Narzyczona dla dzentelmena.pdf

- 1 -

PROLOG

Wszyscy zdziwili się, gdy zobaczyli Anglika, który miał dołączyć do wyprawy.

Był wprawdzie szczupły i zwinny jak kot, ale... Wiadomość, że nowojorski

biurokrata ma wziąć udział w ekspedycji, kompletnie ich zaskoczyła, a kiedy

jeszcze dowiedzieli się, że to angielski arystokrata, ich zdumienie nie miało granic.

Trudno im było zrozumieć, po co ktoś taki wyrusza do dżungli.

- Sir Edward Cullen? - rzekł do siebie zdumiony Texas Joe na widok Anglika.

- Darujmy sobie szlacheckie tytuły - mruknął Seth.

- Moda na nie już dawno przeminęła.

Chętnie się z tym zgodzili. Cullen zjawił się co prawda wyposażony w

błyszczący nowością plecak, w nowiusieńkich, robionych na zamówienie butach, a

jego dłonie o smukłych palcach były starannie wypielęgnowane, jednak przez myśl

mu nie przeszło oczekiwać, że współtowarzysze będą

się do niego zwracali, używając szlacheckiego tytułu. Co do rąk, pobrudził je sobie

natychmiast i w ogóle nie zwrócił na to uwagi. Natomiast zapał, z jakim wyruszył w

drogę, nie ostygł w nim nawet na chwilę. Nic go nie zniechęcało -

ani śmierdzący płyn przeciw insektom, ani wilgotność powietrza sięgająca

niemal stu procent, ani długie, wyczerpujące marsze przez dżunglę. Nie miał być

może doświadczenia pozostałych członków ekipy, ale jego wytrzymałość była

niezwykła. Choć nawet na chwilę nie tracił angielskiego spokoju, to pod względem

kondycji dorównywał każdemu z nich. Ani razu się nie poskarżył, na strome zbocza

wdrapywał się ze zwinnością kozicy, a gdy w czasie odpoczynku zrzucał nowiutki

plecak na ziemię, uwidaczniała się siła jego mięśni.

Nikt nie chciał w oddziale cywila, a kapitan Seht najmniej, choć oczywiście

nigdy tego nie powiedział głośno. Przeprawa była niebezpieczna; sama dżungla

kryła wystarczająco dużo zagrożeń, a jeśli jeszcze ukrywali się w niej rebelianci...

Ale wysokie dowództwo nalegało - i w jednej co najmniej sprawie miało rację -

ten człowiek wiedział jak należy zachować się w dżungli.

- Dlaczego zaangażował się pan do tej roboty? – spytał Seth, gdy usiedli przy

- 2 -

ognisku ostatniej nocy przed zdobyciem obozu buntowników.

Sześciu ochotników, którzy zgłosili się do wykonania tego trudnego zadania,

wiedziało, że niepodobna przewidzieć, co ich czeka w obozie.

Wprawdzie Aro, przywódca rebeliantów, twierdził, że chce rozmawiać i to on

pierwszy nawiązał kontakt, ale wcześniej buntownicy też zgłaszali gotowość do

rozmów, a potem zmieniali zdanie.

- Rodzinna tradycja - odparł spokojnie Edward Cullen.

- To bardzo angielskie - zauważył kapitan Seth, Australijczyk z pochodzenia.

- Kiedy ONZ zdecydowała się zaangażować w rozwiązanie tego konfliktu?

- Członkowie rodziny Cullenów uczestniczyli w takich akcjach na długo

przed powstaniem ONZ - wyjaśnił Edward, uśmiechając się lekko.

Zazwyczaj Edward cullen w ogóle się nie uśmiechał. Zapytany o cokolwiek,

odpowiadał zwięźle, logicznie i bez emocji. Uśmiech nadał jego twarzy cieplejszy,

bardziej ludzki wygląd.

- Wydaje mi się, że jest pan w tym dobry – powiedział kapitan.

- Inaczej moja obecność tutaj nie miałaby sensu - odpowiedział Cullen.

- Też tak myślę - przytaknął Seth. - Zatem pana rodzina zajmuje się takimi

sprawami...

- Rodzina? Nie. Przodkowie - sprostował Cullen, a uśmiech zniknął z jego

twarzy. - Rodzina to żona i dzieci, to zobowiązania, na które mnie nie stać. Praca

negocjatora wymaga pełnego zaangażowania, trzeba umieć patrzeć na sprawę z

punktu widzenia obu stron. Nikt nie ma stuprocentowej racji. Pokój zależy od

znalezienia wystarczającej przestrzeni dla kompromisu odpowiadającego obu

stronom, prawda?

- No i co z tego? - Kapitan Sethnie do końca rozumiał, jaki to ma związek z rodziną.

- Brak zobowiązań jest moim największym atutem - odpowiedział spokojnie

Cullen. - Jako negocjator muszę być bezstronny, zapomnieć o własnych

przekonaniach i dobrze wyważyć wszystkie argumenty. To można osiągnąć jedynie

wtedy, gdy nie ma się żadnych zobowiązań.

- Przecież sprawy osobiste nie przeszkadzają... - próbował polemizować Seth.

- Dla mnie byłyby przeszkodą - odparł stanowczo Cullen. - Nie potrafię

rozdzielić życia osobistego i pracy. We wszystko, co robię, wkładam całego siebie.

Nie mógłbym negocjować, gdybym myślał o jak najszybszym powrocie do

- 3 -

żony i dzieci...

Diabli wiedzą, pomyślał Seth, może właśnie dlatego podstępny Aro zaufał

właśnie temu angielskiemu mądrali...

Kapitan zawahał się. Z wyjątkiem wartowników wszyscy członkowie oddziału

spali. Atmosfera wieczoru sprzyjała zwierzeniom.

- Czy nie czuje się pan czasem samotny? - spytał.

- Czasem? - powtórzył Cullen. - Zawsze.

Pieć dni później kapitan Seth odpowiadał na pytania dziennikarzy na

zaimprowizowanej na lotnisku w Pelanang konferencji prasowej.

- Tak, wszyscy przeżyli.

- Tak. byto bardzo niebezpiecznie, tej części dżungli nie ma na mapach.

- Zamierzamy opracować szkic tego terenu, było to zresztą jednym z celów naszej

misji.

- Owszem. Zastosowaliśmy niekonwencjonalne metody walki

- Zabraliście ze sobą negocjatora z ramienia ONZ, sir Edwarda Cullena - zagaił

dziennikarz reprezentujący jedną z europejskich gazet. - Czy mógłby pan to

skomentować?

- Oczywiście, z przyjemnością - odparł Seth. – Był to dla mnie prawdziwy

zaszczyt, że miałem w oddziale sir Edwarda Cullena – powiedział z kurtuazją.

Dopiero przy piwie, pod palmami, zdradził dziennikarzowi więcej szczegółów.

- Cullen jest niesamowity! Nie wiem, czy bez niego udałoby się zakończyć

sprawę w ten sposób - wyznał.

- Ale jaki on jest, jako człowiek? - dopytywał się dziennikarz.

- Jako człowiek? - Kapitan Seth odstawił puszkę z piwem i spojrzał poważnie

na swojego rozmówcę. – Jako człowiek jest najbardziej samotną istotą na

świecie.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Kolejny zadowolony klient - orzekła Angela Ludwig, podając swej rozmówczyni

- 4 -

kopertę. - Oczywiście chcieli, żebyś została. Jak zwykle zresztą.

- To miło - odparła Bella Swan, chowając kopertę do torebki bez zaglądania do

środka.

Doprawdy niesamowite, jak niewielką wagę przywiązuje do pieniędzy ta dziewczyna,

pomyślała Angela Ludwig.

- Nigdy nie miałaś ochoty związać się na stałe z jakąś firmą? - spytała głośno

- Nigdy. Bardzo sobie cenię niezależność - odpowiedziała spokojnie Bella.

Nie tylko ceniła swoją niezależność, wręcz jej potrzebowała, by żyć. Zrozumienie

tego zajęło jej wiele lat, ale gdy prawda ta w końcu do niej dotarła, trzymała się jej

kurczowo.

- Dla firmy to bardzo wygodne, że jesteś tylko współpracownikiem, ale czy nie

powinnaś pomyśleć wreszcie o przyszłości? - spytała Angela.

- Żyję dniem dzisiejszym - odparła zdecydowanie Bella. Do tego wniosku też

doszła po wielu przemyśleniach.

Angela Ludwig wiedziała, że nie ma sensu ciągnąć dalej tej rozmowy. Spojrzała

na listę klientów, żeby zorientować się, jakie prace wchodziłyby w grę w

najbliższej przyszłości.

- W przyszłym tygodniu mamy sprzątanie domu, który był przez kilka lat

wynajmowany. To może ci się spodobać... W przyszłym miesiącu będzie praca w

wydawnictwie. Wyjeżdża jeden z menedżerów i pytali o ciebie. - Angela Ludwig

przeglądała zlecenia.

Century's Solutions - londyńska agencja pośrednictwa pracy szczyciła się

tym, że potrafi znaleźć pracownika na każde stanowisko. Bella była wszechstronna,

bystra i inteligentna, a w dodatku cierpliwa. Mogła wykonywać wiele rozmaitych,

wymagających różnych umiejętności prac. Potrafiła zastąpić menedżera,

księgową, sekretarkę i sprzątaczkę. Chętnie przyjmowała zlecenia wymagające

zaangażowania i wysiłku. Jeśli jest jakiś problem, to musi także istnieć jego

rozwiązanie,

mawiała, po czym ruszała do biblioteki, by znaleźć niezbędne dane.

Jedyne czego nie robiła, to nie umawiała się na randki.

Rzecz trudna do zrozumienia, jako że Bella była bardzo ładna i zgrabna. Mężczyźni

oglądali się za nią na ulicy. Pewien klient chciał nawet zatrudnić ją jako

modelkę w reklamie. Mówił, że jej piękne, długie, jedwabiste włosy przekonają

- 5 -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: