010 - Złote kółka.pdf - Ewa wzywa 07 - maryla_walczynska

Ewa wzywa 07... nr. 10 Złote kółka – Władysław Krupiński

Ewa wzywa 07... nr. 10 Złote kółka – Władysław Krupiński

Ewa wzywa 07... nr. 10 Złote kółka – Władysław Krupiński

Lot z przeszkodami

Horyzont raptownie znikł sprzed oczu i w samolocie zapanowała nagła

ciemność, rozświetlana jedynie zygzakowatymi ogniami przelatującymi obok

maszyny. Znaleźli się w zasięgu burzy.

Samolot przechylał się niebezpiecznie raz w jedną, raz w drugą stronę,

chwilami spadał w przepaść, aby za kilka sekund unieść się znowu w górę.

Pasażerowie poczuli się nieswojo. Zwłaszcza kobiety. Mira gwałtownie zbladła.

Zgrabna stewardessa mówiła coś do podróżnych, ale docierał do nich jedynie

uspokajający ton jej głosu. Zapaliła więc tylko światła i weszła do pomieszczenia

załogi.

Po chwili zjawił się wśród pasażerów "młody człowiek w granatowym

lotniczym mundurze i uśmiechnął się szeroko, dając do zrozumienia, że taka

pogoda to właściwie drobiazg i nie ma się czym przejmować.

— Proszę państwa — powiedział. — W tej chwili mijamy front burzy i

dosłownie za kilka minut wyjrzy słoneczko. Lot będzie spokojniejszy niż jazda

taksówką. Nie ma powodu do obaw. — Uśmiechnął się raz jeszcze i wrócił do

kabiny pilotów.

Stewardessa zaproponowała jakieś środki uspokajające, a w chwilę potem

zgasiła światło.

Mira, szczególnie wrażliwa na niespokojny lot, nie mogła przyjść do siebie.

Niewiele dały dwie tabletki aviomariny, które profilaktycznie zażyła przed

podróżą.

Resztkami sił walczyła z uczuciem mdłości.

W niedalekim sąsiedztwie ulokował się przystojny młodzieniec, brunet o

pociągłej twarzy, który już od początku podróży bacznie przyglądał się

współpasażerce. Widać piękna sąsiadka wpadła mu w oko. Spostrzegłszy, że z

trudem walczy ze swym buntującym się organizmem, poprosił stewardessę o

uspokajający środek i wręczył go nieznajomej.

— Proszę to wypić, ale szybko! — powiedział stanowczo.

Mira bez słowa chwyciła kieliszek i wypiła jego zawartość. Przez chwilę

pozostawała bez ruchu. Później z wdzięcznością spojrzała na swego wybawcę.

— Pomogło mi. Serdecznie dziękuję za pomoc.

— Proszę teraz ułożyć głowę wyżej i głęboko oddychać. Wkrótce wszystko

będzie dobrze — rzek£ tonem dobrotliwej, troskliwej niańki, ustawiając

wywietrznik tak, by strumień powietrza padał wprost na twarz dziewczyny.

W Berlinie

—

Jak się pani czuje, dobrze już? Wkrótce wylądujemy w Berlinie.

—

Dziękuję! Już mi przeszło. Sprawiłam panu sporo kłopotu.

Ewa wzywa 07... nr. 10 Złote kółka – Władysław Krupiński

— Nie ma się czym przejmować ani

krępować. Zdarza się to zarówno pilotom, jak i marynarzom.

Na płytę berlińskiego lotniska wyszli razem.

— Pan też do Berlina? — pierwsza odezwała się Mira.

— Tak. Będę tu kilka dni — odrzekł młody człowiek. — Może się jeszcze

spotkamy?

— Chyba tak! Nie jestem jednak pewna, gdzie się zatrzymam.

— Wobec tego będę liczył na szczęśliwy traf— uśmiechnął się.

Z daleka dostrzegła znajomą. Przystanęła i przekładając neseser do lewej ręki,

prawą wyciągnęła do pożegnania.

— Jeszcze raz serdecznie dziękuję za opiekę i ratunek w przykrych dla mnie

chwilach. Mira jestem... — przedstawiła się.

— Stefan Jaworski — wyraźnie wypowiedział swoje nazwisko młody

człowiek. Nie starczyło mu jednak odwagi, aby zapytać: „Mira to imię czy

nazwisko?”

W poczekalni dworcowej Mira wpadła w objęcia elegancko ubranej blondynki.

Za chwilę obie dziewczyny ulokowały się w zielonym wartburgu. Prowadziła

blondynka.

Kurt uśmiecha się

Kiedy Jaworski stracił z oczu wartburga, spostrzegł Kurta. On właśnie miał go

spotkać na lotnisku.

— Niebrzydkie... co? — mrugnął filuternie Kurt. — W pogoni za

spódniczkami nie zauważasz nawet przyjaciół. Stoję, stoję, a ty nic.

Przywitali się serdecznie.

— Żebyś wiedział, że wpadła mi w oko ta brunetka. Nazywa się Mira, ale nie

wiem, czy to nazwisko, czy imię. Przed-

stawiła się w ten sposób... Miałem okazję poznać ją w samolocie — tłumaczył

Stefan.

— Ty zawsze masz i okazję, i szczęście — przerwał Kurt. — Już my cię z tego

w Berlinie dobrze znamy, a słyszałem, że i w Warszawie masz wyrobioną markę.

— Nie przesadzaj... — słabo bronił się Stefan.

— A wiesz — ciągnął Kurt — tę twoją brunetkę widziałem już w Berlinie.

Mam pewne oko. A i blondynka bywa często na lotnisku.

Stefan opowiedział o przygodzie w samolocie. Mira podobała mu się, jednak nie

zostawiła swego adresu.

— Nic się nie martw — odrzekł wyraźnie z warszawska Kurt. — Któregoś

dnia, jak złapiemy trochę czasu, wybierzemy się do „Palace”. Tam można

spotkać wszystkie ładne kobiety Berlina. To najmodniejszy teraz lokal.

Zatrzymali się przed hotelem „Metropol”. Stefan miał tu zamówiony pokój.

Po obiedzie, kiedy już nagadali się do syta, Kurt powiedział:

—

Słuchaj, Stefku. Dziś nie mamy nic do roboty. Prześpij się z godzinkę. Na

Ewa wzywa 07... nr. 10 Złote kółka – Władysław Krupiński

wieczór dostałem bilety do teatru.

Frau Malinkę

Zielony wartburg zatrzymał się przed dużym domem przy spokojnej uliczce

Krone 11. Obie pasażerki zadzwoniły do mieszkania oznaczonego numerem pięć.

Otworzyła im niemłoda, choć dobrze jeszcze trzymająca się niewiasta. Bacznie

zmierzyła obie kobiety od stóp do głów i twarz jej rozpłynęła się w uśmiechu.

— Proszę, proszę do środka — krygowała się. — Wszystko przygotowane na

pani przyjazd, łazienka już czeka i smaczny obiad.

— To jest pani Mira — berlinianka uznała za stosowne przedstawić gościa z

Polski. — Opowiadałam pani o niej. A to jest Frau Malinkę.

— Jaką miała pani podróż? — zapytała Frau Malinkę. — Pewnie na lotnisko

odprowadził panią tłum wielbicieli, taka pani elegancka i piękna...

— Nie, nikt mnie nie odprowadzał — odpowiedziała Mira. — Spotkałam na

lotnisku tylko pana Zadrasa, który tam znalazł się przypadkiem.

— Ach, jaka piękna walizeczka! Nigdy takiej nie widziałam — zachwycała się

właścicielka mieszkania.

— Mogę ją pani podarować — wspaniałomyślnie rzekła Mira. — Mam w niej

swoje rzeczy, jeszcze dziś kupię sobie nową.

— Po cóż ma się pani trudzić, Fraulein Mira, chętnie sama to załatwię. Znam

dobrze Berlin i wiem, gdzie można dostać najlepsze. Na pewno się pani spodoba.

Nie mogę przecież przyjąć tak drogiego prezentu, a w ten sposób będzie to

zwykła zamiana.

Po obiedzie Mira i Elza wybrały się na zwiedzanie miasta. Pogoda dopisywała,

więc przed wyjściem Mira weszła jeszcze do swego pokoiku i rzuciła na

walizeczkę ortalionowy płaszcz.

Frau Malinkę, wychylona z okna pomachała dziewczętom na pożegnanie ręką,

a skoro tylko zniknęły w głębi ulicy, bez żadnego skrępowania zaczęła

manipulować przy walizeczce gościa.

Wizyta w policji

Rano Stefan Jaworski zameldował się w sekretariacie pułkownika Mirona.

Przyjęty został natychmiast.

Pułkownik Miron z Policji Ludowej

NRD przywitał go serdecznie. Za chwilę zameldowali się dwaj oficerowie — Kurt

i Heinz. Referował Kurt. Od czasu do czasu na rynku ukazuje się znaczna ilość

banknotów dolarowych, za które skupuje się złote monety dolarowe. Są one

prawdopodobnie przerzucane do Polski w jakiś nielegalny sposób. Nici tej

działalności sięgają aż do Brukseli, gdzie znajduje się mennica, wytwarzająca ze

010 - Złote kółka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: