Powell Arthur - Cialo przyczynowe.doc

ROZDZIAŁ I: OPIS OGÓLNY

W poprzednich trzech tomach tej serii, a mianowicie w Ciele eterycznym. Ciele astralnym i Ciele mentalnym, studiowaliśmy przebieg życia każdego z tych trzech wyższych narzędzi człowieka. W tomach tych wystarczyło wziąć pod uwagę każde z owych trzech narzędzi, jakimi aktualnie posługuje się człowiek, i poddać badaniu metody jego działania, prawa wzrostu, śmierci, a potem formowanie się zalążka, jakim są atomy permanentne i jednostka mentalna – nowych narzędzi tego samego rodzaju, umożliwiających ewolucję człowieka w trzech niższych sferach.

Gdy zaczynamy z kolei studiować ciało przyczynowe, praca nasza wchodzi w nową fazę i przegląd ewolucji człowieka musi mieć o wiele szerszy zasięg. Powodem tego jest fakt, że podczas gdy ciała: eteryczne, astralne i mentalne istnieją tylko w ciągu jednej ludzkiej inkarnacji, to znaczy są wyraźnie śmiertelne, to ciało przyczynowe istnieje przez czas całej ewolucji człowieka, w ciągu wielu inkarnacji, i dlatego jest względnie nieśmiertelne. Powiedzieliśmy: względnie nieśmiertelne, ponieważ jak zobaczymy w dalszym ciągu, istnieje moment, kiedy człowiek po zakończeniu swej normalnej ludzkiej ewolucji rozpoczyna ponadnormalną ewolucję i traci ciało przyczynowe, w którym żył i rozwijał się podczas minionych wieków.

Dlatego zajmując się ciałem przyczynowym człowieka, nie możemy już pozostać w obrębie osobowości, przyglądając się każdemu z jej narzędzi i poznając z jej punktu widzenia, jak ono służy ewolucji prawdziwego człowieka, który się nim posługuje; musimy natomiast stanąć z boku, patrząc z góry na narzędzia człowieka, jego osobowości, traktując je jako liczne przemijające instrumenty stwarzane na jego użytek, a potem odrzucane, tak jak się odrzuca zużyte narzędzia, gdy spełniły swe zadanie.

Ponadto, aby nasze studium było dostatecznie szerokie i pełne, a z intelektualnego punktu widzenia zadowalające, musimy odkryć i zbadać pochodzenie i narodzenie ciała przyczynowego, to znaczy poznać, jak się ono uformowało na początku. Stwierdzając, że ma początek, dostrzegamy natychmiast, że nie tylko musi ono mieć swój koniec, ale także istnieje jako inna forma świadomości, która posługuje się ciałem przyczynowym, podobnie jak ego w ciele przyczynowym posługuje się ciałami osobowości. Tą inną formą świadomości jest oczywiście ludzka monada. Aby więc w pełni zrozumieć rolę, jaką odgrywa ciało przyczynowe w ogromnej historii ewolucji ludzkiej, musimy też studiować monadę.

Cofając się do narodzin, czyli uformowania się ciała przyczynowego, pogrążamy się od razu w rozważaniu nad zawiłym zagadnieniem duszy grupowej, którym musimy się zająć. Szukając początków duszy grupowej, dochodzimy, cofając się krok za krokiem, do Trzech Wielkich Fal Boskiego Życia, od których pochodzą wszystkie formy przejawionego życia. Omawiając Trzy Wielkie Fale musimy z konieczności zająć się również w pewnej mierze sprawą uformowania materialnego świata, od którego te fale płyną.

Aby zatem nasze studium ciała przyczynowego mogło być zrozumiałe, musimy opisać, choćby tylko w krótkim zarysie, powstanie pola ewolucji, pojawienie się na tym polu wielkich strumieni życia, wyłanianie się monad, budowanie licznych królestw życia i zanurzanie się monad za pomocą atomów permanentnych w materialnym świecie oraz stopniowy rozwój życia duszy grupowej aż do chwili, kiedy po eonach istnienia osiągnięty zostanie moment indywidualizacji i pojawi się po raz pierwszy ciało przyczynowe.

Potem nasze rozważania pójdą na ogół tym samym torem, jak w poprzednich książkach tej serii. Będziemy musieli zająć się po kolei funkcjami ciała przyczynowego; jego składem i strukturą; naturą myśli przyczynowej; rozwojem i zdolnościami; częścią życia pośmiertnego człowieka, która upływa w ciele przyczynowym w wyższych niebiańskich światach.

Potem musimy przejść do bardziej szczegółowego poznania istoty ego, które mieszka w ciele przyczynowym i nim się posługuje, rzutując w niego cykl reinkarnacji osobowości za osobowością. Musimy poznać to, co nazywa się triszną, “pragnieniem", i jest prawdziwą przyczyną reinkarnacji; następnie atomy permanentne i mechanizm reinkarnacji oraz stosunek ego do całego procesu reinkarnacji i osobowości, którą ona rzutuje w niższe światy. Trzeba starannie przeanalizować cały stosunek ego do osobowości, jego połączenie z nią oraz sposób, w jaki jej używa.

Osobny rozdział zostanie poświęcony niektórym sakramentalnym środkom, mającym wzmocnić i ulepszyć połączenie między ego a osobowością, w dalszym rozdziale wyjaśniona zostanie sprawa pamięci dawnych żyć.

Potem przejdziemy do opisu, o tyle, o ile jest to możliwe, życia ego w jego własnej sferze. To doprowadzi nas do wtajemniczenia i przyjęcia do Wielkiego Białego Braterstwa, kiedy to ciało przyczynowe na chwilę znika. Podejmiemy próbę opisu świadomości buddhicznej oraz zwięzłego przedstawienia faktów dotyczących drugiego i wyższych wtajemniczeń.

Wreszcie zakończymy naszą długą historię opisem stosunku ego do jego “Ojca w niebisiech", czyli monady.

Tak więc, jak już powiedziałem, pole, które staramy się ogarnąć w tej książce, jest o wiele większe, aniżeli miało to miejsce w którymkolwiek z poprzednich trzech tomów tej serii. Mam nadzieję, że książka ta pozwoli uczniowi teozofii uzyskać wgląd w cudowną panoramę ludzkiej ewolucji i poznać w prawdziwej perspektywie rolę, jaką odgrywa każde z czterech subtelnych ciał człowieka: eteryczne, astralne, mentalne i przyczynowe.

ROZDZIAŁ II: POLE EWOLUCJI

Przez pole ewolucji rozumiemy materialny wszechświat, w którym odbywa się ewolucja. Mówiąc ściśle, życie, czyli duch, oraz materia nie mają w rzeczywistości oddzielnego bytu, lecz raczej stanowią dwa przeciwne bieguny jednego noumenu; ale dla intelektualnej analizy dogodnie jest rozpatrywać te dwa aspekty lub bieguny tak, jakby były odrębne, w podobny sposób jak budowniczy traktuje mniej lub bardziej oddzielnie plany części budynku, chociaż stanowią one tylko abstrakcję jednej całości – mianowicie budynku.

W naszym Układzie Słonecznym pole ewolucji składa się z siedmiu sfer lub światów, które można rozpatrywać w trzech grupach:

1. Pole przejawienia samego Logosa.

2. Pole normalnej ewolucji.

3. Pole normalnej ewolucji ludzkiej, zwierzęcej, roślinnej, mineralnej i elementalnej.

Fakty te zestawia najbliższa tabela.

Sfery adi i anupadaka istniały – jak to przyjmujemy – przed uformowaniem się Układu Słonecznego. Można sobie wyobrazić, że sfera adi obejmuje tyle materii przestrzeni, symbolizowanej przez punkty, ile Logos wyznaczy na materialną podstawę układu, który ma zamiar utworzyć.

Sferę anupadaka, przedstawioną za pomocą linii, możemy sobie wyobrazić jako złożoną z tej samej materii, zmodyfikowanej lub zabarwionej Jego indywidualnym życiem wszystko ożywiającą świadomością, dzięki czemu rożni się ona w pewnym stopniu od analogicznej sfer^ w innym Układzie Słonecznym. Pojęcia te można przedstawić w sposób symboliczny następująco:

Pole ewolucji

Rys. 1.: Początek wszechświata

Tę przygotowawczą pracę można zilustrować w inny sposób za pomocą dwóch układów symboli, z których jeden obrazuje troiste przejawianie świadomości Logosa, a drugi troistą zmianę materii odpowiadającą troistej zmianie świadomości.

Rys. 2.: Przejawienie świadomości u Logosa

Przyjrzyjmy się najpierw przejawieniu się świadomości po wyznaczeniu miejsca wszechświ...