Palmer Diana - Bezdomna.pdf - Seria Da Capo - wszystkie - dariusz.marcinkowski

DIANA PALMER

BEZDOMNA

PROLOG

Montana, wiosna 1891

Ciemne chmury kł ħ bi Ģ ce si ħ nad wzgórzami na horyzoncie rozdarła błyskawica,

wieszcz Ģ c nadej Ļ cie jednej z popularnych w tej okolicy wiosennych burz. Tess Meredith

uwielbiała obserwowa ę te gwałtowne ulewy - tym bardziej, Ň e teraz miała towarzysza

wypraw, który znał wiele interesuj Ģ cych legend i opowie Ļ ci na ka Ň d Ģ okoliczno Ļę .

Jeszcze bardziej, ni Ň przygl Ģ da ę si ħ burzom w towarzystwie swego nowego

przyjaciela, Tess lubiła je Ņ dzi ę galopem na oklep, łowi ę ryby w rzece, polowa ę i cieszy ę si ħ

wolno Ļ ci Ģ ... tym, co sama nazywała „przygod Ģ ”. Jej ojciec cz ħ sto powtarzał, ze lak dzika

pannica nigdy nie znajdzie sobie m ħŇ a; bo kto niby chciałby mie ę za Ň on ħ kobiet ħ , której

umiej ħ tno Ļ ci nie miały nic wspólnego z domowymi robótkami przystoj Ģ cymi dobrze

urodzonej niewie Ļ cie?

Jednak tego dnia Tess była wyj Ģ tkowo powa Ň na i zdawała si ħ mie ę wi ħ cej ni Ň swoje

czterna Ļ cie lat. Długie blond włosy były uczesane w porz Ģ dny kok na czubku głowy, a nie,

jak zwykle, rozpuszczone na ramiona; ubrana była w dług Ģ bawełnian Ģ sukienk ħ o długich

r ħ kawach i wysokim kołnierzu, a na nogach miała eleganckie pantofelki, cho ę zazwyczaj

nosiła koszul ħ ojca, skórzane spodnie i wysokie buty. Co prawda ojciec nigdy nie ganił jej za

nieodpowiedni ubiór czy nieprzystojne zachowanie, ale tego ranka nie posiadał si ħ z

zachwytu, gdy zobaczył j Ģ tak od Ļ wi ħ tnie ubran Ģ . Pan Meredith był wyj Ģ tkowo łagodnym i

dobrym człowiekiem, a jego córka była Ļ wi ħ cie przekonana, Ň e wła Ļ nie dlatego jest tak

wspaniałym lekarzem. Wielu medyków posiadało fachowe umiej ħ tno Ļ ci, lecz niewielu

szczerze lubiło ludzi.

Tess westchn ħ ła i spojrzała na Ta ı cz Ģ cego Kruka siedz Ģ cego obok niej, jedynego

m ħŇ czyzn ħ , który traktował j Ģ jak równ Ģ sobie, a nie jak głupie dziecko... albo jeszcze gorzej

- jak głupi Ģ dziewczyn ħ . Kruk był Siuksem i do niedawna mieszkał w Pine Ridge. Miał

szerokie, wspaniale umi ħĻ nione ramiona, długie, g ħ ste włosy uczesane w jeden warkocz i

poci Ģ gł Ģ , br Ģ zow Ģ twarz, która rzadko kiedy wyra Ň ała emocje. Teraz siedział obok niej

wyprostowany i milcz Ģ cy, cho ę Tess wiedziała, Ň e co Ļ go gryzie.

Patrz Ģ c na niego czuła dziwn Ģ melancholi ħ ... Czy widział co Ļ , czego ona nie

dostrzegała? Czasem trudno było jej uwierzy ę , Ň e jest od niej starszy zaledwie o sze Ļę , mo Ň e

siedem lat.

- Boisz si ħ ? - zapytała nagle.

- Wojownik nigdy nie przyznaje si ħ do strachu. Tess u Ļ miechn ħ ła si ħ lekko.

- O, przepraszam bardzo. W takim razie, czy jeste Ļ zdenerwowany?

- Zaniepokojony. - W długich, szczupłych palcach obracał niedu Ň y kij, którym albo

wymachiwał, albo rysował dziwne symbole na piasku. - Chicago jest bardzo daleko st Ģ d... a ja

jeszcze nigdy w Ň yciu nie byłem w mie Ļ cie białego człowieka.

- Papa mówi, Ň e pójdziesz tam do szkoły, a potem znajdziesz sobie prac ħ . Powiedział,

Ň e jaki Ļ jego znajomy obiecał si ħ tob Ģ zaopiekowa ę .

- Wiem.

Tess delikatnie dotkn ħ ła jego ramienia, cho ę wiedziała, Ň e od czasu masakry pod

Wounded Knee w Południowej Dakocie, w której został ranny, Kruk nie lubi, by kto Ļ go

dotykał. W tej bitwie zgin ħ ło ponad dwustu jego pobratymców, w tym tak Ň e jego matka i

dwie siostry, ale poniewa Ň Tess piel ħ gnowała go i dogl Ģ dała jego ran wraz z ojcem, Kruk

znosił jej dotyk i nigdy si ħ nie odsuwał.

- Wszystko b ħ dzie w porz Ģ dku - odezwała si ħ Tess łagodnie i z cał Ģ wiar Ģ na jak Ģ było

j Ģ sta ę . - Polubisz Chicago, zobaczysz.

- Taka jeste Ļ tego pewna? - W jego ciemnych oczach zabłysły iskierki rozbawienia.

- Oczywi Ļ cie! Po Ļ mierci mamy, kiedy papa powiedział, Ň e podj Ģ ł prac ħ w rezerwacie,

byłam Ļ miertelnie przera Ň ona... Nikogo tu nie znałam, musiałam opu Ļ ci ę wszystkich moich

przyjaciół i znajomych. Ale gdy tylko tu przyjechali Ļ my, przekonałam si ħ , Ň e wcale nie jest

tak Ņ le. - Nerwowo poprawiła sukienk ħ i dodała: - No, mo Ň e nie do ko ı ca... Bardzo nie

podobał mi si ħ sposób, w jaki Ň ołnierze traktuj Ģ twoich braci.

- Mnie te Ň - odparł sucho. Urwał i przez dług Ģ chwil ħ wpatrywał si ħ w jasnozielone

oczy dziewczynki. - Twój ojciec odetchnie z ulg Ģ gdy ju Ň odjad ħ . Pozwala, bym ci ħ uczył

ró Ň nych rzeczy, lecz gdy je robisz na jego oczach, marszczy brwi i nie odzywa si ħ do mnie

przez cały dzie ı .

- Bo jest staro Ļ wiecki. - Tess roze Ļ miała si ħ wesoło. Potem spojrzała na odległe

wzgórza i dodała nami ħ tnie: - Ten Ļ wiat trzeba zmieni ę ! Chc ħ go zmienia ę ! Chc ħ robi ę

rzeczy, o których kobietom do tej pory nawet si ħ nie Ļ niło.

Ju Ň umiesz robi ę sporo rzeczy, o których wi ħ kszo Ļę białych kobiet nie ma poj ħ cia.

Potrafisz Ļ ci Ģ gn Ģę skór ħ z jelenia, wytropi ę łosia, je Ņ dzi ę konno bez siodła i strzela ę z łuku...

I nadawa ę znaki dymne... i mówi ę w j ħ zyku Siuksów, a wszystko dzi ħ ki tobie, Kruku.

Jeste Ļ moim najlepszym przyjacielem i wspaniałym nauczycielem. Jak Ň e bym chciała móc

pojecha ę z tob Ģ do Chicago. Ale Ň Ļ wietnie by Ļ my si ħ bawili! Ta ı cz Ģ cy Kruk tylko wzruszył

ramionami i narysował kolejny symbol na piasku. Tess nie mogła wyj Ļę z podziwu, jakie ma

pi ħ kne r ħ ce - o długich, szczupłych palcach i silnych, cho ę delikatnych nadgarstkach. Kiedy

pochylił si ħ nieco, Tess spojrzała na jego plecy i mimowolnie si ħ skrzywiła Wiedziała, Ň e pod

mi ħ kk Ģ skór Ģ jego kurtki kryj Ģ si ħ koszmarne blizny po ranach odniesionych pod Wounded

Knee.

Harold, ojciec Tess, powiedział, Ň e to cud, i Ň Kruk prze Ň ył. Ponad pół tuzina kul

ugrz ħ zło w jego plecach, przy czym dwie przebiły lewe płuco, ale jeszcze nie to było

najgorsze. Harold Meredith musiał wykorzysta ę cał Ģ sw Ģ wiedz ħ medyczn Ģ , by pomóc

rannemu młodzie ı cowi, lecz i tego było za mało. Wtedy wreszcie zwrócił si ħ z pro Ļ b Ģ o

pomoc do lekarza wywodz Ģ cego si ħ z nieco innej tradycji: do pokoju, w którym le Ň ał ranny

Kruk, przeszmuglował z rezerwatu szamana Siuksów.

Nie wiadomo, czy to umiej ħ tno Ļ ci Harolda, czy szamana - a mo Ň e ich obu - zadziałały,

lecz wkrótce Wielki Duch si ħ u Ļ miechn Ģ ł i młodzieniec zacz Ģ ł powraca ę do zdrowia Była to

długa i bolesna rekonwalescencja, a Tess miała w niej swój czynny udział.

- B ħ dziesz za mn Ģ t ħ skni ę ? - spytała teraz.

- Oczywi Ļ cie - odparł z u Ļ miechem. - W ko ı cu to ty uratowała Ļ mi Ň ycie.

- Nie... To mój ojciec i wasz szaman wspólnie dokonali cudu. Ta ı cz Ģ cy Kruk nie był

wylewnym m ħŇ czyzn Ģ , lecz w tej chwili uj Ģ ł biał Ģ r Ģ czk ħ Tess w swoje br Ģ zowe dłonie i

spojrzał jej gł ħ boko w oczy.

- To ty tego dokonała Ļ - powtórzył z uporem. - Ocaliła Ļ mi Ň ycie. Prze Ň yłem tylko

dlatego, Ň e siedz Ģ c przy moim łó Ň ku co dzie ı tak bardzo płakała Ļ . Było mi ciebie szkoda,

poza tym uwa Ň ałem, Ň e niegrzecznie b ħ dzie umrze ę , skoro ty si ħ tym a Ň tak przejmujesz.

Tess roze Ļ miała si ħ .

- To najdłu Ň sze zdanie, jakie kiedykolwiek przy mnie wypowiedziałe Ļ ... i jedyne

kłamstwo. - W jej oczach igrały wesołe płomyki.

Kruk wstał, przeci Ģ gn Ģ ł si ħ leniwie, po czym pomógł jej wsta ę . Przyjrzał si ħ jej

zarumienionej twarzy. Była ju Ň nieomal kobiet Ģ ... i dałby sobie głow ħ uci Ģę , Ň e pewnego dnia

wyro Ļ nie z niej prze Ļ liczna panna, kto wie, mo Ň e nawet prawdziwa pi ħ kno Ļę ? Niepokoił si ħ o

ni Ģ wszystko prze Ň ywała tak mocno i gwałtownie...

- Dlaczego? - zapytała nagłe. - Dlaczego? Dlaczego?

Nie musiał pyta ę , o czym my Ļ li i o co pyta. Odpowiedział jej bez wahania:

- Z powodu tego, co ludzie Siuksów zrobili generałowi Custerowi... Przez wiele

miesi ħ cy zastanawiałem si ħ nad tym, co wydarzyło si ħ pod Wounded Knee. - Zesztywniał i

zapatrzył si ħ w dal. Potem kontynuował cicho i ochryple: - Niektórzy z Ň ołnierzy, którzy

otworzyli do nas ogie ı , ci, którzy strzelali do kobiet i dzieci... niektórzy z nich pochodzili z

niedobitków oddziałów Custera. Miałem sze Ļę lat, gdy moi bracia walczyli z Custerem i

pami ħ tam, jak wygl Ģ dała bitwa pod Greasy Grass... Wiele kobiet straciło m ħŇ owi synów... ja

straciłem ojca Potem kobiety wyładowały swój Ň al i gniew na ciałach poległych Ň ołnierzy...

To było złe.

- Rozumiem.

- Nie, nie rozumiesz... i całe szcz ħĻ cie - odparł z dziwnie zaci ħ t Ģ min Ģ -

Przekomarzałem si ħ z tob Ģ wcze Ļ niej, Tess, ale naprawd ħ nie prze Ň yłbym, gdyby Ļ cie ty i twój

ojciec nie działali tak szybko i tak odwa Ň nie.

- Wyruszyli Ļ my na pole bitwy, gdy tylko usłyszeli Ļ my, co si ħ dzieje... Ň e ludzie

umieraj Ģ na zamarzni ħ tej ziemi... - W jej zielonych oczach pojawiły si ħ łzy. - Och, Kruku...

było tak zimno, tak przera Ņ liwie zimno. Nigdy tego nie zapomn ħ . Co dzie ı dzi ħ kuj ħ Bogu,

Ň e Ļ my ci ħ znale Ņ li.

- A ja dzi ħ kuj ħ Wielkiemu Duchowi, Ň e mnie wyratowali Ļ cie, zaj ħ li Ļ cie si ħ moimi

ranami i ukryli Ļ cie w wozie, dopóki nie wyjechali Ļ my z Dakoty.

- Całe szcz ħĻ cie, Ň e papa wła Ļ nie wtedy otrzymał przeniesienie do rezerwatu

Czejenów. Chyba wszyscy uwierzyli, Ň e znale Ņ li Ļ my ci ħ przy drodze nieopodal Lame Deer w

Montanie. W ka Ň dym razie nikt nam w oczy nie zarzucał kłamstwa.

- Nie powinienem był udawa ę si ħ w odwiedziny do kuzynów ze szczepu Wielkiej

Stopy, co? - spytał u Ļ miechaj Ģ c si ħ gorzko.

Tess potrz Ģ sn ħ ła głow Ģ .

- Powiniene Ļ był zosta ę w Pine Ridge... tam byłby Ļ bezpieczny...

- I matka... i siostry te Ň . - Nagie otrz Ģ sn Ģ ł si ħ , jak gdyby chciał strz Ģ sn Ģę z siebie

ogarniaj Ģ cy go smutek. - Chod Ņ , musimy ju Ň i Ļę . Twój ojciec b ħ dzie si ħ niepokoi ę , Ň e tak

długo nie wracasz.

Tess nie miała na to ochoty, lecz spojrzawszy na niego napotkała powa Ň ny, spokojny

wzrok i wiedziała, Ň e protesty na nic si ħ nie zdadz Ģ . Ust Ģ piła u Ļ miechaj Ģ c si ħ lekko.

- Czy po wyje Ņ dzie nie zapomnisz o nas?

- Oczywi Ļ cie, Ň e nie. Od czasu do czasu b ħ d ħ was odwiedza ę - obiecał widz Ģ c jej

zaniepokojon Ģ min ħ . - Tylko ty nie zapomnij tego wszystkiego, czego ci ħ nauczyłem.

- Nigdy - powiedziała patrz Ģ c mu w oczy. - Dlaczego wszystko musi si ħ zmieni ę ?

- Bo tak ju Ň jest na tym Ļ wiecie. - Na horyzoncie wida ę było Ļ cian ħ deszczu. - Chod Ņ ,

bo je Ň eli posiedzimy tu jeszcze troch ħ , na pewno zmokniemy.

- Jedn Ģ chwil ħ ... Powiedz mi co Ļ ...

- Co tylko zechcesz - zamruczał cicho.

Palmer Diana - Bezdomna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: