Sheckley Robert - Cos za nic.pdf - Sheckley Robert - Blood43

Robert Sheckley - CoĻ za nic

www.bookswarez.prv.pl

Czyzby istotnie cos uslyszal? Nie byl tego pewien. Odtwarzajac zdarzenia w chwile pzniej, Joe

Collins przypomnial sobie, ze lezal na wlasnym lzku, tak straszliwie zmeczony, ze nie mial

nawet sily zdjac z koca przesiaknietych woda butw. Z wzrokiem utkwionym w sieci pekniec na

brudnym zltym suficie, obserwowal wolno, zalobnie kapiaca do srodka wode.

To sie musialo zdarzyc wlasnie wtedy. Collins katem oka zlowil blysk metalu tuz kolo lzka.

Usiadl. Na podlodze, tam, gdzie nigdy nie bylo zadnej maszyny, stala maszyna.

W pierwszym momencie zaskoczenia, Collinsowi wydalo sie, ze slyszy bardzo odlegly glos,

ktry mwi:

- Juz! Gotowe.

Co do glosu - nie byl go pewien. Ale maszyna pozostawala faktem niezaprzeczalnym.

Collins przykleknal, zeby ja lepiej obejrzec. Maszyna mogla miec ze trzy stopy kwadratowe

powierzchni i cicho szumiala. Spekana, szara powierzchnia pozbawiona byla cech szczeglnych,

z wyjatkiem czerwonego przycisku w jednym rogu i mosieznej plytki posrodku. Plytka

informowala: UTYLIZATOR KLASY A, SERIA AA - 1256432. Pod spodem zas - UWAGA!

MASZYNA DO WYLACZNEGO UZYTKU OSOBNIKìW KLASY A!

I to bylo wszystko.

Collins nie zauwazyl zadnych pokretel, wskazwek, przelacznikw i tym podobnych urzadzen,

ktre zawsze kojarzyly mu sie z maszynami. Tylko mosiezna plyta, czerwony guzik i ten szum.

- Skades sie tu wzielo? - zapytal. Utylizator Klasy A szumial dalej. Collins i tak nie spodziewal

sie odpowiedzi. Siedzac na skraju lzka, patrzyl w zamysleniu na Utylizator. Pozostawalo pytanie

- co z nim zrobic?

Ostroznie nacisnal czerwony guzik, swiadom swojego braku doswiadczenia z maszynami, ktre

spadaly nie wiadomo skad. Co sie stanie, kiedy uruchomi urzadzenie - podloga sie rozstapi? Z

sufitu zaczna spadac male zielone ludziki?

Ale do stracenia mial mniej niz nic. Nacisnal guzik. Lekko.

Nic sie nie stalo.

- No, co jest, rb cos! - zirytowal sie Collins, wyraznie zawiedziony.

Utylizator dalej tylko cicho szemral i nic wiecej.

Zawsze mozna go oddac w zastaw. Uczciwy handlarz dalby mu za zlom przynajmniej dolara.

Sprbowal podniesc Utylizator. Okazalo sie to niemozliwe. Sprbowal raz jeszcze, tym razem

angazujac wszystkie sily i zdolal uniesc jeden rg o cal nad ziemie. Puscil ciezar i siadl na lzku,

dyszac ciezko.

- Trzeba bylo przyslac ze dwch facetw do pomocy - zwrcil sie Collins do Utylizatora. W

mgnieniu oka szum nasilil sie i cala maszyna zaczela wibrowac.

Collins obserwowal ja uwaznie, ale dalej nic sie nie dzialo. Wiedziony impulsem,

wyciagnal reke i pacnal w czerwony guzik.

W mig pojawili sie dwaj potezni faceci, odziani w zgrzebne stroje robocze. Z uznaniem

popatrzyli na Utylizator.

- Bogu dzieki - odezwal sie jeden - ze to maly model. Z tymi duzymi czlowiek sie nauzera jak

glupi.

- I tak lepsze to niz marmurowe kamieniolomy, no nie? - odezwal sie drugi. Spojrzeli na Collinsa,

ktry wytrzeszczal na nich galy. W koncu pierwszy powiedzial:

- No dobra, szefie, nie bedziem tu sterczec do nocy. Gdzie przestawic?

- Kim panowie sa? - wydukal Collins.

- Przenosicielami. A co, moze wygladamy jak siostry Vanizaggi?

- Ale skad panowie sie tu wzieli? - pytal dalej Collins. - I dlaczego?

- Wzielismy sie z firmy przenosicielskiej Powha Minnile Movers, Incorporated - wyjasnil facet. -

A dlatego, ze pan szanowny zyczyl sobie cos przestawic. Gdzie to postawic?

- Prosze sobie isc - powiedzial Collins. - Pzniej panw wezwe.

Przenosiciele wzruszyli ramionami i znikneli. Collins przez dluzsza chwile wpatrywal sie w

miejsce po nich. Potem przenisl spojrzenie na Utylizator Klasy A, ktry z powrotem szumial

sobie z cicha.

Utylizator? Znalazlby dla niego lepsza nazwe. Spelniarka zyczen, na przyklad.

Collins nie byl specjalnie wstrzasniety. Kiedy zdarza sie cud, tylko tepe, przyziemne umysly nie

potrafia go spokojnie zaakceptowac. Collins z cala pewnoscia do nich nie nalezal. Mial

doskonaly grunt do akceptacji wszelkich

zjawisk.

Wieksza czesc zycia spedzil na marzeniach, nadziejach i modlitwach o to, zeby zdarzyl mu sie

cud. W gimnazjum marzyl o tym, ze ktregos dnia obudzi sie i bedzie umial cala prace domowa

bez nudnej koniecznosci uczenia sie. W wojsku marzyl o tym, zeby jakis czarodziej albo dzinn

zmienil dyspozycje i przydzielil go do dekorowania swietlicy, zamiast zmuszac go, zeby robil to,

co wszyscy - czyli trenowal musztre.

Po wyjsciu z wojska Collins unikal pracy, gdyz byl do niej psychicznie nieprzystosowany. Obijal

sie, z nadzieja, ze jakas bajecznie bogata osoba, pod wplywem naglego impulsu zmieni swj

testament, zapisujac mu Wszystko.

W gruncie rzeczy, nigdy sie niczego nie spodziewal. Ale kiedy cud nastapil, byl przygotowany.

- Chcialbym dostac tysiac dolarw w drobnych banknotach - odezwal sie ostroznie Collins. Kiedy

szum sie nasilil, wcisnal guzik. Wyrosla przed nim spora kupa podniszczonych banknotw jedno-

, piecio- i dziesieciodolarowych. Nie byly zbyt piekne, to fakt, ale bez watpienia byly to

pieniadze.

Collins wyrzucil garsc banknotw w powietrze i patrzyl, jak z gracja osiadaja na podlodze.

Wyciagnal sie na lzku i poczal snuc plany.

Przede wszystkim, wyjedzie z maszyna poza Nowy Jork - moze gdzies na prowincje, gdzie

wscibscy sasiedzi nie beda mu przeszkadzali. Moga byc hece z podatkiem dochodowym. Kiedy

sie juz ustawi, powinien wyjechac do Ameryki Srodkowej, albo...

W pokoju rozlegl sie podejrzany odglos.

Collins skoczyl na rwne nogi. W scianie otwierala sie wyrwa, przez ktra ktos prbowal wtrynic

sie do srodka.

- Ejze! Przeciez cie o nic nie prosilem! - powiedzial Collins do maszyny.

Dziura w scianie powiekszyla sie i wielki, czerwony na gebie gosc wkroczyl jedna noga do

pokoju, z furia napierajac na brzeg wyrwy. W tym momencie Collins przypomnial sobie, ze

maszyny na ogl miewaja wlascicieli. Ktokolwiek byl posiadaczem spelniarki zyczen, na pewno

nie przyjalby jej utraty ze stoickim spokojem. Zrobilby wszystko, zeby ja odzyskac. Mozliwe, ze

nie zawahalby sie nawet przed...

- Bron mnie! - wrzasnal Collins do Utylizatora i dzgnal czerwony guzik.

Pojawil sie drobny, lysy czlowieczek w krzykliwej pizamie, zaspany i ziewajacy.

- Sanisa Leek, Gwarantowane Remonty Scian - wyrecytowal, trac oczy. - Jestem Leek. Czym

moge sluzyc?

- Wyrzuc go stad! - wrzasnal Collins. Czerwony na gebie, wymachujac dziko ramionami, zdolal

juz prawie przecisnac sie przez otwr w scianie. Leek wygrzebal z kieszeni pizamy blyszczacy

kawalek metalu. Czerwony na gebie zaczal wrzeszczec.

- Chwileczke! Pan nie rozumie! Ten czlowiek...

Leek wycelowal w niego blyszczaca blaszka. Czerwony na gebie wrzasnal i zniknal. Po chwili

znikla rwniez dziura w scianie.

- Zabil go pan? - zapytal Collins.

- Skadze znowu - odparl Leek, chowajac blaszke. - Ja go tylko zawrcilem jego wlasnym

kanalem. Ta droga wiecej nie sprbuje.

- Czy to ma znaczyc, ze sprbuje inna? - zapytal Collins.

- To mozliwe - powiedzial Leek. - Moze prbowac mikrotransferu, a nawet animacji. - Spojrzal

surowo na Collinsa. - To jest panski Utylizator, tak?

- Jasne - powiedzial Collins i zaczal sie pocic.

- I ma pan klase A?

- Naturalnie - zapewnil go Collins. - Gdybym nie mial klasy A, to co by u mnie robil Utylizator?

- Nie chcialem pana urazic - uspokoil go sennym glosem Leek. - Tak tylko zgaduje - wolno

pokiwal glowa. - Wy, ludzie klasy A, to sobie podrzujecie! Pan tutaj wrcil, zeby pisac powiesc

historyczna?

Collins tylko usmiechnal sie zagadkowo.

- No, bede lecial - powiedzial Leek, ziewajac jak najety. - Dzien i noc na nogach. Juz bym chyba

wolal kamieniolomy. I zniknal w pl ziewniecia. Deszcz ciagle bebnil w dach. Z drugiej strony

wywietrznika nadal dobiegalo chrapanie, niczym nie zaklcone. Collins byl znowu sam, sam ze

swoja maszyna.I z tysiacem dolarw w drobnych banknotach, rozsianych po calej podlodze.

Czule poklepal Utylizator. Ci z klasa A rzeczywiscie niezle sobie zyli. Pan sobie czegos zyczy?

Wystarczy wymwic zyczenie i nacisnac guzik. Nie ma watpliwosci, ze prawdziwy wlasciciel

teskni za swoja maszynka.Leek ostrzegal, ze gosc moze prbowac dobrac sie do niego inna

droga. Tylko jaka?

A zreszta, co za rznica. Collins zgarnal banknoty, pogwizdujac pod nosem. Wiedzial, ze dopki

ma spelniarke zyczen, potrafi o siebie zadbac.

Kilka nastepnych dni przynioslo wielkie zmiany w zyciu Collinsa. Z pomoca firmy

przenosicielskiej Powha Minnile przetransportowal Utylizator w glab stanu Nowy Jork. Tam

zakupil sredniej wielkosci gre w malo uczeszczanym zakatku Adirondakw. Ledwie dostal

papiery do reki, udal sie w samo serce swojej posiadlosci, o kilka mil od autostrady. Dwaj

przenosiciele, pocac sie jak myszy, taszczyli Utylizator w slad za nim, klnac przy tym

monotonnie, w miare jak forsowali gaszcz.

- Postawic mi go tutaj i zjezdzac - polecil Collins. Ostatnie dni znacznie wzmogly jego pewnosc

siebie.

Przenosiciele westchneli, nieco zdziwieni, i ulotnili sie. Collins rozejrzal sie dookola. Ze

wszystkich stron, jak okiem siegnac, otaczal go gesty las brzozowo-sosnowy. Powietrze bylo

slodkie i wilgotne. Ptaki cwierkaly radosnie w koronach drzew, od czasu do czasu przemknela

wiewirka. Natura! Collins zawsze kochal przyrode. Miejsce bylo idealne pod budowe duzego,

efektownego domu, z basenem, kortami tenisowymi, a nawet - czemu nie? - malym

lotniskiem.

- Chce miec dom - oswiadczyl stanowczo Collins i wcisnal czerwony guzik. Pojawil sie czlowiek

w nienagannym szarym garniturze urzednika i z pince-nez.

- Sluze uprzejmie, sir - rzekl, patrzac po drzewach. - Jestem jednak zmuszony prosic o bardziej

szczeglowa specyfikacje. Czy zyczy pan sobie cos klasycznego - bungalow, ranczo, willa

dwupoziomowa, dworek, zameczek lub palac? Czy tez model prymitywny typu igloo albo szalas?

Jako A, moze pan wymagac czegos supernowoczesnego - moze byc Pl-Fronton, Nowosc

Rozwinieta, albo Zatopiona Miniatura.

- Cos podobnego - powiedzial Collins. - Sam nie wiem. Co pan by proponowal?

- Nieduzy dworek - odparl tamten bez wahania. - Na ogl zaczyna sie od nieduzego dworku.

- Czyzby?

- Tak. Potem przeprowadzka w cieply klimat i tam palac.

Collins mial ochote zadac wiecej pytan, ale powstrzymal sie. Wszystko szlo jak po masle. Tamci

naprawde brali go za A - legalnego wlasciciela Utylizatora. Nie bylo powodu, zeby pozbawiac ich

iluzji.

- Niech pan sie sam wszystkim zajmie - polecil Collins urzednikowi.

- Naturalnie, sir - odparl tamten. - Zawsze to robie.

Przez reszte dnia Collins spoczywal na kanapie i popijal mrozone napoje, podczas gdy

Towarzystwo Budowlane Maxima Olph materializowalo sprzet i stawialo mu dom. Owocem tych

dzialan byla niewysoka budowla, liczaca okolo dwudziestu pokoi, ktra Collins ocenil jako

skromna, uwzgledniajac okolicznosci. Dom wzniesiono z

materialw najwyzszej klasy, wedlug projektw Moga z Degmy, wnetrza projektowal Towige,

basen - Mula, a ogrd francuski - Vierien.

Do wieczora dzielo bylo ukonczone, szczupla armia budowlanych zwinela swj sprzet i ulotnila

sie.

Collins zezwolil laskawie, zeby szef kuchni przyrzadzil dla niego kolacje. Nastepnie zasiadl w

przestronnym, chlodnym salonie, aby rzecz cala przemyslec. Przy nim, szumiac lagodnie,

przycupnal Utylizator.

Collins zapalil cheroota i wciagnal nosem aromat egzotycznego cygara. Na poczatek odrzucil

wszelkie wyjasnienia o charakterze nadprzyrodzonym. Wykluczyl demony i diably. Jego dom

wzniesiony zostal przez normalne ludzkie istoty, ktre gadaly, smialy sie i rzucaly miesem jak

kazda inna normalna ludzka istota.

Utylizator byl niczym wiecej jak eksperymentalnym gadzetem, dzialajacym na zasadach, ktrych

Collins nie rozumial i na zrozumieniu ktrych wcale mu nie zalezalo.

Czyzby aparat pochodzil z obcej planety? Malo prawdopodobne. Kto by specjalnie dla Collinsa

opanowywal jezyk angielski?

Utylizator musial zatem pochodzic z ziemskiej przyszlosci. Ale jak trafil do Collinsa?

Collins rozparl sie wygodnie i zaciagnal cygarem. Wypadki sie zdarzaja, pouczyl sam siebie.

Calkiem mozliwe, ze Utylizator po prostu osunalsie w przeszlosc. Potrafil przeciez tworzyc cos z

niczego, a to juz byla sprawa

skomplikowana.

Cz to musi byc za wspaniala przyszlosc, myslal Collins. Maszyny do spelniania zyczen! Co za

kultura! Czlowiekowi pozostawalo do roboty tylko jedno: wymyslac zyczenia. Hokus-pokus - i

gotowe. Z czasem wyeliminuja pewnie i ten czerwony przycisk. Wszelkie dzialanie manualnie

stanie sie zbyteczne. Oczywiscie bedzie musial bardzo uwazac. Nadal przeciez istnial prawowity

wlasciciel, i reszta tych calych A. Na pewno beda prbowali odebrac mu maszyne. Moze to klika

rodowa...

Katem oka dostrzegl jakis ruch. Podnisl wzrok. Utylizator drzal jak listek na wietrze.

Collins podszedl do niego, surowo marszczac brwi. Utylizator spowity byl ledwie widocznym

oblokiem pary. Aparat najwyrazniej sie przegrzewal.

Czyzby Collins go przeforsowal? Moze kubel wody...

Wtem zauwazyl, ze Utylizator wyraznie sie zmniejsza. Mial juz najwyzej dwie stopy kwadratowe

powierzchni i kurczyl sie dalej na oczach Collinsa. Wlasciciel! Albo cala kasta A! To musi byc

ten mikrotransfer, o ktrym mwil

Leek. Collins zrozumial, ze jezeli nie zdziala natychmiast, spelniarka zyczen skurczy sie do

nicosci i zniknie.

- Sluzba pomocnicza Leeka! - zakomenderowal. Pacnal guzik i szybko cofnal reke. Maszyna byla

bardzo goraca.

Leek zjawil sie w kacie pokoju, ubrany w luzne portki i koszulke gimnastyczna, z kijem

golfowym w reku.

- Czy musi mi pan przeszkadzac zawsze, kiedy...

- Niech pan dziala! - wrzasnal Collins, wskazujac na Utylizator, ktry mierzyl juz zaledwie stope

kwadratowa powierzchni i dyszal dymna czerwienia.

- Ja tu nic nie poradze - powiedzial Leek. - Mam licencje tylko na sciane czasu, a tu potrzebni sa

ludzie od mikrokontroli.

Poprawil uchwyt kija golfowego i juz go nie bylo.

- Mikrokontrola! - zadysponowal Collins i wyciagnal reke w strone guzika. Cofnal ja pospiesznie.

Czterocalowej szerokosci Utylizator palal czerwienia barwy wisni. Guzik wielkosci lebka od

szpilki, byl ledwo widoczny. Zjawila sie dziewczyna w rogowych okularach, z notesem w dloni, i

gotowym do notowania olwkiem w drugiej.

- Z kim chcialby sie pan skontaktowac? - zapytala z niezmaconym spokojem.

- Pomocy, szybko! - ryknal Collins, patrzac, jak jego bezcenny Utylizator kurczy sie i kurczy.

- Pan Vergon wyszedl na lunch - powiedziala dziewczyna, w zamysleniu gryzac koniec olwka. -

Wystrefowal sie, nie mam z nim lacznosci.

- A z kim ma pani lacznosc?

Dziewczyna skonsultowala sie z notesem.

- Pan Vis przebywa w Ciaglosci Dieg, a pan Elgis dziala gdzies w terenie, w Europie ery

paleolitycznej. Jezeli to naprawde pilne, radze sie skontaktowac z Kontrola Transferw

Punktowych. To nieduza firma, ale...

- Kontrola Transferw Punktowych! Natychmiast!

Cala uwage skupil na Utylizatorze. Zaatakowal go osmalona juz poduszka. Nic sie nie stalo.

Utylizator mial powierzchnie polowy cala kwadratowego i poduszka - uzmyslowil sobie Collins -

nie mogla wcisnac niewidocznego prawie guzika.

Przez moment Collins wahal sie, czy nie darowac sobie Utylizatora. Moze wlasnie nadszedl

wlasciwy moment. Mglby sprzedac dom, z urzadzeniem, i dalej zyc sobie calkiem niezle.

Nie! Przeciez jeszcze niczego waznego nie zazadal! Nikt mu nie odbierze skarbu bez walki!

Zmusil sie do trzymania oczu otwartych, kiedy dzgal rozgrzany do bialosci guzik sztywno

wyprezonym palcem wskazujacym.

Sheckley Robert - Cos za nic.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: