realizowane  przy okazji faktoringu, są korzystne dla małych przedsiębiorstw - w dużych najczęściej występuje ich dublowanie (podwójne  koszty).

KOSZT ZAWARCIA UMOWY

Umowa faktoringu jest umową odpłatną. Wysokość pobieranych opłat za świadczenie podstawowe zależy przede wszystkim od długości okresu, jaki pozostał do dnia płatności danej wierzytelności i oceny możliwości uzyskania należności pieniężnej od dłużnika. Opłaty za pozostałe świadczenia stanowią najczęściej procentową wartość umowy.

Koszty  faktoringu:

1. Prowizja przygotowawcza  > w większości banków na poziomie procentu  pobieranego

od kwoty kredytu (od 0,1% do 3 % kwoty limitu faktoringu).

2. Prowizja administracyjna > za usługi księgowe, inkasowe, doradcze,

za wykupywanie faktur na okres dłuższy, niż  wynika to z terminu płatności na

fakturze (dodatkowe kredytowanie), okresową ocenę zdolności kredytowej

dłużników, kredytowanie dłużników związane a faktoringiem, monitorowanie

opieszałych dłużników itp. - w granicach od 0,3% do 2,5% (czasami 4%)

wartości netto zakupionych wierzytelności.

3. Oprocentowanie - odsetki od udzielonych kredytów i zaliczek (odsetki lub

dyskonto) > faktor dokonuje odpowiednich zapisów po wypłacie na rzecz

przedsiębiorstwa lub przejmując płatności od jego odbiorców - na rachunku,

prowadzonym na zasadzie rachunku bieżącego. Saldo takiego rachunku (przez

większość czasu ujemne) jest oprocentowane w taki sam sposób, jak kredyt

w rachunku bieżącym.

4. Prowizja za przejęcie ryzyka > (del credere) od 1% do 1,5%, zależy od wielkości

wierzytelności, solidności płatniczej dłużników, ich stanu prawno-majątkowego,

terminu i sposobu regulowania długu, istnienia zabezpieczeń, charakteru towarów

i usług, oceny sprawności organizacyjnej i gospodarczej dłużnika.

UMOWA  FAKTORINGU

BENCHMARKING

Benchmarking to sztuka odkrywania jak i dlaczego niektóre przedsiębiorstwa funkcjonują sprawniej niż inne.

Celem benchmarkingu jest twórcze naśladowanie najlepszych praktyk innych przedsiębiorstw, aby dorównać im lub nawet pokonać.

Organizacje dążą do uzyskania przewagi konkurencyjnej , a nie tylko równości konkurencyjnej.

ZAKRES BADAŃ BENCHMARKINGU

Benchmarking początkowo koncentrował się na analizowaniu produktów i usług innych przedsiębiorstw, obecnie jego zakres obejmuje także proces produkcji, funkcje personelu, sprawność organizacji i cały proces dostarczania wartości.

...