Zapytaj siebie.......

q       Czy w swej bezradności potrafisz odróżnić to, na co masz wpływ, od tego, na co nie masz wpływu?

q       Czy potrafisz pogodzić się z tym, czego nie da się zmienić?

q       Czy masz siłę i odwagę, by zmieniać to co możliwe?

q       Czy udaje ci się przełożyć twój gniew na rzeczowy i jasny komunikat, że oto na coś nie zgadzasz się i stawiasz wyraźne granice?

q       Czy potrafisz w zdrowy sposób dbać o siebie i skutecznie siebie bronić?

q       Czy jesteś w stanie odłączyć się od swego alkoholika i uznać, że nie musisz wstydzić się za niego?

q       Czy łatwo ci odstąpić od myślenia „za kogoś”, robienia czegoś „za kogoś”?

q       Czy masz dostępne dla siebie źródło siły i oparcia, z którego czerpiesz w najtrudniejszych sytuacjach?

q       Czy umiesz odpoczywać  tak, by stać się wypoczętą?

q       Czy potrafisz wreszcie uwolnić się od winy za picie alkoholika, wbrew  temu, co słyszysz od niego i innych ludzi?

q       Czy możesz sobie pozwolić na to, by nie czuć się odpowiedzialną za wszystkich i wszystko dookoła?

Dla współuzależnienia charakterystyczne są między innymi takie zaburzenia, jak:

Ø     Cierpienie i chaos emocjonalny.

Ø     Zaburzenia psychosomatyczne z nerwicą włącznie.

Ø     Zażywanie leków uspokajających, nasennych (włącznie z alkoholem) dla uśmierzenia bólu, napięcia i niepokoju.

Ø     System iluzji i zaprzeczania,  który przeszkadza ci zobaczyć trzeźwo  realny wymiar problemu.

Ø     Konserwacja układu małżeńskiego (rodzinnego), która podtrzymuje trwanie w piciu, stając się sojusznikiem choroby.