Analiza kolorytyczna.doc

I TEORIA KOLORU

Barwy w malarstwie:

1. Podstawowe: czerwień, żółty, niebieski.

W wyniku mieszania ze sobą par pigmentów powstają barwy wtórne:

Ø      Pierwszego stopnia: oranż, fiolet, zieleń

Ø      Drugiego stopnia: zieleń szmaragdowa, fiolet, ultramaryna, karmin, jasna zieleń, pomarańczowy

Te 12 kolorów ma maksymalne nasycenie, co oznacza że są to kolory czyste.

Barwy komplementarne (dopełniające): to takie pary barw , które w wyniku wymieszania w równych proporcjach dają barwę neutralną. Kolory komplementarne leżą na kole dokładnie naprzeciwko siebie. Kolory te dopełniają się do szarości.

II CHARAKTERYSTYKA KOLORU:

A) Aby precyzyjnie określić kolor należy zastosować 3 parametry:

1. HUE – odcień koloru

·         Określa nazwę danego koloru, jakość  barwy nazywaną powszechnie odcieniem lub tonem, np. czerwony

·         Odcień odnosi się do kolorów na kole barw i do mieszanek kolorów podstawowych

2. VALUE – walor koloru

·         Jest to ilość światła i cienia zawartych w danym kolorze

·         Związany jest z jasnością i ciemnością , tzn. ze stopniem w jakim kolor zbiża się do bieli lub czerni

·         Barwa z dodatkiem bieli jaśnieje tworząc słaby walor

·         Barwa z dodatekiem czerni ciemnieje tworząc mocny walor

3. CHROMA – chromatyczność koloru

·         To czystość barwy

·         Kolory mogą być wysoko, średnio lub nisko nasycone

·         Im bardziej kolor przypomina barwę neutralną (im bardziej jest zabrudzony) tym niższa jego chromatyczność

·         Chromatyczne barwy : kolorowe; wyróżnia się podtyp niskochromatyczny i wysokochromatyczny

·         Achromatyczne: barwy niekolorowe (biel, szary, czarny), nie można określić ich temperatury

B) Temperatura koloru: każda barwa chromatyczna  ma swoją temperaturę ciepłą lub zimną

1. Kolory ciepłe to wszelkie barwy z domieszką żółci . To wszelkie barwy z domieszką żółci , od ciepłej zieleni poprzez żółć, pomarańcz ni ciepłą czerwień. Pomarańcz to kolor optycznie odbierany za barwę najcieplejszą.
2. Kolory zimne to barwy z domieszką niebieskości i purpury począwszy od chłodnej zieleni, poprzez błękit, fiolety i odcienie purpurowe. Błękit to kolor optycznie odbierany za barwę najzimniejszą.

C) Równowaga gamy kolorystycznej: zgodnie z naszym naturalnym poczuciem równowagi  barwy wyróżniamy dwa typy barw

1. Barwy lekkie: nie powinny być umieszczane poniżej barw ciężkich.  W stylizacji ubioru takie zestawienia dają wrażenie dysharmonii i ciężkości sylwetki, np. buty powinny być zawsze w kolorze ciemniejszym od reszty ubrania.
2. Barwy ciężkie (kolory ziemi – czernie, fiolety, brązy, purpury): powinny znajdować się na dole sylwetki.

D) Kompozycje kolorystyczne: zestawienie barw jest bardzo istotne w stylizacji. Ubiór i makijaż nie może być kolorystycznym chaosem.

1. Kompozycje harmonijne: tworzą je zestawienia kolorów leżące bisko siebie na kole kolorów o podobnym nasyceniu i podobnej temperaturze, np. ciepła żółć i zieleń jabłkowa.

·         Zestawienia harmonijne łagodzą, wysubtelniają rysy, są idealne dla typów kolorystycznych wiosna, lato.

2. Kompozycje kontrastowe: dynamiczne zestawienia odcieni, które wzajemnie się wzmacniają

·         Skontrastowane pary kolorów uzyskujemy zestawiając ze sobą barwy jak najbardziej oddalone od siebie na kole barw. Im ta odległość jest większa tym kontrast intensywniejszy.

·         Kontrasty są dobrym zestawieniem dla mocnych typów kolorystycznych (zima, jesień)

·         Jeśli kontrasty wydają się zbyt mocne, można zrównoważyć kompozycję dodając element w odcieniu neutralnym lub silnie zabrudzonym. Barwy neutralne bowiem łagodzą działanie barw czystych.

Rodzaje kontrastów:

Ø      Kontrast chromatyczny: zestawienia kolorów o różnym stopniu chromatyczności. Połączenie barw czystych z odcieniami neutralnymi . Barwa czytsa na tle koloru neutralnego nabiera blasku.

Ø      Kontrast temperatur: zestawienie ciepłych i zimnych odcieni

Ø      Kontrast równoczesny: każdy kolor w sąsiedztwie drugiego, jaśniejszego koloru, będzie ciemniejszy i bardziej intensywny, natomiast w sąsiedztwie koloru ciemniejszego zjaśnieje i będzie mniej nasycony.

III ANALIZA KOLORYSTYCZNA

W latach 20-tych ubiegłego stulecia szwajcarski nauczyciel malarstwa - Johannes Itten poprosił swoich studentów o namalowanie autoportretów przy użyciu barw, które uznają za odpowiednie dla siebie. Nie patrząc na efekty ich pracy, bezbłędnie określił zestawy kolorystyczne jakimi się posłużyli. Dowiódł tym samym, że z indywidualnym wyglądem każdego człowieka, harmonizują określone grupy kolorów, które zgodnie z ich występowaniem w przyrodzie można przypisać czterem porom roku. Jego teoria stała się z czasem podstawą poradnictwa kolorystycznego i dlatego dziś, w trakcie Analizy Kolorystycznej, raczej dla dyscypliny przydziela się osoby  do jednej z czterech grup o nazwie pór roku: Wiosna, Lato, Jesień, Zima.                                                                                                                 Wbrew wszystkim charakterystycznym oznakom, podczas ustalania typu kolorystycznego może się zdarzyć, że nie da się jednocześnie zaliczyć kogoś do określonej grupy i sądzimy, że jesteśmy typem mieszanym. Typ mieszany jednak nie istnieje. Zdarza się natomiast, że kontrast między karnacją skóry, kolorem włosów i tęczówki oka w ramach jednego typu kolorystycznego nie jest wyraziście ukształtowany. Dzieje się tak dlatego, że każdy typ kolorystyczny występuje w różnych odmianach: delikatnej, jasnej, bardziej kontrastowej i ciemniejszej. Wówczas na przykład do delikatnego typu jesiennego o jasnej karnacji pasuje wiele przytłumionych odcieni palety wiosennej, lub typ letni o ciemniejszym kolorycie może się bardzo dobrze prezentować w delikatniejszych odcieniach Zimy.                                                                                                                                                          W klasycznym poradnictwie kolorystycznym wykorzystuje się kolorowe chusty o charakterystycznych dla poszczególnych pór roku odcieniach czerwieni, zieleni, błękitu, żółci, fioletu i brązu. Oddziaływanie chłodnych i ciepłych odcieni tych kolorów na naszą karnację (gdy dany odcień pasuje do Twojego typu, twarz sprawia wrażenie zdrowej, świeżej, usta zyskują naturalną czerwień...) pozwala kolorystce zidentyfikować typ kolorystyczny i zaproponować wachlarz barw najkorzystniej podkreślających Twoją urodę.

Można nosić wszystkie  kolory, warunkiem jest odpowiedni odcień, intensywność i walor wyznaczone przez indywidualny koloryt konkretnej osoby, zapisany w kolorze skóry, oczu i włosów.

A)     Na podstawie doświadczeń Ittena wyróżniono następujące podstawowe typy kolorystyczne:

1)      WIOSNA:

·         CERA:

Ø      bardzo delikatna, krucha

Ø      przeświecająca

Ø      lekko żółtawa, jasnośmietankowa, kremowa, o zabarwieniu kości słoniowej, złoty beż, morelowa, ze złotym połyskiem

Ø      piegi – złotobrązowe, czerwonawe

Ø      rumieni się na brzoskwiniowo

Ø      opala się szybko na złoty kolor, nawet na ciemnozłoty

·         OPRAWA OCZU:

Ø      delikatna, jasna, prawie niewidoczna

Ø      przejrzyste białka z nutą pieczarkową

·         TĘCZÓWKA:

Ø      błękitna, niebieska, turkusowa, zielona, jasne brązy (topaz, bursztyn, piwne)

Ø      często wokół źrenicy występuje złota obwódka lub plamki

·         USTA:

Ø      brzoskwiniowe, jasny koral

·         WŁOSY:

Ø      jasnozłote, miodowe, rudoblond, marchewkowe, złotobrązowe ze złotymi refleksami

Ø      w wieku dziecięcym były jasnoblond, ściemniały na miodowo lub złotobrązowe

Ø      siwieją na żółto

2.LATO:

·         CERA:

Ø      gruba skóra, dobrze ukrwiona

Ø      często różowa, niebieska

Ø      jasne lato ma cerę mleczną lub jasnoróżową, bladoniebieską, bladoróżową, beżową

Ø      piegi – szarobrązowe, szarobrunatne w chłodnym odcieniu

Ø      policzki często zaróżowione, rumieńce

Ø      bardzo dobrze się opala

·         OPRAWA OCZU:

Ø      jasna, szarawa

Ø      białka niebieskawe, przydymione – nie śnieżnobiałe!

·         TĘCZÓWKA:

Ø      niebieska, szaroniebieska, szara, szarozielona, zgaszony brąz

·         USTA:

Ø      blade, szary róż

·         WŁOSY:

Ø      jasnoplatynowe, jasny blond, szaroblond, mysie brązy, popielaty brąz

Ø      z biegiem lat ciemnieją na szare blondy

Ø      siwizna niebieskawa, szara

3.JESIEŃ:

·         CERA:

Ø      żółta, odcienie pomarańczu, żółtozłota, brzoskwiniowa

Ø      jasna jesień – kość słoniowa, żółtobiały, beżowa

Ø      ciemna jesień – jasna oliwka, złotobrąz, brąz, mulaci, brązowi murzyni

Ø      piegi – u jasnych: złote, u ciemnych: złotobrązowe

Ø      policzki się nie rumienią

Ø      nie opala się tylko się parzy

·         OPRAWA OCZU:

Ø      jasna, delikatna, miodowa, brązowa, rudobrązowa

Ø      białka z odcieniem pieczarkowym lub pomarańczowym

·         TĘCZÓWKA:

Ø      zielona, topaz, bursztyn, miodowe, złotobrązowe, zieleonobrązowe, intensywnie ciemnobrązowe

Ø      często występują złote cętki

Ø      oczy jesieni z wiekiem jaśnieją

·         USTA:

Ø      ciemniejsza brzoskwinia, koralowe, cynamonowe

·         WŁOSY:

Ø      miodowe, złote brązy, odmiany rudego, marchewka, rudoblond, kasztan, miód gryczany, czerń złamana czerwienią

Ø      siwizna żółta

4.ZIMA:

·         CERA:

Ø      różowawa, jasnoróżowa, jasna porcelana, mleczna, alabastrowa, bladoróżowa, jasny beż, beż, głęboki beż

Ø      śniada, ciemna oliwka, czarna

Ø      piegi – szarobeżowe, szarobrązowe

Ø      rzadko się rumieni, jeśli już to na różowo

Ø      trudno się opala

·         OPRAWA OCZU:

Ø      mocna, krzaczasta

Ø      prawie czarna lub czarna

Ø      białka – białe, niebieskie

·         TĘCZÓWKA:

Ø      kolory intensywne, błyszczące, kontrastujące z białkiem

Ø      błękit, chaber, niebieski, turkus, szmaragdowa zieleń, fiołkowe, stalowe, orzechowe, ciemny brąz, czarne

·         USTA:

Ø      niebieskoróżowe, zgaszony róż, głęboka czerwień, bordo

·         WŁOSY:

Ø      platynowy blond, aksamitne brązy, czarna wiśnia, granatowoczerwone, oberżyna, kruczoczarne

Ø      siwizna biała i srebrna

B)      Przebieg analizy kolorystycznej:

Stanowisko do analizy musi być w kolorze neutralnym (beże, ewentualnie białe ściany). Skóra klienta nie powinna być opalona, ani pokryta samoopalaczem.

1.       Przygotowanie klientki: demakijaż , nałożenie pelerynki w kolorze neutralnym, zdjęcie dodatków, okrycie włosów (jeżeli ich kolor mocno odbiega od naturalnego)

2.       Wywiad z klientem (odcień włosów w dzieciństwie, jak się opala, brwi – czy farbowane czy nie).

3.       Obserwacja skóry głowy.

4.       Ocena struktury włosów.

5.       Ocena koloru oczu i białkówki oka.

6.       Przyłożenie złotej i srebrnej chusty lub folii. Ocena.

7.       Nałożenie na twarz różu w skrajnych odcieniach (np.fuksja i brzoskwinia). Ocena.

8.       Przyłożenie szablonów z zimnymi i ciepłymi odcieniami skóry. Przykładamy na do twarzy i do szyji. Pamiętajmy, że skóra w analizie kolorystycznej jest najważniejsza!!

9.       Przyłożenie szablonów z kolorami zgodnymi dla pór roku. Ocena.

10.   Wstępna diagnoza typu kolorystycznego.

11.   Diagnoza typu kolorystycznego za pomocą chust:

I Etap:

Ø      Przykładamy po 5 pierwszych chust z każdego typu , opierając się o wstępna diagnozę (pkt 10). Przykładamy chusty w skrajnej kolejności, nasz tym zawsze jako ostatni, na przykład jeśli podejrzewamy zimę przykładamy w kolejności: wiosna, lato, jesień, zima.

Ø      Ocena. Nie komentujemy na tym etapie.

II Etap:

Ø...