Gabriel Kristin, Wisdom Linda Randall - Och, te okropne walentynki!.pdf - najnowsze H - eadae

KRISTIN GABRIEL

Kto się czubi...

Tytuł oryginału:

Send Me No Flowers

ROZDZIAŁ PIERWSZY

– Nigdy więcej nie namówisz mnie na randkę w ciemno.

Rachel Grant miotała się po damskiej toalecie w restauracji „U

Luigiego”. Jej siostra Pam bezskutecznie próbowała ją uspokoić. Wokół

unosiła się intensywna woń czosnku i oregano, wymieszana w niezbyt

dobrych proporcjach z zapachem drogich perfum.

- Daj spokój, Rach. No dobra, może Gordon jest trochę dziwaczny, ale

nie jest zupełnie beznadziejny – łagodziła sytuację Pam.

- Czyścił przy stole zęby nicią dentystyczną!

- Po prostu dba o higienę jamy ustnej. To chyba zaleta, przymknij

więc oczy na resztę.

- Na przykład na to, że podwędził napiwek z sąsiedniego stolika?

- Szczerze mówiąc, miałam raczej na myśli jego tupecik. W biurze

nigdy go nie nosi i wierz mi, że wygląda wtedy o niebo lepiej. Miałam

nadzieję, że ci się spodoba.

Zgnębiona Rachel ciężko westchnęła. Była panną. I miała trzy młodsze

siostry, a każdej z nich asystowała jako druhna w drodze do ołtarza.

Siostrzyczki nie ustawały w wysiłkach, by i Rachel włożyła białą,

powłóczystą szatę panny młodej.

W ciągu ostatniego roku umówiły ją chyba ze wszystkimi samotnymi

mężczyznami w mieście. Wreszcie udręczona Rachel stanowczo oznajmiła,

że jest w stanie znieść najwyżej jedną randkę w miesiącu. To i tak było za

dużo, ale czegóż się nie robi dla ukochanej rodzinki. Niestety, żałosny typek

o imieniu Gordon uświadomił jej, że siostry zatraciły wszelki umiar.

Pam przywlokła do restauracji również swojego męża, który teraz z

zażenowaniem obserwował rozwój sytuacji. Rachel kochała wszystkie

siostry i szwagrów, lecz każde poświęcenie ma swoje granice. Nie była

przecież masochistką.

Rach podeszła do okna i wyjrzała na zewnątrz.

- Trochę wysoko, ale przy odrobinie szczęścia powinno mi się udać.

- O czym ty mówisz?! – wykrzyknęła Pam. – Jesteśmy na dziesiątym

piętrze, tędy nie wyjdziesz.

- Ja nie chcę wyjść, ja chcę wyskoczyć. Wolę to, niż słuchać następnej

beznadziejnej historyjki Gordona.

- No dobrze – powiedziała zrezygnowana Pam. – Przyznaję, trochę

zaniżyłyśmy kryteria w doborze facetów, ale chodzi nam tylko o twoje dobro.

- Jestem samotna i szczęśliwa, uwierz mi. Dlaczego wszyscy wciąż

wtrącają się w moje życie intymne?

- Przede mną nie musisz udawać, twoje życie intymne nie istnieje.

- W tej chwili nie mam ochoty z nikim się spotykać.

Mówiąc to, zaczęła nerwowo skubać nową wełnianą sukienkę. Lubiła

ją do momentu, w którym Gordon oznajmił, że taką samą nosi jego babcia.

– W tej chwili? Nie umawiasz się z nikim, od kiedy porzucił cię

Russell..

Rachel ciężko westchnęła.

– Nie porzucił mnie, tylko wyjechał na naukowy urlop. Każda

wzmianka o Russellu wywoływała w niej nieodpartą chęć na ciastka

ponczowe. Ten nałóg udało się jej zwalczyć dopiero w pół roku po wyjeździe

narzeczonego.

– Wyjechał z kraju bez słowa, od roku słuch o nim zaginął –

perorowała Pam.

– Nigdy oficjalnie nie zerwaliśmy ze sobą.

Pam wymownie spojrzała w sufit.

– Russell pisze do ciebie? Dzwoni? A może posyła ci miłosne

liściki przez gołębie pocztowe?

Dlaczego, do diabła, ona wciąż powtarza jego imię? To było jak odruch

Pawłowa. Na dźwięk imienia Russella Rachel natychmiast oczyma

wyobraźni widziała dobrze nasączone, złociste, ozdobione pysznym kremem

ciastka.

– Jest w zapadłym kącie Afryki. Posłuchaj, Pam, naprawdę nie

chcę o nim rozmawiać. – Rachel wyleczyła się z tego faceta o wiele szybciej

niż z namiętności do ponczówek. Znaczyło to, że Russell nie był tym, na

którego naprawdę czekała. – Może kupimy kilka ciastek ponczowych? W

holu widziałam automat.

- Zawsze tak robisz – skarciła ją Pam.

Rachel zdziwił ostry ton siostry.

- Nie jadłam ich od miesięcy.

– Mam na myśli to, że zawsze zmieniasz temat, gdy tylko rozmowa

schodzi na Russella.

– Nieprawda.

– Prawda. I nigdy nie pozwalasz powiedzieć o nim złego słowa.

– No cóż, na przykład nie opuszczał deski od sedesu – zaśmiała

się Rachel. – Nie musisz się o mnie martwić, jestem przecież terapeutką. –

Zaczęła szukać w torebce ćwierćdolarówki do automatu. – Dobrze sobie

radzę.

– Zawsze uważałam, że jest dla ciebie nieodpowiedni – upierała

się Pam. – Tak, wiem, że zasługuje na uznanie, a entomologia jest poważną

nauką. Ale czy dorosły facet, mając narzeczoną, powinien całe dnie spędzać

z samicami pluskiew? A co powiesz o jego kolekcji karaluchów?

– To cenne okazy z całego świata. Po ślubie miał zamiar ozdobić

nimi ścianę naszego salonu. Ale ja głosowałam za garażem.

Pam wzdrygnęła się.

- Okropieństwo. Żyłabyś z Russellem i jego martwymi karaluchami.

- Tak, że nie wspomnę o hodowli gzów. To następny powód, by cieszyć

się samotnością. – Taka była prawda. Rach robiła karierę, miała piękne

mieszkanie i wypróbowanych przyjaciół. – A propos karaluchów, czy

mówiłam ci już, że mąż Giny zostawił ją dla innej kobiety?

– To dobrze, że jej najlepsza przyjaciółka jest terapeutką, ale teraz

porozmawiajmy o naprawdę ważnych rzeczach.

– O tym, że chciałam wyskoczyć przez okno?

Pam objęła się ramionami. Wprawdzie była sporo niższa od starszej

siostry, lecz prezentowała się bardzo okazale. Pracowała w siłach

powietrznych jako programistka i widać było, że mordercze wojskowe

Gabriel Kristin, Wisdom Linda Randall - Och, te okropne walentynki!.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: