Susan_Fox_-_UkĹ‚ad.pdf

Susan Fox

Układ

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Hallie Corbett wbiła wzrok w starszego mężczyznę

leżącego na szpitalnym łóżku. Hankowi Corbettowi śmierć

zaglądała w oczy, ale nawet to nie złagodziło grymasu, który

znała aż za dobrze.

- Słyszysz, co mówię? - wychrypiał z trudem. Zimne,

stalowe spojrzenie przeszywało ją na wylot.

Wzdrygnęła się.

- Nie dostaniesz nawet złamanego grosza. Wszystko

zapiszę Candice.

Hallie nawet nie drgnęła. Już dawno życie nauczyło ją, by

nigdy nie zdradzać co czuje, bo wtedy staje się łatwym celem.

Teraz też była przekonana, że dziadek jeszcze nie skończył, że

to tylko starannie przygotowany wstęp. Zawsze tak robił.

Przekreślał wszelkie nadzieje, a potem coś, czego

rozpaczliwie się czepiała, bo niosło w sobie ulotną możliwość

potencjalnej szansy. W ten sposób znów była wydana na jego

łaskę, nadal mógł nią manipulować. Jak pionkiem w grze.

Przez niego stale tkwi w emocjonalnym zawieszeniu.

Odpychał ją od siebie, ale nie ostatecznie, we właściwym

momencie robił coś, co na nowo budziło w niej nadzieję. I

wtedy znowu zwracała się ku niemu, jak wygłodniały pies

rzuca się na ciśnięty mu nędzny ochłap. Nie potrafiła się

oprzeć; to wciągało jak hazard, choć zwykle okazywało się, że

padła ofiarą kolejnej ułudy. Pokusa, że tym razem się uda, że

teraz to ona okaże się górą, była zbyt silna.

I ciągle tliła się w niej resztka nadziei, że trzyma ją przy

sobie i nie każe się wynosić, bo jednak ma dla niej trochę

ciepłych uczuć, odrobinę sentymentu. Mimo iż jest

nieślubnym dzieckiem córki, której nigdy tego nie wybaczył.

Obietnice pisane na wodzie, płonne nadzieje. Powinna się

tego wystrzegać, bo to stanowi prawdziwe zagrożenie, a nie

ten umierający mężczyzna czy Candice, druga wnuczka

Hanka Corbetta, jego oczko w głowie.

Odezwała się cicho, ale wystarczająco głośno, by usłyszał:

- A co będzie z ranczem?

- Ranczo Four C należy się temu Corbettowi, który jest

godny tego nazwiska i potrafi zachować naszą spuściznę.

Wezbrała w niej złość, ale zmusiła się, by niczego po

sobie nie okazać. Odezwała się spokojnie:

- Dla Candice rodowa spuścizna nie ma żadnego

znaczenia. Sprowadzi kupca, nim zdążą cię pochować.

Starała się nie zważać na poczucie winy, jakie ogarnęło ją

po tym bezlitosnym stwierdzeniu. Nie czas na wyrzuty

sumienia, gdy walczy o dom, swoje miejsce na ziemi. Jedyne,

jakie kiedykolwiek miała.

W oczach Hanka błysnęło zainteresowanie. Jak w ślepiach

wilka, który poczuł zapach świeżej krwi.

- Cholernie ci na tym zależy, co?

Usta jej zadrżały, zacisnęła je. Nie musiała odpowiadać,

oboje dobrze wiedzieli, że to prawda. Kocha ranczo, kocha tę

ziemię, która nikogo nie traktuje po macoszemu i z każdym

obchodzi się z tą samą pierwotną surowością. Zrosła się z nią.

Ranczo było jej domem, miejscem, gdzie czuła się u

siebie. Ta spalona słońcem ziemia dawała poczucie

przynależności. Ziemia i zbierane z niej plony. Nie dom czy

ludzie mieszkający pod jego dachem. Przez wszystkie

spędzone tu lata żyła nadzieją, że kiedyś ranczo przejdzie w

jej ręce. A przynajmniej jakaś jego część.

Hank zaśmiał się nieprzyjemnie i nieoczekiwanie zaniósł

się kaszlem. Twarz poczerwieniała mu gwałtownie, zaczął się

dławić. Hallie nie postąpiła kroku, nie wyciągnęła ręki.

Dawno ją nauczył, że nie życzy sobie takich gestów. Żadnej

życzliwości. Nawet cienia uczucia. Sam też nigdy nie okazał

jej choćby odrobiny serca.

Gdy atak minął, Hank zamknął oczy. W pierwszej chwili

uznała, że to znak, by odeszła, ale nim zdążyła się ruszyć,

podniósł powieki i przeszył ją ostrym spojrzeniem.

- Z chwilą, gdy twoja matka przywiozła cię tutaj, okryłaś

hańbą naszą rodzinę. Nie wiadomo skąd się wywodzisz, lecz

w twoich żyłach płynie nasza krew. Nie zapiszę ci ani grosza

więcej, niż potrzeba na utrzymanie rancza przez pół roku, ale

Four C może być twoje. Pod warunkiem, że przed moją

śmiercią znajdziesz sobie męża.

To było tak nieoczekiwane, że Hallie nie zdążyła ukryć

zdumienia.

Hank Corbett wygiął blade usta w szyderczym uśmiechu.

- Ludzie mówią, że nie ciągnie cię do mężczyzn. Gadają,

że może wcale nie jesteś dziewczyną. Że bękart, to jeszcze

ujdzie, ale nie mam zamiaru zapisać Four C jakiemuś

niewydarzonemu odmieńcowi. Nasze dziedzictwo przepadnie,

jeśli spadkobiercą zostanie stara panna, która nigdy nie

dochowa się potomków.

Poczuła, że robi się jej słabo.

- Adwokat sporządził mój nowy testament. Sprawdź, jeśli

mi nie wierzysz. Niech ci pokaże. - Odetchnął z trudem. - A

teraz idź już sobie. Muszę odpocząć.

Jeszcze oszołomiona, odwróciła się i z wystudiowaną

godnością wyszła z pokoju. Przeszła kilka kroków i dopiero

wtedy oparta się ręką o ścianę korytarza. Bała się, że upadnie.

Drżała na całym ciele.

Ranczo Four C może należeć do niej. Posiadłość licząca

dwanaście tysięcy hektarów jaśniała blaskiem pysznego

klejnotu. To wszystko może być jej. Upragniona, wytęskniona

nagroda, dla której znosiła tyle upokorzeń i doznała tylu

przykrości. Łudząc się, że kiedyś karta się odwróci. I znowu

obudził w niej nadzieję, by zaraz ją odebrać.

Znaleźć sobie męża! Takie jak ona nie znajdują mężów.

A więc większość ma wątpliwości, czy w ogóle jest

dziewczyną. Oczywiście nie mógł sobie tego darować, musiał

jej to powiedzieć. Byle tylko pozbawić ją tych resztek wiary w

siebie, jakie jej jeszcze pozostały, mimo ciągłych poniżeń i

upokorzeń.

Dopiął swego. Zresztą przyczynił się do tego, że w ten

sposób ją postrzegano. Ludzie mogli tak o niej myśleć, bo czy

ktoś widział ją zachowującą się jak młoda dziewczyna? Od

rana do nocy pracowała na równi z mężczyznami, nie

oszczędzając się. Nie miała nawet jednej sukienki, już nie

pamiętała, kiedy ostami raz wkładała damski ciuszek. Nie

miała chłopaka, nie chodziła na randki. To Candice

przyciągała męskie spojrzenia, ona nawet nie śmiała o tym

marzyć.

„ Four C może być twoje... jeśli znajdziesz sobie męża...”

Równie dobrze mógł sobie zażyczyć, by poleciała na

Księżyc.

Należące do Wesa Lansinga ranczo Red Thorn było

ogromną posiadłością, dorównującą sąsiadującemu z nią

ranczu Corbettów. Obie rodziny mieszkały obok siebie od

pięciu pokoleń, a historia ich wzajemnej wrogości sięgała

czterech generacji.

W przeszłości nie cofano się przed niczym, nieraz polała

się krew. Dopiero ostatnie dwadzieścia lat trochę to zmieniło.

Otwarta wojna została zawieszona i między skłóconymi

sąsiadami zapanował pozorny spokój, choć nadal trwali w

stanie czujnej gotowości.

Jak na ironię ta odwieczna nienawiść mogła teraz stać się

jej sprzymierzeńcem, na niej mogła oprzeć swój plan. Przed

laty poszło o kawałek ziemi zagarnięty Lansingom przez

Corbettów. Gdyby spełniła warunki testamentu i odziedziczyła

Four C, mogłaby swobodnie dysponować również tym

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: