Gra w Tarota.
Tarot prawdopodobnie pierwotnie służył do gry. Używano go tak mniej więcej od XVI wieku, na długo przed tym, nim zaczęto mu dorabiać mistyczną ideologię. Do naszych czasów gra zdążyła stracić niemal całą swoją popularność, istnieją jednak liczne rekonstrukcje zasad gry. Co ciekawsze Francuzi - jak zawsze jedyni w swoim rodzaju - do dziś grają we Francuskiego Tarota. Gra ta ewoluowała i znacząco różni się od zasad XVI-wiecznych, ale też jest godna uwagi. Na tej stronie znajdziecie zasady jednej z rekonstrukcji gry, oraz zasady gry współczesnej.
Tarot - wersja stara.
Wersja gry, której zasady tu zamieszczam, jest bardzo prosta. Istnieje naprawdę wiele różnych rekonstrukcji, różniących się drobiazgami lub znaczącymi sprawami. To nieistotne. Ta wersja jest prosta do nauczenia się, a równocześnie bardzo przyjemna w użyciu. Pamiętajcie jednak, że nie jest to jedynie słuszna wersja, zatem nie wytykajcie mi błędów, gdy znajdziecie gdzieś zasady w innej wersji. :)
Do gry używa się talii Tarota. Istnieją też specjalne talie do gry (mają one identyczną strukturę jak Tarot, ale kolory kart są takie jak w zwykłych taliach do gry (pik, trefl, karo, kier), zaś Głupiec przypomina Jokera), ale dostać je można właściwie tylko we Francji, a zwykła talia Tarota też się doskonale nadaje. Zwłaszcza talie, w których małe arkana nie są pokryte scenkami rodzajowymi (jak np. w Tarocie Rider-Waite'a), lecz zawierają zwykłe wyobrażenia kolorów (np. Tarot Marsylijski czy Thoth Tarot).
Liczba graczy jest dość elastyczna, ale najlepiej gra się w trzy osoby. Można wtedy rozłożyć całą talię. Rozdajemy wszystkie karty tak, by wszyscy mieli ich jednakową ilość. Pozostałe karty (przy większej liczbie graczy) odkładamy na bok.
Gra polega na zbieraniu kolejnych lew. Zaczynająca osoba może wyłożyć dowolną kartę. Pozostali gracze muszą dołożyć kartę do koloru. Jeśli nie mają karty w określonym kolorze, muszą położyć któryś z atutów (Wielki Arkan). Jeśli nie mają atutów, mogą położyć kartę w innym kolorze.
Od powyższej zasady istnieje jeden wyjątek. Kartę Głupca możemy położyć w dowolnym momencie, niezależnie od tego czy mamy w ręce określony kolor, czy też nie. Stąd Głupiec bywa nazywany wymówką. Głupiec nigdy nie wygrywa lewy, ale też nigdy nie może zostać stracony. Gracz wygrywający lewę nie zabiera Głupca, lecz w zamian dostaje od osoby, która rzuciła Głupca, inną kartę. Czyli wystarczy pokazać Głupca graczom, po czym dołożyć inną, wcześniej (lub później) wygraną kart.
Akidu