Słowniczek ministranta.pdf

Polecamy

Opracowanie

Słowniczek ministranta

SZATY I STROJE

Ornat - Wierzchnia, ozdobna szata liturgiczna używana przez kapłana, zasadniczo do sprawowania Mszy św.

Welon (tuwialnia) - Chusta do zasłaniania; wyraz czci, przede wszystkim jako welon naramienny używany

przez błogosławiącego monstrancją.

Alba - Biała, długa, najczęściej płócienna spodnia szata liturgiczna.

Stuła - element stroju liturgicznego w kształcie szarfy używany przez duchownych jako znak władzy

kapłańskiej; najważniejszy spośród szat liturgicznych.

Cingulum - (pasek, sznur) Cingulum przepasuje się albę. Zwykle białe, choć może być w kolorze dnia.

Infuła (mitra) - Liturgiczne nakrycie głowy biskupa (opata). Składa się z dwu sztywnych tarcz z przedniej i

tylniej strony oraz z dwu zwisających z tyłu wstęg.

Kapa - Wierzchnia, ozdobna szata liturgiczna w kształcie półkolistego płaszcza zapinanego na piersiach klamrą.

Używana przy procesjach, sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów z wyjątkiem Mszy św.

Palka - Kwadratowy, usztywniany kawałek płótna, służący do nakrycia kielicha mszalnego w celu uchronienia

Najświętszej Krwi przed zabrudzeniem.

Humerał - Spodnia, płócienna szata liturgiczna w kształcie prostokątnej chusty zaopatrzonej w sznurki,

nakładana na ramiona pod albę.

Paramenty - Szaty liturgiczne; oficjalny strój osób pełniących różne funkcje w liturgii, a także bielizna

kielichowa (korporał, puryfikaterz, palka) i ołtarzowa (obrus).

Biret - Nakrycie głowy katolickich duchownych w kształcie czterokątnej, sztywnej czapeczki z trzema lub

czterema rogami i pomponem.

Pastorał (baculus) - Długa, ozdobna laska, będąca oznaką władzy pasterskiej. Biskupi i opaci używają

pastorału zakończonego spiralą, papież zaś, zwieńczonego krzyżem.

Sutanna - Strój duchownych; długa, sięgająca do kostek suknia z niskim, stojącym kołnierzykiem, zapinana z

przodu na rząd małych guzików. Kapłani noszą sutanny czarne, biskupi fioletowe, kardynałowi purpurowe.

Nadto niektórzy kapłani (kanonicy, prałaci) mają przywilej noszenia sutanny fioletowej, bądź z fioletowymi

dodatkami (pas, mucet).

Piuska - Okrągła, niewielka czapeczka, dla papieża w kolorze białym, kardynałów purpurowym, biskupów

fioletowym i opatów w kolorze habitu.

Mitra (infuła) - Liturgiczne nakrycie głowy biskupa (opata). Składa się z dwu sztywnych tarcz z przedniej i

tylniej strony oraz z dwu zwisających z tyłu wstęg. Pierścień biskupi Znak więzi między biskupem a

zarządzanym przez niego Kościołem lokalnym, np. diecezją.

Paliusz - Biała, wełniana taśma ozdobiona sześcioma krzyżykami z czarnego materiału, mającą formę

naszyjnika o dwu zakończeniach. Noszą go: papież, patriarchowie, prymasi i metropolici.

Puryfikaterz - Mały, biały, złożony na trzy części prostokątny kawałek płótna lnianego bądź konopnego,

służący do puryfikacji, czyli do wycierania naczyń liturgicznych i palców celebransa.

Habit - Ubiór noszony przez zakonników i zakonnice chrześcijańskie.

Komża - Sięgająca najdalej do kolan, niekiedy ozdobiona, biała, płócienna szata używana podczas

wykonywania czynności liturgicznych. Powstała ze skrócenia alby, dla większej wygody.

Rokieta - Rodzaj komży o wąskich rękawach, podbitej najczęściej fioletową tkaniną, noszonej przez prałatów i

kanoników jako strój chórowy lub na uroczystościach.

Pektorał - Ozdobny krzyż noszony na piersiach przez biskupów.

Mucet - Pelerynka sięgająca do łokci, z przodu najczęściej zapinana na guziczki, będąca oznaką władzy,

noszona przez papieża, kardynałów, biskupów a także duchownych, którzy otrzymali taki przywilej (kanonicy

niektórych kapituł).

Velum (welon) - Nakrycie na kielich w kształcie prostokątnego i ozdobionego kawałka materiału w kolorze dnia.

Pontyfikalia - Oznaki godności biskupiej, noszone podczas uroczystych liturgii: mitra, pastorał, piuska,

pektorał oraz pierścień.

Dystynktorium - Wzorowany na krzyżu biskupim ozdobny, metalowy emblemat w kształcie krzyża lub

medalionu używany przez kanoników do uroczystego lub chórowego stroju.

Szkaplerz - Szeroki pas materiału z przodu i z tyłu, zakładany na habit, oznaka czci dla Matki Bożej. Może też

występować w postaci skórzanego medalika szkaplerznego noszonego również przez świeckich pod ubraniem.

Dalmatyka - Wierzchnia, ozdobna szata liturgiczna diakona podobna do ornatu, ale posiadająca rozcięte

rękawy.

NACZYNIA I SPRZĘT

Kielich - Naczynie liturgiczne wykonane ze szlachetnych metali, często bogato zdobione, używane podczas

Mszy św. do konsekracji wina. Składa się z czary (wewnątrz pozłacanej lub posrebrzanej) stopki i łączącego je

trzonu.

Kropidło - Pęczek szczeciny osadzony na trzonku lub gąbka w perforowanym pojemniczku; służy do kropienia

wodą święconą.

Patena - Naczynie na hostię w kształcie niewielkiego talerzyka lub głębszego naczynia. Wykonane jest ze

szlachetnego metalu, często ozdobione.

Sygnaturka - Dzwonek wejściowy, umieszczony zazwyczaj przy wyjściu z zakrystii do prezbiterium używany

do informowania zgromadzonych wiernych, że rozpoczyna się procesja do ołtarza, a wraz z nią liturgia.

Puszka (Cyborium) - Zdobione naczynie w kształcie kielicha zaopatrzonego w przykrywkę, służące do

przechowywania Najświętszego Sakramentu i rozdzielania Go wiernym.

Gong - Sprzęt składający się z dźwięczącej przy uderzeniu tarczy lub kilku tarcz oraz pałeczki. Używany jest

głównie podczas Przeistoczenia.

Lawaterz - Naczynie z wodą służące do dokonywania rytualnych obmyć.

Baldachim - Ozdobna tkanina rozpięta na czterech drążkach lub daszek nad godnymi czci miejscami (ołtarz),

osobami (tron biskupi), a przede wszystkim niesiony podczas procesji nad kapłanem niosącym Najświętszy

Sakrament.

Ampułki - Szklane, rzadziej metalowe, małe naczyńka na wodę i wino potrzebne do sprawowania Mszy św.,

zwykle stojące na kredencji.

Bursa - Ozdobna, sztywna torebka z tkaniny, w której kapłan nosi Najświętszy Sakrament, np. do chorych.

Monstrancja - Ozdobne, drogocenne naczynie liturgiczne, w którym wystawia się Najświętszy Sakrament do

publicznej adoracji lub na procesję eucharystyczną.

Chrzcielnica - Zbiornik na wodę chrzcielną umieszczony w świątyni, w prezbiterium lub oddzielnej kaplicy,

służący do udzielania chrztu.

Melchizedek (lunula) - Rozwierany uchwyt w kształcie księżyca do przytrzymywania Hostii w kustodii i

monstrancji.

Dzwonki - Dzwonki służące do informowania wiernych podczas sprawowania liturgii, kiedy mają usiąść lub

powstać, np.: na Przeistoczenie.

Kustodia - Niewielkie, najczęściej przeszklone naczynie, w którym przechowywana jest Hostia przeznaczona do

wystawienia w monstrancji.

Konfesjonał - (słuchalnica) Drewniany mebel, składający się z krzesła dla spowiednika i klęcznika dla

penitenta, często oddzielonych od siebie kratką, przy którym sprawuje się sakrament pokuty.

Łódka (navicula) - Naczynie na kadzidło, nazwane tak z powodu swojego kształtu, zaopatrzone w łyżeczkę do

nasypywania kadzidła do trybularza.

Korporał - Kwadratowy kawałek lnianego, białego płótna, składany na dziewięć części, na którym stawia się

naczynia z Najświętszymi Postaciami, w celu uchronienia przed upadkiem świętych partykuł.

Kadzielnica (trybularz) - Metalowe naczynie umocowane na łańcuszkach, zamykane perforowaną pokrywką, w

którym spala się kadzidło.

Kredencja (kredensja, abakus) - Stolik znajdujący się zwykle w prezbiterium, na którym umieszcza się

naczynia używane podczas Mszy św. (kielich, ampułki), oraz na którym można dokonywać puryfikacji.

Pulpit - Drewniana, metalowa lub plastikowa podstawka do mszału stawiana na ołtarzu.

Trybularz (kadzielnica) - Metalowe naczynie umocowane na łańcuszkach, zamykane perforowaną przykrywką,

w którym spala się kadzidło.

Relikwiarz - Drogocenny, zdobiony “pojemnik”, w którym przechowuje się relikwie świętych w celu

wystawienia wiernym dla okazania przez nich czci. Kształty relikwiarzy mogą być różne, w zależności od rodzaju

relikwii.

Kołatka (grzechotka) - Drewniany przyrząd składający się z młoteczka, podstawki i rączki, używany zamiast

dzwonków i gongu od Wielkiego Czwartku do Wigilii Paschalnej.

Kociołek - Naczynie z uchwytem na wodę święconą używaną do poświęceń i aspersji. Wraz z kociołkiem używa

się kropidła.

Vasculum - Małe naczyńko zaopatrzone w przykrywkę, stojące obok tabernakulum, a służące do obmycia z

partykuł rąk kapłana.

MIEJSCA

Ambona (kazalnica) - Wyeksponowane miejsce do czytań biblijnych, psalmu responsoryjnego, wygłaszania

homilii czy intencji modlitwy wiernych; stół Słowa Bożego.

Katedra - Główny kościół diecezjalny pozostający pod zwierzchnictwem biskupa (matka wszystkich kościołów w

diecezji, w którym odbywają się największe uroczystości diecezjalne i sprawowana jest Eucharystia pod

przewodnictwem biskupa) lub miejsce przewodniczenia liturgii przez biskupa, na której ustawiony jest tron.

Ołtarz - Centralne miejsce świątyni i ośrodek każdej liturgii. Jest to stół, najczęściej kamienny, na trwałe

przymocowany do podłoża, na którym sprawuje się Mszę św. Składa się z mensy ołtarzowej i bazy.

Kaplica - Mały kościółek w miejscach oddalonych od kościoła parafialnego lub część świątyni z własnym

ołtarzem, bądź też pomieszczenie w jakimś budynku, np. kaplice szpitalne.

Apsyda (absyda, transept)) - Wnęka w czołowej ścianie świątyni, najczęściej półkolista, miejsce na tron,

miejsce przewodniczenia, sedilie. Miejsce przewodniczenia Umieszczone zazwyczaj na podwyższeniu siedzenie

dla celebransa, zwrócone zawsze przodem do ludu, z reguły u szczytu apsydy lub prezbiterium.

Baptysterium - Budowla kościelna, kaplica do udzielania chrztu, niegdyś wraz z sakramentem bierzmowania.

Świątynia (kościół, dom Boży) Budynek kościelny, stanowiący ośrodek życia liturgicznego i duchowego, np.:

parafii, służący do celebracji liturgicznych z udziałem wiernych.

Bazylika - W sensie architektonicznym wielo-nawowy kościół, którego nawa główna jest wyższa od naw

bocznych, często z apsydą. W sensie liturgicznym tytuł honorowy nadawany świątyniom ze względu na ich

szczególne znaczenie.

Prezbiterium - Część kościoła, w której znajduje się ołtarz, ambona, miejsce przewodniczenia, wyodrębnione z

pozostałego wnętrza kościoła podwyższeniem (dla lepszej widoczności), lub nawet oddzielone balustradą

komunijną.

Cmentarz - Miejsce grzebania zmarłych znajdujące się przy kościele lub w oddaleniu, ale z własną kaplicą

cmentarną.

Nawa - Przestrzeń wewnątrz kościoła, przeznaczona dla wiernych i niekiedy podzielona rzędami kolumn lub

filarów na nawę środkową i nawy boczne.

Katakumby - Podziemne cmentarze wczesnochrześcijańskie; wielokondygnacyjne korytarze, najczęściej kute

w skale, zakończone kryptami. Trumny umieszczano w niszach lub ścianach katakumb.

Krypta - Podziemie kościoła przeznaczone do celów liturgicznych, a więc mieszczące kaplicę, albo służące za

miejsce pochówku zmarłych.

Zakrystia - Pomieszczenie w kościele, w którym przechowuje się wszystko, co jest potrzebne do sprawowania

liturgii i nabożeństw. Zakrystia służy również do przygotowania się celebransa i asysty.

Stalle - Ozdobne ławy znajdujące się w prezbiterium (chórze) kościołów katedralnych, kolegiackich i

klasztornych, przeznaczona dla kanoników i zakonników.

Kolegiata - Kościół, przy którym niegdyś lub obecnie istnieje kapituła.

Tabernakulum - Drogocenna, ozdobiona i zamykana szafka służąca do przechowywania Najświętszego

Sakramentu.

Klasztor - Miejsce zamieszkania przebywania zakonników lub zakonnic, często ogół pomieszczeń mieszkalnych

z kościołem i budynkami gospodarczymi.

Sanktuarium - Zwykle świątynia o szczególnym znaczeniu kultowym, np.: sanktuarium Matki Bożej na Jasnej

Górze.

Tron - Miejsce w kościele przeznaczone dla biskupa, składające się z ozdobnego krzesła, nad którym

umieszczony jest herb biskupi i baldachim.

Sedilie - Znajdujące się w prezbiterium siedzenie dla kapłana przewodniczącego celebrze (miejsce

przewodniczenia) i dla usługujących (asysta, ministranci).

Konkatedra (współkatedra, prokatedra) - Jeden spośród kościołów w diecezji zastępujący katedrę, czyli kościół

będący pod zwierzchnictwem biskupa.

Kropielnica - Kamienne lub metalowe naczynie na wodę święconą umieszczone w przedsionku kościoła.

Przeżegnanie się wodą święconą jest symbolem duchowego oczyszczenia.

KSIĘGI

Mszał - Księga liturgiczna zawierająca wszystkie teksty zmienne i stałe oraz przepisy potrzebne do odprawiania

Mszy św.

Pontyfikał - Księga liturgiczna zawierająca modlitwy i sposób sprawowania sakramentów, poświęceń i

błogosławieństw oraz innych czynności liturgicznych przez biskupa.

Lekcjonarz - Księga zawierająca tzw. lekcje, czyli fragmenty ze Starego i Nowego Testamentu czytane lub

śpiewane, przewidziane na wszystkie dni roku liturgicznego.

Rytuał - Księga liturgiczna zawierająca teksty i wskazówki, jak kapłan powinien sprawować poszczególne

sakramenty i sakramentalia, jakie, odmawiać modlitwy podczas procesji i błogosławieństw.

Agenda - Zbiór przepisów i formuł modlitw dotyczących sprawowania sakramentów i

sakramentaliów. Ewangeliarz - Ozdobna księga liturgiczna zawierająca tekst Ewangelii używana podczas

uroczystych celebracji liturgicznych.

Benedykcjonał - Księga liturgiczna zawierająca teksty błogosławieństw i poświęceń osób, rzeczy i miejsc.

Psałterz - Część księgi Liturgii godzin zawierająca psalmy, podzielona na różne dni i pory dnia, w układzie

czterotygodniowym.

Brewiarz (Liturgia godzin)- Księga zawierająca teksty modlitw na różne pory dnia, do odmawiania których

zobowiązani są duchowni.

Ceremoniał - Księga zawierająca przepisy i formy uroczystego sprawowania liturgii.

Kancjonał - Śpiewnik zaopatrzony w zapis nutowy zawierający teksty śpiewów wykonywanych w czasie

nabożeństw i czynności liturgicznych.

Chorał - Zbiór melodii powstałych w Kościele rzymskokatolickim w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, np.

chorał gregoriański.

Graduał - Oficjalna księga do użytku liturgicznego zawierająca melodie chorałowe do stałych i zmiennych

części Mszy św.

Rubrycela (kalendarz liturgiczny, dyrektorium) - Ujęte w formie kalendarza wskazówki i przepisy odnoszące

się do odprawiania Mszy św., Liturgii godzin i innych nabożeństw.

SYMBOLE I ZNAKI

Chleb - W liturgii używany jest niekwaszony chleb przyrządzany z mąki pszennej. Symbol życia, pożywienia,

“chleba z nieba”. W Eucharystii Chleb staje się Ciałem Chrystusa.

Kolory liturgiczne - Wyrażają charakter danego dnia, święta czy innego obchodu liturgicznego. Do kolorów

liturgicznych zaliczamy: biały, czerwony, zielony, fioletowy, różowy i czarny.

Złożenie rąk - Gest modlitewny wyrażający wzniesienie modlitwy do Boga, gest poddaństwa oraz nie

zajmowania się niczym innym wobec Boga.

Cisza (milczenie) - Czas w liturgii, podczas którego człowiek kontempluje to, co ujrzał i usłyszał.

Postawa siedząca - Postawa ta związana jest w liturgii z wewnętrznym odprężeniem dla słuchania i

rozważania słowa Bożego. Jest też postawą godności i władzy, którą zazwyczaj sprawowano na siedząco.

Postawa stojąca - Zasadnicza postawa człowieka wolnego wyrażająca cześć i szacunek, gotowość służenia,

słuchania i wypełniania Bożych nakazów. Jest to również postawa paschalna wyrażająca radość ze

zmartwychwstania i czujnego oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa.

Postawa klęcząca - Postawa wyrażająca pokorne uwielbienie, uniżenie się, oddanie najwyższej czci, uznania

ograniczoności i zależności. Ma również charakter adoracyjny i pokutny.

Dziękczynienie - Każda liturgia jest składaniem Bogu dziękczynienia, szczególnie Msza św., pod której koniec,

po przyjęciu Komunii świętej, składamy dziękczynienie, czyli trwamy przez chwilę w ciszy i na modlitwie.

Wino - Istotny składnik Eucharystii, symbolizujący doskonałą naturę Boską. Nadto wino jest symbolem radości

życia i obfitości duchowych darów.

Bicie się w piersi - Wyraz samo obwinienia się, uznania swej niegodziwości, słabości i grzeszności wobec Boga

i wspólnoty.

Rozkładanie rąk - Gest modlitewny uznający bezradność wobec Boga, znak podniesienia ducha ku Bogu.

Również postawa uwielbienia, wychwalania, prośby o dary łaski i błogosławieństwa.

Credo - Wyznanie wiary; dłuższa wersja to Apostolskie Wyznanie Wiary (podczas Mszy św.), a krótsza to Skład

Apostolski.

Woda - Dolewana do wina podczas przygotowania darów oznacza grzeszną naturę ludzką. Poza tym oznacza

życie, źródło płodności i oczyszczenia, np.: podczas chrztu, aspersji.

INRI - Skrót napisu: “Jezus Nazareński, Król Żydowski”; napis umieszczony w trzech językach (aramejskim,

greckim i łacińskim) na krzyżu przez Piłata, jako obwieszczenie winy Skazanego.

Insygnia - Oznaki godności i władzy kościelnej, np.: dla biskupa mitra i pastorał.

Znak krzyża - Krzyż dla chrześcijan jest znakiem odkupienia. Uczynienie znaku krzyża oznacza wezwanie jego

wyzwalającej mocy. Nade wszystko znak krzyża jest najkrótszym wyznaniem wiary w Trójcę św. i w odkupienie

przez Chrystusa.

Skłony - (pokłon, ukłon) Postawa wyrażająca pokorę, uniżenie się, oddanie szacunku przez “zmniejszenie”

siebie samego.

Obmycie rąk - Znaczenie tego gestu dobrze wyraża modlitwa kapłana zaczerpnięta z Księgi Psalmów: “Obmyj

mnie, Panie, z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego”.

NAZWY

Katafalk - Zazwyczaj drewniane lub metalowe podwyższenie w kształcie skrzyni, pomalowane na czarno lub

fioletowo, często ozdobione symbolami śmierci i zmartwychwstania, na którym umieszcza się trumnę podczas

nabożeństwa pogrzebowego.

Wieczna lampka - Czerwone światło palące się dniem i nocą, umieszczane w pobliżu tabernakulum

wskazujące, że jest w nim przechowywany Najświętszy Sakrament.

Sanctissimum - Łacińska nazwa Najświętszego Sakramentu, znacząca “najświętszy”.

Woda święcona - Woda pobłogosławiona przez kapłana i używana do pokropienia osób, przedmiotów i miejsc.

Symbolizuje duchowe oczyszczenie lub przypomina sakrament chrztu (aspersja).

