A. Rice Godzina Czarownic t III.pdf

Anna Rice

Godzina Czarownic

The witching hour

Tom 3

Przeło Ň yła: Hanna Pustuła

Wydanie polskie: 1995

RAPORT O CZAROWNICACH MAYFAIR

CZ ĦĺĘ VIII

Rodzina – lata 1929-1956

PO ĺ MIERCI STELLI

W pa Ņ dzierniku i listopadzie 1929 załamała si ħ giełda i Ļ wiat poznał Wielki

Kryzys. Sko ı czyły si ħ szalone lata dwudzieste. Bogaci stracili fortuny.

Multimilionerzy wyskakiwali z okien. Nadeszła nowa, niemile widziana surowo Ļę i

prostota, a wraz z ni Ģ nieunikniona reakcja kultury na wybryki lat dwudziestych.

Wyszły z mody krótkie spódnice, spotkania towarzyskie w oparach alkoholu,

wyrafinowane erotycznie filmy i ksi ĢŇ ki.

Po Ļ mierci Stelli w domu rodziny Mayfairów, znajduj Ģ cym si ħ na rogu Pierwszej

i Kasztanowej w Nowym Orleanie, przygaszono Ļ wiatła i od tamtej pory nigdy ich nie

zapalono jak kiedy Ļ . W czasie ceremonii pogrzebowej odbywaj Ģ cej si ħ w salonie,

setki Ļ wiec o Ļ wietlały otwart Ģ trumn ħ Stelli. Wkrótce potem pochowano jej brata

Lionela, który zastrzelił siostr ħ dwiema kulami na oczach tłumu Ļ wiadków. Jednak

zwłoki Lionela wyprowadzano nie z domu rodzinnego, ale ze sterylnego zakładu

pogrzebowego znajduj Ģ cego si ħ przy ulicy Sklepowej kilka przecznic dalej.

W ci Ģ gu sze Ļ ciu miesi ħ cy po Ļ mierci Lionela, nale ŇĢ ce do Stelli meble art deco,

obrazy współczesnych malarzy, niezliczone płyty z nagraniami jazzu, ragtime’u i

bluesa znikn ħ ły z pokoi przy ulicy Pierwszej. To, co nie znalazło miejsca na

rozległym strychu, wystawiono na ulic ħ .

Przedmioty z epoki wiktoria ı skiej wyci Ģ gni ħ to z przechowalni, gdzie były

składowane od momentu utraty Riverbend, by wstawi ę je do pustych pokoi.

Zaryglowano okiennice okien wychodz Ģ cych na ulic ħ Kasztanow Ģ , aby ich nigdy

wi ħ cej nie otworzy ę .

Te zmiany nie miały wiele wspólnego z ko ı cem szalonych lat dwudziestych,

załamaniem giełdy czy Wielkim Kryzysem.

Firma Mayfair & Mayfair nale ŇĢ ca do rodziny ju Ň wcze Ļ niej wycofała swe

znacz Ģ ce udziały z kolei Ň elaznych i zagro Ň onej inflacj Ģ giełdy. Jeszcze w 1924

sprzedała rozległe posiadło Ļ ci ziemskie na Florydzie, czerpi Ģ c ogromne zyski

pomno Ň one przez lokalny rozkwit. Zachowała natomiast grunty w Kalifornii, by

skorzysta ę z rozwoju Zachodu, który miał dopiero nadej Ļę . Miliony zainwestowane w

złoto, franki szwajcarskie, kopalnie diamentów w Afryce Południowej oraz

niezliczone zyskowne przedsi ħ wzi ħ cia pozwoliły Mayfairom ponownie znale Ņę si ħ w

takim poło Ň eniu, Ň e mogli wspomaga ę finansowo przyjaciół i dalekich krewnych,

którzy utracili wszystko, co posiadali.

Rodzina po Ň yczała na prawo i lewo, tworz Ģ c niewyobra Ň alnie rozległ Ģ struktur ħ

kontaktów politycznych i towarzyskich, zapewniaj Ģ c Ģ ochron ħ przed interwencj Ģ z

zewn Ģ trz.

Nigdy Ň aden oficer policji nie zapytał Lionela Mayfaira, dlaczego zastrzelił

Stell ħ . W dwie godziny po jej Ļ mierci przyj ħ to go do prywatnej kliniki. Tam znu Ň eni

lekarze potakiwali głowami wysłuchuj Ģ c gniewnych okrzyków Lionela

wrzeszcz Ģ cego o diable spaceruj Ģ cym po korytarzach domu przy ulicy Pierwszej, czy

Ancie zapraszaj Ģ cej szatana do łó Ň ka.

– Odwiedzał Anth ħ , a ja o tym wiedziałem. Powtarzało si ħ wszystko od pocz Ģ tku.

Matki nie było, nikogo nie było. Tylko Carlotta kłóciła si ħ bez przerwy ze Stell Ģ .

Och, nie potraficie wyobrazi ę sobie, co si ħ wtedy działo, trzaskanie drzwiami,

krzyki... Dom pełen dzieci bez matki. Moja wielka siostra Belle tuliła si ħ do swojej

lalki i płakała. A Millie Dear, biedna Millie Dear, na werandzie odmawiała ró Ň aniec

po ciemku, trz ħ s Ģ c głow Ģ . Carlotta próbowała zaj Ģę miejsce matki, ale nie potrafiła.

Stella rzucała w ni Ģ w zło Ļ ci ró Ň nymi przedmiotami. – Wydaje ci si ħ , Ň e mnie

zamkniesz! – krzyczała histerycznie.

– Byli Ļ my po prostu dzie ę mi, ot co. Zapukałem do drzwi Stelli, a z ni Ģ był Pierce!

