Scott Amanda - Konkury (Highland 04).pdf - Seria Da Capo - wszystkie - dariusz.marcinkowski

Amanda Scott

KONKURY

Dedykuj ħ June F., Sharon K., Mensch, Angeli J., Ginger

i Daynie - i wszystkim pozostałym osobom,

które asystowały przy powstawaniu tej powie Ļ ci.

Dzi ħ kuje, Wam bardzo!

Pogórze Szkocji. 25 marca 1765 roku

P enelopa MacCrichton siedziała nieruchomo. Ledwie Ļ miała oddycha ę , kiedy obserwowała

wysok Ģ , barczyst Ģ sylwetk ħ , która zbli Ň ała si ħ do niej przez otulon Ģ w mgł ħ g ħ stwin ħ zagajnika.

Przy boku widma st Ģ pał bezszelestnie olbrzymi czarno-szary ogar, niczym ulotny cie ı szatana.

Był dobrze zbudowanym, przystojnym młodzie ı cem w kilcie w szaro-zielon Ģ krat ħ

przepasanym u boku krótkim szkockim sztyletem. Na ramiona spływały mu kruczoczarne włosy,

faluj Ģ c w rytm kroków bosych, ubłoconych po kostki stóp. Zaci ħ ty grymas na twarzy

nadchodz Ģ cego nadawał jej wyraz zaskoczenia i zło Ļ ci, ale to nie przera Ň ało Penelopy. Widywała

tego m ħŇ czyzn ħ z nieodł Ģ cznym psiskiem wystarczaj Ģ co cz ħ sto, by przywykn Ģę do ich wygl Ģ du.

Ani on, ani pies nie rozgl Ģ dali si ħ po zaro Ļ lach i drzewach, ale dziewczyna doskonale wiedziała,

Ň e nawet najwi ħ ksza g ħ stwina nie jest dla tej osobliwej pary przeszkod Ģ wi ħ ksz Ģ , ni Ň byłaby dla

jakichkolwiek innych duchów.

M ħŇ czyzna miał szerokie usta, których linia zdradzała wrodzone okrucie ı stwo, a w Ģ skie

szparki oczu spogl Ģ dały twardo Jak odpryski stali, znamionuj Ģ c albo gniew, albo bezdenne

przygn ħ bienie. Jak za ka Ň dym poprzednim razem Ň adne z widm nie dawało oznak tego, Ň e jest

Ļ wiadome jej obecno Ļ ci, i jak zawsze min ħ li j Ģ absolutnie bezszelestnie. Brak odgłosów st Ģ pania

mo Ň na było ostatecznie zło Ň y ę na karb wilgotnej, nasi Ģ kni ħ tej topniej Ģ cym Ļ niegiem ziemi,

pokrytej w dodatku grub Ģ warstw Ģ ple Ļ ni z listowia, które w ci Ģ gu minionych stuleci co roku

opadało z g ħ sto rosn Ģ cych drzew. Ale gał ħ zie, zarastaj Ģ ce szlak ich w ħ drówki, powinny

przynajmniej zaszele Ļ ci ę , jak zwykle, gdy kto Ļ przechodził Ļ cie Ň k Ģ . Niezm Ģ cona cisza słusznie

wi ħ c wydała si ħ Penelopie nienaturalna.

Nagle jej uwag ħ odwrócił d Ņ wi ħ czny werbel trznadla. Czarno-biały ptaszek podskakiwał na

gał Ģ zce, zwinnie wybieraj Ģ c ze szczelin w korze insekty i nasionka. Kiedy znowu zwróciła oczy

w kierunku tajemniczej pary, nie ujrzała ani Ļ ladu po postawnym piechurze i olbrzymim psie.

Nie próbowała nawet i Ļę ich tropem, wiedz Ģ c z poprzednich usiłowa ı , jak bezowocny byłby to

wysiłek. Nie wyrzucała sobie nawet chwilowej nieuwagi, bo do Ļ wiadczenie nauczyło j Ģ , Ň e obie

zjawy potrafi Ģ znika ę wprost na jej oczach. M ħŇ czyzna i jego pies nie byli stworzeniami

pochodz Ģ cymi z tej ziemi! Z u Ļ miechem satysfakcji podniosła si ħ ze zwalonego pnia, na którym

siedziała. Chocia Ň znowu jej si ħ wymkn ħ li, wypełniła zamierzony plan: przyszła tu bowiem z

tym zamiarem, by ich ujrze ę - jakby składała wizyt ħ zaprzyja Ņ nionej parze starych przyjaciół.

Ostatni raz widziała ich wiele miesi ħ cy temu, jeszcze zanim zima otuliła górsk Ģ krain ħ pierzyn Ģ

Ļ nie Ň nego puchu. Od dwóch tygodni w powietrzu czu ę było wo ı rychłej wiosny, lecz przed-

wio Ļ nie okazało si ħ tego roku wyj Ģ tkowo wilgotne i deszczowe. Nie mo Ň na było wyprowadza ę

dzieci na dwór tak cz ħ sto, jak by chciały, a to oznaczało, Ň e Penelopa miała mniej czasu dla

siebie. Co prawda Maria, hrabina Baldarcane, okazywała jej du Ň o serdeczno Ļ ci, sama bowiem

miała za sob Ģ dzieci ı stwo sp ħ dzone jako osoba zale Ň na od dobrej woli obcych. Niewielu spo Ļ ród

arystokracji wiedziało - tak jak ona - jakim ci ħŇ arem mo Ň e by ę dla dobroczy ı cy wdzi ħ czno Ļę .

Dokładała stara ı , by nie wykorzystywa ę szczerej sympatii, jak Ģ Penelopa okazywała trojgu jej

pociech, małoletnich dziedziców rodu Baldarcane.

Kiedy wi ħ c w okolicy Dnia Zwiastowania hrabia postanowił wykorzysta ę lepsz Ģ pogod ħ na

podró Ň z rodowego zamku do jednej z posiadło Ļ ci, Dunraven Castle przy brzegu jeziora Creran,

by zebra ę zaległ Ģ dzier Ň aw ħ , jego mał Ň onka uprosiła, Ň eby zabrał ze sob Ģ j Ģ i gromadk ħ dziatwy -

troje rodzonych i dwójk ħ przyj ħ t Ģ na wychowanie z zaprzyja Ņ nionej rodziny. Uczyniła nawet

wi ħ cej, bo gdy ranek po ich przybyciu wstał rze Ļ ki i pogodny, ogrzewaj Ģ c wesołymi promieniami

sło ı ca zamglon Ģ to ı jeziora, oznajmiła Penelopie, Ň e ten dzie ı dziewczyna ma tylko dla siebie.

- Ja zajm ħ si ħ dzie ę mi, skarbie - powiedziała. - Ty za Ļ rób, co ci si ħ Ň ywnie podoba. Duncan

zabrał Chuffa i dwóch ludzi i popłyn ħ li na drug Ģ stron ħ jeziora, do swojego dziedzicznego zamku

Shian, by sprawdzi ę , czy wszystko tam jest w porz Ģ dku. Poleciłam kucharce, Ň eby przygotowała

koszyk piknikowy dla dzieci i dla mnie. Zrobimy sobie wycieczk ħ na szczyt pagórka z tyłu

zamku. Tam powinni Ļ my mie ę przez cały dzie ı słoneczn Ģ i ciepł Ģ pogod ħ . Je Ļ li wi ħ c pó Ņ niej

nabierzesz ochoty na towarzystwo, z łatwo Ļ ci Ģ nas tam odnajdziesz.

Rozkoszuj Ģ c si ħ samotno Ļ ci Ģ , Penelopa zaw ħ drowała a Ň do Zw ħŇ ki, osady poło Ň onej na

północno-wschodnim kra ı cu jeziora, a stamt Ģ d w poszukiwaniu znajomych widm wybrała si ħ na

zachodni brzeg i zagł ħ biła w puszcz ħ , porastaj Ģ c Ģ zbocza nad wie ŇĢ Shian. Teraz, gdy misja

zako ı czyła si ħ sukcesem, z lekkim sercem wracała do Dunraven. Id Ģ c, rozgl Ģ dała si ħ swobodnie

i zauwa Ň ała wiele zmian, które wcze Ļ niej umkn ħ ły jej uwagi. Przez wierzchni Ģ warstw ħ

zmurszałej Ļ ciółki przebijały si ħ ju Ň pierwsze listki przebi Ļ niegów i le Ļ nego szczawiu, spragnione

powietrza i sło ı ca. Wilczomlecz o rozło Ň ystych i grubych li Ļ ciach, które przypominały płaty

br Ģ zowej i czerwonawej skóry, puszczał nowe p ħ dy. Mogła sobie z łatwo Ļ ci Ģ wyobrazi ę , jak za

kilka miesi ħ cy las rozja Ļ ni si ħ złocistymi spodkami, pełnymi dziwacznie ukształtowanych

kwiatów tej ro Ļ liny.

Pokrzywy prostowały łodygi, które wilgotny Ļ nieg przygi Ģ ł i rozpłaszczył na ziemi. W k ħ pach

fiołków w Ļ ród zeszłorocznych li Ļ ci połyskiwały skrawki soczystej zieleni nowych listeczków.

Zagl Ģ daj Ģ c w ich wydłu Ň one sto Ň ki, dojrzała stulone jeszcze nie Ļ miało p Ģ czki kwiatów. W

plamach słonecznego blasku pyszniła si ħ nowymi li Ļę mi chelidonia, a w pobli Ň u strumyka rosła

jej wy Ň sza odmiana o łodygach nabrzmiałych ju Ň Ň ółtawym sokiem, który Maria wykorzystywała

jako płyn do przemywania oczu. Penelopa dowiedziała si ħ od niej, Ň e korzenie tej ro Ļ liny

stanowi Ģ doskonałe remedium na wiele schorze ı .

Wynurzyła si ħ z lasu na wysoko Ļ ci Zw ħŇ ki i przez chwil ħ stała, napawaj Ģ c si ħ panoram Ģ

długiego odgał ħ zienia jeziora, które ci Ģ gn ħ ło si ħ hen w dole. Przypomniała sobie map ħ Pogórza,

która wisiała na Ļ cianie gabinetu hrabiego w Baldarcane. Loch Creran miał kształt litery v o

niesymetrycznych ramionach. Dłu Ň sze rami ħ rozci Ģ gało si ħ niemal sze Ļę mil z północnego

wschodu na południowy zachód, podczas gdy krótsze wrzynało si ħ na dwie mile w l Ģ d z

południowego wschodu na północny zachód. Dłu Ň sza odnoga miała na jednej trzeciej wysoko Ļ ci

przew ħŇ enie, z nieodpart Ģ logik Ģ ochrzczone przez miejscowych Zw ħŇ k Ģ . Przy zachowaniu

pewnej ostro Ň no Ļ ci piechur mógł si ħ tam wa Ň y ę przekroczy ę jezioro w bród.

Jezioro brało swój pocz Ģ tek w nurtach płyn Ģ cej dolin Ģ Creran rzeczki, któr Ģ co roku zasilały

stopione Ļ niegi, spływaj Ģ ce z pobliskich gór. Nadmiaru wód pozbywało si ħ za Ļ w pobli Ň u

wysepki Eriska, gdzie uj Ļ cie Lynn of Lome ł Ģ czyło Loch Creran z jeziorem Linnhe. Zamek Shian

- spu Ļ cizna brata Penelopy - tkwił dokładnie w zagi ħ ciu owego v, a cała posiadło Ļę obejmowała

ziemie na północ od warowni po cie Ļ nin ħ Appin. Na przeciwległym brzegu jeziora rozci Ģ gała si ħ

po horyzont posiadło Ļę Dunraven. Niegdy Ļ była to forteca strzeg Ģ ca ziem mo Ň nych Campbellów

od grabie Ň czych najazdów maruderów, ci Ģ gn Ģ cych z hrabstwa Appin. Obecnie maj Ģ tek ten

stanowił jeszcze jedn Ģ z licznych posiadło Ļ ci rodu Baldarcane’ów. Strome zbocza wzniesienia

Dunraven, zwie ı czonego murami zamku, zieleniły si ħ k ħ pami wrzosu i paproci. Sło ı ce

malowało to ı jeziora w złotawe plamy i syciło ziemi ħ swym dobroczynnym ciepłem. Lasy i

polany rozbrzmiewały szczebiotem wszelakiego ptactwa. Ju Ň od kilku tygodni ich ę wierkot

stawał si ħ coraz Ļ mielszy i nabierał wesoło Ļ ci, w miar ħ jak jeden po drugim znajdowały

rozwi Ģ zanie spory o najlepsze miejsca na budow ħ gniazd i Ņ ródła materiałów budowlanych.

Obecnie skrzydlate plemi ħ zaj ħ ło si ħ wysiadywaniem jaj i karmieniem nienasyconych piskl Ģ t.

Penelopa przeci ħ ła trawiasty stok i znalazła si ħ na drodze, która ł Ģ czyła nadrzeczny szlak ze

szczytem wzniesienia. Sama droga stanowiła naturaln Ģ granic ħ , oddzielaj Ģ c Ģ li Ļ ciasty las d ħ bów,

buków, brzóz i ostrokrzewu od Ļ wierkowego zagajnika, który rozci Ģ gał si ħ a Ň do s Ģ siedniej

doliny. Dziewczyna wyszła wła Ļ nie na grz Ģ ski piach, w którym odcisn ħ ły si ħ wyra Ņ nie Ļ lady kół

lekkich wozów, gdy posłyszała znajomy głos, wołaj Ģ cy jej imi ħ . Odwróciwszy si ħ , ujrzała brata

pod ĢŇ aj Ģ cego niespiesznym truchtem przez ł Ģ k ħ , oddzielaj Ģ c Ģ rodzinny zamek od puszczy, która

otaczała go ze wszystkich stron. Za plecami brata odcinały si ħ na tle nieba kontury blanków,

wie ı cz Ģ cych mury fortecy. Poni Ň ej dostrzegła łód Ņ , odbijaj Ģ c Ģ od przystani nieopodal zwodzonej

bramy, strzeg Ģ cej dost ħ pu do zamku od strony jeziora. Trzech m ħŇ czyzn podnosiło wła Ļ nie

Ň agiel.

- Spodziewałem si ħ , Ň e przyjdziesz wła Ļ nie dzisiaj! - Charles, lord MacCrichton, krzyczał do

niej z drugiego ko ı ca ł Ģ ki, długimi susami przeskakuj Ģ c z głazu na głaz. - Powiedziałem Jego

Własnej Osobie, Ň e pójd ħ piechot Ģ , Ň eby dotrzyma ę ci towarzystwa, gdyby moje przypuszczenia

okazały si ħ prawd Ģ . Czy Ň by Ļ umkn ħ ła bachorom, dziewczyno?

U Ļ miechn ħ ła si ħ i przystan ħ ła, czekaj Ģ c z odpowiedzi Ģ , a Ň brat podejdzie bli Ň ej.

- To nie Ň adne bachory, Chuff, podlec z ciebie, Ň e je tak nazywasz.

W k Ģ cikach młodzie ı czych oczu, zaskakuj Ģ co jasnych w obramowaniu ciemnych rz ħ s, pojawiły

si ħ delikatne zmarszczki. Chuff roze Ļ miał si ħ i wyci Ģ gn Ģ ł r ħ k ħ w kierunku grubych złotych

warkoczy siostry.

- Z tymi zaplecionymi włosami sama wygl Ģ dasz jak dziecko!

Wzruszyła ramionami.

- Wcze Ļ niej były upi ħ te jak u damy, ale kiedy biegłam lasem, powypadały mi niektóre szpilki,

wi ħ c wyj ħ łam reszt ħ .

- Zało Ňħ si ħ , Ň e pogubiła Ļ je co do jednej! - przygadał Ň artobliwie brat.

- No, owszem, kilka... ale cał Ģ gar Ļę wsun ħ łam do kieszeni.

