Staff L., poeta młodopolski.pdf

Leopold Staff jako poeta młodopolski.

Twórczość poetycką zaczynał Staff jako modernista, ale już w pierwszym tomie jego poezji odnajdziemy

próby przezwyciężenia dekadenckich nastrojów. Świadczy o tym tytuł cyklu: "Sny o potędze". Znajdziemy

w nim inspirowaną przez nietzscheanizm i romantyzm filozofię poetycką Staffa, wg której obowiązkiem

człowieka jest praca nad samym sobą, doskonalenie się wewnętrzne, ustawiczne dążenie do duchowej

potęgi. Na początku wspomnianego zbioru poetyckiego umieścił poeta wiersz pt. "Kowal".

Nadczłowieczeństwo rozumiał poeta jako usilne dążenie do wyrobienia w sobie wartości, głównie

etycznych, przez pracę i olbrzymi wysiłek. Miejsce dekadenckiego pesymizmu zajął w utworze optymizm,

wiara w możliwość uzyskania siły. Marzenia o potędze zastępują rezygnację i niemoc. Mamy tutaj do

czynienia ze staffowską filozofią pracy nad wewnętrzną siłą człowieka. Wiersz ma charakter symboliczny:

-kowal-symbol tęsknoty do siły, męstwa, wielkości

-trud kowala-kształtowanie charakteru, osobowości człowieka

-kruszce drogocenne-osobowość bogata w różne możliwości

-serce-charakter człowieka, postawa moralna, nadczłowiek

Symbole wyrażają optymistyczny stosunek poety do natury ludzkiej, do ludzkich możliwości. Podkreślają

wolę i zapał człowieka do pracy nad sobą-by stać się silnym, mężnym. Sens życia widzi Staff w pracy nad

wewnętrzną siłą człowieka. Wiersz głosi hasło doskonalenia wewnętrznego. Czyn, do którego wzywa

poeta dzieje się w marzeniu ("Sny o potędze"). Sens życia mieści się w tęsknocie do doskonałości, w

dążeniu do ideałów (nie w ich realizacji).

Wśród wierszy Staffa znajdują się i takie , w których odnajdziemy nastroje typowe dla ówczesnej mody, w

których dominuje melancholia, smutek i pesymizm. Cechy te zawiera jeden z najbardziej znanych

utworów poety pt. "Deszcz jesienny". Przypomina on nastrojem "Na Anioł Pański" Tetmajera.

Powtarzający się refren onomatopeiczny wyraża wspólne dla obu utworów uczucie smutku. W utworze

mamy 3 obrazy-wizje, które potęgują nastrój smutku i rozpaczy:

I. wieczorne mary senne - Odziane w łachmany szukają ustronnego miejsca na groby. Idą powoli tworząc

korowód (w czasie dżdżu). Mary przybierają postać ludzi młodych ale zrozpaczonych ("z oczu im lecą

łzy"), tułacze ich życie jest tragiczne, beznadziejne, szukają więc ustronia żeby umrzeć.

II. obraz nieszczęść ludzkich - Poeta dostrzega cierpienia innych, jest przeniknięty współczuciem wobec

nieszczęść ludzkich.

III. ogród poety zniszczony przez szatana

-kwiaty kwitnące posypał popiołem

-trawniki zarzucił bryłami kamienia

-zamienił ogród w pustynię

-posiał szał trwogi i śmierć przerażenia

-szatan przerażony swym dziełem "położył się na kamiennym pustkowiu" i tłumił łzy, gdyż w piersi swej

czuł ogromną rozpacz. Przeraził się efektem uczynionego zła.

-szatan symbol zła

-melancholie, smutek i rozpacz potęguje nastrój jesiennego,dżdżystego,kończącego się dnia.

Wieczór i mgła powodują dominację barw: szarość żałobnej czerni. Refren powtarza informację o

kroplach deszczu uderzających o szyby, które wydają dźwięki podobne do płaczu.

Treść utworu jest bardzo sugestywna, wywołuje refleksje, że życie jest pasmem cierpień, wędrówką w

bezkresną dal, której towarzyszą rozstania, ból, śmierć i bezsensowne zniszczenia wszystkiego co piękne

i radosne. Refren dopowiada, że to tylko majaki człowieka patrzącego przez szyby i przez jesienny,

miarowy deszcz.

"Przedśpiew" - w poszukiwaniu wewnętrznej harmonii

W wierszu spotykamy się z afirmacją życia i filozofią pogodnego życia pojmowanego jako harmonijne

współistnienie pozornie sprzecznych elementów: bólu i radości, śmierci i życia, trwania i przemijania.

Choć poeta wie, że marzenie człowieka o szczęściu rzadko się spełnia-wierzy jednak na przekór

schyłkowym teoriom o bezsensie i chaosie świata, że istnieje ład i harmonia. W wierszu znajdujemy

odwołanie do filozofii epikurejskiej (radość życia) i stoickiej (spokój i opanowanie) oraz do głównego hasła

renesansu: "Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce". Klasycyzm w utworze polega na:

-opowiedzeniu się za zwięzłością i klarownością treści

-zastosowaniu formy stroniącej od przepychu na rzecz prostoty i umiaru

-ogłoszeniu harmonii duchowej, pogody i równowagi

-optymizmu popartego wyraźnie argumentami czerpanymi z filozofii św. Franciszka z Asyżu: "w łzach

widzieć słodycz smutną, dobroć chorą w grzechu"

-tytuł wiersza-Przedśpiew-wstęp, wprowadzenie do liryki

-śpiew-zapowiedź działania poetyckiego, deklaracja liryki afirmacyjnej: "śpiewać będę wam

pochwałężycia"

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: