McReynolds Glenna - Ten przeklęty Carson (Kochanek z gór).pdf - McReynolds Glenna - akacja08

Glenna McReynolds

Ten przeklęty Carson

Rozdział 1

- Nie mogę pracować z tym człowiekiem - stwierdziła

Kristine Richards. Cisnęła notatkę od dziekana na zawalone

dokumentami biurko, wywołując tym lawinę papierów. Jenny,

jej starsza asystentka, przykucnęła i zebrała z podłogi kilka

listów, wpychając je między dokumenty, których stertę

trzymała już w ramionach.

- Po prostu nie będziesz, a nie nie możesz - powiedziała,

rozglądając się, gdzie jeszcze dałoby się wetknąć resztę

papierów. Wolna przestrzeń nie chciała się jednak pojawić jak

za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jenny westchnęła z

rezygnacją i chwyciła się ostatniej deski ratunku,

umieszczając korespondencję w licznych tomach książek,

które piętrzyły się na ścianach gabinetu, upewniwszy się, czy

brzegi kopert wystają poza okładki woluminów. Po chwili

półki z książkami wyglądały jak samoloty gotowe do startu.

Dobrze, niech ci będzie - zgodziła się Kristine. - Nie będę

pracować z tym facetem. - Uniwersytet bardzo się

zaangażował w tybetański projekt Carsona - powiedziała

Jenny - i chce mieć pewność, że wyniki badań zostaną

opublikowane. Logiczne więc, że to właśnie ciebie wybrano

na jego asystentkę.

- W takim razie powinni byli pamiętać, że to ja, do

cholery, miałam jako pierwsza pojechać do Tybetu, ale nie,

wysłali Harry'ego Fratza, który złapał tam jakieś paskudztwo.

Szczęściarz.

Niespełna rok temu Kristine oszołomiła i zachwyciła

wiadomość, że jej macierzysta uczelnia - Uniwersytet Stanu

Colorado - weźmie udział w sfinansowaniu ambitnych badań

archeologicznych, co oczywiście oznaczało sławę i zaszczyty,

związane z wynikami odkryć.

Chodzący zawsze własnymi drogami archeolog o

nazwisku Carson zaplanował opracowanie spisu

starotybetańskich klasztorów, świątyń i miejsc kultu

religijnego. Kristine była wówczas pewna, że to ona pojedzie

na wyprawę z Carsonem. Uniwersytet nie mógł wystawić

lepszego fachowca, a już na pewno nie był nim Harry.

Wytypowano jednak właśnie jego - no cóż, był mężczyzną.

Ledwo wytrzymał dwa miesiące, a teraz dramat, klapa na całej

linii, międzynarodowa ekspedycja upadła. Trzeba mieć niezły

tupet, żachnęła się w duchu, żeby próbować wciągnąć ją teraz

w zabagnioną akcję Carsona, kiedy Wydział Historii przylepił

już całemu projektowi odpowiednią etykietkę. Cała ta

cholerna sprawa od początku powinna być Osiągnięciem Pani

Richards. Na temat historii Tybetu Kristine wiedziała i czytała

więcej niż Harry mógłby sobie wyobrazić w najśmielszych

marzeniach.

Uporządkowała trochę biurko, znajdując przy okazji

czekoladowy herbatnik. Zdmuchnęła pyłek , z jego krawędzi i

spróbowała kawałeczek.

- Umrzesz pewnego dnia - upomniała ją Jenny.

- Będę w dobrym towarzystwie. A co poza tym może

zaproponować Uniwersytet kobiecie - najlepszemu

historykowi Azji - na lato, oprócz porządkowania cudzego

bałaganu i opieki nad wspaniałym chłopcem, który go narobił?

- Mogą cię wyrzucić z roboty.

Kristine zakrztusiła się okruchami, a Jenny poklepała ją po

plecach.

- Tak, tak kochanie, słyszałam, że szkoła rejonowa

poszukuje nauczycielki historii.

Kristine podniosła oczy, napotykając wzrok swojej

asystentki. Nie miała wątpliwości, że Jenny właściwie oceniła

sytuację. Niesamowita intuicja nigdy nie zawodziła tej

kobiety, zwłaszcza gdy w grę wchodziły rozgrywki wewnątrz

Uniwersytetu.

