1) Metoda biegunowa tachimetrami
2) Instrukcja techniczna K-1
3) Atestacja, komparacja, okresowe sprawdzanie dalmierzy elektro-optycznych
4) Wcięcia kątowe, liniowe i kątowo-liniowe
5) Transformacje współrzędnych metodą Hausbranta
6) Transformacje współrzędnych metodą Helmerta
7) Obliczanie współrzędnych za pomocą ciągu wyliczeniowego
8) Przeniesienie współrzędnych z pośrednim wyznaczeniem elementów przeniesionych
9) Pomiary odchyleń obiektów budowlanych metodą wcięć przestrzennych
10) Pomiary stabilizacji i wyznaczenia współrzędnych
11)
12)
13)
14)
15)
WYKONANIE POMIARÓW SYTUACYJNYCH METODĄ BIEGUNOWĄ TACHIMETRAMI ELEKTRONICZNYMI.
I. POBRANIE MATERIAŁÓW Z ODGK
1) Osnowa pozioma
- opisy topograficzne punktów
- wykazy miar
- wykazy współrzędnych – x i y pkt.
2) Wykaz arkuszy map przeznaczonych do wykorzystania lub założenia w ramach zlecenia.
3) Dane ewidencyjne przeznaczone do ustalenia granic działek
WYKŁAD 2 – 13.10.03
II. WYWIAD TERENOWY
1) Ogólne rozpoznanie terenu przeznaczonego do pomiaru (stwierdzenie stopnia aktualności mapy syt.-wys. Poprzez ich porównanie z terenem.)
2) Ustalenie stanu technicznego punktów istniejącej osnowy geodezyjnej(z opisów topograficznych szukamy i sprawdzamy stan techniczny punktów)
3) Stwierdzenie stopnia aktualności map przeznaczonych do wykorzystania poprzez ich porównanie z terenem.
4) Sporządzenie map terenu obejmującej:
- obszar objęty nowym pomiarem
- obszar do aktualizacji
- podział sekcyjny mapy zasadniczej
- zasięg istniejącej osnowy i jej rodzaj (po numerach orientujemy się jaka klasa /1000-1999 – III kl., 2000-2999 – IV kl.)
- zmiany istniejącej sytuacji terenowej
III. POMIAR SYTUACYJNY
1) Przed przystąpieniem do pomiaru należy dokonać ustalenia granic.
2) Założenie osnowy poziomej
1000 1001
x=1000,00 x=1000,00
y=1000,00 y=1000,00+d
1000 , 1001 – ukł. lokalny (zakładamy osnowę lokalną – pomiary realizacyjne /by nie było błędu tyczenia/)
3) Czynności na stanowisku pomiarowym
* długości boków
* ustawienie wartości kierunku poziomego – najczęściej Hz=0,0000g.
* długość pozioma
* kierunek poziomy
Stan
Nr pikiety
Hz
D
1000
1001
0,0000
12,24
2002
132,0340
16,75
1
36,0583
16,26
...
4) Sporządzanie szkicu polowego ( co 10 pikiet sprawdzamy czy numeracja na szkicu i w dzienniku się zgadza)
5) Po zakończeniu pomiaru sprawdzamy nawiązanie
IV. PRACE KAMERALNE
1) Obliczanie współrzędnych (x,y) w ciągu sytuacyjnym
- dokładność do 0,01m
2) Obliczanie współrzędnych pikiet
3) Sporządzenie mapy sytuacyjnej
- naniesienie punktów ciągów (stanowisk tachimetru)
- naniesienie pikiet
- wykreślenie sytuacji
4) Skompletowanie operatu technicznego
V. TECHNOLOGIA POMIARU
1) Na założonych punktach osnowy wykonujemy pomiary szczegółów terenowych. Jeżeli jakiś szczegół jest nie widoczny ze stanowisk zakładamy ciągi WISZĄCE (BAGNETY). Instrukcja K-1 dopuszcza bagnety dwupunktowe.
- współrzędnych bag1 nie wyrównujemy
- mierzymy z bag1 wszystkie szczegóły
- nawiązujemy się jednopunktowo tylko do 1001
K–1 – podaje zasady opracowania podstawowej mapy kraju zwanej MAPĄ ZASADNICZĄ w postaci klasycznej lub numerycznej.
I. SKALE MAPY ZASADNICZEJ
1) 1-500 – tereny o dużym stopniu zainwestowania (zurbanizowane)
2) 1- 1000 – małe miasta, aglomeracje miejskie i przemysłowe oraz tereny osiedlowe wsi będących siedzibami gmin
3) 1-2000 – zwarte tereny osiedlowe i rolne o nieregularnej szachownicy stanu władania
Marcin3.14