1.Technika uderzenia prostego.pdf

Technika - szybkość, siła, pęd, a napięcie i rozluźnienie mięśni.

Na wstępie należy omówić uderzenie proste od strony technicznej. Technika, to

racjonalne wykorzystanie potencjału naszego ciała, czyli tzw. zdolności kondycyjnych, jak i

koordynacyjnych.

Podstawowy aspekt techniczny, to dwie fazy każdego uderzenia:

1. szybkościowa - obejmująca drogę pomiędzy pięścią, a celem

2. siłowa - natrafienie na cel i jego “przebicie” (oczywiście nie na wylot)

Aby lepiej sobie wyobrazić powyższy skrót myślowy należy przejrzeć link poniżej http ://

www . youtube . com / watch ? v = qzlFeuNxrfQ 2:38 - 2:43 to czas powyższych klatek.

Analiza techniczna:

0.)Przed samym uderzeniem występuje jeszcze jedna faza, o której często się nie wspomina,

bo dla wielu instruktorów jest to takie “naturalne”, a jednak - faza wizualizacji. Należy wyobrazić

sobie pięść przebijającą cel.

1.) Następnie jako pierwsza prostuje się luźno ręka, a za nią podąża jedna noga (w tym

przypadku przednia, ale to nie dogmat). Druga noga jest nogą podporową. Perfekcyjnie jest,

gdy (tak jak na załączonym linku) ręka i noga wykonują ruch jednocześnie, gdyż ciało przesuwa

się w kierunku celu płynnie na zasadzie częściowej bezwładności ( użycia minimalnej ilości

energii), zaś cały ruch jest trudno dostrzegalny dla obrońcy, gdyż pole obserwacji jest bardzo

szerokie. Do tego momentu mięśnie całego ciała powinny być jak najbardziej rozluźnione, aby

● nie było tzw. oporów wewnętrznych mięśnia oraz

● wydatkować jak najmniej energii

2.) Na koniec pięść ląduje na celu, co pociąga za sobą napięcie mięśni w celu jego przebicia.

Teoretycznie, cel powinna osiągnąć jako pierwsza pięść. Wówczas to wykorzystamy dodatkowo

masę naszego ciała opierając napinającą się rękę na przebijanym celu i łapiąc jednocześnie

równowagę.

Jeśli:

A. najpierw postawimy stopę nogi poruszającej się, a następnie pięść osiągnie cel, to

cały pęd ciała pójdzie w podłogę, gdyż złapiemy równowagę, a ręka pozostanie sama i

będzie musiała wykonać ogromną pracę;

B. najpierw ruszy noga, a dopiero za nią ręka, uważny obrońca będzie miał czas na

zatrzymanie ataku;

C. ruszy ręka, a za nią nie pójdą nogi, to mimo osiągnięcia celu nie będzie siły na przebicie

go;

D. nie wyobrazimy sobie całej akcji, to jej dobrze nie wykonamy.

Więcej na temat kształtowania równowagi w walce znajdziesz w http ://

www . pracenaukowe . net . pl /? show =3538