Scenariusz zajęć "Wielkanoc tuż, tuż!"
TREŚCI PROGRAMOWE:- doskonalenie wrażliwości zmysłowej:(wzrok, słuch, dotyk, węch, smak) w trakcie różnorodnej działalności- wykonywanie ćwiczeń rytmicznych w oparciu o piosenki – klaskanie, stukanie, inne umowne ruchy- rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych (czucie dotyku i ruchu) i motorycznych oraz ich współdziałanie- kształtowanie lateralizacji (doskonalenie ręki dominującej) oraz orientacji w schemacie ciała i przestrzeni- rozwijanie kompetencji językowych- wzbogacanie słownika dzieci- przeliczanie z zastosowaniem liczebników głównych i porządkowych- tworzenie z płaskich figur geometrycznych: zwierząt, ptaków..., określanie kształtów, wielkości, koloru i liczby użytych figurCELE:Dzieci będą:- poznawać tradycje świąteczne- doskonalić smak zmysłu- śpiewać piosenkę wykonując jednocześnie rytmiczne ruchy ręki - kreślić wzór w powietrzu- na tacce z kaszką manną - pędzlem na dużych arkuszach papieru- kredką na kartkach formatu A5 - w polach ograniczonych liniami - rozwijać sprawność manualną poprzez składanie modelu kurczaka z koła- przeliczać elementy stosując liczebniki główne i porządkoweMETODY PRACY: -czynna: zadania stawiane do wykonania-słowna: objaśnienia, instrukcje-oglądowa: obserwacja, pokazFORMY PRACY:-z całą grupą-indywidualna-zespołowaŚRODKI WSPOMAGAJĄCE DZIAŁANIE:koszyczek „świąteczny” z produktami na kanapki, fartuszki, opaski na włosy, plastikowe noże, piosenka „Kurki trzy”, woreczki z piaskiem, gazetka ilustrująca treść piosenki, wzór o wyrazistej fakturze, tacka z kaszką manną, kredki, pędzle, farby, duże arkusze papieru pakowego, kartki formatu A5, kartki z polami ograniczonymi liniami koła o różnej wielkości w kolorach: żółtym i czerwonym, klej, makieta (obraz) do uzupełnieniaLITRATURA:ABC Program wychowania przedszkolnego XXI wiekuMarta Bogdanowicz, Danuta Szlagowska „ Piosenki do rysowania” Marta Bogdanowicz „ Ruch i piosenki dla najmłodszych”Dorota Dziamska „ Edukacja przez ruch”Jadwiga Krzyżewska „Aktywizujące metody i techniki w edukacji”Nagrania magnetofonowe „ Piosenki do rysowania” i „ Ruch i piosenka dla najmłodszych” Część II, wydawnictwo „Fokus”I.1.Zabawa dydaktyczna doskonaląca zmysł smaku - „ Koszyczek świąteczny”.Nauczycielka przynosi koszyczek wielkanocny i wyjaśnia dzieciom znaczenie słowa „ święconka”. Ustalenie, co powinno znaleźć się w koszyczku świątecznym. Rozpoznawanie po smaku ( z zawiązanymi oczami) produktów wyjętych z koszyczka ( chleb, sól, masło, jajko, szynka, rzeżucha, szczypiorek).2.Wspólne wykonanie kanapek, z wykorzystaniem produktów znajdujących się w koszyczku –zwrócenie uwagi na higienę (mycie rąk, fartuszki, opaski na włosach ), bezpieczne posługiwanie się nożem, estetykę pracy.3.Spożywanie własnoręcznie wykonanych kanapek na śniadanie.II.1.Zabawa muzyczno -ruchowa „ Kaczka”- ćwiczenia w orientacji w schemacie ciała i przestrzeni„ Kaczka” słowa M. Barańska, E. JakackaJak to miło być kaczuszką, machać sobie prawą nóżką.Szczery uśmiech mieć na dziobie, prawą nóżką tupać sobie.Ref.Idzie kaczka nieboraczka.Śmiesznie człapie w luźnych laczkach.Za tą kaczką druga kaczka,Idzie kaczek cała paczka.Jak to miło być kaczuszką, machać sobie lewą nóżką.Szczery uśmiech mieć na dziobie, lewą nóżką tupać sobie.Ref.Idzie kaczka ...2.Piosenka pt. „Trzy kurki” –opracowanie piosenki METODĄ DOBREGO STARTU„ Trzy kurki”Wyszły w pole kurki trzy, heji gęsiego sobie szły, hej.Pierwsza z przodu,w środku druga,trzecia z tyłu oczkiem mruga.I tak sznurkiem kurki trzy,raz dwa, raz dwa, w pole szły, hej.3.Rozmowa na temat treści piosenki:-Kto jeszcze należy do tej rodziny? – podaj nazwy (mama..., tata..., dzieci...)-Jak szły kurki?-Co to znaczy, że szły „gęsiego”?4.Posłuchaj jeszcze raz piosenki i :-pokaż na tablicy pierwszą, drugą i trzecią kurkę-pokaż kurkę, która idzie na przedzie, z tyłu, w środku-pokaż kurkę, która idzie zaraz za pierwszą-pokaż przedostatnią kurkę5. Ćwiczenia ruchowe „Kura i kurczęta” – rozwijanie motoryki dużej i małej-marsz w przysiadzie, trzymanie dłoni na kolanach-naśladowanie palcami jednej a następnie drugiej ręki zamykanie i otwieranie ptasiego dziobka-szerokie wymachy ramion –wystraszone kurczęta uciekają do mamy6.Ćwiczenia ruchowo –słuchowe: -śpiewając piosenkę wystukaj jej rytm na woreczkach z piaskiemnajpierw prawą ręką, pięścią, palcami po kolei –pamiętaj, od lewej do prawej7.Ćwiczenia ruchowo –słuchowo –wzrokowe: -zobacz jak śpiewam i rysuję wzór piosenki-z jakich elementów się składa-kreślcie wzór palcem w powietrzu-rysujcie palcem po wzorze o wyrazistej strukturze-powtórzcie ćwiczenie jednocześnie śpiewając piosenkę-kontynuujcie śpiewanie, rysujcie jednocześnie wzór palcem na tacce z kaszką – rysujcie kilka razy po tym samym śladzie-malujcie pędzlem na dużych arkuszach papieru -kredką na kartkach formatu A5-w polach ograniczonych liniami8.Zajęcia końcowe: Usiądźcie w parach na dywanie, jeden za drugim. Podczas słuchania piosenki jedna osoba w każdej dwójce kreśli palcem wskazującym na plecach kolegi wzór piosenki. Potem zamieńcie się rolami.III.1. Składanie modeli kurczaków – origami płaskie z koła.Dzieci otrzymują koła o różnej wielkości, w kolorach: żółtym i czerwonym. Manipulując kołami ( składając, zaginając)wykonują elementy kurczaka –głowa, brzuszek, skrzydło, dziobek. Sklejają elementy. 2. Zabawa ruchowa „ Kurczaki” Dzieci –kurczaki wykluwają się z jajek: z siadu skulnego dzieci powoli podnoszą się, prostują, przeciągają.Dzieci- kurczaki ćwiczą dziobki: ćw. ortofoniczne.Dzieci –kurczaki biegają po podwórku. Na sygnał „niebezpieczeństwo” uciekają do mamy – podbiegają do nauczycielki.3. Tworzenie zbioru kurcząt –zespołowa karta pracy.Dzieci komponują wielki obraz. Układają swoje kurczaki na przygotowanej makiecie( dzielą je na małe i duże, przeliczają, porównują liczebność- o ile więcej, o ile mniej).
"Już Wielkanoc". Scenariusz zajęć edukacyjno - wychowawczych dla dzieci 4-letnich
Obszar edukacyjny: z zakresu mowy i myślenia, kulturalno – estetyczny.Cele ogólne:- poznaje tradycje związane ze świętami wielkanocnymi;- wykonuje prace plastyczną związaną tematycznie ze świętami;Cele operacyjne:- zna charakterystyczne elementy związane ze świętami wielkanocnymi;- dba o estetyczny wygląd swojej pracy; - wymyśla własne barwne wzory na świątecznej pisance;- wspólnie z całą grupą urządza kącik wielkanocny.Formy pracy:- zbiorowa;- indywidualna.Metody pracy:- burza mózgów;- indywidualnych doświadczeń dziecka;- żywego słowa;- zagadki.Środki dydaktyczne:- treść wiersza D. Ludwiczak „Wielkanoc”;- płyta CD z piosenką „Pisanki” (ze zbioru „śpiewające Brzdące” cz.2);- zagadki tematycznie związane z Wielkanocą oraz obrazki ilustrujące ich odpowiedzi;- szablony pisanek, kredki świecowe; - pocztówki świąteczne.Przebieg zajęć:1.Zabawa orientacyjno - porządkowa pt. „Zajączki się myją” – imitowanie ruchem treści zabawy. Wprowadzanie dobrej atmosfery sprzyjającej dalszemu, aktywnemu działaniu dzieci w ciągu całego dnia.„Zajączek się myje”Pan zajęcze myje łapkibo są bardzo, bardzo brudne.Myje pyszczek, myje szyje,bo wybiera się z wizytą.Lecz najdłużej myje uszybo ma uszy bardzo dłuuuuugie.Wodą, mydłem, mydłem wodanajpierw jedno potem drugie.2.Pan zajączek przyniósł w koszyczku świąteczne pocztówki. Nauczycielka rozkłada podarowane kartki na dywanie. Oglądanie i opisywanie świątecznych pocztówek – zapoznanie się z najbardziej charakterystycznymi elementami związanymi ze świętami wielkanocnymi. 3.Słuchanie wiersza pt. „Wielkanoc” D. Ludwiczak - zachęcanie dzieci do czynnego udziału w przygotowaniach do świąt . Zapoznanie ze znaczeniem symboli świątecznych (jajko – symbol życia, miłości i zmartwychwstania; sól – zdrowia i kondycji; chleb – dobrobyt; baranek – zwycięstwa Chrystusa.) 4.Wspólne urządzanie gazetki tematycznej. Rozpoznawanie i nazywanie elementów charakterystycznych dla tych świąt. Dbanie o estetyczny wygląd gazetki. Spontaniczne dzielenie się swoimi doświadczeniami i przeżyciami związanymi ze świętami wielkanocnymi.5.Zagadki do pana zajączka – rozwiązywanie zagadek przy pomocy ilustracji. Rozwijanie logicznego myślenia.- Wysyłamy je tym, z którymi nie możemy byś w święta, a których darzymy szczególną miłością i sympatią, życząc zdrowych, pogodnych świąt.(kartki świąteczne)- Świecimy je na tydzień przed Wielkanocą.Są barwne, kolorowe zrobione z gałązek wierzby, bazi lub sztucznych kwiatów.(palma wielkanocna)- Może być migdałowa, piaskowa, lukrowana z rodzynkami a każda zapachem kusi. (baba)- Przeważnie jest biały i na stole leży.Kładą na nim sztućce, stawiają talerze (obrus)- Jak się nazywa jajko malowane co na Wielkanoc się przydaje. (pisanka)-Żółciutkie kuleczki za kurką się toczą Kryją się pod skrzydła, gdy wroga zobaczą (kurczątka)-Upleciony ze słomy, wikliny chętnie nosi owoce, jarzyny. Grzyby też z lasu przyniesie oraz pisanki i baranka poniesie czasem. (koszyk)-Ma długie uszy futerko puszyste Ze smakiem chrupie marchewkę i sałaty listek. (zając)6.Słuchanie piosenki pt. „Pisanki” ze zbioru śpiewające brzdące. Wspólne omówienie treści wysłuchanego utworu. Opisywanie wyglądu pisanek, przeliczanie ich. Rozwijanie spostrzegawczości słuchowej.7.Kolorowanie szablonu pisanki. Rozwijanie wyobraźni dziecka – wymyślanie własnego kolorowego wzoru na pisance. Doskonalenie umiejętności prawidłowego trzymania kredki w dłoni. 8.Omawianie własnych pisanek. Ocena pracy pod względem estetycznym.
WIELKANOCTo najradośniejsze święto – zarówno w kościelnym roku liturgicznym, jak i w obrzędowym kalendarzu wsi polskiej. W niedzielę wielkanocna dzwony kościelne brzmią w szczególny sposób, oznajmiając zmartwychwstanie Chrystusa. Jak wierzono na Podhalu, mogły one obudzić śpiących w Tatrach rycerzy, by s szli walczyć o wolność Polski. Spiżowego głosu wielkanocnych dzwonów bały się złe moce, a ludzie, słysząc ich dźwięk,wyrzucali nienawiść ze swoich serc.Od XVIII wieku msze rezurekcyjne odprawiano nie o północy, lecz o świcie. Tradycyjnie towarzyszyła im kanonada ze strzelb, pistoletów, armat i moździerzy. Być może tę rytualną wrzawę podnoszono, aby przebudzić świat do życia.Gdy zakończono już przygotowania, można było spokojnie zasiąść do stołu, podzielić się „święconym” i złożyć sobie życzenia wszelkiej pomyślności i zdrowia.Na wielkanocnym stole królowało jajko, od wieków uważane za symbol początku i źródło życia. W mitologiach wielu ludów można znaleźć opowieść o jaju, z którego powstał świat. Uważano je również za znak zmartwychwstania, odrodzenia, powrotu do życia. W symbolice chrześcijańskiej zostało skojarzone ze świętem Zmartwychwstałego Chrystusa, który „wstał z grobu jaj z jaja kurczę” (Galicja XIXw.).W ludowych wierzeniach jajo było lekarstwem na chorobę, urok, chroniło przed pożarem, pomagało zdobywać upatrzoną dziewczynę lub chłopaka, zapewniało urodzaj, szczęście i pomyślność. Taczanie jaja po ciele chorego miało „wlewać” w niego nowe siły, odradzać go. Noworodka myło się w wodzie, do której wkładano, poza innymi przedmiotami mającymi zapewnić szczęście i bogactwo, również jajo. Wydmuszki pisanek wielkanocnych położone pod drzewami owocowymi miały je chronić przed szkodnikami. Wierzono, ze rzucone w płomienie ugasza pożar. Na wsi panował zwyczaj obdarowywania się pisankami. Dostawali je członkowie rodzin, dzieci chrzestne i osoby zaprzyjaźnione. Jeśli chłopakowi spodobała się któraś z panien, oznajmiał jej o tym, wręczając pisankę. Jeżeli dziewczyna ją przyjęła i w zamian dała swoją, znaczyło to, ze odwzajemnia uczucia kawalera. W niektórych regionach Polski (Śląsk, Pomorze) dorośli chowali w ogrodzie, domu lub obejściu koszyczki z kolorowymi jajkami i słodyczami. W niedzielę wielkanocna dzieci wyruszały na poszukiwanie darów, które – jak wierzyły – przyniosły im wielkanocne zajączki. Pisankami obdarowywano również zmarłych, przynosząc je na cmentarz, gdzie toczono je na mogiłach lub zakopywano w ziemi.Pozostałością dawnych świąt zadusznych w obrzędowości wielkanocnej był krakowski zwyczaj rękawki, obchodzony we wtorek po Zmartwychwstaniu Pańskim. W tym dniu bogaci mieszkańcy Krakowa udawali się na wzgórze na Krzemionkach (legenda głosi, że jest to mogiła Krakusa), niosąc pozostałości świątecznego jadła. Zgromadzonym u podnóża biedakom i wiecznie głodnym studentom zrzucali z kopca pierniki, ciasta, orzechy i jajka.NIEDZIELA PALMOWAZwana też Kwietną lub Wierzbną, była wstępem do Wielkiego Tygodnia. Wprowadzała ludzi w atmosferę wydarzeń bezpośrednio poprzedzających śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Tego dnia wierni uczestniczyli we mszy, podczas której ksiądz święcił palmy – symbol odradzającego się życia. W kościele katolickim wierzba uważana jest za symbol zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Z jej gałęzi tradycyjnie przygotowuje się palmy wielkanocne. Gałęzie wierzby (również malin lub porzeczek) ścinano już w Środę Popielcową i wstawiano do naczynia z wodą, by zazieleniły się na Kwietną Niedzielę. Dołączano do nich tez inne rośliny: bukszpan, barwinek, borówkę, cis, widłak.Dzisiaj miastach kupujemy palmy u ulicznych sprzedawców, czasem w ostatniej chwili przed nabożeństwem. Najczęściej wybieramy wierzbowe gałązki ozdobione baziami i bukszpanem albo znane już w całym kraju palemki „wileńskie” – misternie uplecione z suszonych kwiatów, mchów i traw. Na wsi palmy wielkanocne przygotowuje się własnoręcznie. Palma wielkanocna miała chronić ludzi, zwierzęta, domy i pola przed czarami, ogniem i wszelkim złem tego i tamtego świata. Od dawna istniał zwyczaj połykania bazi, aby nie cierpieć na ból głowy i gardła, a sproszkowane „jagniątka” dodawano do leczniczych naparów, uzdrawiających zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Bazie oberwane z poświęconej palmy mieszano z ziarnem siewnym, które podkładano pod pierwszą zaoraną skibę. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć krzyżyki z palmowych gałązek wetknięte w pola, by broniły zasiewów przed burzami i gradobiciem. Po powrocie z nabożeństwa chłostano się poświęconą palmą, wołając przy tym:Nie ja biję – palma bije.Wierzba bije – nie zabije.Za tydzień Wielki Dzień.Za sześć noc Wielkanoc.ŚMIGUS DYNGUS Dawniej wystarczało wiadro ze studni, później zwykły plastikowy kubełek czy sikawka w kształcie pisanki. Obecnie – w XXI wieku – niewinne zabawki zostały wyparte przez najróżniejsze strzelające wodą pistolety. Pierwsze wzmianki o śmigusie-dyngusie pochodzą z XV wieku. Wtedy były to dwa odrębne obyczaje: w czasie śmigusa oblewano kobiety wodą i smagano ich gołe łydki rózgami. Dyngus zaś oznaczał chodzenie po datki. Z czasem tradycja biczowania zniknęła. Zwyczaj oblewania się wodą w poniedziałek po Niedzieli Zmartwychwstania, przekazany nam przez tradycję, występuje w całej Słowiańszczyźnie. Śmigus-dyngus, zwany jest też (w zależności od regionu) oblewanką, oblejem, lejkiem czy wykupem, jeśli to dzieci szły z wodą do rodziców. Według etnografów istniały stare obrzędy pogańskie na rozpoczęcie wiosny. Wodzie przypisywano magiczną, oczyszczającą moc. Oblewanie się wodą przypominało zbiorowy chrzest Polaków, a potem Litwinów. Za króla Władysława Jagiełły synod kościelny zakazywał w święto wielkanocne wyłudzać jajka i inne podarunki świąteczne oraz gromadzić się przy studniach i stawach, ponieważ występowały liczne nadużycia przy polewaniu się wodą. Tego dnia chłopcy oblewali dziewczęta wodą - często wyznaczając, ile wiader przypadnie każdej dziewczynie. Liczba wylanych na dziewczynę wiader świadczyła o jej powodzeniu. Jeśli więc jakiejś nie zmoczono, był to powód do smutku. Zdarzało się nawet i tak, że rodzice takiej panny obrażali się i nie dawali datków: "Tuście dziewcząt nie kąpali, idźcie sobie dalej" - mówiono do chłopców chodzących "po dyngusie".
Temat: Wielkanocna przygoda-artystyczne inspiracje w oparciu o bajkęwłasną nauczyciela –technika plastyczna –PUENTYLIZMGrupa wiekowa:3-4 latkiCel ogólny:•rozwijanie umiejętności uważnego słuchania i wypowiadania sięna temat danego utworu ,utrwalenie wielkanocnych tradycji,•zapoznanie dzieci z nowa technika plastyczną,mgmgroperacyjne:•uważnie słucha opowiadania ,•wypowiada się na temat jego treści,•zna tradycje wielkanocne,•zna technikę –puentylizm,Metody;•puentylizm,•czynna,•słowna.Przebieg zajęcia :•wielkanocne zagadki,•zab. ruch.: Zajączki wybierają się z wizytą,•wielkanocny zając –słuchanie fragmentu bajki opowiadanejprzez nauczyciela,•rozmowa na temat wielkanocnych tradycji w nawiązaniu dowysłuchanego utworu,•zab. przy muzyce: Kurczątka i kura,•zapoznanie dzieci z nową techniką plastyczną-puentylizm,•WIELKANOCNY ZAJĄC –praca plastyczna –technikapuentylizmu,•Ćw. oddechowe,•Ocena wykonanych prac-umieszczenie na wystawie.
1. Wielkanocne zwyczaje
o zapoznanie dzieci z obrzędami ludowymi związanymi ze Świętami Wielkanocnymi
2. Wielkanocne zwyczaje
o wprowadzenie dzieci w atmosferę Świąt Wielkanocnych
o wzbogacenie wiedzy o tradycje, zwyczaje i obrzędy ludowe
o podkreślenie kolorystyki świąt (barwne palmy, pisanki),
o poszerzanie wiadomości z zakresu przyrody – wskazanie zwierząt, które rodzą się z jaj
3. Pisanki, baranki, palmy kolorowe.
o przypomnienie tradycji i zwyczajów wielkanocnych, poznanie tych mniej znanych,
o budzenie przywiązania do kultury własnego regionu,
o zachęcanie do tworzenia dekoracji świątecznych i porządków wiosennych
4. Poznajemy zwyczaje i tradycje wielkanocne. Scenariusz zajęć zintegrowanych dla klasy I
6. Bajka "Wielkanocny zajączek"
metka611