wykonała
grupa 8
Projekt zalesienia gruntów porolnych
1. Nieużytek porolny o wielkości 7ha.
2. Kraina IV Mazowiecko-Podlaska, Dzielnica 1 Niziny Północnomazowieckiej.
3. Warunki glebowe - gleba darniowo-bielicowa właściwa, średnio zbielicowana;
wytworzona z piasków akumulacji lodowcowej (piasek luźny żwirowaty).
4. pH 4,6.
5. Charakterystyka niektórych właściwości gleby: zasobność w składniki pokarmowe b. niska.
1. Zaprojektować i uzasadnić wybór niezbędnych zabiegów agromelioracyjnych oraz sposób ich wykonania.
Z uwagi na to, że mamy do czynienia z nieużytkiem porolnym istnieje duże prawdopodobieństwo że gleba jest zachwaszczona (chwasty nie są zbytnio u- porczywe). Dlatego decyduję się na zastosowanie orki pełnej pługiem leśnym PTL 2 (na gł.20 cm) wiąże się to także z koniecznością wykonania zabiegu nawożenia organicznego ze względu na niską zawartość składników pokarmowych w glebie. Przed przystąpieniem do orki na zalesianej powierzchni zostanie rozrzucony torf rozrzutnikiem do obornika (zastosowanie podsypek torfowych na tak dużej powierzchni uważam za zbyt kosztowne).
2. Zaprojektować skład gatunkowy i uzasadnić jego wybór .
Kierując się ,,Zasadami hodowli lasu” przyjęłam następujący skład gatunkowy:
Brz 40%, So 40%, Dbcz. 20% oraz gatunki biocenotyczne Lp, Bk, Olsz .Zwiększony udział Brz(przyjmuję założenie ,że na danym terenie nie ma dużych problemów wilgotnościowych zmniejsza je nawożenie torfem ) ,a także duży udział Dbcz. uzasadniony jest ich b. dużą odpornością na hubę korzeniową. Na gruntach leśnych na siedlisku Bśw. w IV krainie proponowany jest następujący skład gatunkowy uprawy So 80, Brz i inne 20 nie istnieje tu jednak tak duże zagrożenie ze strony huby korzeniowej na którą sosna jest bardzo podatna.
Na gruntach porolnych nie ma grzybów mikoryzowych i sosna może wchodzić w związek pseudomikoryzowy, który w warunkach stresowych dla sadzonek sosny może się przerodzić w pasożytnictwo huby.
3. Zaprojektować i uzasadnić formę zmieszania, wielkość płatów domieszek oraz więźbę sadzenia dla poszczególnych gatunków.
W celu uniknięcia kontaktu korzeniowego porażonych drzewek ze zdrowymi ,a przez to rozprzestrzenieniu choroby na całej powierzchni przyjmuję kępowa formę zmieszania oddzielając sosnę kępami dęba i brzozy. Gatunki biocenotyczne Lp i Bk będą wprowadzone grupowo. Olsz będzie sadzona na zaprojektowanych szlakach zrywkowych w formie zmieszania pasowej (pow. 0,336ha Tło drzewostanu stanowi sosna (pow. 2,8ha) poprzedzielana 10 kępami po 0,14ha Dbcz.(pow. łączna 1,4 ha) oraz 14 kęp po 0,20ha Brz (pow. łączna 2,8ha) oraz 20 grupami po 0.01ha Lp i Bk. Do profilaktyki zapobiegania występowania huby korzeniowej jest jak najpóźniejsze wkraczanie z cięciami pielęgnacyjnym. Jest to możliwe wówczas gdy przyjmiemy odpowiednio luźną więźbę. Tak więc przyjmuję więźbę: dla So -1,2 x 1,5m.(ok. 5600 sadz. na ha) dla Brz - 1,5x 1,5m. (ok. 4500 sadz. na ha) dla Lp i Bk 1x1,5m. (ok. 6700 sztuk sadz. na ha) dla Dbcz. -1x1,5m. (ok. 6700 sadz. na ha) dla Olsz 1x1,5m.
4. Określić jakość i zapotrzebowanie na materiał sadzeniowy.
Zapotrzebowanie na materiał sadzeniowy: Brz 13000 szt., So 16000 szt., Lp, Bk po 700 szt. Olsz 2300 szt., o symbolu produkcyjnym Brz 1/1, So 1/0, Dbcz. 2/1, Lp 2/1, Bk 2/1, Olsz 1/1. Materiał I klasy jakości.
Zaprojektować zabiegi po wykonaniu zalesienia w celu uodpornienia upraw i młodników.
W pierwszych latach po założeniu uprawy wykonujemy zabiegi odchwaszczania.
Podczas czyszczeń wczesnych i późnych cięcia ograniczamy do minimum i staramy się zabieg wykonywać starannie, pniaki zabezpieczamy biologicznie preparatem PG IBL.
Minimalizujemy szkody przy zrywce przez wykorzystywanie szlaków zrywkowych.
Wykonujemy kolonizacje mrówki ćmawej.
W drugiej klasie wieku wprowadzamy podszyt.
Sporządzić terminarze wykonywanych zabiegów.
Przed przystąpieniem do prac zalesieniowych wykonujemy analizę glebową oraz badanie zapędraczenia gleby.
Na jesieni przystępujemy do rozrzucenia torfu (nawożenie organiczne), a następnie do wykonania orki.
Wiosną po zejściu śniegu rozpoczynamy sadzenie zaczynamy od sadzenia Brz gdyż najwcześniej zaczyna ona swój rozwój. Sadzenie wykonujemy starannie uważając aby nie deformować (zawijać) systemy korzeniowe.
Zabieg wykaszania wykonujemy dwukrotnie w ciągu okresu wegetacyjnego. Pierwszy raz przed zakwitnięciem chwastów (wiosną) drugi raz latem przed wysypaniem przez chwasty nasion. Zabiegi te wykonujemy mechanicznie uważając przy tym aby nie uszkodzić drzewek.
Czyszczenia wczesne i późne wykonujemy zimą lub wczesną wiosną wtedy jest najmniejsze zagrożenie wysiewu zarodników huby korzeniowej.
Podszyty wprowadzamy w drugiej klasie wieku w okresie jesiennym. Wprowadzamy do podszytów gatunki liściaste: np. Bk , Jrz
2
alienor8