- To jest... szantaż - syknęła przez zęby, sięgając po

filiżankę z zimną kawą.

- Umrzesz, zanim dojdziesz do trzydziestki - zauważyła

Jenny, obserwując współpracowniczkę mieszającą kawę

ołówkiem.

- Będę w dobrym towarzystwie - powtórzyła Kristine

upijając łyk kawy.

- Pewnie jednak przeżyjesz to lato - ciągnęła Jenny - i

tylko od ciebie zależy, czy będziesz pracować nad

tybetańskimi odkryciami Kita Carsona, czy też szukać pracy.

- Szantaż - wymamrotała Kristine.

Carson, Kit Carson. Nawet brzmienie tych słów ją

drażniło. Co za niedorzeczne imię nosił ten sławny, trzeba

przyznać, głupiec. Przybył z bezkresów Azji prawie dziesięć

lat temu, oszałamiając dyrektorów muzeów od Pekinu do

Kalkuty ogromem wiedzy i wartością odkryć

archeologicznych. Nieznany nikomu, stał się sławny dzięki

spektakularnym wynikom odkryć, jakich dokonano w pobliżu

grobowca w Lishan w Chinach oraz zadziwiającej kolekcji

naturalnej wielkości ceramicznych wojowników. Zbiegły

mnich buddyjski o zaskakujących umiejętnościach docierania

do tajemnic Dalekiego Wschodu.

Kristine nigdy go nie spotkała. Nikt z jej znajomych za

wyjątkiem biednego Harry’ego również go nie widział, a

odwiedziny w szpitalu, w którym przebywał Harry, były

zabronione. Wszyscy jednak słyszeli o nim i każde spotkanie

historyków zaczynało się lub kończyło przywołaniem jego

nazwiska z nieodłącznym epitetem: „ten cholerny

barbarzyńca". Wystarczyło dwóch archeologów, aby zgodnie

modlili się o to, by nie Carson jako pierwszy dostał

zezwolenie na prowadzenie prac wykopaliskowych w świętej

ziemi tybetańskiej. O Tybecie marzyli wszyscy, ale nikt nie

potrafił zrobić nic ponad sporządzenie spisu dostępnych

zabytków. Kopanie w miejscach kultu było zabronione.

Carson był zbyt niepokorny, aby móc zmieścić się w

granicach wiedzy akademickiej. Reputację tracił tak szybko,

jak ją zyskiwał. Nie posiadał żadnego stopnia naukowego i,

jeśli wierzyć plotkom, nie miał nawet odpowiednika matury.

Jeżeli zaś wierzyć wiadomościom, które dochodziły z Chin,

Carson przekroczył wszelkie granice przyzwoitości,

ograbiając groby pod pozorem katalogowania tybetańskich

świątyń i miejsc kultu.

Kristine westchnęła i opuściła głowę na biurko. Władze

uczelni muszą być rzeczywiście w sytuacji bez wyjścia,

strasząc ją zwolnieniem z pracy. Po tym co zrobił Carson,

żaden z profesorów nie podjąłby współpracy z nim w trosce o

swoją opinię. Niestety Kristine nie zajmowała żadnego

wysokiego stanowiska, ale też nie musiała obawiać się o

swoją pozycję. „Publikuj albo padnij" - mówiło stare

akademickie porzekadło i prędzej diabli by ją wzięli, niżby

miała paść o krok od profesury.

- Kristine, kochanie.

- Tak? - odpowiedziała nie podnosząc głowy.

- Ta zielona szmata, którą masz na sobie, jest tak okropna,

że szkoda słów. Mówiłam ci sto razy, że jesteś typem kobiety

- zimy.

- Dzięki, Jenny - burknęła w papiery otaczające jej twarz.

Carson. Kit Carson. Znowu westchnęła.

Pierwsze dwa kufry pojawiły się w domu Kristine w

poniedziałek, po egzaminach końcowych, następne dwa we

wtorek, a we środę Kristine i tragarz mówili już sobie po

imieniu. Za pośrednictwem szefa Wydziału, doktora

Timnatha, Uniwersytet nalegał, by przyjęła bagaż Kita

Carsona, zapewniając jednocześnie, że jego zawartość przyda

się jej samej do badań i prosząc o dyskrecję. Odwzajemniła się

McReynolds Glenna - Ten przeklęty Carson (Kochanek z gór).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: