Dziecko leworęczne w przedszkolu.
Zasadniczą sprawą związaną z oddziaływaniem wychowawczym na dzieci leworęczne jest ich nietypowość, rodząca wiele trudności w życiu codziennym. Celem tego oddziaływania powinno być zatem ułatwienie dzieciom leworęcznym egzystencji w świecie przystosowanym do zaspokajania potrzeb praworęcznych osób. Rozwijanie mocnych stron dziecka może uczynić je zdolnym do stawiania czoła wielu kłopotom.
Wiedza na temat potrzeb dziecka leworęcznego i sposobów udzielania mu pomocy jest ważna zarówno dla rodziców jak i pedagogów. Przede wszystkim jest to prawidłowe wychowywanie dziecka leworęcznego od okresu niemowlęcego. Następnie w wieku przedszkolnym obejmuje ono przygotowanie do nauki pisania z uwzględnieniem specyficznych trudności, jakie może powodować leworęczność. Celowi temu mogą służyć zajęcia stymulująco – korekcyjne; mają one z jednej strony aktywizować rozwój psychomotoryczny dziecka: funkcje percepcyjne, motoryczne i ich koordynację, z drugiej zaś strony korygować fragmentaryczne opóźnienia rozwojowe tych funkcji i zaburzenia ich integracji. Wyrównanie w ten sposób dysharmonii rozwojowych sprzyja uzyskiwaniu przez dziecko gotowości do nauki pisania i czytania.
Do szczegółowych celów zajęć stymulująco – korekcyjnych należą:
ü pobudzanie rozwoju ruchowego dziecka, szczególnie zaś usprawnienie motoryki rąk, jest to uzasadnione faktem, że wiele dzieci leworęcznych jest właśnie mało sprawnych manualnie , a także tym, że czynność pisania lewą ręką stawia przed tymi dziećmi wyższe wymagania pod względem sprawności ruchowej;
ü zachęcanie dzieci do rysowania i zajęć grafomotorycznych; dzieci leworęczne, jeśli są mało sprawne motorycznie , widząc słabe efekty swoich działań , lub jeśli zmuszane są siłą do rysowania prawą ręką, tracą wszelkie zainteresowanie tego typu zajęciami, pomimo zachęty nie chcą ich podejmować, a nawet zdarza się, że niechęć ta utrwala się na całe życie;
ü rozwijanie percepcji wzrokowej i koordynacji wzrokowo – ruchowejpoprzez zajęcia grafomotoryczne;
ü kształcenie orientacji w lewej i prawej stronie schematu ciała i przestrzeni;
ü kształcenie nawyków ruchowych związanych z kreśleniem linii pionowych i poziomych, okręgów;
ü rozwijanie zdolności do kontrolowania i regulowania napięcia mięśniowego występującego podczas zajęć grafomotorycznych;
ü kształcenie umiejętności rozluźniania napięcia mięśniowego i umiejętności odpoczynku.
Do szczegółowych celów zajęć wdrażających do pisania lewą ręką należy wykształcenie:
§ prawidłowego uchwytu pióra,
§ nawyków ruchowych związanych z postawą ciała, ułożeniem zeszytu, ręki i pióra podczas pisania lewą ręką;
§ nawyków ruchowych mających związek z kierunkiem pisania od lewej ku prawej stronie.
Opisane zasady i cele postępowania z dzieckiem wyznaczają program działania wobec dziecka leworęcznego. Program ten musi być jednak formułowany indywidualnie w stosunku do każdego dziecka na podstawie danych, dotyczących nie tylko jego lateralizacji, ale całej osobowości. Nie można tego w praktyce oddzielić ani nie wolno tutaj niczego pomijać. Mamy bowiem do czynienia z jednostką, której wszystkie aspekty somatyczne, motoryczne i osobowościowe są ze sobą powiązane.
Ćwiczenia stymulująco – korekcyjne można podzielić na kategorie, które odpowiadają szczegółowym celom i zasadom pracy terapeutycznej z dzieckiem leworęcznym.
A. Ćwiczenia zmierzające do ustalenia dominacji jednej z rąk:
- ćwiczenia obu rąk ( I cykl ćwiczeń oburęcznych),
- ćwiczenia umożliwiające wybór ręki dominującej ( II cykl ćwiczeń obu i jednoręcznych),
- ćwiczenia ręki dominującej i utrwalanie jej roli wiodącej ( III cykl ćwiczeń jednoręcznych).
B. Ćwiczenia rozwijające motorykę i ruchowo – słuchowe z metody dobrago startu:
- zabawy paluszkowe,
- zabawy manipulacyjne,
- zabawy konstrukcyjne,
- zabawy plastyczne.
C. Ćwiczenia pobudzające motywację do czynności grafomotorycznych, czyli „zabawa
w rysowanie”:
- malowanie palcami,
- ślady – odciski dłoni, stóp,
- malowanie grubym pędzlem – swobodna ekspresja,
- malowanki – niespodzianki ( pokrywanie farbą rysunków wykonanych świecą),
- portrety – odrysowywania dłoni, stóp, konturów ciała,
- obrysowywanie przedmiotów,
- rysowanie w szablonach,
- zabawa w „mapę” – połączenie zabawy tematycznej z elementami zajęć plastycznych: rysowania, malowania, lepienia,
- zabawy ruchowo – słuchowo – wzrokowe: rysowane wierszyki i wyliczanki, recytowane i śpiewane szlaczki,
- rysowanie prostych schematów,
- próby samodzielnego rysowania.
D. Ćwiczenia kształcące prawidłowy chwyt i regulujące napięcie mięśniowe rąk:
- ćwiczenia kształcące świadomość prawidłowego uchwytu i możliwości regulowania napięcia mięśniowego,
- ćwiczenia grafomotoryczne z nasadką H. Tymichovej,
- ćwiczenia w płaszczyźnie pionowej,
- ćwiczenia metodą dobrego startu,
- zabawy z wodą.
E. Ćwiczenia kształcące nawyki ruchowe związane z kierunkiem pisania:
- uświadamianie kierunków prawo – lewo w schemacie własnego ciała,
- ćwiczenia w określaniu kierunków w przestrzeni: góra – dół i lewo – prawo,
- ćwiczenia utrwalające zachowanie kierunku ruchu od lewej ku prawej stronie,
- ćwiczenia grafomotoryczne z utrwalaniem kierunku kreślenia linii pionowych i poziomych oraz okręgów.
F. Ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo – ruchową:
- czynności samoobsługowe,
- zabawy dydaktyczne,
- zajęcia plastyczne,
- ćwiczenia grafomotoryczne, a wśród nich:
- zamalowywanie obrazków,
- kalkowanie,
- obrysowywanie przedmiotów i rysowanie w szablonach,
- rysowanie po śladzie,
- rysowanie „od ręki”,
- odwzorowywanie rysunków,
- ćwiczenia ruchowo – wzrokowo – słuchowe z metody dobrego startu.
G. Ćwiczenia kształcące świadomość w schemacie ciała i orientację przestrzeni:
- uświadamianie schematu własnego ciała w sytuacjach naturalnych,
- obrysowywanie części ciała i nazywanie ich,
- metoda Weroniki Sherborne,
- ćwiczenia ruchowe z elementami różnicowania kierunków,
- zabawy towarzyskie, np. „ciepło – zimno”,
- zabawy ze śpiewem, np. „Nie chcę cię”,
- metoda dobrego startu,
- ćwiczenia z określaniem lokalizacji w przestrzeni przedmiotów przedstawionych na obrazku,
- ćwiczenia graficzne, np. wzorki na kartkach,
- ćwiczenia utrwalające pisownię liter podobnych pod względem kształtu, lecz inaczej ułożonych w przestrzeni.
Wśród wielu szczególnych zasad postępowania z dzieckiem leworęcznym najważniejsza jest, oczywiście, zasada ogólna, która uznaje prawo dziecka leworęcznego do posługiwania się lewą ręką.
Zasadniczym problemem pedagogicznym nie są jednak trudności techniczne dziecka leworęcznego, które mijają dość szybko, lecz raczej niepożądane konsekwencje niewłaściwego z nim postępowania wychowawczego.
Opracowała wykorzystując różnorodne, dostępne materiały
mgr Katarzyna Łukasiewicz
Miejskie Przedszkole Nr 16
w Puławach.
Bibliografia:
1. M. Bogdanowicz: Leworęczność u dzieci, WSiP 1989.
2. M. Bogdanowicz: Organizacja i program zajęć dla dzieci leworęcznych, Wychowanie w Przedszkolu 1/90.
3. M. Bogdanowicz: Zasady postępowania z dzieckiem leworęcznym, Wychowanie w Przedszkolu 10/89.
alamaria