Naczelna zasada wychowywania dzieci polega na tym, że dyscyplina powinna być połączona z miłością.
Świat obserwuje ludzi wierzących i zdyscyplinowane dzieci w rodzinach wierzących, co stanowi dobre świadectwo dla otoczenia.
Lepiej jest dzieci uczyć ni karać. Pierwszorzędnym czynnikiem wychowywania jest ustalenie pewnych celów i przydzielenie zadań dzieciom, uczenie dzieci odpowiedzialnymi za wypełnianie pewnych stałych obowiązków, których zakres powinien być poszerzany wraz z wiekiem dzieci. Aby wymagać od dzieci właściwego wypełniania postawionych przed nim zadań, powinniśmy najpierw wyjaśnic dziecku, jak dane zadanie ma zostać wykonane i dlacego ma być wykonane tak, a nie inaczej. Nie możemy karać diecka za złe wykonanie zadania,jeżeli przedtem nie wytłumaczyliśmy, w jaki sposób zadanie ma być wykonane.
Egzekwowanie wykonania zadań, jak również egzekwowanie posłuseństwa dzieci, powinno być stopniowane w następujący sposób:
1. chwalenie i nagradzanie,
2. strofowanie,
3. karanie rózgą.
Karanie rózgą ma za zadanie wytworzyć u karanego dziecka poważne
podejście do sprawy będącej przedmiotem kary, nauczyć dziecko rozróżniania dobra od zła, wpoić w dziecko poczucie sprawiedliwości. Musimy pamiętać, że z poczuciem śprawiedliwości są ściśle związane łaska i miłosierdzie.
Karząc swoje dzieci, musimy pamiętać o następujących czynnikach:
- Kara ma pomóc dziecku w utrwaleniu prawidłowego zachowania, a nie wyrażać naszą złość. Kara ma być dokonywana w miłości i powinna towarzyszyć jej rozmowa, wytłumacenie dziecku, dlacego musimy je ukarać.
- Kara nie powinna być dokonywana publicznie, lecz w „cztery oczy”.
- Nie należy karać dziecka pod wpływem złych emocji, złości, gniewu. Gdy dziecko spostrzeże, że kara jest tylko przejawem naszej złości, będzie karę lekceważyć i nie odniesie ona pożądanych skutków.
- Gdy dziecko, ukarane za jakieś przewinienie, w nastepnej podobnej sytuacji uniknie złego postępowania – należy dostrzec to i pochwalić dziecko. Dobrze jest w takim momencie zwrócić uwagę dziecka na Boga – podziękować Bogu we wspólnej modlitwie z dzieckiem za to, że pomógł odnieść zwycięstwo w krytycznej sytuacji.
Dziecko powinno być wychowywane w warunkach równowagi między dyscypliną, a swobodą wyboru, tzn. powinno mieć ustalone pewne granice postępowania, lecz w obrębie tych granic powinno mieć pozostawiona swobodę wyboru.
Dziecko powinno widzieć w domu praktyczny przykład posłuszeństwa – powinno mieć możliwość uczenia się na przykładzie posłuszeństwa swoich rodziców względem Niebiańskiego Ojca.
malpielew