Młodzieniec miał k ħ dziory Ļ ci Ģ gni ħ te u nasady karku i przewi Ģ zane skromn Ģ czarn Ģ wst ĢŇ k Ģ ,

gdy Ň id Ģ c w Ļ lady Czarnego Duncana Campbella, pi Ģ tego hrabiego Baldarcane, Chuff pogardzał

perukami i treskami, którym hołdowali modni panowie ówczesnej epoki. W dzieci ı stwie jego

pukle były niemal tak jasne jak warkocze Penelopy, ale w miar ħ jak doro Ļ lał, Ļ ciemniały i

nabrały odcienia złotawego br Ģ zu. Zbyt wcze Ļ nie spadła na niego odpowiedzialno Ļę za

przyszło Ļę rodu i ramiona wnet przygarbił mu ci ħŇ ar zgryzot, wi ħ c jak na dwadzie Ļ cia lat

wygl Ģ dał powa Ň nie, ale, zdaniem siostry i wielu innych młódek z hrabstwa Appin, i tak był

uderzaj Ģ co przystojny.

Nosił zazwyczaj płaszcz z szorstkiej wełny i takie Ň spodnie, lecz zgrzebna tkanina nie kryła

starannego kroju, a mimo zabłoconych cholew długich butów koszula l Ļ niła Ļ nie Ň n Ģ biało Ļ ci Ģ .

Miał odkryt Ģ głow ħ . Je Ļ li nawet zabrał z Dunraven kapelusz i r ħ kawiczki, to musiał je odło Ň y ę na

bok w której Ļ z komnat warowni i zupełnie o nich zapomnie ę . Penelopa u Ļ miechn ħ ła si ħ jeszcze

szerzej i wsun ħ ła mu r ħ k ħ pod rami ħ . Odpowiedział jej u Ļ miechem, ale gdy ruszyli przed siebie,

jego twarz spochmurniała, a czoło pofałdowało si ħ zmarszczkami.

- Zobacz tam, znowu wida ę dym! - Wyci Ģ gn Ģ ł przed siebie r ħ k ħ . - W hucie Taynhuilt pal Ģ coraz

wi ħ cej drewna, niech diabli porw Ģ ich przewrotne dusze!

Penelopa potrz Ģ sn ħ ła głow Ģ , wpatruj Ģ c si ħ zmartwiona w ciemny pióropusz dymu nad

wzgórzami na południe od jeziora.

- Co za szcz ħĻ cie, Ň e Jego Własna Osoba nie pozwolił im wypala ę naszego lasu. - Westchn ħ ła.

- Mamy szcz ħĻ cie, dziewczyno! Ci, którzy zdecydowali si ħ sprowadzi ę owce, Ň eby przetrwa ę

pogrom klanów, jaki nam urz Ģ dzili Anglicy, musz Ģ teraz wypala ę ziemie pod pastwiska... a skoro

wycinanie drzew daje dodatkowe profity, niewielu jest ludzi, którzy zdołaliby si ħ oprze ę tej

pokusie. Co nie oznacza, Ň e wypalanie lasów tylko po to, by topi ę rud ħ , nie jest zbrodni Ģ !

Niszczy ę puszcz ħ dla odrobiny metalu?

- Jego Własna Osoba mówił, Ň e tylko w Szkocji tak czyni Ģ - przypomniała mu Penelopa. -

Anglicy na swojej ziemi wprowadzili prawa, które zabraniaj Ģ wypalania lasów dla potrzeb

hutnictwa.

- I my mamy prawa chroni Ģ ce nasze puszcze! - sprzeciwił si ħ Chuff. - Ale tutaj nikt nie pilnuje

ich przestrzegania, chocia Ň stró Ň e porz Ģ dku s Ģ skorzy do karania, gdy kto Ļ zniewa Ň y angielskie

prawo. W rezultacie w całej Szkocji powstaj Ģ huty jak grzyby po deszczu. Pono ę jest ich ju Ň

setka albo nawet wi ħ cej. ņ eby wytopi ę zaledwie ton ħ surówki, trzeba spali ę pi ħę ton drewna.

Có Ň , na metal panuje obecnie wielki popyt, wi ħ c zało Ňħ si ħ , Ň e nie zaprzestan Ģ tego procederu

wcze Ļ niej, a Ň zabraknie lasów w całej Szkocji!

- Mo Ň e dlatego wygl Ģ dał na zagniewanego? - mrukn ħ ła Penelopa w zamy Ļ leniu.

- Kto i czemu miał wygl Ģ da ę na zagniewanego?

Rzuciła mu filuterne spojrzenie.

- Je Ļ li ci powiem, znowu b ħ dziesz mnie przezywał od głuptasów, wi ħ c musisz si ħ udławi ę

własn Ģ ciekawo Ļ ci Ģ !

Próbował przybra ę surowy wyraz twarzy i potrz Ģ sn Ģ ł karc Ģ co głow Ģ , ale w oczach rozbłysły mu

wesołe iskierki.

- Nie chcesz mi chyba da ę do zrozumienia, Ň e znowu widziała Ļ swojego ducha?

- Czy Ň by Ļ o Ļ mielał si ħ w Ģ tpi ę w moje słowa, panie?

- Nie w Ģ tpi ħ , Pinkie, Ň e wierzysz w jego istnienie... - U Ň ył zdrobnienia z czasów ich

dzieci ı stwa. - Tyle Ň e ja osobi Ļ cie nie wierz ħ w duchy!

- Osobliwe, Ň e nigdy go nie widziałe Ļ , skoro nawiedza ziemie granicz Ģ ce z twoimi - szepn ħ ła z

zadum Ģ .

- Nie tylko!

- Widuj ħ go wył Ģ cznie w s Ģ siedztwie Shian!

- Nigdy nie pojawił si ħ w okolicy Baldarcane ani Dunraven? - spytał niedowierzaj Ģ co.

- Nigdy. Pojawia si ħ tylko w lasach nad Shian... dwa razy natkn ħ łam si ħ te Ň na niego w samym

zamku.

- Kiedy? - Chuff naje Ň ył si ħ . - Nie mówiła Ļ mi dotychczas, Ň e widziała Ļ go w zamku! -

Rozumiała jego wzburzenie. Ostatecznie zamek Shian był jego własno Ļ ci Ģ !

- Nigdy tego nikomu nie mówiłam. Ty jeste Ļ jedyn Ģ osob Ģ , której w ogóle napomkn ħ łam o całej

sprawie... ale twierdzisz, Ň e jestem głupia i szydzisz ze mnie, kiedy o nim wspominam!

- Oj, nie szydziłem chyba tak bardzo, Pinkie, co?

Miał głos pełen troski, wi ħ c pospiesznie go pocieszyła.

- Nie, nie tak bardzo. - Pomy Ļ lała jednak, Ň e nawet łagodnych drwin wystarczyło, by jej

skutecznie zwi Ģ za ę j ħ zyk.

- Pami ħ tam pierwszy raz, kiedy mi o nim opowiedziała Ļ . To było latem, rok po Ļ mierci naszego

wuja i starego hrabiego. Przyjechałem wtedy do Dunraven, a ty nie wspomniała Ļ nic, Ň e

widywała Ļ go wewn Ģ trz zamku, chocia Ň to musiało si ħ wydarzy ę jeszcze wcze Ļ niej, bo od lat

twoja noga nie postała za bram Ģ fortecy. Odk Ģ d jako dzieci opu Ļ cili Ļ my ojcowizn ħ , nie sp ħ dziła Ļ

w Shian ani jednej nocy!

- No tak, widziałam go, jeszcze zanim odjechali Ļ my, Ň eby zamieszka ę z Mari Ģ i Jego Własn Ģ

Osob Ģ . - Zawahała si ħ nieznacznie, ale widz Ģ c zmarszczone czoło brata, wiedziała, Ň e nie

pozwoli jej na tym sko ı czy ę . - Chuff, czy pami ħ tasz, jak lord... nasz wuj, posłał mnie do pracy w

kuchni? To było niedługo po tym, jak przyjechali Ļ my do Shian.

- Owszem, wszystko pami ħ tam. - W jego urywanych słowach i zduszonym głosie wci ĢŇ krył si ħ

gniew nad minionymi dniami.

Penelopa ci Ģ gn ħ ła spokojnie:

- Pracował tam pewien człowiek... z perspektywy lat s Ģ dz ħ , Ň e był zwykłym pomywaczem albo

kim Ļ równie niskiej pozycji, ale oczywi Ļ cie wszyscy wtedy byli ode mnie wa Ň niejsi i wi ħ ksi.

Przecie Ň nie miałam jeszcze siedmiu lat.

- W dodatku była Ļ chuda jak szczapa - przypomniał.

- Ty te Ň , braciszku! Tak czy inaczej tamten człowiek czerpał wielk Ģ uciech ħ z dokuczania mi.

Ci Ģ gn Ģ ł mnie za włosy, a raz mnie nawet uderzył. Ale jeszcze gorsze były chwile, gdy mnie

głaskał jak szczeni ħ albo kociaka. Od jego dotyku dostawałam g ħ siej skórki! Jednego dnia był

szczególnie wredny i w ko ı cu wybuchn ħ łam płaczem. Oj, rozchmurz si ħ , braciszku! - dodała. -

Ten obwie Ļ pewnie ju Ň dawno nie Ň yje. Wielu pomarło, kiedy lord sko ı czył Ň ycie, pami ħ tasz?

- Opowiedz mi o tym duchu, dziewczyno!

- No wi ħ c to si ħ stało tamtego dnia. Ten okropny człowiek złapał mnie, a ja próbowałam si ħ mu

wyrwa ę . Potrz Ģ sał mn Ģ z całych sił, ale nagle krzykn Ģ ł przera Ņ liwie i pu Ļ cił mnie tak znienacka,

Ň e upadłam. Kiedy za Ļ podniosłam oczy, on tam stał.

- On?

- Mój duch! Stał mi ħ dzy nami, a mój prze Ļ ladowca miał wybałuszone oczy i nie wa Ň ył si ħ

ruszy ę . Z pocz Ģ tku my Ļ lałam, Ň e to człowiek z krwi i ko Ļ ci, a ten n ħ dznik z kuchni patrzy na

niego z w Ļ ciekło Ļ ci Ģ . Ale on zachowywał si ħ dziwnie: najpierw zrobił krok ku mnie, lecz

zatrzymał si ħ raptownie i obj Ģ ł si ħ ramionami jak kto Ļ , komu jest bardzo zimno. Zacz Ģ ł si ħ

okropnie trz ĢĻę , ale nie mógł marzn Ģę , Chuff, bo stali Ļ my tu Ň koło paleniska. Potem powiedział

kucharzowi, Ň e idzie po opał, i ju Ň nigdy wi ħ cej si ħ do mnie nie zbli Ň ył. Oczywi Ļ cie niedługo

potem wyjechałam z Mari Ģ , jednak to dziwne...

Umilkła, a Chuff kiwn Ģ ł głow Ģ .

- Czemu wcze Ļ niej mi o tym nie mówiła Ļ ?

- S Ģ dz ħ , Ň e byłabym ci powiedziała, gdyby Ļ mi uwierzył, kiedy wspomniałam o spotkaniu

ducha w lesie. Ale ty si ħ Ļ miałe Ļ , wi ħ c uwa Ň ałam, Ň e nie chcesz zna ę Ň adnych szczegółów. Mam

wra Ň enie, Ň e byłe Ļ zazdrosny!

Prychn Ģ ł pogardliwie.

- Chuff, ja nie Ň artuj ħ ! Pami ħ taj, Ň e miałe Ļ wtenczas zaledwie dziewi ħę lat i uwa Ň ałe Ļ si ħ za

samozwa ı czego obro ı c ħ siostry. Nie jestem pewna, czy zechciałby Ļ dzieli ę si ħ tym obowi Ģ zkiem

z kimkolwiek innym!

- Do diaska, dziewczyno! To chyba naturalne, Ň e brat pragnie chroni ę siostr ħ . Pani Conochie,

która zarz Ģ dza kuchni Ģ w Shian, ma dwójk ħ dzieciaków. Nikogo tam nie musz Ģ si ħ ba ę , a

przecie Ň widz ħ , jak ten wyrostek Tam pilnuje małej Flory. Zupełnie jak ja kiedy Ļ pilnowałem

Scott Amanda - Konkury (Highland 04).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: