Ochrona środowiska

Zagadnienia egzaminacyjne – pierwszych 10 pytań

1.Dostęp do informacji o środowisku (zakres i tryb) –

Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska – zapewnia to art. 74 ust.3 Konstytucji, jednakże  uprawnień tych można dochodzić tylko w granicach  wynikających  ze zwykłego ustawodawstwa. Stosownie do art. 19 pr.o.ś. obowiązkiem każdego organu administracji, który posiada informacje o środowisku i jego ochronie, jest ich udostępnianie.

Uprawnionym do  żądania takich informacji jest każdy, kto o to wystąpi bez potrzeby wykazywania się jakimkolwiek interesem prawnym w tym zakresie. Obowiązek udostępniania nie ma jednak charakteru bezwzględnego i w prawem określonych sytuacjach może ulec wyłączeniu. Wykaz informacji podlegających udostępnieniu jest niezwykle obszerny. obejmuje min.:

- projekty określonych ustawą polityk, strategii, planów oraz programów i ich zmian,

- prognozy oddziaływania na środowisko,

- dokumenty określające stan środowiska oraz skutki zamierzonych bądź dokonanych wpływów na środowisko,

- wnioski dotyczące środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia oraz podjęte w ich wyniku decyzje,

- niektóre decyzje podejmowane dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko,

- niektóre mapy akustyczne,

- rejestry prowadzonych awarii,

Obowiązkiem organów administracji właściwych jest prowadzenie publiczne dostępnych wykazów zawierające dane w w/w sprawach.

Udostępnienie następuje na pisemny wniosek, chyba że informacja nie wymaga wyszukiwania i może zostać przekazana w formie ustnej. Jeżeli dane  o dokumencie znajdują się w publicznie dostępnym wykazie, udostępnienie powinno nastąpić w dniu złożenia wniosku. W pozostałych sytuacjach udostępnienie winno nastąpić „bez zbędnej zwłoki”, w zasadzie nie później niż w ciągu miesiąca od otrzymania wniosku. Ze względu na stopień skomplikowania sprawy termin może ulec przedłużeniu; odpowiednio stosuje się wówczas przepisy kpa.

Odmowa udostępnienie następuje w drodze decyzji administracyjnej. Bezwzględny zakaz udostępniania dotyczy min.:

- informacji, których udostępnienie mogłoby naruszyć przepisy o ochronie danych jednostkowych uzyskiwanych w badaniach statystycznych statystyki publicznej,

- spraw objętych toczącym się postępowaniem, jeżeli ujawnienie inf. ,mogłoby zakłócić jego przebieg,

- dokumentów złożonych przez osoby trzecie mniemające obowiązku ich dostarczenia, a które zastrzegły ich nieudostępnianie,

- informacji, których ujawnienie mogłoby powodować zagrożenie dla środowiska.

Organ administracji może nadto odmówić udostępnienie tych informacji, które dotyczą np. dokumentów będących w trakcie opracowywania, przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się, a nadto, gdy wniosek jest oczywiście niemożliwy do realizacji bądź został sformułowany zbyt ogólnikowo.

Wyszukiwanie i przeglądanie w siedzibie organu dokumentów w w/w wykazie jest bezpłatne. W pozostałych sytuacjach organ pobiera opłatę w wysokości odzwierciedlającej związane z tym uzasadnione koszty wedle zasad ustalonych w przepisach wykonawczych.

2. Decyzja  o środowiskowych uwarunkowaniach jako forma oceny oddziaływania na środowisko -

Uzyskanie w/w decyzji jest warunkiem dopuszczającym do realizacji:

- planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko dla których obowiązek sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest obligatoryjny.

- planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których obowiązek sporządzenia raportu może zostać stwierdzony.

- planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, dla których obowiązek sporządzenia raportu może zostać stwierdzony

Inwestor składa wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę (bądź o uzyskanie innej z niżej wymienionych decyzji). Jeżeli właściwy organ, w tym wypadku architektoniczno - budowlany, stwierdzi, że planowane przedsięwzięcie inne niż wymienione w pkt 1 i 2 może oddziaływać znacząco na obszar NATURA 2000 zasięga opinii wojewody i wydaje postanowienie o zawieszeniu postępowania do czasu uzyskania przez Inwestora decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, Inwestor obowiązany jest uzyskać, przed wystąpieniem o:

decyzję o pozwoleniu na budowę obiektu budowlanego, o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych,

decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę obiektów jądrowych,

koncesję na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, na wydobywanie kopalin ze złóż, na bezzbiornikowe magazynowanie substancji oraz składowanie odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych,

pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzeń wodnych,

decyzję ustalającą warunki prowadzenia robót polegających na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także robót melioracyjnych, odwodnień budowlanych oraz innych robót ziemnych zmieniających stosunki wodne na terenach o szczególnych wartościach przyrodniczych, zwłaszcza na terenach, na których znajdują się skupienia roślinności o szczególnej wartości z punktu widzenia przyrodniczego, terenach o walorach krajobrazowych i ekologicznych, terenach masowych lęgów ptactwa, występowania skupień gatunków chronionych oraz tarlisk, zimowisk, przepławek i miejsc masowej migracji ryb i innych organizmów wodnych - na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,

decyzję o zmianie lasu na użytek rolny,

decyzję o ustaleniu lokalizacji autostrady,

decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej,

  jak również przed dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonywania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części.

Decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach wydaje się także przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia lub wymiany gruntów, jednakże przedmiotowe postępowanie wszczyna się z urzędu.

Do wydania decyzji  o ś.u. właściwymi są, zależnie od rodzaju i miejsca realizacji zamierzonego przedsięwzięcia, odpowiednio wojewoda, starosta, dyrektor regionalny lasów państwowych bądź wójt, burmistrz, Prezydent miasta. Jeżeli ilość stron takiego postępowania przekracza 20, organ orzekający w sprawie zawiadamia  decyzjach i innych czynnościach przez obwieszczenie lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.

Podjęcie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach  wymaga nadto współdziałania ze wskazanymi ustawą organami..

Decyzja zawsze wymaga uzasadnienia i  jest wiążąca dla organu który ją wydał. Należy ją dołączyć do wniosku na realizacje przedsięwzięcia. Wniosek  taki powinien być złożony w zasadzie w terminie dwóch lat od podjęcia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

3. Inne formy ocen oddziaływania na środowisko -  transgraniczne oddziaływanie na środowisko

  Postępowanie dotyczące transgranicznego oddziaływania na środowisko stanowi element postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia i musi być zakończone przed wydaniem decyzji w sprawie tego przedsięwzięcia. Najważniejszym elementem procedury transgranicznej jest przesądzenie o tym, czy dane przedsięwzięcie może powodować znaczące transgraniczne oddziaływanie na środowisko. Zgodnie z Prawem ochrony środowiska przesądzenia dokonuje organ wydający decyzję w sprawie tego przedsięwzięcia. Warto podkreślić, że transgranicznie mogą oddziaływać zarówno przedsięwzięcia z grupy pierwszej (dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu jest zawsze obowiązkowe), jak i z grupy drugiej (dla których obowiązek sporządzenia raportu może być ustalony).

 Jeżeli organ stwierdzi możliwość wystąpienia transgranicznego oddziaływania na środowisko pochodzącego z terytorium Polski, a będącego efektem realizacji planowanego przedsięwzięcia, to wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania dotyczącego transgranicznego oddziaływania oraz niezwłocznie informuje Ministra Środowiska o możliwości wystąpienia takiego oddziaływania (art. 60 ust. 1 Poś). Na postanowienie to przysługuje zażalenie wnoszone w terminie 7 dni do organu, który je wydał (art. 60 ust. 2 Poś i przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego). Ustawa - Prawo ochrony środowiska określa, że do powiadomienia organ prowadzący postępowanie dołącza dokumentację potrzebną do podjęcia przez ministra działań mających na celu poinformowanie Strony narażonej o możliwości wystąpienia oddziaływania transgranicznego (art. 60 ust. 1 pkt 2 Poś)

Zgodnie z wymaganiami Konwencji Espoo (art. 3) dokumentacja powinna zawierać wszelkie dane o planowanym przedsięwzięciu, zawierające informacje o jego możliwym transgranicznym oddziaływaniu. Ustawa - Prawo ochrony środowiska nie zawiera wyraźnych wskazówek, co do przekazywanej dokumentacji. Należy jednak przyjąć, iż zarówno w przypadku przedsięwzięcia z grupy pierwszej, jak i z grupy drugiej, powinna ona przynajmniej obejmować określone w art. 49 ust. 3 Poś dane o planowanym przedsięwzięciu (art. 61 ust. 2 w związku z art. 60 ust. 1 pkt 2 Poś). Jednak dokumentacja niezbędna do przeprowadzenia postępowania dotyczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko ma niewątpliwie szerszy zakres. Biorąc pod uwagę przepisy Prawa ochrony środowiska dotyczące postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanych przedsięwzięć, należy uznać, że dokumentacja ta składa się z podstawowych danych o przedsięwzięciu (określonych w art. 49 ust. 3 Poś) oraz z raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Dokumentacja powinna być sporządzona w języku Strony narażonej

Minister Środowiska jest obowiązany niezwłocznie po uzyskaniu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko do jego przekazania państwu uczestniczącemu w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko

Minister właściwy do spraw środowiska niezwłocznie po uzyskaniu informacji obowiązany jest do powiadomienia o potencjalnym oddziaływaniu transgranicznym, będącym efektem realizacji planowanego przedsięwzięcia, wraz z dołączeniem danych określonych w art. 49 ust. 3 Poś. W praktyce powiadomienie to możliwe będzie dopiero po dostarczeniu przez inwestora przetłumaczonej dokumentacji. Minister powiadamiając o możliwym transgranicznym oddziaływaniu jednocześnie proponuje termin odpowiedzi czy Strona narażona jest zainteresowana uczestnictwem w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (art. 61 Poś). Nie należy zapominać, iż postępowanie cały czas prowadzone jest przez organ wydający decyzje w sprawie przedsięwzięcia. Minister spełnia tu jedynie rolę "pośrednika". W przypadku pozytywnej odpowiedzi minister, w porozumieniu z organem prowadzącym postępowanie uzgadnia z zainteresowanym państwem terminy etapów postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (art. 62 Poś).

  Za pośrednictwem ministra właściwego do spraw środowiska prowadzone są również ze Stroną narażoną konsultacje, dotyczące środków eliminowania lub zmniejszania transgranicznego oddziaływania na środowisko. Generalnie, konsultacje przeprowadza organ odpowiedzialny za postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko. Jednakże z uwagi na wagę i zawiłość sprawy minister może przejąć prowadzenie nie wyłączając jednak udziału wspomnianego organu (art. 63 w związku z art. 68 Poś).

     Dane o wydanej decyzji umieszczane są w publicznie dostępnym wykazie (art. 19 ust. 2 pkt 4 i ust. 6 Poś). Z uwagi na fakt, iż chodzi tu o decyzje, na etapie wydawania których przeprowadzono postępowanie z udziałem społeczeństwa, a więc wówczas, gdy był sporządzany raport o oddziaływaniu na środowisko, informacja o umieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o podjętej decyzji wraz z uzasadnieniem powinna być podana do publicznej wiadomości (art. 32 ust. 2 Poś).

Jeżeli minister właściwy ds. ochrony środowiska otrzyma dokumenty zawierające informacje  o  przedsięwzięciu podejmowanym poza granicami RP, które może oddziaływać  na jej terytorium, winien niezwłocznie przekazać je wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce takiego oddziaływania. Informacja w tej sprawie podlega ujawnieniu w publicznie dostępnym wykazie. Projekt stanowiska w  takiej sprawie wojewoda przedstawia ministrowi właściwemu właściwemu/s środowiska; ten powiadamia państwo – inwestor a o stanowisku RP w sprawie tego przedsięwzięcia.

4. Udział społeczeństwa w postępowaniach dotyczących środowiska –

Postępowania w sprawie ochrony środowiska, które winny być prowadzone z udziałem społeczeństwa to te które powinny zakończyć się:

  - decyzjami administracyjnymi, przed podjęciem których wymagane jest sporządzenie tzw. „raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko”. Inaczej mówiąc, chodzi o postepowania administracyjne, które kończą się decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach.

- sporządzeniem zewnętrznego planu „operacyjno – ratowniczego dla terenu narażonego na skutki awarii przemysłowej, położonego poza zakładem o dużym ryzyku”

- przyjęciem dokumentów programowo – planistycznych określonych w art. 40 po.oś. np. polityki strategie i plany w dziedzinie przemysłu, energetyki rybołówstwa

Postępowanie z udziałem społeczeństwa powinno poprzedzać decyzje w sprawie udzielenia (zmiany) pozwolenia zintegrowanego.

Jeżeli postępowanie administracyjne dotyczy oceny oddziaływania na środowisko planowanych przedsięwzięć, wówczas organ właściwy w sprawie:

·         podaje do publicznej wiadomości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o wniosku o wydanie decyzji oraz o możliwości składania uwag i wniosków w terminie 21 dni od daty podania do publicznej wiadomości, wskazując jednocześnie miejsce ich składania,

·         może przeprowadzić rozprawę administracyjną, otwartą dla społeczeństwa,

·         rozpatruje zgłoszone uwagi i wnioski.

Organ administracji właściwy do wydania decyzji podaje do publicznej wiadomości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o decyzjach wymagających udziału społeczeństwa. Podanie do publicznej wiadomości powinno nastąpić także poprzez zamieszczenie informacji na stronie internetowej organu właściwego do wydania decyzji, jeśli organ ten prowadzi taką stronę.

Organizacja ekologiczna, właściwa miejscowo, może zgłosić swój udział postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, uczestniczy w nim na prawach strony; przepisu art. 31 § 4 kpa nie stosuje się. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu organizacji ekologicznej służy zażalenie.

Organizacje społeczne mogą występować do właściwych organów administracji o zastosowanie środków zmierzających do zaprzestania reklamy lub innego rodzaju promocji towaru lub usługi, jeśli reklama ta lub inny rodzaj promocji sprzeczne są z zasadami ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.

5. Miejscowy plan zagospodarowania społecznego –

MPZP jest aktem prawa miejscowego, powszechnie obowiązującym na danym terenie. Przede wszystkim kształtuje on sposób wykonywania prawa własności nieruchomości, a w konsekwencji staje się także podstawą decyzji administracyjnych dotyczących objętego nim terytorium. Co do zasady musza one być zgodne z takim planem, pod rygorem nieważności. Ustawa przewiduje, że w granicach określonych ustawą każdy ma prawo do:

- zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, w sposób zgodny z warunkami ustalonymi w MPZP albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (o ile nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich),

- ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych podmiotów.

Podstawową funkcją MPZP jest ustalenie przeznaczenia terenu (rozmieszczenie inwestycji celu publicznego, a nadto określenie sposobów zagospodarowania i warunków jego zabudowy). Uwarunkowania te odgrywają ogromną rolę z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w tym gospodarowania jego zasobami. Podstawami działań zmierzających do osiągnięcia tego celu winny być ład przestrzenny oraz zasada zrównoważonego rozwoju.

Miejscowy plan ma charakter powszechnie wiążący, stanowi podstawę do wydawania pozwoleń na budowę. Jest nieobowiązkowy, jednak przepisy szczególne mogą przewidywać obowiązek uchwalenia planu. Miejscowy plan jest aktem prawa powszechnie obowiązującego a zatem zawiera pewne normy abstrakcyjne czyli nie odnoszące się do jakiegoś konkretnego adresata, na obszarze gminy może być wiele planów zagospodarowania przestrzennego (w Warszawie jest ponad 100)

Procedura planistyczna – procedura sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

1 etap Rada Gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu.

Następnie wójt , burmistrz, prezydent miasta:

2 etap ogłoszenie o podjęciu tej uchwały –  ogłasza wójt, burmistrz, prezydent miasta. Ogłoszenie w sposób zwyczajowo przyjęty bądź ogłoszenie np. w prasie. Ogłoszenie obejmuje również możliwość składania wniosków.

3 etap zawiadomienie na piśmie o tej uchwale instytucji właściwych do uzgodnienia i opiniowania projektu

4 etap rozpatrzenie wniosków związanych z planem

5 etap sporządzenie projektu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko

6 etap sporządzenie prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu

7 etap uzgodnienie i zaopiniowanie projektu przez właściwe organy

8 etap uzyskanie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nie leśne

9 etap wprowadzenie zmian wynikających z uzyskanych opinii i uzgodnień

10 etap ogłoszenie o wyłożeniu projektu planu – chodzi o wyłożenie do publicznego wglądu

11 etap wyznaczenie terminu w którym można wnosić uwagi dotyczące projektu

12 etap rozpatrzenie tych uwag, ewentualne wprowadzenie zmian a następnie  w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia,

13 etap  przedstawienie radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag

13 etap uchwalenie miejscowego planu  

Niezbędną przesłanką uchwalenia planu jest stwierdzenie jego zgodności z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Uchwalony plan wywołuje daleko idące skutki.

