Kim Stanley Robinson - Lata ryżu i soli.pdf - Ebooki - morefaya2006

Kim Stanley Robinson

Lata

ryżu i soli

Przełożył Łukasz Tabaka

Księga I

Przebudzenie w pustce

Kolejna wyprawa na zachód. Bold i Psin znajdują

opustoszałą krainę.

Timur jest niezadowolony. Rozdział kończy się burzliwie

Małpa nigdy nie umiera. Zawsze powraca i pomaga nam w

trudnych czasach, tak jak pomógł Tripitace podczas pierwszej,

niebezpiecznej wyprawy na zachód, w celu zaniesienia buddyzmu

indyjskiego z powrotem do Chin.

Tym razem przyjął formę niskiego Mongoła o imieniu Bold Bar-

dash, jeźdźca w armii Timura Chromego. Będąc synem

tybetańskiego handlarza solą i mongolskiej właścicielki oberży,

kobiety nad wyraz uduchowionej, podróżował od pierwszego dnia

swoich narodzin. Zjechał północ i południe, wschód i zachód,

przeprawiał się przez góry i rzeki, przemierzał pustynie i stepy,

przecinał świat wzdłuż i wszerz, lecz teraz był już starcem o

prostokątnej twarzy, haczykowatym nosie, siwych włosach

zaplecionych w warkocz i czterech pojedynczych kosmykach na

brodzie. Wiedział, że dla Timura będzie to ostatnia kampania, i

zastanawiał się, czy dla niego również.

Jednego dnia grupa zwiadowców oderwała się od głównej

kolumny wojsk i o zmroku wyjeżdżała spośród ciemnych wzgórz.

Panująca cisza wyraźnie zaniepokoiła Bolda. Nie była to jednak

cisza doskonała, jako że lasy były na ogół głośniejsze od stepów.

Przed nimi płynęła poza tym szeroka rzeka, a jej pluskot łączył się z

wiatrem, szemrającym wśród wysokich drzew. Czegoś jednak

brakowało - może śpiewu ptaków albo jakichś innych odgłosów,

których Bold nie potrafił w tej chwili określić. Konie rżały obłędnie,

kiedy mężczyźni spinali kolanami ich boki. Zanosiło się na zmianę

pogody, lecz w ich sytuacji nie miało to znaczenia. Na nieboskłonie

rozciągały się długie, pomarańczowe końskie grzywy, wiatr się

wzmagał, a z zachodu nadchodziła burza. Pod szerokim, stepowym

niebem wszystko byłoby rozświetlone, lecz tu, na porośniętych

lasami wzgórzach, niebo było mniej widoczne, a wiatr zmienny.

Zanosiło się na deszcz.

Przez pola zbożem usłane,

Wśród kłosów ku ziemi ciążących,

Wśród wyschniętych owoców i splątanych gałęzi jabłoni,

Po zakurzonej drodze, bez śladu kolein, kopyt i stóp.

Słońce zachodzi, księżyc na niebo się wtoczył.

Sowa pikuje i wznosi się nad polem. Wiatr wieje.

Jak wielki musi być świat, jeśli jego tchnieniem jest wiatr.

Konie się zlękły, Małpa też.

Dotarli do niestrzeżonego mostu i przeprawili się na drugą stronę

- kopyta zastukotały na kłodach. Dojechali do drewnianych

zabudowań z dachami krytymi strzechą. W żadnym domu nie palił

się ogień, nigdzie też nie wisiały zapalone lampiony. Jechali dalej.

Pośród drzew spostrzegli kolejne zabudowania, lecz nadal żadnych

ludzi. Mroczna kraina zionęła pustką.

Psin popędzał wszystkich. Jechali teraz po łuku, spośród wzgórz

Kim Stanley Robinson - Lata ryżu i soli.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: