Jude Deveraux - Zaproszenie 2 - Swaci.pdf - Deveraux Jude - aannamysz

Księga II

ZAPROSZENIE

Swaci

Na biurku Kane'a Taggerta paliły się wszystkie światełka

konsolety telefonu, ale kiedy rozdzwonił się jego prywatny numer,

przerwał rozmowę na „szóstce" i podniósł słuchawkę osobnego

aparatu. Linia była przeznaczona dla rodziny i opiekunów dwójki

synów Kane'a.

- Mama? - spytał, odwracając się z fotelem i spozierając na

horyzont obramowany nowojorskimi drapaczami chmur. - Cóż za

miła niespodzianka.

Nie pytał o nic, ale wiedział, że matka czegoś chce lub

potrzebuje, bo gdyby chodziło tyłko o pogawędkę, nie dzwoniłaby

w porze pracy giełdy.

- Muszę prosić cię o przysługę.

Kane okazał hart ducha i nie jęknął. Przed pięcioma miesiącami

jego brat bliźniak ożenił się i od tej pory matka nieustannie

usiłowała skierować na ślubny kobierzec owdowiałego drugiego

syna.

- Myślę, że przydałyby ci się wakacje.

Teraz jednak jęknął. Zerknął na konsoletę. „Czwórka" zaczęła

mrugać, co znaczyło, że Tokio zaraz się rozłączy.

- Kawa na ławę, mamo - westchnął. - Jaką torturę mi szykujesz?

- Twój ojciec nie czuje się najlepiej i...

- Przylecę...

- Nie, nie w tym rzecz. Chodzi tylko o to, że przez swoje

185

miękkie serce znowu wpakował się w kabałę i obiecałam mu

pomóc się wyplątać.

To było stałe zjawisko w domu rodziców. Ojciec często gęsto

oferował ludziom pomoc i brał na swoje barki za dużo. Pracował

za dużo. Troskliwa żona musiała więc przyjmować na siebie rolę

sekutnicy i uwalniać go od zobowiązań.

- W co się tym razem uwikłał? - zapytał Kane. Światełko

numer cztery zgasło.

- Wiesz, Ciem, ten nasz sąsiad - udzielając takich wyjaśnień,

dawała do zrozumienia, że Kane od tak dawna nie pojawiał się

w domu, iż mógł zapomnieć człowieka znanego mu od kołyski

- często zabiera ludzi ze Wschodniego Wybrzeża na konne

wyprawy. No i zeszłego miesiąca pojechał z szóstką facetów

i dostał trochę w kość. Posunął się w latach i to wspinanie się po

górach sporo go kosztuje.

Kane nie odzywał się słowem. Ciem był silny i żylasty jak

mustang, i Kane dobrze wiedział, że stan zdrowia tego „staruszka"

nie ma absolutnie żadnego związku z tym, do czego matka chce go

nakłonić.

- W każdym razie twój ojciec zobowiązał się, że poprowadzi

następną grupę.

Ciem lubił uczestniczyć w różnych intrygach, więc jeśli wrobił

lana Taggerta w przewodnictwo następnej wycieczki, miał ku temu

jakiś powód.

- Ponura sprawa, co? - zapytał Kane. - To była banda świrów,

prawda?

Pat Taggert westchnęła.

- To było okropne. Wiecznie niezadowoleni. Bali się koni. Szef

zalecił im wycieczkę, a im się to wcale nie uśmiechało.

- Nie ma nic gorszego. Więc w co Ciem wrobił tatę tym razem?

Pat odezwała się gniewnie;

- Ciem pewnie wiedział, że następna grupa będzie z tego

samego przedsiębiorstwa, ale... Kane...

- Rozumiem, że najgorszego jeszcze nie powiedziałaś.

186

- To kobiety! Ciem wiedząc o tym poprosił twojego ojca

O poświęcenie na to dwóch tygodni. Ma być przewodnikiem

czterech kobiet z Nowego Jorku, które będzie trzeba ciągnąć za

sobą na siłę. Wyobrażasz sobie coś podobnego?! Och, Kane, nie

możesz pozwolić...

Kane wybuchnął śmiechem.

- Mamo, daleko ci do oscarowych ról, więc daruj sobie tę

komedię. Chcesz, żeby twój owdowiały syn... twój biedny, samotny,

owdowiały syn... spędził dwa tygodnie w wyłącznym towarzystwie

czterech panien na wydaniu i może znalazł matkę dla swoich synów.

- Krótko mówiąc, tak - powiedziała zniecierpliwiona Pat.

- Jakim cudem możesz kogoś poznać, jeśli od rana do nocy

siedzisz w pracy? Te cztery panie mieszkają w Nowym Jorku,

mieście, które ty i Mikę wybraliście do zamieszkania, i...

W przewodach telefonicznych brzęczały nie wypowiedziane

słowa o tym, jak to Kane i jego brat opuścili dom rodzinny i zabrali

dziadkom wnuczęta.

- Odpowiedzią jest jednoznaczne nie - odparł Kane. - Nie!

I tyle, mamo. Potrafię znaleźć sobie żonę bez twojego swatania.

- W porządku - westchnęła Pat. - Wracaj do swoich telefonów.

Po tych słowach odłożyła słuchawkę i Kane przez moment

wpatrywał się w aparat i marszczył czoło. Musi posłać matce

kwiaty, a może jakiś kosztowny drobiazg. Ale przecież wiedział,

że kwiaty i biżuteria to żałosny substytut wnucząt.

Tego wieczoru znalazł się w domu dopiero po ósmej i do tej

pory jego szwagierka, Samantłia, zadbała już, żeby bliźniaki spały

słodko w łóżkach. Mikę był w sali ćwiczeń, więc Kane ucałował

śpiące dzieci i wszedł do bawialni, gdzie zastał Samanthę. Była

w zaawansowanej ciąży i zdawało się, że gdy krąży po willi,

zajmując się parą dorosłych mężczyzn i dwójką aktywnych pięcio

latków, nie odejmuje rąk od krzyża. Kane miał w Nowym Jorku

własne mieszkanie, nie umeblowane pokoje zapełnione w większo-

187

ści dziecinnymi zabawkami, i dysponował częścią domu rodziców

w Kolorado, lecz po tym, jak brat przedstawił go Samancie, Kane

i dzieci stopniowo przenieśli się do willi Mike'a. Kane widział

w tym rękę Sam, która chciała mieć wokół siebie rodzinę, a skoro

ona czegoś chciała, Mikę starał się jej to zapewnić.

Nie proszona przyniosła Kane'owi piwo w zimnym kuflu. Tysiąc

razy powtarzał, żeby go nie obsługiwała, ale była uparta jak muł.

Odstawił naczynie, wstał i pomógł jej usiąść w jednym ze

skórzanych, przepaścistych foteli. Nie była co prawda ciężka, lecz

nie sterowna jak zeppelin.

- Dzięki - powiedziała, po czym wskazała piwo skinieniem

głowy. - Ja chcę ci usłużyć, a ty mi to uniemożliwiasz, przez to,

że wstajesz, żeby mi pomóc.

Uśmiechnął się do niej, siadł i jednym haustem opróżnił połowę

kufla. Czasem tak bardzo pragnął tego, co należało do brata, że

żądza przepalała go do trzewi. Pragnął żony, która kochałaby jego

i jego synów, pragnął własnego domu. Chciał wreszcie przestać

żyć zastępczo życiem brata.

- Wyduś to z siebie - powiedziała Sam.

- Ale co?

- Nie lepszy z ciebie kłamca niż z Mike'a. Co cię gryzie?

Chciał odpowiedzieć: ty. Miłość do własnej szwagierki, początki

nienawiści do własnego brata.

Nie mógł wyznać prawdy, więc opowiedział o telefonie matki.

- No i co ty na to? - spytała Sam.

Uprzednio nie brał pod uwagę zaproszenia, lecz nagle uznał, że

dwa tygodnie na górskim bezludziu spędzone w towarzystwie

czterech kobiet to nęcąca perspektywa. Są mieszkankami Nowego

Jorku, więc będą lękały się przepaści, odgłosów nocy i na pewno

zakochają się na zabój w swoim przewodniku-kowboju. Kobieta

z Nowego Jorku zobaczy mężczyznę w dżinsowej koszuli, parze

Levisów i znoszonych kowbojskich butach, i już będzie jego.

Wystarczy przerzucić nogę przez koński grzbiet, a pewnie zemdleje.

Dopił piwo i uśmiechnął się. Myśl o kobiecie wpatrzonej

188

Jude Deveraux - Zaproszenie 2 - Swaci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: