zielona taktyka.pdf

Oddział 10th Mountain Oddział Navy Seals Oddział Pustynne Szczury Oddział Devil Dogs Oddział Bravo 6

Strona główna

GRUPA BAT Łódź

Oddziały w BAT Łódź

Artykuły

Airsoft

Survival

Taktyka

Taktyka zielona

Taktyka czarna CQB

Taktyka czarna MOUT

Galerie zdjęć

Filmy ze strzelanek

Łódzkie obiekty

Współpraca

Linki

Napisz do nas

Szukaj

WMASG Forum łódzkie

Współpraca

Wsparcie

Dodaj do ulubionych

Taktyka zielona

TAKTYKA ZIELONA

Taktyka Zielona – to zakres pojęć dotyczących walki w otwartym terenie (zarówno tereny leśne jak i pustynne), jest ona podstawą

szkolenia wojskowego. Szeroko pojęta Zielona Taktyka zawiera w sobie zagadnienia takie jak np. formacje patrolowe, sposoby

patrolowania terenu, „zakładanie” zasadzek, pokonywanie przeszkód terenowych w formacjach, poruszanie się po terenach leśnych

itp.

PATROL

Patrolowanie jest podstawowym zadaniem piechoty. Patrol jest podstawowym narzędziem jakim dysponuje dowódca do wykonania

zadań. W najprostszej formie Patrol jest bezpiecznym sposobem przemieszczania się z punktu A do B w terenie gdzie jest

możliwy kontakt z przeciwnikiem. Patrol może również stanowić część bardziej złożonych zadań jak np. zasadzka, która składa

się z patrolu na miejsce zasadzki, zasadzki właściwej i patrolu powrotnego po zakończeniu akcji.

Wyróżniamy następujące rodzaje patroli:

<![if !supportLists]> 1. <![endif]> Patrol do kontaktu z przeciwnikiem

<![if !supportLists]> 2. <![endif]> Patrol rozpoznawczy

<![if !supportLists]> 3. <![endif]> Patrol stacjonarny

Technika poruszania się w terenie

Podczas działań operacyjnych na poziomie taktycznym, siła ognia nowoczesnej broni automatycznej weryfikuje wszelkie błędy

popełnione przez żołnierzy. Poprawna technika przemieszczania się w terenie stanowi o bycie oddziału. Poruszanie się w terenie,

lub patrolowanie jest umiejętnością która musi być opanowana przez poszczególnych członków oddziału na bardzo wysokim

poziomie. Grupa żołnierzy przemieszczających się w terenie z użyciem poniższych technik, nazywana jest patrolem. Technika

poruszania się w terenie składa się z umiejętności ustawiania stóp na podłożu, skrytości poruszania się, odstępem pomiędzy

żołnierzami, skanowaniem sektorów ogniowych oraz wzajemnym ubezpieczeniem. Grupa żołnierzy stosujących te techniki, i

poruszająca się w danym szyku, tworzy formacje patrolową.

Wszystkie opisane techniki jak i cała taktyka prowadzenia walki, nie jest szablonowym stereotypem. Płynnie zmienia się w

zależności od dwóch podstawowych czynników:

TEREN i PRZECIWNIK

Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania,

zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z

przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy.

Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania,

zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z

przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy.

Drużyna składająca się z 710 żołnierzy (w tym podręczniku przyjęto model ADF gdzie drużyna składa się z 9 żołnierzy) jest

najmniejszym elementem który porusza się w terenie w formacji patrolowej. Dca drużyny, w oparciu o wspólne umiejętności

każdego żołnierza musi kontrolować swoją drużynę. Kontrola odbywa się przede wszystkim za pomocą sygnałów patrolowych,

poniżej. Ponadto głównym narzędziem kontroli jest rutyna patrolowa – każdy żołnierz wie gdzie znajduje się jego miejsce w

formacji i co jest od niego oczekiwane, oraz uniwersalna zasada “rób to co ja robię”.

Jeżeli skaut się zatrzymuje, reszta drużyny również się zatrzymuje. W dobrze przeszkolonej drużynie, sprawnie przekazującej

znaki patrolowe nie jest wymagany kontakt wzrokowy dcy z każdym podwładnym.

Radiostacje, jeżeli są na stanie, powinny być używane jedynie w wyjątkowych wypadkach.

Wyróżniamy dwie techniki poruszania się w terenie:

<![if !supportLists]> 1. <![endif]> Gdy kontakt jest wysoce prawdopodobny

<![if !supportLists]> 2. <![endif]> Gdy kontakt jest pewny

Od momentu desantowania do momentu ekstrakcji, podczas działań wojennych, kontakt z przeciwnikiem w terenie jest wysoce

prawdopodobny jako że aktualna pozycja wszystkich możliwych zagrożeń nie jest nigdy znana niezależnie od poziomu

przeprowadzonego rozpoznania. Zatem patrol zawsze porusza się zakładając że kontakt z przeciwnikiem może w każdej chwili

nastąpić. Technika ta ma na celu stworzenie optymalnych warunków do zniszczenia przeciwnika w razie kontaktu oraz dla

przetrwania oddziału.

Prędkość Poruszania:

Jest wiele czynników które wpływają na prędkość poruszania patrolu w strefie operacyjnej.

Teren i roślinność

Czas przeznaczony na wykonanie zadania.

Operacje przeciwnika

Dzień/noc.

Warunki atmosferyczne.

Zachowanie ciszy jest kluczem do sukcesu patrolu. Z praktyka można się poruszać w terenie z dostateczna prędkością w prawie

zupełniej ciszy.

Średnia prędkości poruszania patrolu to:

1.Teren Zamknięty – 1000m – 3000m na dzień

2. Teren Otwarty 3000m 10 000m na dzień

W zależności od aktywności przeciwnika patrol powinien zawsze poruszać się w tzw.: “skokach taktycznych”. W terenie

zamkniętym i podczas bez księżycowych nocy, skoki nie powinny być dłuższe niż 50m.

Skok taktyczny to po prostu niewielki odcinek który przemierza patrol, po czym się zatrzymuje. Takie postoje należy robić w celu

sprawdzania nawigacji, odpoczynku żołnierzy oraz prowadzenia nasłuchu. W terenie otwartym długość każdego skoku powinna

wynosić do 300 metrów

Formacje Patrolowe

W tej sekcji opisane są trzy podstawowe formacje patrolowe. Nie są to wszystkie formacje jakie dca może zastosować, ale są

opisane w tej sekcji aby stworzyć jednolitą podstawę nauczania nowych żołnierzy podstawowych zasad działania w każdej danej

formacji patrolowej. Formacje są opisane na podstawie 6osobowego patrolu oddziału specjalnego (OS), ale mogą być odpowiednio

zmniejszone do poziomu 45 osobowego OS, lub powiększone do rozmiaru standardowej, 9cio osobowej drużyny plutonu

piechoty.

Strzała

Ta formacja jest najczęściej używaną formacja w OS. Jest najlepiej przystosowana do przemieszczania się przez teren otwarty,

lekko zadrzewiony w czasie dnia, jak i również w nocy przy wystarczającym świetle. Patrol poruszający się tą formacją może

szybko zająć stabilną pozycję do wykonania odwrotu jeżeli kontakt z przeciwnikiem nastąpi z któregokolwiek kierunku. Formacja

również jest w stanie szybko wygenerować silny ogień w każdym kierunku. Jest wrażliwa na ogień skrzydłowy, ale mniej na ogień

frontalny. Odstępy i prędkość patrolowania w tej formacji są dyktowane terenem i roślinnością. Kolejność marszu to:

Każdy członek patrolu porusza się na specyficznej pozycji w strzale, jako że na podstawie tej formacji wszystkie inne procedury

(Pokonywanie Przeszkód, Kontakt etc.) są nauczane. Wszystkie procedury są opracowane w taki sposób aby zadania członków

nie podlegały zmianie niezależnie od formacji. Na przykład, medyk porusza się na lewym skrzydle w strzale, jak i również

ubezpiecza lewe skrzydło podczas pokonywania przeszkód. Poruszając się w szeregu, medyk również przechodzi na lewe

skrzydło podczas pokonywania przeszkód, kontaktu i podczas przejścia z formacji szereg na strzałę.

Kolumna

Powszechna formacja przyjmowana podczas przemieszczania się w terenie zamkniętym, wzdłuż liniowych obiektów takich jak

strumienie oraz w nocy kiedy widoczność jest poważnie ograniczona. Szereg powinien być rzadko używany przez OS. Pozwala na

dobrą kontrolę w nocy. Jest wrażliwy na ogień frontalny i najmniej wrażliwy z wszystkich formacji na ogień skrzydłowy. Podczas

kontaktu, oderwanie patrolu jest trudne. Szereg nie jest w stanie wyprodukować dobrej siły frontalnego ognia, ale może przenieść

maksymalną silę ognia na każde skrzydło. Odstęp i prędkość patrolowania są dyktowane przez teren, przeciwnika, oraz

widoczność. Kolejność marszu to:

Tyraliera

Ta formacja może być używana aby przeszukać wybrany teren lub instalację. Patrol poruszający się w formacji Strzała może łatwo

przejść w tyralierę, a z wprawą również z formacji szereg. Tyraliera jest normalnie używana w otwartym terenie i jest bardziej

narażona na ogień skrzydłowy niż frontalny. Formacja ta stwarza możliwość maksymalnego obstrzału frontu ale ma gorsze

możliwości na obstrzał skrzydeł. Odstęp i prędkość patrolowania są dyktowane przez teren, wymaganą dokładność

przeszukiwania oraz przeciwnika.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: