JACQUES PHILIPPE
Szukaj pokoju i idź za nim
SPIS TREŚCI
Wprowadzenie
CZĘŚĆ PIERWSZA
Pokój wewnętrzny drogą do świętości
1. Beze Mnie nic nie możecie uczynić
2. Pokój wewnętrzny a skuteczność apostolska
3. Pokój a walka duchowa
4. Często stawką walki jest pokój
5. Powody utraty pokoju zawsze są niewłaściwe
6. Dobra wola - koniecznym warunkiem pokoju
7. Dobra wola - wystarczającym warunkiem pokoju
CZĘŚĆ DRUGA
Jak reagować na to, co odbiera nam pokój?
1. Troski życiowe i strach przed brakiem
2. Trudności w wierze w Opatrzność
3. Strach przed cierpieniem
4. Dla wzrostu w ufności - dziecięca modlitwa
5. Albo zaufamy całkowicie, albo wcale
6. Bóg żąda wszystkiego, ale niekoniecznie wszystko bierze
7. Co robić, gdy nie potrafimy zdobyć się na oddanie?
8. Pan jest pasterzem moim. Na niczym mi nie zbywa
9. Postawa wobec cierpienia osób nam bliskich
10. W każdej cierpiącej osobie mieszka Jezus
11. Błędy i braki u innych
12. Cierpliwość wobec bliźniego
13. Cierpliwość wobec własnych błędów i niedoskonałości
14. Bóg może na dobre obrócić nawet nasze błędy
15. Co robić, gdyśmy zgrzeszyli?
16. Niepokój wobec konieczności podejmowania decyzji
17. Królewska droga miłości
18. Kilka rad w charakterze wniosku
CZĘŚĆ TRZECIA
Co mówią święci?
Juan de Bonilla
1. Pokój drogą do doskonałości
2. Dusza niech będzie wolna i swobodna
Święty Franciszek Salezy (1567-1622)
1. Bóg jest Bogiem pokoju
2. Jak uzyskać pokój
3. Pokój a pokora
4. U tych, co Boga miłują, wszystko zmierza do dobrego
5. Boga pragnąć nieskończenie, reszty w stopniu umiarkowanym
6. Zaufanie do Opatrzności
7. Unikać zniecierpliwienia
8. Pokój mimo naszych błędów
9. Łagodność i pokój w gorliwości o dobro bliźnich
10. I wreszcie: zgodzić się bez niepokoju, że nie zawsze potrafimy zachować pokój
Teresa z Avila (1515-1582)
1. Prawdziwa i fałszywa pokora
Maria od Wcielenia (1566-1618)
1. Zdanie się na wolę Bożą
Francois-Marie-Jacob Libermann (1802-1852)
1. Pokój, królestwo Jezusa w duszy
2. Pokój warunkiem posłuszeństwa wobec Ducha
3. Ufność w Bogu
4. Nie dręczyć się ludzką nędzą
5. Nie zniechęcać się pozorną letniością
6. Nie martwić się upadkami
7. Cierpliwość
8. Pozwolić działać Duchowi Bożemu
9. Miarkować swoje pragnienia
10. Żyć chwilą obecną
11. Nasza nieudolność przedmiotem nie smutku i udręki, ale pokoju i radości
Padre Pio
1. Fragment listu
Wprowadzenie spis treści powrót
A sercami waszymi niech
rządzi pokój Chrystusowy
(Kol 3,15)
Doświadczenie pokaże ci,
Że pokój, który napełni duszę
twoją miłością,
miłością Boga i bliźniego,
jest prostą drogą do życia wiecznego.
(Juan de Bonilla, XVI w.)
Czasy nasze to epoka zamieszania i niepokoju. Zjawisko to, wyraźne w naszym codziennym życiu, uwydatnia się także dość często w dziedzinie samego życia chrześcijańskiego i duchowego; nasze poszukiwanie Boga, świętości, służby wobec bliźniego, również bywa często zmącone i niespokojne, zamiast wyrażać ufność i spokój, jak to być powinno, gdybyśmy - jak poleca Ewangelia - trwali w postawie małych dzieci.
A przecież jest dla nas rzeczą niezwykle istotną, byśmy wreszcie kiedyś zrozumieli, że droga do Boga i ku doskonałości, do jakiej zostaliśmy zobowiązani, przebiega o wiele skuteczniej i szybciej, jest także ygodniejsza, kiedy człowiek potrafi powoli uczyć się zachowywania, we wszystkich okolicznościach, głębokiego pokoju w swoim sercu. Bowiem wtedy poddaje się działaniu Ducha Świętego, a Pan poprzez łaskę dokonuje w nim o wiele więcej, niż mógłby to uczynić sam człowiek za pośrednictwem własnych wysiłków. Oto, co chcemy spróbować pokazać poprzez rozważania części pierwszej.
Potem zrobimy przegląd całego zespołu sytuacji, w których często się znajdujemy, próbując wytłumaczyć, w jaki sposób sprostać im w świetle Ewangelii, tak aby zachować wewnętrzny pokój. W tradycji Kościoła mistrzowie duchowni często podejmowali ten temat.
Trzecia część stanowi zbiór wypowiedzi autorów z różnych epok, które podejmują i ilustrują kolejno omawiane tematy.
1. Beze Mnie nic nie możecie uczynić spis treści powrót
Ażeby zrozumieć jak bardzo podstawową rzeczą jest dla rozwoju życia chrześcijańskiego wysiłek celem zdobycia i jak najlepszego zachowania pokoju w swoim sercu, pierwszą rzeczą, do której musimy być przekonani jest to, iż wszelkie dobro, jakie możemy wykonać, pochodzi od Boga i tylko od Niego. Beze Mnie nic nie możecie uczynić - powiedział Jezus (J 15,5). Nie powiedział: niewiele możecie zrobić, ale „nic nie jesteście w stanie zrobić". Ważne jest, byśmy byli głęboko przekonani o tej prawdzie. Ażeby ona nam się wyraźnie narzuciła, musimy często przejść przez wiele klęsk, doświadczeń i upokorzeń dopuszczonych przez Boga. Nie tylko w sferze rozumu, ale jako doświadczenie całej naszej istoty. Bóg mógłby w końcu oszczędzić nam tych doświadczeń, ale są one nam konieczne, byśmy się przekonali o naszej wrodzonej bezradności w zakresie czynienia dobra własnymi siłami. Jak wynika z doświadczeń ludzi świętych, zdobycie tej świadomości jest dla nas absolutnie konieczne. Stanowi ona w gruncie rzeczy niezbędny wstęp do wszystkich wielkich rzeczy, jakie Pan uczyni w nas poprzez potęgę swojej łaski. Dlatego Mała Tereska mawiała, że największą rzeczą, jakiej Bóg dokonał w jej duszy, było to, że ujawnił jej małość i niemoc.
Jeżeli poważnie potraktujemy cytowane wcześniej słowa z Ewangelii świętego Jana, to zrozumiemy, że podstawową sprawą naszego życia duchowego staje się pytanie: Co zrobić, by Jezus działał we mnie? W jaki sposób doprowadzić do tego, by łaska Boża swobodnie przenikała moje życie?
Tym, ku czemu winniśmy zmierzać, nie jest więc głównie narzucanie sobie mnóstwa rzeczy do wykonania, choćby wydawały nam się najlepsze, z pomocą własnego rozumu, według naszych planów, w oparciu o własne zdolności, itp. Przeciwnie, musimy próbować odkryć, jakie są dyspozycje naszej duszy, najgłębsze postawy serca, warunki duchowe, które pozwalają Bogu działać w nas. Tylko w ten sposób zdołamy przynosić owoc, i to taki, który będzie trwał (por. J 15,16).
...
Ceslaus