017 - Romantyczne podróże - Power Elizabeth - Bermudzki czworokat.pdf - Harlequin Romantyczne podróże - gosiadabrowska

Power Elizabeth

Bermudzki czworokĄt

Host of Riches

Rozdział 1

Obudziła się ze świadomością, Ŝe ktoś jest w mieszkaniu. Z pokoju

znajdującego się przy sypialni dobiegały jakieś hałasy!

Wyciągnęła rękę i próbowała zapalić lampkę. Nigdy do tej pory nie

czuła takich mdłości. Nigdy teŜ nie miała problemów ze znalezieniem

przełącznika. Dopiero po chwili przypomniała sobie, Ŝe znajduje się w

mieszkaniu Grega, czy raczej jego przyjaciela, u którego zatrzymywał

się, gdy przyjeŜdŜał do Londynu. Greg zostawił ją tutaj, kiedy odrzuciła

jego propozycję. Z powodu silnej migreny nawet się nie rozejrzała

dookoła, tylko od razu poszła spać.

CzyŜby wrócił? pomyślała, patrząc w stronę drzwi.

– Greg? – spytała, kiedy pojawił się w nich wielki cień.

– O, do diabła!

Fern zasłoniła oczy, bo oślepił ją jasny snop światła. Dostrzegła

tylko, Ŝe męŜczyzna jest wysoki, dobrze zbudowany i raczej smagły, a

moŜe po prostu opalony. Bała się, Ŝe za chwilę zwymiotuje. Czuła się tak

źle, Ŝe nawet nic przestraszyła się nieznajomego.

– Kim pan, u licha, jest? – zdołała wykrztusić, choć ból szarpał jej

krtań.

MęŜczyzną przez moment patrzył na nią w milczeniu. Nie widziała

jego twarzy, ale domyślała się, Ŝe – z niechęcią.

– W kaŜdym razie to chyba jasne, Ŝe nie jestem Gregiem. – Męski

baryton wwiercał się w jej uszy i rozsadzał czaszkę.

– Nie wiem, gdzie poszedł, ale pewnie do Ŝony. Koniec zabawy,

smarkulo. Czas wracać do domu.

Teraz stało się jasne, skąd bierze się jego nieprzychylne nastawienie.

Pewnie brał ją za nastolatkę uwiedzioną przez kumpla, o którym nie miał

chyba najwyŜszego mniemania. Zresztą sama Fern dowiedziała się, Ŝe

Greg jest Ŝonaty, dopiero poprzedniego wieczora.

– Kim pan jest? – powtórzyła pytanie.

– To oczywiste, właścicielem mieszkania – padła odpowiedź. –

Przyjechałem prosto z lotniska i jestem piekielnie zmęczony. No, zabawa

skończona Zbieraj się leczyć kaca gdzie indziej.

Fern prawie nic nie piła. Było jej przykro, Ŝe męŜczyzna uwaŜa

inaczej, ale właściwie trudno mu się było dziwić. Chciała nawet

protestować, wyjaśniać, ale nie miała na to siły. Z olbrzymim wysiłkiem

zebrała się i usiadła na łóŜku.

– No, nieźle się zabawiliście – mruknął męŜczyzna. Teraz widziała,

Ŝe jest mocno opalony, a jego twarz wykrzywił ponury grymas. – Czy

korzystaliście z mojego barku z równą swobodą, jak z łóŜka?

O BoŜe, ten człowiek uwaŜał, Ŝe spała z Gregiem! Fern ponownie

miała ochotę zaprotestować, nie znalazła jednak na to siły. Wszystko

przemawiało przeciw niej, łącznie ze strojem, czy raczej jego brakiem.

Miała na sobie tylko cienką koszulkę i majtki, bo wczoraj, kiedy zaczęło

jej być niedobrze, zdjęła kostium, Ŝeby go nie pognieść.

– AleŜ... – zaczęła i natychmiast zakryła usta rękami.

O BoŜe, zaraz zwymiotuje! I to tutaj, w sypialni tego brutala!

Fern wstała z trudem i zataczając się, przeszła do łazienki.

MęŜczyzna nie pomógł jej, ale teŜ i nie przeszkadzał. Z trudem

przyklęknęła nad sedesem i pozbyła się resztek wczorajszej kolacji.

Czuła się teraz jeszcze gorzej.

Z tyłu dobiegło stłumione przekleństwo, a następnie poczuta na

ramionach gruby, ciepły materiał. Nie miała nawet siły, Ŝeby

zaprotestować. Szczękała zębami i znowu było jej zimno.

MęŜczyzna pomógł jej wstać i poprowadził z powrotem do sypialni.

Czuła, Ŝe jest silny, znacznie silniejszy od niej. Zapach wody kolońskiej

draŜnił jej nozdrza. Zawsze, kiedy miała migrenę, pojawiała się teŜ

nadwraŜliwość zapachowa.

– Jak moŜna doprowadzić się do takiego stanu – mruczał.

– No, panienko, musisz się teraz wyspać, ale rano nie chcę cię tu

widzieć.

Znowu chciała coś powiedzieć, ale nie zdołała wydusić z siebie ani

słowa. Wszystko ją bolało. Ból rozchodził się od głowy i promieniował

na wszystkie części ciała. Fern zasłaniała oczy, poniewaŜ raziło ją

światło.

Nieznajomy mruczał coś cały czas. Zdaje się. Ŝe w mieszkaniu było

tytko jedno łóŜko, a on musiał spędzić jakoś czas do rana. Chciała

zaproponować, Ŝe sobie pójdzie, ale głos znowu odmówił jej

posłuszeństwa. Wydobyła z siebie jedynie coś w rodzaju Ŝałosnego

miauknięcia.

– BoŜe, co te dzieci teraz wyprawiają.

Wiedziała, Ŝe zwiódł go jej dziewczęcy wygląd, młoda twarz i

zadarły nosek, którego tak nienawidziła. Nie chciała jednak wdawać się

teraz w dyskusje. Z trudem wróciła myślami do wczorajszego spotkania z

Gregiem. PrzecieŜ zapewniał ją, Ŝe nikogo tutaj nie będzie i Ŝe moŜe

spokojnie przespać całą noc. Właściciel mieszkania wyjechał na dłuŜej

za granicę.

– PrzecieŜ miało pana nic być – wymamrotała tylko. – Greg

powiedział...

– To mieszkanie miało być tylko dla Grega – przerwał jej.

– Nigdy bym nie pozwolił, Ŝeby sprowadzał sobie tutaj nieletnie

dziwki!

Teraz najchętniej by go uderzyła. Nic miała jednak na to siły.

Ręce jej drŜały i czuła się tak, jakby mdłości mogły lada chwila

powrócić. Wszystko ją bolało. RównieŜ zraniona duma.

Uniosła trzęsącą się dłoń, a męŜczyzna spojrzał na nią z

politowaniem.

– No, jazda do łóŜka – powiedział i podszedł do drzwi.

Po chwili zgasił światło. Pokój znowu zatonął w półmroku. Fern

poczuła się głupio w obcym domu i łóŜku. Nie mogła jednak nic zmienić.

Co najwyŜej przeczekać migrenę i rano ulotnić się z tego mieszkania.

Myślała z niechęcią o ewentualnej rozmowie z niesympatycznym

właścicielem zajmowanego przez nią apartamentu.

Jednak wręcz z obrzydzeniem myślała o Gregu Petersie. Nareszcie

poznała jego prawdziwe oblicze. Zawsze wydawało jej się, Ŝe Greg jest

jej dobrym duchem. To on załatwił Fern tę posadę w agencji reklamowej.

Jeszcze osiem miesięcy temu pracowała jako grafik w małym studiu

komputerowym, a teraz była juŜ dyrektorem artystycznym u Harrisona

Stone'a. Stało się tak po tym, jak Stone'owie wykupili jej niewielką

firmę. Fern była przekonana, Ŝe natychmiast ją zwolnią, ale Greg

zapewnił ją, Ŝe ma odpowiednie znajomości i Ŝe nie musi się o nic

martwić. No i stało się. Franklin Stone zaproponował jej prestiŜowe

stanowisko. Kto wie, jak długo musiałaby sama piąć się po szczeblach

kariery, Ŝeby osiągnąć taką pozycję? A wszystko to zawdzięczała

Gregowi, który miał podobną pracę w Yorku.

Do niedawna spotykali się jedynie w sprawach zawodowych. Jednak

niecały miesiąc temu Greg zaprosił ją na kolację. Fern świetnie się

wówczas bawiła, a zachowanie Grega pozostawało nienaganne.

Poprzestali na jednym pocałunku na poŜegnanie, co było miłą odmianą

po tych wszystkich facetach, którzy spodziewali się, Ŝe w ramach

rekompensaty za posiłek natychmiast wskoczy im do łóŜka.

Takie kontakty ciągnęły się przez parę tygodni, a Greg mówił jej

coraz więcej o sobie i coraz częściej prosił ją o radę. Tak jak wczoraj.

Początkowo miała ochotę odmówić, gdyŜ czuła juŜ pierwsze

symptomy migreny, ale Greg był tak zmartwiony, Ŝe w końcu zgodziła

się tu przyjechać. Jednak niemal od razu okazało się, Ŝe chodzi mu

przede wszystkim o seks. Bez skrupułów wyjawił jej, Ŝe jest Ŝonaty, ale

będą mogli korzystać z mieszkania jego przyjaciela.

To zdarzenie, być moŜe, przyspieszyło nadejście choroby. Nagle

zrobiło się jej niedobrze. Chciała jak najszybciej wracać do domu, ale juŜ

nie była w stanie. Jednocześnie Greg stawał się coraz bardziej

natarczywy. Dopiero jej wyjście do toalety i potęŜna fala mdłości

ostudziły jego zapały. Wyszedł, trzaskając drzwiami, a ona połoŜyła się,

nie dbając o to, co będzie jutro i komu przekaŜe klucze do mieszkania.

Najgorsze zaś było to. Ŝe w swojej głupocie nie wzięła ze sobą

Ŝadnych proszków przeciwbólowych. Mogła jedynie mieć nadzieję, Ŝe

sen przyniesie jej ulgę i rano obudzi się w lepszym stanie.

Przytłumione światło, które wpadało do pokoju przez nie zasłonięte

okno, zwiastowało kolejny szary i chłodny jak na czerwiec dzień. Fern

rozejrzała się dokoła. Dopiero kiedy zobaczyła męską koszulę na

podłodze i parę innych rzeczy na komodzie, dotarto do niej, gdzie się

znajduje. Przypomniała sobie Grega, a takŜe niegrzeczne zachowanie

nieznajomego. Było jej gorąco. LeŜała w szlafroku męŜczyzny, przykryta

w dodatku kołdrą. Teraz miała przede wszystkim ochotę wziąć gorący

prysznic, a następnie napić się kawy. Nic miała tu nawet szczoteczki do

zębów, ale mogła przynajmniej wypłukać gardło.

Na szczęście migrena minęła. Fern była tylko osłabiona i, jak zwykle,

nie mogła się pozbyć uczucia, Ŝe prawe oko ma większe.

Przesila nieco chwiejnym krokiem do łazienki, gdzie natychmiast

weszła pod prysznic. O dziwo, nieznajomy zostawił dla niej włochaty

ręcznik. Było to oczywiste, poniewaŜ drugi suszył się właśnie na

wieszaku.

Gdzie wobec tego jest właściciel mieszkania? CzyŜby dyskretnie

zostawił ją samą?

Fern odruchowo wciągnęła w nozdrza zapachy, które dobiegały z

kuchni. Kawa i jajka na bekonie! O niczym innym nie marzyła. Znaczyło

to jednak, Ŝe będzie się musiała spotkać z gburowatym gospodarzem.

MoŜe lepiej byłoby wymknąć się bez poŜegnania?

Wykąpana i zaróŜowiona przeszła do pokoju gościnnego, który wydał

jej się nawet dosyć sympatyczny, chociaŜ po wczorajszych przejściach z

Gregiem wspominała go bez przyjemności. KsiąŜki i wygodne meble

017 - Romantyczne podróże - Power Elizabeth - Bermudzki czworokat.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: