Abu Simbel.pdf

Abu Simbel

Autor: Łukasz Wieczorek

Data publikacji: 28.07.06 | Ostatnia modyfikacja: 28.07.06

Świątynia została odkryta w maju 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika Johanna

Ludwiga Burckhardta. Odnalazł ją podróżując przez pustynię Nubijską wzdłuż Nilu około

250 km na południowy-wschód od Asuanu.

Świątynie zbudowano w XIII wieku p.n.e., za czasów panowania Ramzesa II w latach 1279-

1213 p.n.e. Wnętrze świątyni wykute jest w skale i ma długość 50 metrów. Na ścianach

widnieją płaskorzeźby przedstawiające wizerunki Ramzesa II. Wsród nich znajduje się

płaskorzeźba upamiętniająca zwycięstwo Ramzesa II w bitwie o Kadesz. Na tylnej ścianie

znajdują się posągi, które dwa razy do roku - 20 lutego i 20 października oświetla wschodzące

słońce. Świątynia poświęcona jest Amonowi-Re, Re-Horachte oraz Ptahowi.

Obok świątyni znajduje się mniejsza, która jest poświęcona bogini Hathor i królewskiej

małżonce Nefertari. Na zewnątrz stoją cztery posągi przedstawiające siedzącego na tronie

Ramzesa II oraz jego matkę, żonę i kilku z licznych potomków.

Z powodu budowy Wysokiej Tamy Asuańskiej w latach 1960-71 i utworzeniu Zbiornika

Nassera świątynia została zagrożona zalaniem. Aby uchronić Abu Simbel przed zniszczeniem

rząd Egiptu oraz UNESCO postanowili przenieść bodowlę około 65 metrów wyżej.

Budowlę pocięto na kilka tysięcy bloków skalnych o wadze około 20 ton każdy i

przetransportowano w wyznaczone miejsce. Przenoszenie zakończono w 1966 roku, a miejsce

gdzie znajdowały się świątynie od dawna było zalane. Całość prac nadzorował profesor

Kazimierz Michałowski, a zrekonstruowana budowla zachowała pierwotną orientację, tak że

nadal dwa razy do roku słońce oświetla posągi.