Pytania i odpowiedzi na mianowanego!!
&7 ust.2 pkt 1
1. W jaki sposób organizuje pani swój warsztat pracy?zapoznać ze szczegółami działań
Przez organizację i doskonalenie warsztatu pracy nauczyciela można rozumieć przede wszystkim: udział w szkoleniach mających na celu doskonalenie warsztatu pracy i wykorzystywanie zdobytej wiedzy w sposób praktyczny, stosowanie metod aktywizujących, doskonalenie to również obserwacja lekcji i czerpanie wzorów od doświadczonych nauczycieli oraz prezentowanie swoich lekcji i poddawanie ich ewaluacji obserwującym nauczycielom, organizacja to również pozyskiwanie materiałów dydaktycznych, przygotowywanie atrakcyjnych pomocy dydaktycznych z zastosowaniem nowoczesnych technik, itd. itp. Ważna jest też umiejętność ewaluacji tych działań, dokonywania oceny, która ma służyć wyszukiwaniu dobrych i słabych stron i poprawie efektywności.
2. Jakie metody stosuje pani do rozpoznania sytuacji środowiskowej wychowanków?
Aby prawidłowo rozpoznać sytuację środowiskową wychowanków przeprowadziłam ankietę rozpoznającą sytuację materialną i środowiskową rodziców i dzieci. Następnie wywiad z uczniem, rodzicami, obserwacja zachowania uczniów, analiza frekwencji rodziców na zebraniach szkolnych.
3.Jak ocenia pani skuteczność stosowanych metod w pracy wychowawczej?
W ramach oceny skuteczności własnych działań wychowawczych, dokonywałam indywidualnych obserwacji zachowań uczniów i wyciągałam odpowiednie wnioski, pomocne w dalszej pracy z dziećmi
• W ramach oceny skuteczności działań rozpoczęłam pracę nad stworzeniem ankiety dla uczniów, dotyczącej prowadzonych przeze mnie zajęć.
Każde dziecko jest indywidualnością. Stosowałam różne metody w pracy z dziećmi. metoda dawania dobrego przykładu jest bardzo przydatna i pożyteczna z wychowawczego punktu widzenia. Skuteczność metody modelowania jest na ogół pozytywna lecz zależna jest od wielu czynników. Metoda ta może być mniej skuteczna w stosunku do dzieci młodszych.
Podsumowując metodę modelowania i metodę kar i nagród możemy stwierdzić ,iż wszystkie te metody są bezpośrednimi metodami wychowania. Próbują one ukształtować u wychowanka pozytywne zachowania i postawy. Ich działanie jest zwykle długofalowe. Są to metody powszechnie znane, dostępne i często stosowane w praktyce wychowawczej.Różne są cele i założenia tych metod:· w metodzie modelowania dziecko naśladuje zachowanie wzorca i identyfikuje się z nim w warstwie poglądów, postaw, wyborów i zachowań społecznych,· w metodzie nagradzania stosuje się także wzmocnienia pozytywne (pochwały, nagrody materialne i niematerialne, wymowne gesty, przywileje), które mają zmobilizować wychowanka do powtarzania zachowań nagradzanych i wartościowych społecznie, · w metodzie karania wzmocnienia negatywne (dezaprobata, utrata przywilejów, nagana, wykluczenie z zabawy, z grupy, upomnienia), mają zniechęcić wychowanków do powtarzania zachowań niepożądanych społecznie.W sytuacjach konfliktowych zawsze proponuję, aby dzieci same starały się znaleźć rozwiązanie, wcześniej dokładnie ich wysłuchując. Dbam, aby znalazły rozwiązanie swego problemu, ale jednocześnie nie oceniam, nie moralizuję, nie podaję gotowych recept. Jeśli dzieci nie potrafią same sobie poradzić, proszę o uwagę pozostałe
W całej naszej pracy wychowawczej jest niezbędne bezwzględne porozumienie w atmosferze bezwarunkowej akceptacji. Pozytywne emanowanie osobowości nauczyciela daje gwarancję, że stosowane przez niego metody wychowawcze zakończą się sukcesem.
5.Jakie zadania podejmowała pani celem doskonalenia swojego warsztatu pracy?
Rozpoczynając staż dokonałam autoanalizy własnej pracy, a także swoich umiejętności i kompetencji zawodowych. Pozwoliło mi to na doskonalenie swojego warsztatu pracy, a w kwestiach, które uważałam za obszary słabsze na ich weryfikację oraz skuteczną pracę na rzecz ich poprawy.
W momencie rozpoczęcia stażu zapoznałam się z procedurą dotyczącą awansu zawodowego,
a w szczególności z treścią wiążącą się z awansem nauczyciela kontraktowego na
mianowanego. Na bieżąco zapoznawałam się z aktualnymi przepisami prawa oświatowego
i dokonywałam ich analizy. Autoanalizy własnej pracy oraz dokumentów związanych z pracą szkoły, dokonywałam również przez cały okres stażu by móc obserwować swoje postępy
w pracy zawodowej i aktualizować przepisy prawa dotyczące pracy nauczyciela jak i szkoły. Jestem zdania, że dokonywanie samooceny przez nauczycieli pomaga w pracy zawodowej
i nie pozwala stanąć w miejscu w czasach, gdy młodzież i ich wymagania dotyczące edukacji tak szybko się zmieniają.
6. W jaki sposób dokonuje pani ewaluacji zajęć lekcyjnych?
Drugim zadaniem z tej grupy było doskonalenie umiejętności ewaluacji własnych działań, oceniania ich skuteczności i dokonywania zmian w tych działaniach. Dlatego też dokonywałam analizy prowadzonych zajęć z opiekunem stażu. Określałam mocne i słabe strony własnej działalności; formułowałam wnioski do dalszej pracy pedagogicznej; wprowadzałam korekty (np. rozstrzyganie konkursów dwa razy do roku, zwiększanie samodzielności uczniów w wykonywaniu poleceń). Konsultacje pohospitacyjne wskazywały mi kierunki do doskonalenia formy przekazywania wiedzy uczniom w sposób adekwatny do ich potrzeb i możliwości rozwojowych. Realizacji tego zadania służyły również sporządzane każdego roku sprawozdania z pracy dydaktycznej i wychowawczej.
Sposoby ewaluacji:
- obserwacja pracy i osiągnięć uczniów,
- ankiety ewaluacyjne,
- rozmowy z uczniami, nauczycielami i rodzicami,
- metody socjometryczne.
Ewaluacja w oświacie - ocena przydatności i skuteczności podejmowanych działań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych w odniesieniu do założonych celów, służącą doskonaleniu tych działań (Rozporządzenie MENiS z 23 kwietnia 2004). W nowszym Rozporządzeniu MEN (z 7 października 2009) definicja ogólniejsza: Ewaluacja - praktyczne badanie oceniające przeprowadzane w szkole lub placówce.
Prowadziłam zajęcia w obecności opiekuna stażu, które każdorazowo zostały omówione i skonsultowane
• Hospitowałam zajęcia prowadzone przez innych nauczycieli.
Ewaluacja to ocena, która ma dostarczyć konkretnych i rzetelnych informacji, to szukanie odpowiedzi w jakim stopniu zamierzone cele zostały osiągnięte, ocena przydatności i skuteczności. Ewaluacji mogą podlegać programy, lekcje, projekty, rozwój ucznia, atmosferę, organizację zajęć itp. Należy ustalić, co będzie podmiotem ewaluacji, dlaczego badamy i jak zostaną wykorzystane wyniki. Należy dobrać metody badań (jakościowe lub ilościowe). Najprostszym sposobem jest ankieta. Ewaluacja bieżąca pozwala na systematyczną weryfikację działań w trakcie realizacji oraz modyfikację działań. Ewaluacja końcowa służy między innymi podejmowaniu decyzji o kontynuacji lub zmianie sposobu realizacji działań i wyciąganiu wniosków. Nie należy mylić ewaluacji z ocenianiem– ocena nie daje odpowiedzi na pytanie jakie zmiany wprowadzić; ani z diagnozą ( jest na początku i służy ocenie stanu faktycznego).
&7 ust.2 pkt2
1. W jaki sposób rozwija pani zainteresowania swoich uczniów i jakie to przyniosło efekty?
organizując koła zainteresowań, zajęcia pozalekcyjne dające możliwość do kształtowania i rozwijania zainteresowań. Inspirują one do twórczego działania. Dają dzieciom możliwość ciekawego spędzania czasu, chronią od nudy i od różnych dziwnych pomysłów, które przychodzą w tym wieku do głowy, pozwalają nawiązywać przyjaźnie.
Metody pracy nauczyciela są ważnym czynnikiem wpływającym na zainteresowania . Jeżeli nauczyciel potrafi dostrzec zainteresowania ucznia pewnymi sprawami to jest to jemu cenna wskazówka do kształtowania i rozwijania zainteresowań u swych wychowanków. Zainteresowania łatwiej budzą się, jeżeli doświadczenia dziecka poparte są zdolnościami. Zdolność manualna, różnicowanie kształtów i wrażliwość na barwy sprzyja rozwijaniu zainteresowania plastycznego. Dobry słuch sprzyja rozwojowi zainteresowań muzycznych. Dziecko z rozwiniętą motoryką zainteresuje się sportem. W związku z tym, należy pamiętać, że okres dzieciństwa musi zostać wykorzystany maksymalnie dla kształtowania zainteresowań. Jest wiele form i metod kształtowania zainteresowań dzieci i młodzieży. Do nich można zaliczyć: zajęcia pozalekcyjne, kółka zainteresowań, spotkania z ciekawymi ludźmi, wycieczki, literatura, teatr, film, zabawy, konkursy itp.. Dobrą formą rozbudzenia zainteresowania są zagadki, ciekawostki, szukanie eksponatów.
Nauczyciel ma wiele okazji aby kształtować, budzić zainteresowania swoich uczniów. Materiał nauczania, pomoce dydaktyczne, wiedza nauczyciela ułatwia tą działalność.
Spośród wielu metod pracy z dziećmi za najbardziej sprzyjające ich rozwojowi, szczególnie na etapie kształcenia zintegrowanego uważa się metody aktywizujące. Stosowanie tych metod pozwala wykorzystać aktywność tkwiącą w dzieciach, ich spontaniczność, twórczość. Jednym ze sposobów uzewnętrzniania przeżyć dzieci jest ich udział w inscenizacjach powstających na podstawie lektur i opowiadań.
3. w jaki sposób rozpoznaje pani i wykorzystuje w swojej pracy problemy występujące w środowisku szkolnym?
Program profilaktyki szkolnej to ogół działań chroniących dzieci i młodzież przed zakłóceniami w rozwoju i interweniujących w sytuacji pojawiających się zagrożeń. Podstawa programu zakłada, że nauczyciele w swojej pracy wychowawczej, wspierają w tym zakresie obowiązek rodziców. W celu rozpoznania problemów wychowawczych w naszej szkole dokonaliśmy diagnozy środowiska szkolnego (nauczyciele i uczniowie) oraz środowiska rodzinnego uczniów. W wyniku analizy przeprowadzonych ankiet, obserwacji i przeprowadzonych rozmów możemy wyciągnąć wnioski, że w naszej szkole problemami wychowawczymi są:
- wagary uczniów
- palenie papierosów
- przemoc i agresja
- używanie wulgaryzmów, niska kultura języka w szkole
- brak zainteresowania nauką
- brak kultury osobistej
- niewłaściwe kontakty z rodzicami
- wandalizm
- uzależnienie od TV i komputerów
Eliminowanie czynników ryzyka i przeciwdziałanie im
. Tworzenie zdrowej atmosfery wokół dziecka
. Działanie wzmacniające czynniki chroniące przed patologią
. Wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju młodego człowieka jako jednostki zdolnej do życia w ramach różnych wspólnot
. Stworzenie warunków bezpiecznego funkcjonowania szkoły
. Stworzenie warunków przetrwania szkoły wolnej od zagrożeń
. Promocję zdrowego stylu życia
. Utrwalanie postaw i zachowań społecznych warunkujących prawidłowy rozwój
Nauczyciel:
- prezentowanie prawidłowych wzorów zachowań nauczycieli i innych pracowników szkoły
- podnoszenie wiedzy i doskonalenie kompetencji wychowawczych nauczycieli
- utrzymywanie osobowych relacji z uczniami poprzez konsultacje
- indywidualizowanie oddziaływań wychowawczych
- rozwijanie umiejętności dobrej współpracy nauczyciele- rodzice
- wyciąganie odpowiednich konsekwencji przez nauczycieli i innych pracowników szkoły wobec nieprawidłowych zachowań uczniów
4. Jak w swojej pracy uwzględnia pani problematykę współczesnych zagrożeń cywilizacyjnych?
wykorzystanie współczesnych problemów cywilizacyjnych wśród dzieci (choroby psychosomatyczne, nerwice, uzależnienia, zaburzenia wegetatywne i emocjonalne itp.) w terapii grupowej i indywidualnej.
Innym zadaniem z tego zakresu było podejmowanie działań profilaktyczno – wychowawczych, uwzględniających współczesne problemy społeczne i cywilizacyjne. Na każdy rok szkolny tworzyłam plany pracy wychowawczej, w których zawierałam następujące zagadnienia: Ja i moja klasa; Dbam o swoje bezpieczeństwo; Sami o sobie; Moja rodzina; Ziemia naszym domem; W zdrowym ciele zdrowy duch; Jak spędzam wolny czas; Zachowujemy polską tradycję; Polska to moja Ojczyzna; Uczę się żyć wśród rówieśników; Uczę się mówić „Nie!”; Chcę być wartościowym człowiekiem.
Starałam się uwrażliwiać uczniów na problemy współczesnego świata, oczywiście w miarę potrzeb i w sposób dostosowany do wieku dzieci. Mam tu na myśli problemy związane z życiem rodzinnym i społecznym (pokojowe rozwiązywanie konfliktów, przeciwdziałanie przemocy i agresji), z zanieczyszczeniem środowiska naturalnego, z prowadzeniem szeroko rozumianego zdrowego trybu życia (odżywianie, kultura spędzania wolnego czasu, unikanie używek). Uczniowie brali udział w szkolnej zbiórce baterii, plastikowych zakrętek, w zbiórce pieniędzy „Góra grosza”
W związku z wejściem w życie nowej Podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół od roku szkolnego 2009/2010 prowadzę zajęcia komputerowe. W czasie ich trwania uczniowie uczą się obsługiwać komputer w podstawowym zakresie, posługują się wybranymi programami i grami edukacyjnymi rozwijając swoje zainteresowania. Nabywają umiejętności wyszukiwania i korzystania z informacji, tworzą teksty i rysunki. Szczególną uwagę zwracam na zapoznanie uczniów z korzyściami i zagrożeniami wynikającymi z korzystania z komputera, Internetu i multimediów.
Ponadto kilka razy korzystałam na zajęciach z prezentacji multimedialnych przygotowywanych samodzielnie lub udostępnionych w Internecie np. Atlas grzybów, Mieszkańcy lasu, Warstwowa budowa lasu, Krainy geograficzne Polski, Środowisko wodne.. Dzięki temu uczniowie wykazywali większe zainteresowanie prezentowanymi treściami, aktywniej uczestniczyli w zajęciach, a przez to lepiej przyswajali sobie wiedzę z zakresu różnych dziedzin. Często prezentacje te były wykorzystywane do powtarzania i utrwalania zdobytych.
Zadania związane z nabywaniem umiejętności zastosowania wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki oraz ogólnych zagadnień z zakresu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w spawach nieletnich, w rozwiązywaniu problemów związanych z zakresem realizowanych przez nauczyciela zadań
(Rozporządzenie MENiS z dn. 1.12.2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli - §7 ust.2. pkt 4.)
Pierwszym zadaniem z tego kręgu było rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów edukacyjnych i wychowawczych w oparciu o wiedzę psychologiczną, pedagogiczną i dydaktyczną. Przez cały okres stażu starałam się identyfikować pojawiające się problemy edukacyjne lub wychowawcze. Na podstawie przeprowadzonej diagnozy podejmowałam próby ich rozwiązywania. Korzystałam z posiadanej wiedzy psychologiczno – pedagogicznej, a także zwracałam się o pomoc do rodziców, pedagoga szkolnego, czy Dyrektora. W niektórych przypadkach kierowałam uczniów na badania do poradni psychologiczno – pedagogicznej. Zawarte w opiniach wyniki rozpoznania dawały mi pełniejszy i dokładniejszy obraz sytuacji i stanowiły podpowiedź, jak dalej postępować w danym przypadku.
5. Z jakiej literatury psychologiczno-pedagogicznej korzysta pani podczas problemów wychowawczych
Przez cały okres stażu, w miarę potrzeb i zainteresowań, przeglądałam literaturę z psychologii, pedagogiki oraz korzystałam z czasopism metodycznych. Były to następujące pozycje:
- Krzysztof Zajączkowski „Program profilaktyczno-wychowawczy dla uczniów klas I – III szkoły podstawowej”, Kraków 2005;
- Adele Faber, Elaine Mazlish „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”, Poznań 1998;
- Thomas Gordon „Wychowanie bez porażek”, Warszawa 1993;
Dyrda B.: Zjawiska niepowodzeń szkolnych uczniów zdolnych: rozpoznawanie
i przeciwdziałanie. Kraków 2007
Kozak. S.: Patologie wśród dzieci i młodzieży: leczenie i profilaktyka. Warszawa 2007.
Studiowanie literatury i czasopism pomagało mi w rozwiązywaniu trudności wychowawczych, wzbogacało o nowe informacje dotyczące warsztatu pracy pedagogicznej, pozwalało poznać doświadczenia innych pedagogów.
Swoimi umiejętnościami wykorzystania technologii informacyjnej, programów
komputerowych dzieliłam się również z innymi nauczycielami. Pomagałam im w
opracowywaniu różnych publikacji, tworzeniu prezentacji czy dyplomów, a także
przygotowywałam sprzęt multimedialny na różnego rodzaju spotkania, konferencje,
prezentacje.
Z zasobów internetowych korzystałam również w celu uzyskiwania wiedzy na temat awansu
zawodowego poprzez Internet (portale poświęcone awansowi) www.literka.pl,
www.profesor.pl, www.eduseek.ids.pl, www.matura.pl, www.liceum.pl, www.noweliceum.pl, www.interklasa.pl, www.niemiecki.edu.pl, a także w celu poznawania przepisów i
aktów prawa oświatowego i ich aktualizowanie poprzez Internet.
1.Jakie formy pomocy dydaktycznej stosuje pani w pracy z uczniem mającym trudności w nauce?
Dydaktyczne środki zapobiegania i zwalczania niepowodzeń szkolnych:
- profilaktyka pedagogiczna, w tym głównie nauczanie problemowe i nauczanie w zespołach uczniowskich;
- diagnoza pedagogiczna, a w jej obrębie m.in. posługiwanie się takimi sposobami poznawania uczniów oraz kontroli i oceny wyników nauczania, jakie pozwalają na natychmiastowe wykrywanie powstających i narastających luk w wiadomościach i umiejętnościach każdego ucznia;
- terapia pedagogiczna, na którą składa się przede wszystkim wyrównywanie wykrytych wcześniej zaległości w zakresie opanowywanego przez uczniów materiału programowego poprzez indywidualizację nauczania na lekcji oraz w drodze organizowanych przez szkołę zajęć pozalekcyjnych w grupach wyrównawczych.
Do najbardziej efektywnej profilaktyki pedagogicznej polegającej na stosowaniu takich
form i metod, które wpływają skutecznie na wzrost efektywności pracy szkoły, należy nauczanie problemowe. Praca uczniów na lekcji w kilkuosobowych zespołach nad określonymi problemami o charakterze praktycznym lub teoretycznym:
- powoduje wzrost zainteresowania nauką,
- wdraża do wspólnego przezwyciężania trudności,
- stwarza okazję do wymiany poglądów,
- wyrabia krytycyzm myślenia,
- uczy racjonalnych metod planowania i organizacji wysiłków.
Wymagania co do formy mogą obejmować m.in.:- omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności,- pozostawienie więcej czasu na jego utrwalenie,- podawanie poleceń w prostszej formie, unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć,- częste odwoływanie się do konkretu, przykładu,- unikanie pytań problemowych i przekrojowych,- wolniejsze tempo pracy,- szerokie stosowanie zasady poglądowości,- w miarę możliwości odrębne instruowanie dzieci,- zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie.
FORMY POMOCY WOBEC UCZNIÓW Z NIEPOWODZENIAMI
SZKOLNYMI
1. Motywować do uczenia się poprzez pochwały, zauważanie najmniejszego
sukcesu.
2 .Tworzyć miłą i spokojną atmosferę wokół ucznia.
3. Zachęcać do działania, wskazywania pozytywnych osiągnięć i
2
chwalić w obecności grupy.
4. Aktywizować na każdej lekcji, nie pozostawiać ich własnemu losowi.
5. Zachęcać dzieci, by otwarcie mówiły o tym, czego nie rozumieją.
6. Organizować pomoc koleżeńską, wykorzystując uczniów zdolnych.
7. Koordynować pracę nauczycieli uczących w danej klasie.
8. Współpracować z rodzicami uczniów.
9. Współpracować z pedagogiem i psychologiem w przypadku długotrwałych
trudności w nauce.
10. Kierować na badania do Poradni PsychologicznoPedagogicznej
w celu
diagnozy niepowodzeń w nauce.
11. Rzetelnie realizować wskazania zawarte w opiniach.
12. Omawiać wskazania do pracy ze wszystkimi nauczycielami uczącymi
dziecko.
13. Zwracać uwagę na pozycję ucznia w klasie, aby motywować go do
regularnego uczęszczania do szkoły.
14. Zadbać, aby słabsze wyniki w nauce nie spowodowały gorszej pozycji w
klasie.
15. W ramach sprawdzianów wiadomości zadawać mniej zadań do wykonania,
ze względu na wolniejsze tempo pracy.
16. Uwzględniać wpływ słabszego opanowania techniki czytania na trudności w
czytaniu lektur szkolnych.
17. Sprawdzać wiadomości i umiejętności w sposób preferowany przez ucznia,
np. w formie odpowiedzi ustnej bądź pisemnej.
18. Pozwalać na tzw. zaliczanie mniejszych partii materiału, aby drobnymi
sukcesami motywować do pracy.
4. PROPOZYCJE ROZWIĄZANIAUświadomienie rodzicom ucznia konieczności przeprowadzenia badań kontrolnych w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz kontynuacja podjętych oddziaływań w procesie edukacyjnym:- stworzenie atmosfery sprzyjającej dobremu samopoczuciu dziecka- indywidualizacja pracy dziecka- dostosowanie zadań do możliwości dziecka- powolne, systematyczne przechodzenie od zadań łatwiejszych do trudniejszych, od prostszych do bardziej złożonych- utrwalanie prawidłowych umiejętności- mobilizowanie dziecka do wykonywania zadań poprzez stosowanie różnorodnych form ćwiczeń, metod aktywizujących - dostrzeganie najdrobniejszych postępów w pracy ucznia - akcentowanie pozytywnych cech osobowości chłopca- kształtowanie pozytywnych relacji w zespole klasowym- aktywne uczestniczenie ucznia w pracach zespołu klasowego- integrowanie oddziaływań edukacyjnych szkoły ze środowiskiem rodzinnym chłopca- utrzymywanie stałego kontaktu z poradnią
2. Jakie metody pracy z uczniami stosuje pani na zajęciach lekcyjnych i jak je pani dostosowuje do możliwości uczniów?
- metody aktywizujące,
- metoda w grupach,
- lekcje z grami dydaktycznymi
&7 ust.2 pkt 5
1. Wymień przepisy prawne regulujące awans zawodowy nauczyciela.
Przepisy prawne regulujące awans zawodowy:
2. W jakich aktach prawnych są określone kompetencje organów szkoły?
Organami szkoły są:
1. Dyrektor szkoły,
2. Rada Pedagogiczna,
3. Rada Rodziców,
4. Samorząd Uczniowski,
5. Rada Szkoły
Akty prawne:
1. Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.). 2. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.). 3. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2000 r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego (Dz. U. Nr 98, poz. 1066, z późn. zm.). 4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 28 lipca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego (Dz.U. z 2009 r. Nr 123, poz. 1022)
3. Co zawiera ramowy statut szkoły?
STATUT SZKOŁY- (tzw. Konstytucja szkolna) powinien zawierać:
1) organ prowadzący szkołę lub placówkę,
2) organy szkoły lub placówki oraz ich kompetencje,
3) organizację szkoły lub placówki,
4) zakres zadań nauczycieli oraz innych pracowników szkoły lub placówki,
5) zasady rekrutacji uczniów,
6) prawa i obowiązki ucznió...
krispol80