Wypalenie zawodowe 1 (20.12.2003 r.) 1
Wypalenie zawodowe 2 4
Etyka w nauczaniu – studia magisterskie 6
Diagnoza psychologiczna 10
Elementy relacji psycholog – klient (18.10.2003) 13
Zasady udzielania informacji zwrotnych oraz zakończenie kontraktu (8.11.2003 r.) 17
Pomoc na odległość 23
Wykład 2 26
Wykład 2 - diagnoza psychologiczna; aspekty etyczne diagnozy 30
Wykład 3 36
Wykład 3 39
Wykład 4 44
Wykład 3 i 4 52
Wykład 5 55
Wykład 5 60
Wykład 6 (22.11.2003 r.) 62
Wykład 7 (brak 1 części wykładu) 67
Wykład 8 71
Wykład 9 74
Wykład 10 78
Wykład 11 82
Wykład 12 87
Wykład (25 stycznia) 91
Psycholog w mediach 100
1. cechy zawodu – intensywne, codzienne zaangażowanie w problemy innych ludzi przy jednocześnie niskim prestiżu zawodu, anonimowości, wysokich wymaganiach pracy w stosunku do otrzymywanych z tego tytułu gratyfikacji. Zawody takie, jak lekarz, nauczyciel, psycholog (występują tutaj interakcje między ludźmi).
2. przewlekły stres związany z wykonywaną pracą:
1. obszary obciążeń zawodowych (stresory):
- obiektywne warunki wykonywania zawodu, przekonanie o wysokich normach zawodowych.
3. subiektywna ocena stresu zawodowego – wyzwanie, zagrożenie, strata; obciążenie psychiczne.
4. skuteczność strategii radzenia sobie ze stresem zależy od:
1. odporność związana z dotychczasową skutecznością radzenia sobie;
2. kompetencje zawodowe, poczucie własnej skuteczności.
Przyczyny zawodowej frustracji i zaniku skuteczności.
1. wysokie wymagania: początkowy entuzjazm;
staż dopiero w 2006 roku. To wdrażanie w zawód przez opiekuna psychologa.
2. brak sukcesu;
3. niskie zarobki, nieprzystające do wykształcenia, zdolności i odpowiedzialności;
4. uzależnienie kariery od decyzji administracyjnych;
5. seksizm (kobiety niechętnie widziane są w wojsku, w zakładach karnych);
6. niepewne sytuacja finansowa placówki i brak pomocy instytucjonalnej;
7. nieskuteczność zaangażowania na przeciętnym poziomie;
8. miejsce pracy poddane kontroli zewnętrznej; narażenie na nieporozumienia i podejrzenia;
Fazy wypalenia zawodowego – mechanizm błędnego koła / symptomy wypalenia są przyczyną i skutkiem
Faza I – nadmierne i długotrwałe przeciążenie pracą, którego człowiek nie jest w stanie pokonać przez zwykłą aktywność;
Efekt – zmęczenie, irytacja, emocjonalne wyczerpanie;
Faza II – negatywne, zdehumanizowane zachowanie wobec współpracowników – cynizm, apatia, sztywność działania;
Efekt – emocjonalne dystansowanie się wobec problemów zawodowych (obrona przed stresem);
Faza III – zmiany w postawach i motywacji;
Efekt – wyczerpanie emocjonalne i psychofizyczne, depersonalizacja, obniżona satysfakcja zawodowa aż do poczucia bezsensu i rezygnacji;
Etapy prowadzące do wypalenia zawodowego.
1. grzeczność i idealizm;
2. przepracowanie;
3. coraz bardziej zmniejszająca się grzeczność;
4. poczucie winy z tego powodu;
5. coraz większy wysiłek, żeby być grzecznym i solidnym;
6. brak sukcesów;
7. bezradność;
8. utrata nadziei (beczka bez dna);
9. wyczerpanie, awersja do klientów, apatia, stanowczy sprzeciw, złość;
10. wypalenie:
- oskarżanie siebie, ucieczka, cynizm, sarkazm, reakcje psychosomatyczne, nieobecność w pracy, duże wydatki pieniężne, wypadki, sztywne trzymanie się przepisów w pracy, samobójstwo, romanse bez miłości, rozwód, nagła, nieprzemyślana rezygnacja z pracy, upadek społeczny, niedotrzymanie kroku itp.
Pokonywanie problemów:
1. higiena psychiczna
o kształtowanie życia codziennego;
o autoterapia;
o techniki relaksacyjne i aktywizujące;
o doświadczanie sztuki i wyrażanie się przez nią
o nagradzanie samego siebie;
o zatrzymywanie myślenia;
o dialog z innymi – modlitwa, dziennik;
o lektury;
o samotność i natura.
2. radzenie sobie:
o dystans wobec klientów
o dystans wobec własnego partnera
o środki zaradcze przy wyczerpaniu
o nowe decyzje
3. Oparcie społeczne:
o wsparcie emocjonalne;
o wsparcie przy rozwiązywaniu problemów;
o wsparcie praktyczne i materialne;
o integracja społeczna;
o pewność związku.
Wypalenie zawodowe u psychologów i psychoterapeutów:
Autor badania – Fabrer i in. (1982) – zawód psych. – psychoter. : cechy korelujące z wypaleniem:
- brak wzajemnej uwagi w stosunkach z klientami;
- przepracowanie;
- zniechęcenie z powodu powolności postępów.
Krell i in. (1983) – psych. rodzinny:
- brak udziału w treningach, wsparcie społeczne;
Farber i in. (1985) – psych. kliniczni:
- niewielkie doświadczenie kliniczne;
Kahill i in. (1986) – psycholodzy:
- brak wsparcia ze strony rodziny i kręgu przyjaciół;
- wysokie oczekiwania zawodowe;
- rozczarowanie
Pierson/ Hubeny i in. (1987) – psycholodzy szkolni:
- konflikt ról;
- dwoistość ról
Podnoszenie kompetencji zawodowych:
1. systematyczne dokształcanie;
2. stała superwizja;
3. dbałość o własne psychiczne funkcjonowanie;
4. własna terapia psychologa.
Niepożądane konsekwencje wykonywania zawodu – „Deformacja osobowości”:
1. Długotrwałe obciążenie – życie w pośpiechu
2. Nadmierna identyfikacja – życie życiem klientów i wartościami pracy
3. Selektywne postrzeganie
4. Ślepe plamki – oglądanie świata z jednej zawodowej perspektywy
5. Zubożenie zainteresowań
6. Jałowość myślenia
7. Utrwalony odruch i ekspresja
8. Uczucia na zawołanie
Przyczyny:
v Intensywne zaangażowanie w problemy innych ludzi
v Niski prestiż zawodu
v Anonimowość świadczonych usług
v Duże wymagania w pracy i w stosunku do otrzymywanych gratyfikacji
v Przewlekły stres związany z pracą
v Poczucie bezradności, gdy nie można komuś pomóc
v Obiektywne warunki wykonywania zawodu, które najczęściej zależą od szefa; czasami bywa tak, że warunki są nie do zaakceptowania
v Przekonanie o wysokich normach zawodowych
v Subiektywna ocena stresu zawodowego – często bywa tak, że człowiek po studiach bardzo entuzjastycznie podchodzi do wykonywania zawodu, lecz po zetknięciu się z prawdziwym życiem nie jest w stanie tego wykonać; jednak po przystosowaniu się jest w stanie subiektywnie ocenić, że praktycznie nie ma żadnych stresorów
v Skuteczność radzenia sobie – związana jest z poczuciem własnych umiejętności zawodowych; obecnie można się dokształcać beż żadnych problemów;
Etapy prowadzące do wypalenia zawodowego:
Grzeczność i idealizm – gdy przychodzi młody pracownik, to oczekuje się od niego praktycznie wszystkiego, co rodzi przepracowanie;
W tym momencie grzeczność maleje, a rośnie poczucie winy, przez co trzeba włożyć więcej wysiłku w sytuację, w której człowiek pracuje. To z kolei rodzi brak sukcesów.
Pojawia się uczucie bezradności. Wszystko okazuje się, że wszystko robione jest źle.
Utrata nadziei. Prace zaczyna zabierać się do domu.
Wyczerpanie, awersja do klientów.
Wypalenie zawodowe pojawia się wtedy, gdy stale pracuje się w jednym miejscu; pracuje się z tymi samymi wychowankami, klientami.
Fazy wypalenia zawodowego:
1. Nadmierne i długotrwałe przeciążenie pracą, którego człowiek nie jest w stanie pokonać przez zwykłą aktywność
Efekt:
- irytacja
- zmęczenie
- emocjonalne wyczerpanie
2. Zdehumanizowane traktowanie współpracowników
...
psych_spoleczna