Paschał (świeca wielkanocna) - Dużych rozmiarów świeca, ozdobiona wyrytym krzyżem, pięcioma ziarnami

kadzidła, bieżącą datą roku oraz greckimi literami A i ?. Jest symbolem zmartwychwstałego Chrystusa Pana.

Relikwie - Śmiertelne szczątki świętego, także części jego ubioru i służące mu do użytku przedmioty, które

traktuje się ze czcią, ze względu na osobę świętego, z którym te przedmioty były związane.

Zacheuszki - Dwanaście lub cztery świeczników przymocowanych do ścian kościoła w miejscach, gdzie

znajduje się tyleż samo małych krzyżyków, które to miejsca namaścił biskup podczas konsekracji kościoła.

Symbolizują, że kościół powstał na fundamencie apostołów.

Lavabo (ablucja) - Rzeczywiste lub symboliczne obrzędowe obmycie ciała lub części ciała bądź przedmiotów

kultu.

Profanacja (zbezczeszczenie) - Znieważenie miejsca albo przedmiotu kultu (np.: cmentarza, kościoła) przez

niegodne czyny połączone ze zgorszeniem wiernych. Miejsca i przedmioty zbezczeszczone muszą być na nowo

przyjęte do kultu sakralnego. Najcięższą profanacją jest znieważenie Najświętszych Postaci eucharystycznych.

Formularz mszalny - Zmienne i stałe teksty liturgiczne dostosowane do charakteru obchodu liturgicznego

(święta, wspomnienia), obejmujące modlitwy przewodniczenia, antyfony, czytania, prefacje i inne modlitwy

oraz formuły stosowane w trakcie liturgii.

Krzyżmo - Mieszanina oliwy i wonnych substancji, poświęcona przez biskupa na rannej Mszy św. w Wielki

Czwartek (Msza krzyżma), używana do udzielania chrztu, namaszczenia chorych, konsekracji kościołów i

ołtarzy.

Katechumenat - W starożytnym Kościele czas, w którym kandydaci do chrztu przygotowywali się do jego

przyjęcia poprzez pogłębianie wiary, lekturę Pisma św., zaznajamianie się z nauką Kościoła i ucząc się życia we

wspólnocie chrześcijańskiej. Dziś popularny jest neokatechumenat, czyli czas pogłębiania wiary we wspólnocie

przez tych, którzy już przyjęli chrzest.

Ablucja (lavabo) - Rzeczywiste lub symboliczne obrzędowe obmycie ciała lub części ciała bądź przedmiotów

kultu.

Kadzidło - Wonna mieszanina żywicy i ziół, spalana w kadzielnicy podczas celebracji liturgicznych, np. na Mszy

św., na okadzenie księgi Ewangelii, paschału, biskupa itd.

Olej chorych - Wonna oliwa używana do obrzędu namaszczenia chorych. Obrzęd ten ma duchowo umocnić

chorego.

Olej katechumenów - Wonny olej używany do udzielania sakramentów, np.: sakramentu chrztu.

Hostia - Okrągły, cienki i biały opłatek chleba upieczony z mąki pszennej rozrobionej w wodzie, który w czasie

Eucharystii zostaje słowami konsekracji przemieniony w Ciało Chrystusa.

Homagium - Hołd posłuszeństwa i wierności składany papieżowi przez kardynałów (np.: po wyborze na Urząd

Piotrowy) lub biskupowi przez duchowieństwo podczas ingresu.

Partykuła - Cząsteczka Chleba eucharystycznego lub kropla Krwi Pańskiej. Kościół bardzo dba o to, żeby

partykuły Świętych Postaci nie zostały zaniedbane czy upuszczone, dlatego stosuje się korporał, puryfikację,

ablucję itd.

Taca (kolekta) - Nazwa zbiórki ofiar, najczęściej pieniężnych, podczas Mszy św. na potrzeby kościoła lub

wspólnoty.

Komunikant - Okrągły, cienki i biały, mniejszy od Hostii, opłatek chleba upieczony z mąki pszennej rozrobionej

w wodzie, który w czasie Eucharystii zostaje słowami konsekracji przemieniony w Ciało Chrystusa.

Ingres - Uroczyste i oficjalne przybycie nowego biskupa do swojej diecezji z procesjonalnym wejściem do

katedry.

Wirtualny spacer

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: