Szkaplerz karmelitański.czyli Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel.
1. Opis historyczny.Założycielem szkaplerza karmelitańskiego jest św. Szymon Stock, generał oo. Karmelitów na górze Karmel w Palestynie. W czasach prześladowań swego zakonu wielokroć uciekał się do Matki Boskiej. 16 lipca 1251 r. objawiła mu się Ona i podając mu szkaplerz koloru brunatnego, rzekła: "Przyjmij, najukochańszy Synu, szkaplerz zakonu twego jako znak mojego Bractwa i szczególniejszej łaski dla ciebie i dla wszystkich Karmelitów. Kto umierając mieć będzie na sobie ten szkaplerz, zachowany zostanie od ognia piekielnego, jest to bowiem godło zbawienia, puklerz i tarcza przeciw wszelkim niebezpieczeństwom, rękojmia pokoju i szczególnej mej opieki do końca wieków." Od tego czasu oo. Karmelici noszą szkaplerz, a w ich ślady poszli za wiedzą Papieża ludzie świeccy, nawet królowie i książęta. Nie dość tego. Najświętsza Maryja Panna objawiła się Papieżowi Janowi XXII i przyrzekła mu nowy przywilej dla noszących pobożnie szkaplerz karmelitański, że wyzwoli z czyśćca zaraz w pierwszą sobotę po śmierci te dusze, które, za życia nosiły pobożnie ten szkaplerz. Jan XXII ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu dnia 3 marca 1322 r. bullą "Sabbatina", co też następcy jego po kilkakroć zatwierdzili.2. Opis szkaplerza.Szkaplerz karmelitański składa się z dwóch prostokątnych skrawków wełnianego sukna koloru brunatnego lub czarnego. Pierwszy kolor jest odpowiedniejszy dla odróżnienia go od szkaplerza czarnego Siedmiu Boleści. Tasiemki mogą być jakiekolwiek. Ozdoby na szkaplerzu nie są potrzebne.3. Warunki przyjęcia i noszenia.Przyjmować do Bractwa szkaplerza karmelitańskiego mogą tylko oo. Karmelici i kapłani przez nich upoważnieni. Władzę .przyjmowania można otrzymać od generała oo. Karmelitów lub od przełożonych prowincji. - Przyjmującemu jeden i ten sam kapłan powinien poświęcić i włożyć szkaplerz. Kapłan mający ogólną władzę może sobie i wszystkim wiernym bez różnicy płci i wieku wkładać szkaplerz. - Zapisywanie imion do księgi Bractwa jest koniecznie potrzebne. (Leon XIII, 30 kwietnia 1887 r.). W dzień przyjęcia szkaplerza nie ma nikt obowiązku przystępować do Sakramentów świętych, lecz bardzo się to poleca. Dla dostąpienia odpustów konieczna jest spowiedź i Komunia św. - Szkaplerz nosi się na szyi tak, że spada na piersi i plecy, na lub pod odzieniem. Nie wolno pod utratą przywilejów nosić szkaplerza w kieszeni. - Podarty szkaplerz należy spalić. Każdy może sam sobie nowy nie poświęcony włożyć (z wyjątkiem szkaplerza Trójcy św.). Każdy kapłan może go poświęcić. - Szkaplerza nie trzeba nigdy z siebie zdejmować. Kto nie nosi przez cały dzień traci przywileje tego dnia. Można zdjąć z siebie szkaplerz biorąc kąpiel itd. lub przez krótką część dnia i nie traci się odpustów. Jeżeli ktoś zgubi szkaplerz lub nie nosi przez krótki czas, nie traci wtedy przywileju noszenia. Jeżeli ktoś nie nosi szkaplerza przez długi czas, radzi mu się przyjąć go po raz wtóry od kapłana mającego władzę. Kto nie nosi z bezbożności lub z pogardy, nie należy do Bractwa i po raz wtóry koniecznie szkaplerz powinien przyjąć. - Do uzyskania łask ogólnych z wyjątkiem przywileju sobotniego, o którym niżej, nie ma żadnych modlitw przepisanych. Jest jednak chwalebny zwyczaj mieć pod ręką i odmawiać krótkie modlitwy. Nadto poleca się częste całowanie szkaplerza, a szczególnie w pokusach, w niebezpieczeństwach i w godzinę śmierci.4. Cel.Celem noszenia szkaplerza karmelitańskiego jest szczególna cześć ku Najświętszej Maryi Pannie dla uproszenia od niej wszechwładnej opieki w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.5. Przywileje i łaski.
6. Uwagi ogólne o odpustach.Przez odpust odpuszczają się nie grzechy, lecz kary doczesne. Odpust może być zupełny wszystkich kar lub cząstkowy niektórych kar. Jednego dnia można więcej dostąpić odpustów zupełnych i cząstkowych, jeżeli się wypełni warunki przepisane i w takim razie jeden dla siebie, zaś drugi można ofiarować duszom w czyśćcu. Do dostąpienia odpustu zupełnego potrzeba a) nie mieć przywiązania do żadnego nawet grzechu powszedniego, b) iść zwykle do spowiedzi (rozgrzeszenie sakramentalne jest niepotrzebne w przypadku, gdy nie ma się z czego spowiadać lub ma tylko grzechy powszednie). Spowiedź tygodniowa (7 dni) wystarcza, by dostąpić wszystkich odpustów przypadających w tygodniu, c) iść do Komunii św. Można komunikować w wigilię dnia odpustowego. Jedna Komunia św. wystarcza do dostąpienia wszystkich odpustów jednego dnia. Zwykle przepisane jest odwiedzenie brackich kościołów lub kaplic, a gdzie tych nie ma, kościołów parafialnych i modlitwy odpustowe albo 5 "Ojcze nasz" i 5 "Zdrowaś" w intencji danej przez Ojca św. o podwyższenie Kościoła, wytępienie herezji i o zgodę władców chrześcijańskich. Osoby wiodące wspólne życie mogą odwiedzić własne kościoły. Osobom chorym spowiednicy mogą wymienione warunki zamienić na inne dobre uczynki. Odpust przenosi się z uroczystością przełożoną na inny dzień. - Zaleca się, ażeby codziennie rano albo przystępując do Sakramentów św. albo odwiedzając jakiś kościół i modląc się, uczynić ogólną intencję dostąpienia wszystkich odpustów, na jakie się swymi dobrymi uczynkami zasłuży.7. Odpusty szkaplerza karmelitańskiego.
Warunki do dostąpienia tych odpustów zupełnych: 1) Spowiedź, 2) Komunia św., 3) modlitwa w intencji danej przez Ojca św., a w godzinę śmierci trzeba wzywać ustami lub przynajmniej sercem słodkie Imię Jezus, jeżeli nie można przyjąć św. Sakramentów.
Wszystkie odpusty związane ze szkaplerzem karmelitańskim można ofiarować za dusze w czyśćcu.Wszystkie ołtarze w kościołach karmelitańskie są uprzywilejowane we mszach żałobnych za dusze braci i sióstr szkaplerza.
voxmar