Skutki uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:

1.                                Ustalenia miejscowego planu stanowią podstawę do wydania pozwolenia na budowę bez konieczności wydawania decyzji o warunkach zabudowy

2.                                Plan upoważnia tylko do wydania takiego pozwolenia na budowę jakie wyraźnie wynika z treści tego planu.

3.                                uchwalenie miejscowego planu jest koniecznym warunkiem do dokonania innych działań (np. scalenia gruntów)

Każdy ma prawo wglądu do miejscowego planu, a także do studium. Można sporządzać wypisy, wyrysy itp.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – podstawowy akt o charakterze szczegółowym

Niezbędnymi elementami mpzp jest określenie np:

- przeznaczenia terenów oraz linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub zasadach zagospodarowania,

- zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, dziedzictwa kulturowego  zabytków oraz  dóbr kultury współczesnej,

- wymagań wynikających z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych,

parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linii zabudowy, gabarytów obiektów i wskaźników intensywności zabudowy,

- szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym,

Plan miejscowy musi nadto uwzględniać uwarunkowania dot. przeznaczenia objętych nim nieruchomości wynikające z przepisów szczególnych. Dotyczy to zwłaszcza:

- stref ochronnych ujęć wody,

- obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych,

- planów ochrony przeciwpowodziowej regionu wodnego,,

- obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi,

- obszarów oraz obiektów objętych formami ochrony przyrody,

- planów urządzania lasu w odniesieniu do ich granic i powierzchni, a także zaliczenia lasów ochronnych,

- zadań z zakresu ochrony zabytków,

- obszarów ograniczonego użytkowania lub stref przemysłowych,

- lokalizacji niektórych dróg publicznych,

- miejsc uznanych za „Pomnik Zagłady”

- obszarów cichych.

6. Ustalenie przeznaczenia terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego– decyzja  o warunkach zabudowy i dec. Lokalizacji celu publicznego.

Jeżeli nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, aby uzyskać pozwolenie na budowę należy uzyskać  decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

Inwestor musi uzyskać taką decyzję jeżeli nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Ta decyzja przybiera dwie formy:

1.                                            Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego

2.                                            decyzja o warunkach zabudowy

wydaje się albo jedna albo drugą. Jeżeli poprzez inwestycję ma być zrealizowany cel publiczny to wydaje się pierwszą decyzję, a jeżeli inwestycja nie odnosi się do celu publicznego to wydajemy drugą decyzję.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego

Chodzi tu o wszelkie inwestycje realizujące cel publiczny. Cele publiczne są określone w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami np. wydzielenie gruntu pod drogi publiczne, wodne, obiekty i urządzenia transportu publicznego; wydzielenie gruntu pod linie kolejowe oraz ich budowa i utrzymanie, budowa i utrzymanie ciągów drenażowych, budowa i utrzymanie urządzeń do przesyłania energii, gazu, płynów, pary; budowa i utrzymanie urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, ochrona pomników zagłady, budowa pomieszczeń dla urzędów, zakładanie cmentarzy itd.

Niekiedy nie jest wymagane wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i tak np. decyzji tej nie wymagają: roboty budowlane na które nie jest wymagane pozwolenie na budowę. Jeżeli nie jest wymagane na jakąś inwestycje pozwolenie na budowę to również nie trzeba decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Decyzję te wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta, są jednak wyjątki i np. dla terenów zamkniętych taka decyzję wydaje wojewoda a niekiedy należy uzgodnić z marszałkiem województwa.

Ustalenie lokalizacji następuje na wniosek inwestora, wszczęcie postępowania następuje na wniosek stron.

Nie tylko inwestor jest stroną postępowania, stronami są też inne podmioty. stroną są też podmioty na których nieruchomość wpływa lub będzie wpływać inwestycja.

Po wszczęciu postępowania  wójt, burmistrz, prezydent miasta zawiadamia strony w drodze obwieszczenia lub w inny sposób o wszczęciu postępowania.

Natomiast na piśmie...