Wiedziałem o tym. Wszystko działo si ħ w Ļ rodku dnia. Okłamywała mnie. On był z

Anth Ģ . Widziałem go! Cały czas go widziałem! Widziałem go! Zobaczyłem ich

razem w ogrodzie. Ale ona wiedziała, wiedziała od pocz Ģ tku, Ň e on jest z Anth Ģ .

Pozwoliła, by do tego doszło.

– Dopu Ļ cisz do tego, by j Ģ sobie wzi Ģ ł? – tak spytała Carlotta. – Jak mogłem

temu zapobiec? Ona nie mogła. Antha siedziała pod drzewem, Ļ piewała razem z nim,

rzucała kwiaty w powietrze, a on sprawiał, Ň e unosiły si ħ nad ziemi Ģ . Widziałem to!

Wiele razy! Słyszałam jej Ļ miech. Tak kiedy Ļ Ļ miała si ħ Stella! Co matka robiła, na

miło Ļę bosk Ģ ? Mój Bo Ň e, niczego nie rozumiecie! Dom pełen dzieci. Dlaczego

byli Ļ my dzie ę mi? Bo nie znali Ļ my zła. Czy matka je znała? Czy Julien znał?

– Wiecie, dlaczego Belle jest niedorozwini ħ ta? Przez kazirodztwo! A Millie

Dear? Dobry Bo Ň e, ona jest córk Ģ Juliena! Och tak, naprawd ħ ! Bóg mi Ļ wiadkiem, Ň e

jest. Widzi go i kłamie na ten temat! Wiem, Ň e go widzi.

– Zostaw j Ģ w spokoju – mówiła Stella do mnie. – To zupełnie bez znaczenia. –

Wiem, Ň e Millie Dear mo Ň e go zobaczy ę . Wiem, Ň e tak. Nosili skrzynki szampana na

przyj ħ cie. Wiele skrzynek, a tam na górze Stella ta ı czyła przy akompaniamencie

swoich płyt. – Spróbuj by ę miły na przyj ħ ciu, dobrze, Lionelu? – Na miło Ļę bosk Ģ !

Czy nikt nie wiedział, na co si ħ zanosiło?

– A Carla opowiadała, Ň e wy Ļ le Stell ħ do Europy! Jakby kto Ļ potrafił zmusi ę j Ģ

do czego Ļ ! Jakie to zreszt Ģ miało znaczenie, Ň e Stella pojedzie do Europy?

Próbowałem powiedzie ę o wszystkim Pierce’owi. Złapałem tego młodego człowieka

za gardło i powiedziałem mu: „Zmusz ħ ci ħ do słuchania”. Powinienem był te Ň i jego

zastrzeli ę , gdyby mi si ħ udało. Zrobiłbym to, jak Bóg na niebie, dlaczego mnie

powstrzymali? „Nie widzisz, Ň e on teraz ma Anth ħ ? Czy jeste Ļ Ļ lepy?” – Tak mu

powiedziałem! Czy oni wszyscy s Ģ Ļ lepi?

Jak nam przekazano, trwało tak bez przerwy, pod koniec całymi dniami. Jednak

powy Ň szy fragment jest jedynym zanotowanym dosłownie i przechowanym w

dokumentach chorego. Dalej zamieszczono informacj ħ , Ň e „pacjent nadal opowiada o

niej, o nim, a jedna z tych osób ma by ę diabłem”. Albo: „Bredzi bez zwi Ģ zku,

twierdz Ģ c, Ň e kto Ļ go do wszystkiego zmusił, ale nie jest jasne kto”.

W przeddzie ı pogrzebu Stelli, trzy dni po morderstwie, Lionel próbował uciec.

Potem ju Ň na stałe zało Ň ono mu kaftan bezpiecze ı stwa.

– Nigdy si ħ nie dowiemy, jak poskładali Stell ħ – stwierdził jeden z dalszych

kuzynów w wiele lat po pogrzebie – ale wygl Ģ dała prze Ļ licznie.

– Było to ostatnie przyj ħ cie Stelli. Zostawiła bardzo szczegółowy opis własnej

ceremonii pogrzebowej. A wiesz, czego dowiedziałem si ħ pó Ņ niej? Napisała go,

kiedy miała trzyna Ļ cie lat! Mo Ň esz to sobie wyobrazi ę ?

Prawnicy twierdzili co Ļ wr ħ cz przeciwnego. Wskazówki co do organizacji

pogrzebu Stelli (które nie były obowi Ģ zuj Ģ ce pod wzgl ħ dem prawnym) zostały

wł Ģ czone do jej ostatniej woli w 1925, po Ļ mierci Mary Beth. Cho ę dały romantyczny

efekt, były bardzo proste. Zwłoki miały zosta ę wyprowadzone z domu. Nale Ň ało

poinformowa ę kwiaciarzy, Ň e „preferowanym kwiatem” jest kalia lub inna biała lilia.

Do o Ļ wietlenia nale Ň ało u Ň y ę wył Ģ cznie Ļ wiec. Trzeba poda ę wino. Czuwanie miało

trwa ę od momentu wystawienia trumny do chwili przeniesienia ciała do ko Ļ cioła na

egzekwie.

Pogrzeb był niew Ģ tpliwie romantyczny, według oceny wszystkich. Stella ubrana

na biało le Ň ała w otwartej trumnie ustawionej przy ko ı cu długiego salonu, a

dziesi Ģ tki woskowych Ļ wiec o Ļ wietlały j Ģ niezwykłym blaskiem.

– Powiem ci, co mi to przypominało – po latach powiedział jeden z kuzynów. –

Majowe procesje! Dokładnie tak! Te białe lilie, ich zapach i Stella jak majowa

królowa cała w bieli.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: