marzec

Raz śnieg pada,

a raz deszczyk.

Na jeziorze

lód już trzeszczy.

Błękit nieba

lśni w kałuży,

bałwan w słońcu

oczy mruży.

- Koniec zimy.

Przerwa.

Dzwonek.

- To nie dzwonek,

to skowronek!

Miesiąc marzec tak się maże

jak niegrzeczne dzieci.

To kroplami deszczu kapie

to znów słońcem świeci.

Wiatr swawolnik, czasem jeszcze

garścią śniegu rzuci,

ale wszyscy dobrze wiedzą,

że zima nie wróci!

To marcowi zima w głowie,

to wiosenne harce.

Chce być lutym, albo kwietniem,

byleby nie marcem!

Śniegiem prószy, a po śniegu

deszczem tnie ukośnie.

Czy to wiosna? Czy to zima?

Po prostu przedwiośnie.

Choć z dniem każdym coraz wcześniej

słoneczko rozbłyśnie,

choć z pod śniegu się wychyla

najpierwszy przebiśnieg,

marzec boczy się na wiosnę,

marzec już nie czeka i lodowa kra odpływa

po zbudzonych rzekach.

Kwiecień drzewa przystroił

w barwne kwiaty i zieleń.

Po ogrodach, po sadach

grają ptasie kapele.

Ziemię mokrą od rosy orze traktor zielony

- Kra, kra! - echo powtarza

z orki cieszą się wrony.

Ludzie sadzą ziemniaki,

żeby wzeszły niedługo.

Bocian chodzi po łące

liczy żaby nad strugą.

Dzwonią wiadra o studnie.

Wozy dotąd turkocą,

aż dzień pójdzie na nocleg.

Cień uśpi wieś nocą.

Kwiecień stary pleciuga

same bajdy plecie:

że kotki za płotem

a to... bazie przecież.

Opowiada, że zima

ukryła się w sadzie

i na młode drzewka

czapy śnieżne kładzie.

A toż śliwy i jabłonie

obsypane kwieciem!

A kwiecień - bajłuda

swoje plotki plecie...

kwiecień

maj

W majowy wtorek, majowy wiatr

z odświętną miną do miasta wpadł.

Wszedł do kwiaciarni przed ósmą tuż

i kupił bukiet z tysiąca róż.

Wszyscy zdziwieni patrzyli nań:

- Dla kogo kwiaty?

- Dla naszych mam!

Koło przedszkola przystanął wiatr

i każdej mamie podarował kwiat.

Najweselsze, najzieleńsze

maj ma obyczaje.

W cztery strony - świat zielony

umajony majem!

Ciepły deszczyk każdą kroplą

rozwija dokoła

z pąków - kwiaty, z listków - liście,

z ziółek - bujne zioła.

A po deszczu dzień pogodny

malowany tęczą

lubi wiązać krople srebrne

na nitkę pajęczą.

A gdy ciepła noc nadchodzi,

kiedy dzień już zamilkł,

maj bzem pachnie, wniebogłosy

dzwoni słowikami!